Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Bosrankje]

Op 28 augustus 2012



Liefde is...


liefde is zo broos is zo fijn dat pure zo kwetsbaar
zo bang om te verliezen
besef oh mens dat jij echt bent zo puur zo fijn zo broos
je eigen weer verliest in die spiegel van oh zo mooi vergankelijk wezen
luister naar je hart , kijk door de spiegel van je ziel
hou van je innerlijke kind
zo onschuldig zo puur
blijf wie jij bent
wees dank baar


Chris Cloots




Ik kon niet kiezen tussen de twee illustraties dus ...

Bosrankje

[Alterego1]

op 29 Augustus 2012



Mijmering

Een geur van jasmijnen
over velden van verlangens
wolken verdreven
door jouw lieve lach,
die ik proef als honig
vermengd met muziek.

Een intieme dans
rond de vleugels van
twee vlinders
op dezelfde bloem
wiegend in de zon.

Frido

[Alterego1]

op 30 Augustus 2012



Blij...

Elke morgen blij,
'n blijheid voor mij,
ondanks de pijn
er toch weer te zijn

Een nemen en geven
dat is het leven
dag na dag na dag
blij dat het mag

Dankbaar aanvaarden
de toegemeten waarden
van vreugde of verdriet
blij dat men 't leven ziet

Alterego

[Bosrankje]

Op 31 augustus 2012



Dromen


De lange zoektocht naar de Graal
was voor de ridders, een ideaal...
Zoals hen, zocht ik mijn hele leven
naar de zin van alles wat wij beleven.

Sprookjes waren mijn eerste lectuur
maar ook legenden uit alle landen...
Lezen kon ik overal ; bij oma in de schuur,
thuis of in parken, in bossen en op stranden.

Het begon dikwijls met : lang, lang, geleden.....
ergens in een heel mysterieus en verre land,
Misschien in het belovend Hof van Eden....
of in een sprookjeskasteel van lucht en zand.

Dromen, dagdromen kon ik als jong meisje, urenlang !
Tot in het oneindig,zonder begin, zonder einde en daar,
kwam ik van alles tegen : een draak,een elfje,een slang,
kabouters,prinsessen en feëen en zelfs Merlijn de Tovenaar

Nu dat ik ouder ben, kan ik nog altijd dagdromen...
Maar de reëele magie van het leven,vind ik overal,
in de blik van een kind,in de kracht van de bomen
in een druppel water of in de mystiek van het heelal.

Bosrankje

[Alterego1]

op 1 September 2012




Verlaten...

Een beetje triest zit ze te dubben
ze begreep het niet, fronste even snel
draaide met die brief, alert intussen
nadenkend, wist ze het eigenlijk wel
mannen zijn anders dan vrouwen,
gaan nuchter een probleem ontleden
punt na punt hun verweer opbouwen
ze wist het, weer zij zou het begeven.

Zijn handschrift, clean, gelijkmatig
was een punctuele voorbereiding tot,
zijn besluit stond vast, niet eigenaardig
hij bleef bij die ander, zij was zijn lot.
Ze kwam even weer in de realiteit,
een paar seconden, pijn zou later komen,
dacht waarom ik, ze gaf hem zo 'n respijt,
was ze in de verkeerde sekse geboren?

Liefde, omvangrijk gevoel, een obsessie
wordt nu leegte, een onvervuld verlangen
de rechte weg naar een diepe depressie
tranen drupten langzaam over haar wangen.

Bomi.

[Alterego1]

op 2 September 2012



Had ik maar...

Ik zweef in mijn dromen.
Blijf hangen,
tussen dan en nu.
Het verleden is een traan.
Het heden berusting.
De toekomst een lach.

Het licht
klaart mijn vermoeid gezicht op,
vermengt met gevoelens
van goede voornemens.

De gekte van toen
werk ik weg uit mijn geest
stapels gedachten
worden geordend

Goede behouden
slechte verbannen.
Had het al eerder moeten doen.
Het is net een tere zoen.

Willen, maar schrik hebben
van het onbekende.
Wat was ik dom,
het is nu zoveel gemakkelijker.

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 3 September 2012



De eerste schooldag

Deze vakantie op zijn laatste pootjes
loopt zonder vertraging de buitenlucht uit
richting 'pas geverfde' schoolpoorten.
Het nieuwe schooljaar wordt ingeluid.

De rust is ingeblikt. Het rennen kan beginnen.
Met boterham in de hand crossen tot de bus
die zwaar bepakt drentelt over de wegen.
De eerste schooldag lijkt een zware klus.

Bo'ke

[Alterego1]

op 4 September 2012



Scholing

Ik had een sponsje en een lei
En een griffel weet ik nog
Ook een boekentas opzij
En ik hield niet van bedrog

Ik was bang en heel verlegen
Maar ik ging wel graag naar school
En de lesjes die we kregen
Van de evenaar tot pool

Ik wou dat ik nog eens terug kon
Naar die stille tijd van toen
Maar ik was toen wel nog oerdom
En ik droomde van een zoen

Norman

[Alterego1]

op 5 September 2012



September, time to remember..

