voor kinderen van 6-66plus
.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Rankje,
het hartentekend elfje of liever engel, ken ik, ook heel mooi!
Maar ik heb nu eenmaal mijn favorietje.
Ach, jij weet dat wel!
Mercikes ook voor het plaatsen van "Kom maar..."
Ik heb niet meegedaan aan de telling van de vogels die
mijn tuin bezochten deze winter want er was een stoorzender
zonder zendertje...juist...Poes.
Wat me wel opviel was dat er veel vinken kwamen toen het echt
nijpend werd.
Yorkske en Yna, altijd weer hartverwarmend als jullie langskomen
en dat meen ik!
Lieve Monika,
lentegroetjes zijn uitermate welkom!
Ze kleuren de grijze neveldagen...
Maar vandaag was ze er in al haar glorie, de februarizon!
Neske,
mercikes voor dat bakje troost en het chocolaatje!
Al was het virtueel, het heeft gesmaakt!
Had ik vandaag wel nodig!!!!
*********************************
Moederschap
Ze zat al lange tijd te wachten…
Hoeveel dagen?...Hoeveel nachten?....
Ze wist het niet meer zo precies
en ze vond het helemaal niet kies
dat een jonge buurvrouw haar kwam zeggen
nooit een ei te willen leggen.
Die zei: “Daarmee heb je niets dan last,
ze binden je aan zo’n stom nest vast.
Je verliest je kijk op het buitengebeuren,
je mist de interessantste kleuren en geuren.
Nou, ja, eierschap kan een bron van geluk zijn
en een kuikenkroost kan best leuk zijn
maar zie je,
als kip van de wereld
heb ik voor mezelf iets heel anders geregeld!”
Ze schudde haar vederjas en stapte op,
Ze had belangrijker zaken aan haar kop.
De broedkip keek een beetje beteuterd,
wat had dat kippetje hier eigenlijk geleuterd?
Ze dacht: “Ach die is nog zo jong,
wel scherp van tong
toch zie ik ze naar mijn haantje lonken
en staat ze uren op de mesthoop te pronken.
Zoiets doe je niet voor het goede fatsoen
in het leven heb je toch wat beters te doen.
Toen hoorde de broedkip ’t zachte kraken,
haar tijd was om, de schalen braken.
Boordevol trots en bewondering
bekeek ze haar twintigling.
Hemeltje lief, ze kreeg ze nauwelijks geteld…
En op ’t erf wordt het steeds doorverteld…..
Ze kreeg de prijs “Het gouden ei”
en een plaasteren standbeeld,
inmiddels bemost,
op haar eigen boerderij.
J.S.
Janina
............................
Groetjes,
Janina
het hartentekend elfje of liever engel, ken ik, ook heel mooi!
Maar ik heb nu eenmaal mijn favorietje.
Ach, jij weet dat wel!
Mercikes ook voor het plaatsen van "Kom maar..."
Ik heb niet meegedaan aan de telling van de vogels die
mijn tuin bezochten deze winter want er was een stoorzender
zonder zendertje...juist...Poes.
Wat me wel opviel was dat er veel vinken kwamen toen het echt
nijpend werd.
Yorkske en Yna, altijd weer hartverwarmend als jullie langskomen
en dat meen ik!
Lieve Monika,
lentegroetjes zijn uitermate welkom!
Ze kleuren de grijze neveldagen...
Maar vandaag was ze er in al haar glorie, de februarizon!
Neske,
mercikes voor dat bakje troost en het chocolaatje!
Al was het virtueel, het heeft gesmaakt!
Had ik vandaag wel nodig!!!!
*********************************
Moederschap
Ze zat al lange tijd te wachten…
Hoeveel dagen?...Hoeveel nachten?....
Ze wist het niet meer zo precies
en ze vond het helemaal niet kies
dat een jonge buurvrouw haar kwam zeggen
nooit een ei te willen leggen.
Die zei: “Daarmee heb je niets dan last,
ze binden je aan zo’n stom nest vast.
Je verliest je kijk op het buitengebeuren,
je mist de interessantste kleuren en geuren.
Nou, ja, eierschap kan een bron van geluk zijn
en een kuikenkroost kan best leuk zijn
maar zie je,
als kip van de wereld
heb ik voor mezelf iets heel anders geregeld!”
Ze schudde haar vederjas en stapte op,
Ze had belangrijker zaken aan haar kop.
De broedkip keek een beetje beteuterd,
wat had dat kippetje hier eigenlijk geleuterd?
Ze dacht: “Ach die is nog zo jong,
wel scherp van tong
toch zie ik ze naar mijn haantje lonken
en staat ze uren op de mesthoop te pronken.
Zoiets doe je niet voor het goede fatsoen
in het leven heb je toch wat beters te doen.
