Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 12 Oktober 2012



Lege noten

Hij staat daar al jaren in onze tuin
die walnotenboom met hoge kruin
maar dit jaar is er iets bijzonder
de noten op de grond daaronder
nog in de bolster,maar gans leeg
't duurde wat voor ik het doorkreeg
wat daarvan de oorzaak kon zijn
want ik vind dat toch echt niet fijn
ik lust die noten zelf ook zo graag
dus wat en hoe bleef de kernvraag
wie heeft die noten zo leeg gegeten
daarop wilde ik het antwoord weten
heb me vanmorgen op de loer gelegd
en ja daar was de dader;een specht!

Jadi

[Bosrankje]

Op 13 oktober 2012




Ziek


Ach, ik voel me zo ziek,
mijn hoofdje doet pijn,
o, wat voel ik me naar,
ik wil in mijn bedje zijn.
Ik kan niet eten,
ik heb zelfs geen trek,
ik voel me stijf in mijn beentjes
en stijf in mijn nek.
Au, wat een pijn, wat een ellende…
Nu licht ik mijn hoofdje zelfs niet meer op.
’t Lijkt wel of het gaat barsten,
het dreunt in mijn oren, het dreunt in mijn kop.

Ik kan het niet helpen maar ik moet ervan huilen.
Mams vindt het vast erg want ze zegt:
“Wat is dat nou mijn engeltje?
Voel jij je zo naar? Voel jij je zo slecht?
Kom maar even bij mij,
ik neem je temperatuur
want allicht heb je griep,
je hebt wangen als vuur.
Ik maak jou een bedje
op de bank hier bij mij
en straks komt de dokter
dan gaat het zo weer voorbij”.

Ik word flink verwend,
oooo, heerlijk is dat!
Ik vind ziek zijn nu toch zo erg nog niet
en als mams me straks vraagt wat ik eten wil
kies ik vast:" Hamburger, friet."


Janina

[Alterego1]

op 14 Oktober2012



De emmer van verdriet

Ik ga een spons ontwerpen.
Eentje die alles zuigt.
Kleine en grote verdrieten
Waarvan men mij getuigd.

Dan ontwerp ik een emmer
Waarin ik de spons leegdruk
en alle verdrieten daar laat
invloeien stuk voor stuk.

Is de emmer dan boordevol
dan ga ik hem sorteren
Want het kan best zijn
dat twee verdrieten elkaar begeren.

In deze potpourri van leed
zijn er delen die soms passen
Zodat nieuwe liefdes ontstaan
Tegen pijn en droefheid opgewassen.

Jure

[Alterego1]

op 15 Oktober 2012



Kaarsenlicht

De kaarsen flakkeren
schaduw
op jouw lieve
gezicht

ze doen je ogen
glanzen
je mond is een
gedicht

en alles wat ik
voel
borrelt langzaam weer
omhoog

behoeft niet eens meer
woorden
behoeft niet eens
betoog.

Je zult het nu wel
lezen
emotie in mijn
gezicht

ben voor dit tedere
voelen
reeds jarenlang
gezwicht.

Michelly

[Alterego1]

op 16 Oktober 2012




Stil en Nagedacht

Waarom ben ik zo stil de laatste dagen.
Zit ik hier mezelf af te vragen.
Het weer begint wat guur en fris te worden,
de mist komt weer op en nat wordt het ook.

Dus de herfst is nu aan het vorderen.
Maar we krijgen meer tijd voor onszelf
als alles opgeruimd is buiten.
Nu gaat het snel met de herfst.

De bladeren vallen nu heel snel,de kleuren
veranderen ook,heel erg vlug achter elkaar,
vallen meer en meer.
Even een wind,dan is 't wel een mooi schouwspel
wat die bladeren doen zo door elkaar.

De herfst geeft toch wel een mooie sfeer.
Over een tijdje staan de bomen daar zo kaal
dan vraag je jezelf af; waar is 't groen nu allemaal?
Dit seizoen brengt zoveel kleuren
nieuwe vormen, nieuwe geuren.

Dus hoeven we niet te treuren
er komen nog mooie dingen die gaan gebeuren.
Zolang we dit alles nog mogen meemaken
hoeven we niet te zeuren.

Monika

[Alterego1]

op 17 Oktober 2012




Herfstkleuren

De zon schildert
met een penseel
alles tot een
Feeëriek geheel

De stilte zindert
een briesje mildert
Zoveel kleurenweelde
brengt je in verrukking
het feest mag blijven duren
geen wolken,die het verzuren!

De pompoen naast
Vlijtig Liesje
we vleien ons neer
in 't gras
en genieten
alsof 't zomer was!

Nele

[Bosrankje]

Op 18 oktober 2012




De vroege jaren zestig


Op de radio hoor ik Elvis zingen:
“You’re the devil in disguise.”
Ik glimlach en denk terug aan mijn kindertijd,
we woonden toen in een “staminee”
en hadden ook al een zwartwit tv.
Hij stond op een schap, redelijk hoog,
wel pijnlijk voor je nek om steeds omhoog te kijken.
Maar moeder zei dat hij daar moest staan,
“want anders” zo zei ons moe,
“zal hij vlug naar de knoppen gaan.”

Het waren gezellige tijden
want ook de buren kwamen bij ons tv kijken.
Stond de tv ui,t werd er veel gebabbeld en plezier gemaakt,
dan werd er vogelpik gegooid
of speelde men pitjesbak of bakschieten.
Er werd ook veel gekaart
en soms was er al eens onenigheid
als men een verkeerde kaart had ‘getrokken’
met daarbij nog het commentaar
van diegenen die achter de kaarters stonden.

