'Poëzie van de dag'

[Bosrankje]

[Bosrankje]

[Alterego1]

Poëzie van de dag

Programma voor de maand Januari 2013

01-01-2013 Alterego met Jaarovergang
02 " " " " " Bosrankje met Flitsen
03 " " " " " Bo'ke met Milde liefde
04 " " " " " Bomi met Leven na...
05 " " " " " Claire met Twijfel
06 " " " " " Elisa met Gemis
07 " " " " " Elleke met In de schaduw v.h. licht
08 " " " " " Ferry met Stilte
09 " " " " " Frankie met Wellicht ooit nooit
10 " " " " " Give met Ik zag vader
11 " " " " " Gustilpe met Winterkou
12 " " " " " Hilde met Onvermijdelijk
13 " " " " " Jadi met Schaverdijnen
14 " " " " " Janina met Vlokjes
15 " " " " " Jure met Ons verlangen
16 " " " " " Michelly met Ik voel
17 " " " " " Monika met Als ik aan de sterren denk
18 " " " " " Nele met Het roodborstje
19 " " " " " Nienka met Soms
20 " " " " " NinjaVincent met Een sneeuwtapijt
21 " " " " " Norman met Vragen
22 " " " " " Rapke met Gedichten
23 " " " " " Ria met Wintersprookje
24 " " " " " Robbe met Heerser
25 " " " " " Schrijfster met Laatste stralen
26 " " " " " Sunset met Winters dorpsaanzicht
27 " " " " " Tineke met Winternacht
28 " " " " " Tinneke met Oneindig is...
29 " " " " " Uvi met Thuis
30 " " " " " Yna met Een jong paartje
31 " " " " " Frido met Als ik morgen dood zou zijn

Groetjes,

Bosrankje en Alterego

[Bosrankje]

Terwijl ik gedichten voor januari 2013 aan het zoeken was,
kwam ik namen tegen die zoveel herinneringen wakker
maakten in mij... en ik dacht dat de tijd gekomen was om
al diegenen die ooit bij Poëzie en Proza vertoefden bij deze
te gedenken, hopende niemand te vergeten :

Eerst en vooral, Nienka en Frido die ons verlaten hebben
maar voor altijd in ons hart zullen blijven leven...

Dan Johana-Maria (mijn eerste soulmate op P en P) en ook
Aline, Azuur, Brun, denook en Uvi die vertrokken naar nieuwe
oorden.

Elleke en Willow kwamen een beetje later maar bleven niet
lang...spijtig genoeg !

Give en Jure, die voor gezondheidsredenen niet regelmatig
aanwezig kunnen zijn maar toch af en toe iets van hen laten
horen...

Tinneke, Michelly, Morgenstern en Herman zien wij ook maar
sporadisch !

Nog een gedacht voor alle anderen die eventjes langskwamen...
maar het niet volhielden.

Als alle bovengenoemden nog af en toe komen lezen, zullen ze nu
zeker weten dat ze niet vergeten zijn en altijd welkom bij de vrienden
van Poëzie en Proza.

Veel liefs voor iedereen en een fijne 2013

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Titels van gedichten voor Pvdd - januari 2013

Bij iedere jaarovergang neemt men voornemens die meestal
in rook verdwijnen na enkele dagen of weken, en tijdens de
volgende maanden regelmatig terugkomen als flitsen door ons
geheugen....

Als men een milde liefde heeft gekend, kan men alleen maar
geloven in een leven na de dood want zelfs zit men soms met
twijfels, het is de enige manier om het verschrikkelijk gemis te
verdragen !

Ik spreek uit ervaring want, op een droevige avond zat ik in mijn
luie zetel, in de schaduw van het kaarslicht...
Ik luisterde naar de stilte en dacht : ' wellicht zal het nooit
gebeuren'... maar als ik mijn vader plots voor mij zag staan, niet als
een schim,maar als de man die ik lang en goed kende, stond ik op
en vol hoop rende ik naar hem toe...vóór dat ik hem kon aanraken,
was hij in een flits verdwenen... met mijn dromen en illusies....

Winterkou is nu onvermijdelijk en toen ik naar de mensen keek die
aan 't schaverdijnen waren, kon ik niemand herkennen tussen de
dichte vlokjes die bleven vallen en alles en iedereen bedekten...
Ons verlangen om nog lang jong en lenig te mogen zijn is normaal
en ik voel dikwijls die drang om in beweging te blijven, zolang het
kan !

Als ik aan de sterren denk voel ik me ineens niet meer van deze
aarde... Op sommige dagen zou ik in de cosmos willen vluchten
op zoek naar alle mensen die ik lief heb gehad en heengegaan zijn...

