Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 5 December 2012



Een lichtpaleis voor jou

Een lichtpaleis voor jou.
Als de herfstblaadjes vielen
waren die maanden
voor jou uit den boze
in die tijd raakte jij
weer in psychose.

Rondom Sinterklaas kwam
je weer tot rust,
helemaal op en totaal uitgeblust.
Het huis versieren voor de kerst,
gaf jou weer innerlijke rust.

Overal rondom jouw boom ,
kaarsen en licht,
dit bracht weer de glimlach
op je gezicht.
Totdat je tot ons verdriet,
's nachts stierf,
en ons radeloos achterliet.

Terug naar je ouderlijk huis,
hier namen we afscheid van jou.
Een laatste kus
het besef je komt nooit meer thuis.

De belofte aan jou,
om ieder jaar trouw,
de boom,alle lichten en kaarsen
te ontsteken in je sterfnacht,
uit liefde voor jou!

Je ouderlijk huis,
in jouw ogen een paradijs,
is in jouw sterfnacht ieder jaar
weer een stralend lichtpaleis!

Schrijfster

[Alterego1]

op 6 December 2012



Maar toch is het waar

Als een paard, ‘s nachts, door koude briest
maar toch trots en dapper het ruige weer trotseert
Wordt het zeker bereden door
hem die door ieder kind wordt vereert

Zie de man, zwart, zachtjes zingend
en zijn hart vol vreugde zwellend, bijna uitpuilt
De pakjes door hem geladen nakijkt
waardoor hij geen enkel kindje uitsluit

Zie de Sint, hijgend, door ouderdom
toch nog lachen en praten tegen zijn knecht
Dan weet je met zekerheid
Sinterklaas en Zwarte Pïet bestaan echt.

Jure

[Bosrankje]

Op 7 december 2012



Gebed


O Heer sublimeer mij in uw eeuwige gaanderijen
Die reiken van de zonnen naar mijn ster.
Neem mij op, achter uw wentelende kantelen
En laat me toe in het koor van uw troepen.

Leer me strijden voor de boodschap van uw zoon
En verwensen wat uw knechten beweren.
Over schatten in de hemel voor degenen
Die dagelijks verzonnen plicht vervullen.

Laat me danken voor het proeven van het leven,
en straf mij voor elk bewust ontzegd genot ,
Opdat uw geschenken niet verloren gaan
Telkens ik me verschuil achter kerkhofmuren.

Help me elke dag met anderen mijn doelen delen,
Zend uw dienaars naar de plek Getsemane
Om hun bovenklederen achter te laten op de rots
En te dobbelen voor hun eigen reisbiljet.

Heer, uw geduld en liefde maken me overstuur
Omdat alles anders loopt dan u het plande
Schenk me de schaduw van uw tranen
Dan kan ik uw moordenaars beminnen.

Geef ons een komeet die alle ogen verblindt,
Zodat alles waar we ons blind op staren
In de eeuwigheid verdwijnt, net zoals de boef
In ons, die kometen jaagt, vernielt en dan ontkent.


Frankie

[Bosrankje]

Op 8 december 2012




Jules de klaspop


Hé, ik ken dat huis ik kwam hier onlangs nog logeren
bij een zorgzaam meisje, ik mocht haar graag
nu mag ik met haar neefje mee
ik denk dat we ons goed gaan amuseren

Eerst werden we opgevangen bij zijn moeke
die praatte zo gek tegen mij en ik speelde graag mee
kleinzoontje schaterde en riep steeds ‘nog doen’
maar mijn keel deed al pijn en ook die van moeke

Daarna ging ik met mijn vriendje naar huis, en voila
ik mocht ook in zijn tentje zitten, gezellig met ons twee
hij speelde met zijn autootjes, maar het werd er gauw te krap
dus vloog ik uit het tentje zonder boe of ba

Na een poos werd ik achter de zetel gezet
ik dacht nu spelen we verstoppertje
maar die kleine man kwam mij niet zoeken
was dit nu een binnen-pret?

Gelukkig ontfermde zijn zusje zich over mij
ze was ontzettend lief, deed mijn pyjama aan
ze zei tegen mij “jij mag bij mij slapen,
in mijn bedje maak ik een plaatsje voor jou vrij”

och ik weet dat ik mij aanstel
net voor ik kwam logeren was de sint op school geweest
de jongste had een knuffel gekregen en die sliep nu bij hem
tja… eigenlijk begrijp ik dat ventje wel.