Later is er dan nog een flipperkast bijgekomen
die telkens “tilt” sloeg als men ze te wild schudde
en er kwam ook nog een sjotterbak,
daar heb ik toen wel enkele keren
een por in mijn lijf gekregen
van de nogal ruwe tegenpartij.

Onder onze tv stond een mooie jukebox,
een blinkende Wurlitzer,
voor vijf frank kon je drie plaatjes kiezen,
daar is mijn liefde voor muziek ontstaan.
We speelden veel op de straat
en met mijn zus en vriendinnen
zongen wij dan de jukebox liedjes na,
al was het vaak meer neuriën of van ‘la la laa’
als we de tekst niet kenden.
Ik had een lijst met titels opgeschreven
en zong zo luid ik kon:’wokklakkenneengel’
(walk like an angel) zo had ik het opgeschreven
en zò is het me bijgebleven.


Neske

[Bosrankje]

Op 19 oktober 2012




De oude man


Ik zag een oude man
Witte baard en japon
Hij is voorbijgegaan
Schoorvoetend in de zon

Hij sprak een vreemde taal
En het klonk als een lied
Of als een lang gebed
Getoonzet op muziek

Ik begreep veel later pas
Toen ik zelf al trager liep
Dat het mijn toekomst was
Die ik als jongen schiep.


Norman

[Alterego1]

op 20 Oktober 2012



Kasteelklasse

Ze is met de bus onderweg
die lieve kleine rosse.
't Is met fierheid dat ik het zeg
ze gaat naar de Ardense bossen.

In een kasteel gaat ze logeren
met de juf en klasgenootjes,
als jonkvrouw en edele heren
maar wel in de slaapzak sapperlootjes !

De eerste woordjes "en Français"
zijn al aarzelend klaargestoomd.
Zo van bonjour en s'il vous plaît
ze heeft er nachten van gedroomd.

Een brief heb ik zopas al geschreven
want de post die neemt zijn tijd.
Opa en Rapke wat door een geweven
een raad en een grapje kon ik er in kwijt.

Ach, vrijdag is ze alweer thuis
dan is dit traantje reeds gewist.
Zo leert ze leven zelfstandigheid incluis,
toch hoop ik dat ze mij ook wat heeft gemist.

Rapke,opa

[Alterego1]

op 21 Oktober 2012



Gelukkig zijn

Niet zoveel is er nodig om gelukkig te zijn,
en licht in de ogen te dragen,
een paar mensen nabij,
en een plek waar men brood
en wat vriendschap mag vragen.

Niet zoveel is er nodig om gelukkig te zijn
en hoop in het hart te dragen
een paar woorden van troost
een paar woorden van trouw
een bloem, een lief kind
en wat warmte voor koude dagen.

Niet zoveel is er nodig om gelukkig te zijn,
en met God verbonden te leven,
een bereid en een goed hart,
een hand op het hoofd van wie lijdt,
en de andere hand leeggegeven.

Niet zoveel is er nodig om gelukkig te zijn
en met blijdschap naar morgen te kijken,
een weg te gaan,
God mag weten waarheen,
Hij is lief en begaan,
met ons lot als geen één.

Hij bewaart onze droom
als geheim is zijn hand,
en geneest alle pijn
in dat andere land
dat de hemel zal zijn.

Niet zoveel is er nodig om heilig te zijn.

Auteur onbekend

Ria

[Alterego1]

op 22 Oktober 2012




Zijn naam is wind

Soms waait hij woest
Soms aait hij zacht
Soms laat hij sporen na
van zijn brutale kracht

Als het feest is in het dorp
laat hij de wimpels waaien
Eertijds was hij molenaars’ knecht
en liet hij vier wieken draaien

Hij blaast de strakke zeilen bol
als hij over wateren trekt
zonder zijn welgekomen hulp had
Columbus, Amerika niet ontdekt

In de herfst dan plukt hij
beuken en berken kaal
en soms gaat hij wat plagerig
met hoeden aan de haal

Ik denk nu met wat weemoed terug
toen ik vliegerde als kind
Soms heet hij bries en soms orkaan
maar meestal heet hij wind

Robbe

[Alterego1]

op 23 Oktober 2012



Klaar om te vliegen

Lieve meid,
nu je gekneusde vleugels
langzaam zijn geheeld
door zorg en rust.

Genoeg aangesterkt,
om beide de vleugels te spreiden
begeleiden we je met een stille zucht
naar nieuwe tijden
wensen je veel geluk
in je hernieuwde vlucht!

Oma
Schrijfster

[Bosrankje]

Op 24 oktober 2012



En altijd nog oktober


levend onder open hemel
zie ik de beelden krom:
nazomerdagen
liegen gemakkelijk
buigen wervels recht;
dat maakt ons heilig
en de dieren stom

muggen dansen rond een lamp
wemelen over stille vijvers
lachen heser trekken sporen
zachter hun gezoem;
zo fel de lucht vandaag
en nog blijft de oktober helder
licht na licht na licht.


sunset

[Bosrankje]

Op 25 oktober 2012




Dit somber jaargetij


Er zat nog een verdwaalde bij op de chrysanten.
En gister zag ik nog twee vlinders in de tuin.
Beloftevolle afgezanten
maar hoe je 't wendt of keert,
de zomer is voorbij
de stormwind giert met vlagen
door de straten
en al het duister komt nu
heel dichtbij.
Maar nooit kwam
al wat lief was zo nabij
als in dit somber jaargetij.


Tineke

[Bosrankje]

Op 26 oktober 2012





Om het even waarnaartoe


Wandel door het leven
Ga waar je maar wil
Naar een ver vergeten land
Naar zon, zee of strand

Maar voor je gaat,
wacht dan even,
kijk nog één keer om,
sta eventjes stil

Ik reik je m'n hand,
ik ga met je mee
Als je me wil


Tinneke