Als ik vroeger in de tuin met mijn vader bezig was, zagen wij dagelijks
een roodborstje dat soms heel familiair was en dicht bij ons kwam,
zelfs tot op de steel van de spatel, afwachtend op wormen die hij
als een lekkernij beschouwde !

Deze morgen was de tuin bedekt met een sprookjesachtig sneeuwtapijt
en ik stelde mij vragen over het volgende weekend. Zouden wij dan toch
naar de Ardennen gaan om van de mooie natuur te genieten ?
Na een lange wandeling heb ik altijd zin om te schrijven, dicht bij de open
haard... dikwijls gedichten,maar ik ben zojuist begonnen aan een Winter-
sprookje dat zich afspeelt in een ver land waarvan de heerser een echte
tiran is !

Feitelijk heb ik geen zin om te vertrekken. Door het raam zie ik de laatste
stralen van de ondergaande zon... het lijkt op een schilderij van Monet.
Winterse dorpsaanzichten van Brueghel de Oude kan ik heel lang bekijken, tot
ik ineens kou begin te lijden omdat ik, los van de notie tijd, in het doek verzeild
geraak en er bijna deel van uitmaak... een heel bijzondere ervaring !
Ik herinner mij een winternacht aan zee, heel lang geleden... het was volle
maan en men kon tot in het oneindige zien. Sneeuw op het strand, in de duinen,
op de dijk, zelfs de zee leek wit door de weerkaatsing van de maanstralen op het
water... Een onvergetelijk zicht !

Komt het door het nieuwe jaar, maar ik word de laatste dagen overstelpt door veel
herinneringen...
Toen ik nog thuis was, woonde naast ons een jong paartje, nog niet lang getrouwd
en tot over hun oren verliefd. Onze tuinen waren alleen door een beukenhaag van
elkaar gescheiden en ik hoorde hen altijd spreken en lachen,maar op een namiddag,
was ik aan 't lezen op een dekentje in het gras, met mijn lieve Poussybelle op mijn
schoot toen ik haar hoorde huilen en roepen : waarom zeg je zoiets afschuwelijks?
Maar, mijn schat zei haar man, het is omdat ik zoveel van je hou dat ik bezorgd ben !
Maar we zijn nog zo jong, waarom moet je mij dan zeggen : -als ik morgen dood zou
zijn ? Ik wil daar niet aan denken.... ze bleven nog lang spreken en na een tijdje,
hoorde ik nog alleen het geluid van hun kusjes...
Had onze buurman een voorgevoel ? Enkele maanden later overleed hij bij een auto-
ongeval...

Bosrankje

[neske]

Titels van januari


Bij de jaarovergang wordt er overal vuurwerk afgestoken alhoewel er dit jaar in onze buurt gelukkig minder geknal te horen was. Elk jaar gebeuren er steeds ongelukken mee en veel dieren worden angstig van die luide knallen en lichtflitsen. Een opa kijkt samen met zijn kleinzoon van achter het raam, hij staart naar de hemel maar zijn gedachten dwalen af, hij denkt aan zijn geliefde vrouw, wat een prachtvrouw ze was. Lief en leed deelden ze met elkaar, een milde liefde voor het leven. Hij wou haar nog zo graag bij hem hebben want het leven na haar dood valt hem zwaar. Soms overvalt hem de twijfel kan ik het nog aan om zonder haar verder te gaan want het gemis is zo groot…In de schaduw van het licht kijkt hij in stilte naar haar foto en denkt wellicht ooit kan ik het aanvaarden.

Ik zag vader in mijn droom aan de vijver staan zonder jas in de winterkou, hij die steeds zo een koukleum was zou nu onvermijdelijk kou vatten. Hij zegt me heel enthousiast “zeg het niet tegen moeder maar ik ga schaverdijnen.” Verwonderd zeg ik “ik wist niet dat jij kon schaatsen!” Zoals een droom soms gekke sprongen maakt staat mijn vader plotseling naast mij terwijl zachtjes de eerste sneeuwvlokjes neerdwarrelen. Groot is ons verlangen om samen nog een wandeling te maken maar vader is te moe, ik voel toch dat de jaren beginnen door te wegen zegt hij stil. Dan word ik wakker door het getoeter van een feestganger en weg is mijn droom. Zuchtend sta ik op en kijk ik door het raam, ik hoor een vogel fluiten die is er al vroeg bij denk ik zo. Ik kijk naar de donkere nacht hier er daar schittert een sterretje, als ik aan de sterren denk denk ik toch even wat is een mens toch nietig in het heelal.