Neske

[Alterego1]

op 9 December 2012



Kerststemming

Ik heb de kerstboom weer gezet
met weemoedige binnenpret
loop ik te genieten
bij al dat versieren

Spulletjes vol verhalen
verzameling van jaren
telkens ietsje meer
ik hou van die sfeer

Lichtjes die branden
balletjes die glanzen
hartjes,engeltjes,sterren
kunnen zij vrede brengen?

Ik hoop het
telkens weer

Fernanda

[Alterego1]

op 10 December 2012



Kopje troost

De zon komt piepen,
maar toch,
in de verte zie ik
donkere zwarte wolken.
De wegeltjes liggen er hier
nogal heel modderig bij.

En nu naar de stad gaan,
ik kan je verzekeren,
dat men direkt kan zien
dat wij op
de boerenbuiten wonen.

De auto's hebben precies
race gehouden op de velden..
Door de weerspiegeling
zie ik een boom,
met acajou kleurige bladeren,
lichtjes naar mij wuiven.

Wat het zonlicht
al niet kan doen.
Verder is er nog niets speciaals,
den buiten is traag
aan het ontwaken.

Maar ik ben
al heel goed wakker,
en geniet
van een lekker tasje koffie,
in modderige herfstdagen
'n kopje troost.

Jadi

[Alterego1]

op 11 December 2012



De thuislozen

Ik zag ze op het nieuws vandaag
de thuislozen...
mensen met pech in hun privé leven,
mensen die vluchtten voor een regime
dat hen naar het leven staat
mensen die een toekomst willen
voor hun kinderen
mensen... zoveel...mensen
met hun eigen dromen
en wensen
mensen
zoals jij en ik

en dan weet ik
wat een beetje geluk kan zijn
voor wie het niet heeft...
een zacht bed en
dat extra fleeceke...

Janina

[Alterego1]

op 12 December 2012



Niet zo maar ... een boom

Dag kerstboom,
van dood materiaal,
opgesmukt
met veelkleurige kleine lampjes
blinkende ballonnen al'tegaar.
Dag kerstboom,
die kinderoogjes doet schitteren
aanschouwend al die glitter.
Dag kerstboom,
die sfeer brengt in huiskamers,
een uitnodiging zendt
door de ramen,
naar hen die in de kou
staan te staren,
kom binnen en schuif aan,
de feesttafel staat klaar.

Hilde

[Alterego1]

op 13 December 2012




Nooit

Schrap dat woord

Niet meer gebruiken.
Het is verleden tijd
De mensheid kent het niet meer

Eeuwige liefde
En vriendschap is een vraagteken
Wanneer men het gebruikt,
meent men het niet.

Vervangen door misschien,
het is eerlijker
Vriendelijker, niet geheel afgewezen.
Met misschien heb je het raden naar.

Het kan alle kanten uit
Voorbeelden genoeg
Eeuwige trouw is scheiding
Vriendschap komt haat

Liegen, bedriegen, geweld waar dat
woord veel voorkomt, maar toch gebeurt het.
Waarom!
Het woord is als kristal zo broos
breken doet het altijd met pijn en ongeloof!

Ziektes, geweld, oorlog,
durven jullie het nog gebruiken?
Ik niet meer, gedaan, uit!

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 14 December 2012



Donkere dagen

Donker zijn de dagen
duisternis valt overal
kerstverlichting wil ze verjagen
en warmte brengen
in de straten en pleinen
maar ook in de harten
we doen kaarsjes branden
en creëren een sfeer
van gezelligheid
hunkerend naar liefde
en genegenheid
en hartelijk samenzijn.

Nele

[Alterego1]

op 15 December 2012



Decembernevel

December past de bomen
witte baarden aan
omfloerst de verre torenspits
en het zilver van de maan.

De hemelboog in grijs gekleed
geen sterretje dat pinkt
Op ’t zwarte water van de vliet
is er geen goud dat blinkt.

De nevel schuift over het veld
steelt elk vergezicht
wijl op 'n vergeten bloem
een parelend traantje ligt.