September
was school voor 't eerst,
mijn aarzelende voetjes
op de lichte zandweg
die snel wegliep
van moeder
en van wat tot dan
mijn wereld was.

September was
de hand, heel knellend,
van 't meisje van de buren
dat me meenam
met de bloemen,
afgewassen rose bloemen
op haar schort,
en met het luchtblauw van late zomer
soms als ze lachte
in haar ogen.

September
was de verse zakdoek
die naar lavendel
en naar zondag geurde,
naar thuis en angst
een beetje
om de zomerappel
voor de speeltijd,
wist ik veel.

September
waren jonge zwaluwen
die kwetterend en wisselend
van toon en tijd en hoogte
de blauwe notenbalk vulden
tussen twee telefoonpalen
zonder sleutel die altijd
zoemden
als je luisterde heel dicht.

September was
vlammend rood en geel
van late zomerdahlia's
in boerentuintjes,
of rood en bont
van lome koeien
die in de ochtendzon
de nacht herkauwden.

September
was 't strenge wit-en-zwart
van zuster Valentine, strakgesteven
en -gestreken,
die pijn had aan de hals
en niet opzij kon kijken
om al die kinderen te horen
van nu en vroeger...
September was
het einde
van klein en vrij zijn.

Langs haar muizentrapjes
klommen wij
naar later en naar weten.

Give

[Bosrankje]

Op 6 september 2012




Toekomst


Wacht jij, mijn kind,
wacht jij aan de kant
van de weg,
daar waar de tweesprong
jou de keuze
laat?

Wacht jij weifelend,
mijn kind,
op goede raad ,
of wil je kiezen
gans alleen
en vrij?

Besluit en ga
mijn kind,
volg onverstoord
het zelf gekozen pad
dat jou veilig
naar je toekomst
leidt

Het ga je goed,
mijn kind,
mijn allerliefste
kind!

Elisa

[Bosrankje]

Op 7 september 2012




wervelwind


het bonzend
dreunen
van mijn hart

en bloed
stroomt donker
door mijn hoofd

mijn adem
stokkend
in de keel

geen sprankel licht
doorbreekt
de duisternis

en eindeloos
wacht ik op jou
die deze storm
bedaren kan


elleke

[Alterego1]

op 8 September 2012



Herinnering

Zes kauwen
wandelen statig
door het gras

Kleine nonnetjes
in deftig grijs
met zwarte kap

Herinneren mij
aan vroeger
de school, de klas

Aan zuster Theophane
gerespecteerde lerares
die wiskunde gaf

Kon ik het overdoen
ik zou het beter doen
of had mijn speelse kant
toch weer de bovenhand gehad ?

Fernanda

[Bosrankje]

Op 9 september 2012




Dicht bij mij


Ik veeg voldaan de kriebel van mijn wang
Nadat je haren zachtjes mijn huid beroerden.
De geur van je huid maakt me minder bang
Sinds die ijle angsten mij vervoerden

De warmte van je adem brengt me rust
Na het jagen van de taken al die lange uren,
Het is zo zalig telkens jij me zachtjes kust
En ik bid dat dit eeuwig mag blijven duren

Mijn vingers harken zachtjes door het goud
Dat je wijze trekken tederzoet omkadert
Een weinig zilver fluistert: je wordt oud
Geniet van elk verhaal dat je doorbladert

Frankie

[Alterego1]

op 10 September 2012



Mist

Soms zit je vol met vragen
Vragen waar jij je beter niet aan kunt wagen
Omdat je toch geen antwoord krijgt
Of omdat een ander liever zwijgt
Vaak is het zwijgen een antwoord
En zijn het jouw vragen die een ander stoort
Jou stoort het zwijgen
Omdat je nooit eerlijke antwoorden zult krijgen
Beter is het gewoon negeren
Alleen daarvan kun je leren
Dat ook beter jij kunt zwijgen
Zodat je weer vrede met jezelf kunt krijgen
Dan is iedereen tevreden
Leef je gewoon verder in het heden...

Nienka

[Alterego1]

op 11 September 2012



Als je aan de herfst gaat denken...

Een van die dagen dat je aan de herfst gaat denken
de eerste kilte ’s morgens.
Uit de milde wind puur je de laatste warmte,
je leest de herfst en daarna de winter, hij komt!

Met weemoed ga je aan de pc
je vingers strijken soepel over het klavier
ze strijken de zinnen glad
zoals een penceel voor de schilder.

Het schrijven vult de ruimte op het scherm
en als je het bewaart vult het ruimte op je harde schijf
of plaats je het op de topic ‘mijmeringen’
die schijf is nog lang niet vol, nog lang niet af!

Hoever ga je met het schrijven over jouw gedachten?
geef je jouw diepste dromen er in prijs
of bewaar je ze voor een enkeling
met een grenzeloos vertrouwen?

Soms schrijf je nietszeggende woorden,
of toch niet?
Is het fluiten van zangvogels nietszeggend,
of toch niet?

Is schrijven zoals het lied van zangvogels
uiting van melancholie of van vreugde?
Jouw vleugels klapwieken in de woestijn,
Welke rol speel je in het leven?

De eeuwige vraag!

Gustilpe