’s Morgens aan de voedertafel komt het roodborstje steeds alleen eten soms wordt het verstoord wordt door een merel en duikt het vlug weg onder een struik. Als er een sneeuwtapijt ligt dan pas wordt het moeilijk voor de vogeltjes om eten te vinden. Daarom helpen wij hen de winter te overleven met allerlei lekkers zoals nootjes en vetbollen in de tuin op te hangen. Soms is het daar een erg drukke bedoening men kan er uren naar zitten te kijken, tenminste als men zoveel tijd heeft.

Men kan zich afvragen waar halen al die mensen de inspiratie om zulke mooie gedichten te schrijven. Ik lees voor mijn kleinkindjes enkele verhaaltjes, eerst over een kabouter daarna een wintersprookje over een arme prinses die trouwt met een heerser die zijn rijkdom deelt met de arme mensen in zijn landje. Tja… zo een heerser die alles wil delen, dat zal wel een utopie blijven dacht ik in mijn eigen en vooraleer de zon ondergaat en haar laatste stralen zendt over ons winters dorpsaanzicht ligt het jongste kleinkindje al bijna in slaap. De oudste is blij met de goede afloop van het verhaaltje “dan hebben die arme mensen het toch lekker warm in de winternachten” zegt ze. “Vertel je nog een verhaaltje?” vraagt ze maar moeke zegt dat ze niet oneindig kan blijven vertellen want seffens komt mama en dan gaan de kindjes naar hun thuis. Dan kan moeke naar een film kijken over een jong paartje met als titel: “Als ik morgen dood zou zijn.” En ook al is het maar film toch heeft moeke graag een happy end.



Neske

[Bosrankje]

Lieve Neske,

Weer een heel mooi verhaal met de titels, maar dat verbaast
ons niet, hoor ! Heel blij dat je blijft meedoen

Warme januarigroetjes van Alter en Rankje

[Robol]

Bij de jaarovergang, op klokslag twaalf uur
zag ik een vuurpijl flitsen, verdomme ik verschoot*
Mijn liefde voor de winterkou is steeds van korte duur
maar er is leven, er is leven na de dood

Twijfel daar niet aan, de lente zal wel komen
dan is er aan de bloemen geen gemis
In de schaduw van het licht kunnen we weer dromen
en genieten van de stilte als het dan avond is

Wellicht ooit nooit dat het belastingsgeld zal dalen
ik zag vader eertijds al kritisch kijken naar die brief
Door de winterkoude moest hij nog meer betalen
dat is onvermijdelijk, wees maar niet naïef

Het ijs is weg, adieu mijn schaverdijnen
de vlokjes sneeuw vallen al een week niet meer
Hoor de roep van ons verlangen, dat het zonnetje mag schijnen
ik voel het in mijn stramme knoken, dat koude winterweer

Als ik aan de sterren denk, dan gaat mijn hemel open
het roodborstje maakt een nest en legt een ei
Soms denk ik eraan een nieuw tapijt te kopen
Een grasgroen sneeuwtapijt als het solden zijn in mei

Voor al de fouten die ik schreef wil ik om vergeving vragen
in mijn gedichten die ik hier geplaatst heb en gezet
Ook in mijn wintersprookje, ik wil ze allemaal opdragen
aan de heersers van de taal en de dichter met de pet


De zon schijnt hier alweer haar laatste stralen
het winters dorpsgezicht wordt pastelrood gekleurd
In de winternacht hoor je zelden nachtegalen
geen winter die oneindig is, dus maar niet getreurd

Toch voelen liefdevlinders zich volkomen thuis
in de verliefde harten van een jong paartje
En als ik morgen dood zou zijn, baren bergen nog geen muis
allé, dat was het dan alweer, mijn nonsensallegaartje

Robbe

*schrok, maar bij het schrikken kan men wel eens van kleur verschieten...

[Bosrankje]

Beste troubadour,

Bedankt om nog altijd mee te doen en, zoals gewoonlijk,
in rijmen met de nodige toetsen en nuances van poëzie
in je verhaal, zonder een snuifje humor te vergeten

Tot de volgende keer en vriendelijke januari groetjes van

Alter en Rankje

[YNA]

Nog eens een poging wagen.

Samenvatting.