Robbe

[Alterego1]

op 16 December 2012




Het leven zoals het is

Ik heb een kind verloren
Begrijp mijn razernij
Ik kon het niet meer horen
Het was op zoek naar mij

Een vreemde stal z’n zinnen
Beloofde ‘t paradijs
Ik ben zo leeg vanbinnen
M’n bloed is koud als ijs

Ik moet mezelf gaan zoeken
En vraag me af Waarom ?
Ik lees geleerde boeken
En voel me oliedom

‘t Verband voorgoed verbroken
Hoop dat ik verder leef
In stilte weggedoken
Niemand die ik vergeef

Norman

[Alterego1]

op 17 December 2012



Ik mis je

Ik zie je gezicht,
meer en meer vervagen.
Vele rimpels die zie ik niet meer.

Ik weet nog precies,
de kleur van je ogen.
Ook al kijken ze
me niet meer aan.

Ik zie nog de vorm van je mond.
Ook al zie ik die
nooit meer lachen.

Ik voel nog je handen.
Soms koud en soms warm.
En weet dat ze me nooit meer zullen strelen.

Ik verlang naar je stem,
en zou zo graag horen,
dat je kon zeggen
hoe gelukkig je nu bent.

Pas dan kan ik het aanvaarden
en doet het misschien minder pijn
want nu kan ik niet begrijpen
waarom je niet langer bij ons kon zijn.

Ik leef nu verder
met jou in mijn geest
en ben je zo dankbaar
dat je "mijn pa" bent geweest

Xje

[Alterego1]

op 18 December 2012



De rekruut

"Ik meld me aan," zei de soldaat,
De sergeant fronste zijn wenkbrauwen,
"aanmelden, aanmelden," mompelde hij,
"je bent al lang aangemeld
ben je dat soms vergeten?"

"Neen," zei de soldaat, "vandaag
meld ik me aan met een boodschap."
"Een boodschap, een boodschap,"
herkauwde de sergeant. Een officier, die met
grote passen voorbijliep, hield bruusk halte.

"Wat moet dat hier," snauwde hij.
De sergeant salueerde en wees naar de soldaat
hij zei, "mijn commandant,deze rekruut
heeft een boodschap." "Zo, zo,"
repliceerde de officier,"een boodschap,"
"zeker een flauwe grap!"

De rekruut sloeg zijn hakken tegen elkaar
en salueerde eveneens. "mijn commandant
vanaf vandaag wil ik niet meer vechten."
"WAT" brulden de sergeant en de commandant
als uit één mond: "Niet meer vechten!"

"En waarom heb je dan voor dit vak gekozen",
siste de commandant.
"En waarom blonk je uit tijdens de training,"
vroeg de sergeant en zijn stem sloeg over
van opwinding.

"En waarom..." en het gelaat van de sergeant
liep rood aan, van pure ergernis.
De commandant echter zag wit van woede;
wat veel gevaarlijker is.

"Weet jij wel "manneke" ja, hij zei "manneke"
met een duidelijke minachting in zijn stem.
"weet jij wel, wat jouw opleiding
aan de staat heeft gekost?"
"De staat, dat is de belastingbetaler
voor wiens veiligheid jij weigert te vechten."

De rekruut keek naar de tippen van zijn
netjes geblonken bottines en hij aarzelde:
" Mijn commandant, in de voorbije maanden
heb ik veel geleerd en veel gezien,
maar één ding is mij duidelijk geworden;
ik ben niet geboren om mensen te doden."

Het grote woord was eruit:
" niet geboren om mensen te doden, zelfs
al worden die mensen vijanden genoemd."
De rekruut salueerde een laatste keer.

Het was alsof een ton oorlogsmaterieel
van zijn schouders was gegleden.
Zijn gelaat was jong, open en fris,
als van een held!

Ria

[Alterego1]

op 19 December 2012



Stilte

Stille dagen voor Kerstmis,
tijd voor het grote onderzoek,
zien of binnenin, alles in orde is,
bladeren in je geestelijk boek.

Nadenken over je eigen leven,
nagaan wat je al die tijd deed,
heeft elk wat van mezelf gekregen,
mensen versta je soms verkeerd,
deed ik ongewild iemand leed,
graag wil ik het weten, vreemd.

Richt je gedachten naar binnen.
je geest, je hart, je ziel zijn één
gekeurd, gewogen, nu beginnen
gevoelens ontrafelen, één na één.

Was ik voor elk een echte vriend
heb ik mijn inzet juist gewogen,
heb ik hun vriendschap echt verdiend?
Oprecht de goede punten overwogen,
gedurfd de slechte toe gegeven,
er aan werken kan,
ik hebt nog even.

Bomi