Een jaarovergang vind ik niet zo fijn, want dan denk ik dat het weldra weer mijn verjaardag zal zijn. Maar ja, we kunnen er niet omheen. De jaren gaan zo snel. Als men terugblikt zijn ze in flitsen voorbij gevlogen.
Milde liefde zijn twee mooie woorden die bij sommigen niet veel betekenis hebben.
Zo denkt men ook dikwijls of er nog leven na het aardse is. Daar bestaat veel twijfel over bij gebrek aan bewijzen. In de schaduw van het licht, in de stilte, overloopt men soms zijn vroegere jeugdjaren, over personen die we wellicht ooit nooit meer zullen tegenkomen.
Laatst was ik aan het dromen. Ik was nog thuis als kind. Ik zag vader die
's nachts moest gaan werken, hij stond in ploegen. Het had heel hard gesneeuwd en op de fietspaden was de sneeuw hard bevroren en er vormden zicht ijsbanen.
Ik dacht, ocharme vader, nu moet jij gaan werken met de fiets door die winterkou. Maar hij moest het doen zei hij, het was onvermijdelijk en een auto hadden we niet, dat was voor rijke mensen. Hij kon toch niet met schaverdijnen naar het werk. Hij vertrok toen er zachte vlokjes naar beneden vielen. Ik werd door het geluid van de wind wakker en weg was mijn droom.
Nu wij zelf ouder zijn gaat ons verlangen naar onze kinderen en k.kinderen
die houden ons jong. Ik voel mij daardoor jonger.
Als men 's avonds naar de hemel kijkt, ziet men het overal flikkeren.
Flitsende lichten van vliegtuigen en flikkerende sterren.
Als ik aan de sterren denk gaan mijn gedachten naar mijn ouders. Dan vraag ik mij soms af of ze ons van daarboven kunnen volgen en beschermen.
Het roodborstje is terug. We misten het al een tijdje. We hadden voedsel gestrooid en graanbollen opgehangen. Op een voormiddag zagen we het van het voedsel pikken. Soms denk hebben die nu geen kou en hoe kunnen ze overleven met zo'n dik sneeuwtapijt.
We vragen ons af of we nog veel gedichtjes en wintersprookjes moeten schrijven, maar de winter zal nog lang niet voorbij zijn denk ik.
De winter is momenteel de heerser. Hij laat zich nog niet verdrijven.
De zon komt af en toe eens piepen, maar de laatste zonnestralen zijn al verdwenen in de late namiddag.
Een winters dorpsaanzicht kan zeer mooi zijn als men het zo in de verte kan bekijken. Bij een koude winternacht liggen wij warm in ons bedje. Als we aan de daklozen denken die in één of ander beschut plaatske de nacht moeten doorbrengen, dan valt niet te betwijfelen dat zo'n nacht oneindig lang moet duren.
Een thuis is een plaats waar men zich geborgen voelt en veilig omringd door geliefden.
Een jong paartje liep heel dicht bij mekaar, ze waren echt verliefd. Het meisje vroeg plots, "als ik morgen dood zou zijn zou je mij dan missen" ? De jongen antwoordde, "waar denk jij nu aan, laat ons liever over onze toekomst praten". Hij nam haar stevig in zijn armen en ze kusten mekaar. Ze waren gelukkig.

Yna

[Bosrankje]

Lieve Yna,

Wat zijn we blij dat je nog eens geprobeerd hebt ! Leuk hoor
en mooi geschreven.

Het beeld van je vader, 's nachts op zijn fiets door de sneeuw
om te gaan werken heeft me echt geroerd !

Bedankt om mee te doen en tot de volgende keer .....

Liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag

Programma voor de maand Februari 2013

01-02-2013 Bo'ke met Naar buiten
02 " " " " " Robbe met Pannenkoeken bakken
03 " " " " " Alterego met 'n Grimmige oude wilg
04 " " " " " Bosrankje met Waarom
05 " " " " " Bomi met Voor en na
06 " " " " " Claire met Kanker
07 " " " " " Elisa met Weemoed
08 " " " " " Elleke met Kyrié
09 " " " " " Ferry met Wit
10 " " " " " Frankie met Je ogen
11 " " " " " Gustilpe met Nog even
12 " " " " " Hilde met Een onbehaaglijk gevoel
13 " " " " " Jadi met Vensterzicht
14 " " " " " Sunset met Ik,jou,en jij,voor altijd mij
15 " " " " " Janina met Kom maar,kom!,kom!,kom!
16 " " " " " Jure met Voor C
17 " " " " " Monika met Winter
18 " " " " " Nele met Slaaplied
19 " " " " " Neske met Een kat van goede komaf
20 " " " " " Norman met Hartendame
21 " " " " " Rapke met Liefde
22 " " " " " Ria met Leven en sterven
23 " " " " " Schrijfster met Belangrijke schakel
24 " " " " " Give met Verdriet van A
25 " " " " " Tineke met Hoe hij keek
26 " " " " " Tinneke met In het donker
27 " " " " " Uvi met Woorden
28 " " " " " Yna met Wintervogels

Groetjes van,

Bosrankje en Alterego

[eurocent1948]

RIP de duif van André



Wekenlang, terwijl alles dichtgesneeuwd lag, niemand naar buiten durfde, en slechts droomde van pannenkoeken bakken op 2 februari, treurde ik regelmatig omwille van 'n Grimmige oude wilg, die ook al niet begreep waarom de kanker van zijn knoestige stam mij met nog meer weemoed vervulde. In een Kyrié beleed ik mijn schuld, omdat ik de ziekte had laten woekeren. Op de enige tak, wit van sneeuw, zat jij, de blauw geschelpte doffer van André, mijn buurman. Ik zag dat je ogen dichtgevallen waren. Nog even probeerde je ze open te houden, wat me vervulde met een onbehaaglijk gevoel bij dit vensterzicht. Vertwijfeld schreeuwde ik 'jou en jij, voor altijd mij, maar besloot het dier toen maar traditioneel te lokken met Kom maar, kom, kom, kom!. Hier met lettertje K, want op internet ga ik dus voor C (com com). De winter heeft een terminaler effect dan een slaaplied. Ik schrok ineens van een grijze flits: een kat van goede komaf, die ik beter kende omdat mijn buurvrouw die Hartendame gedoopt had, als opperste bewijs van haar liefde voor dieren, bevestigde maar weer eens dat leven en sterven dicht bijeen liggen. De poes blijft een belangrijke schakel bij het uitsterven van vogelsoorten. Het verdriet van A kan ik niet beschrijven: hoe hij keek in het donker, zonder woorden, naar het hoopje veren en een pootje. Wintervogels krijgen het hard te verduren.

[Bosrankje]

Beste Frankie,

Hoe heb je het weer goed verteld !

Bedankt om nog altijd te willen meedoen

Lieve groetjes van Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag

De titels van de gedichten voor Februari 2013
bondig aan elkaar gelinkt.

Die gure wintermorgen liep ik NAAR BUITEN om enkele
eieren te gaan rapen in het kippenhok,want ons Rankje
had die nodig bij het PANNENKOEKEN BAKKEN,maar
in mijn haast botste ik pardoes verdwaasd tegen die
GRIMMIGE OUDE WILG aan.Vraag me niet naar het
WAAROM hoe het kwam,waarschijnlijk in gedachten
verzonken omtrent het VOOR EN NA bij de KANKER
waarmee een vriend nu geplaagd zit,en de WEEMOED
die dat bij me teweeg bracht.Het KYRIE is voor later.

Ons Rankje vroeg "laat me het WIT van JE OGEN nu
NOG EVEN zien,want als je me zegt dat je zo
EEN ONBEHAAGLIJK GEVOEL hebt,kun je wel eens
een lichte hersenschudding overgehouden hebben aan
de botsing met die grimmige oude wilg".'t Was echt
geen zicht het VENSTERZICHT dat mijn ogen
uitstraalden,en 'k begon er daarbij nog wat onzin uit
te kramen zoals IK,JOU EN JIJ,VOOR ALTIJD MIJ,
gevolgd door KOM MAAR,KOM,KOM,KOM.Waar dat
allemaal op gebaseerd was weet ik niet,maar 't moet
de schuld van die grimmige oude wilg zijn.
Niet dat ik anders altijd zo normaal doe,maar toch...

Ook VOOR C,dat is het vriendinnetje van onze Luna,
is het deze WINTER guur en koud,'k hoop dat ze in
haar thuis wat warmte vindt bij een SLAAPLIED,want
ze is EEN KAT VAN GOEDE KOMAF en haar bazin
heeft nogal een goed hart,daarom noemen wij haar
HARTENDAME,omdat ze vol LIEFDE en toewijding is.

Ieder wezen heeft te maken met LEVEN EN STERVEN,
zowel het ene als het andere is zonder twijfel toch wel
een BELANGRIJKE SCHAKEL in ieders bestaan.
Ik herinner mij nog het VERDRIET VAN A,en zeker nog
HOE HIJ KEEK daar IN HET DONKER van de wolken,
hoe hij sprakeloos zonder WOORDEN toch duidelijk
maakte hoezeer het hem aangreep dat die hele bende
WINTERVOGELS zomaar ver van hem wegvloog.
Dat was echt geen Kyrie voor hem.

Alterego