Toen hoorde de broedkip ’t zachte kraken,
haar tijd was om, de schalen braken.
Boordevol trots en bewondering
bekeek ze haar twintigling.
Hemeltje lief, ze kreeg ze nauwelijks geteld…
En op ’t erf wordt het steeds doorverteld…..
Ze kreeg de prijs “Het gouden ei”
en een plaasteren standbeeld,
inmiddels bemost,
op haar eigen boerderij.
J.S.
Janina
............................
Groetjes,
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Gast
Dag Janina,
'Pril liefdesverdriet', verdrietjes van kleine mensjes.
'Kom maar', zo te lezen, veel vogeltjes in jouw tuin.
'Moederschap', mooi verteld.
Het is maar wat je het belangrijkste vindt.
Alles bij elkaar, genoten!
groetjes,
cunina
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Foto van Paul Delaet
Reading between the Lines’,
het doorzichtige kunstkerkje in het landschap van Borgloon,
is verkozen tot gebouw van het jaar in Archdaily,
de meest bezochte architectuurwebsite ter wereld.
Zo’n 70.000 lezers van de site brachten een stem uit.
Het kerkje won in de categorie religieuze architectuur.
‘Reading between the Lines’ is een creatie van het Belgische kunstenaarsduo
Gijs Van Vaerenbergh (Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh).
Ze bouwden het in opdracht van de Provincie Limburg en huis voor actuele kunst Z33 in het kader van Z-Out, het project rond openbare kunst in Limburg.
Normaal gezien is het de bedoeling dat het kerkje na drie jaar verdwijnt in het Loonse landschap, maar door de positieve reacties op het werk en deze erkenning bestaat de kans dat het kerkje zal behouden worden.
Dat heeft natuurlijk niets, maar dan ook niets met poësie en proza te
maken zoals we dat kennen...of is er ergens een raakvlak?
Ik denk van wel!
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Poëzie gaat verder dan woorden alleen...
Ik denk dat elk zintuig poëzie kan herkennen !
Als ik kijk naar deze doorzichtige kerk, helemaal
alleen in een winters landschap, gebeurt er iets
in mij... iets ondefinieerbaar, niet tastbaar maar ô
zo machtig dat ik me, voor eventjes, heel dicht bij
de hemel voel...
Voor mij, is er dus wel een raakvlak !
Droom zacht en lieve groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Janina,
de vraag stellen is ze beantwoorden... Poëzie is ontroering, die lees je tussen de lijnen van dat kerkje.
Zoals natuur voor mij poëzie is op mijn topic "Satijnen vleugels".
Misschien hebben anderen een andere mening, maar dat is dan hun probleem. Dit is jouw topic, jouw stekje. En het is er leuk vertoeven. Soms kruip je in de huid van Annie M. G. Schmidt, naar mijn gevoel en dat is heel positief bedoeld.
Met poëzie kan je alle kanten uit. Een glimlach, een traan. De grenzen zijn dun, zoals Ernest Claes ooit zei: humor is op zijn kop gezet verdriet...
mvg
Robbe
de vraag stellen is ze beantwoorden... Poëzie is ontroering, die lees je tussen de lijnen van dat kerkje.
Zoals natuur voor mij poëzie is op mijn topic "Satijnen vleugels".
Misschien hebben anderen een andere mening, maar dat is dan hun probleem. Dit is jouw topic, jouw stekje. En het is er leuk vertoeven. Soms kruip je in de huid van Annie M. G. Schmidt, naar mijn gevoel en dat is heel positief bedoeld.
Met poëzie kan je alle kanten uit. Een glimlach, een traan. De grenzen zijn dun, zoals Ernest Claes ooit zei: humor is op zijn kop gezet verdriet...
mvg
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Cunina,
Jouw bezoek en je antwoord op mijn forum
geven me soms vleugels.
Rankje, zo bewogen door het kerkje...
Als je de juiste positie inneemt, zie je erachter
de oude, stenen kerktoren...
Dan moet je wel ter plaatse kijken.
Iedereen interpreteert het hoe hij of zij wil.
Ik heb het al zo vaak bewonderd op onze wandelingen
maar het blijft iets hebben dat ik niet beschrijven kan
Robbe, een glimlach en een traan,
dat vond en vind ik in jouw topic terug
want ik volg je al van toen ik destijds "Poësie en Proza"
ontdekte op Sennet.
Gedichten lezen en spelletjes spelen, hier of daar wel
of niet mijn zegje doen, meer kon ik toen nog niet.
Daarom ook ben ik blij met Yorkskes positieve berichtje over de
geduldige, nooit versagende Cleopa die mijn bedje spreidde om hier in deze topic te kunnen logeren.
Yna, eentje voor de regen en eentje voor de zon...
Hier was het eerder winters.
Intense sneeuwbuien
dan weer dikke, dwarrelende vlokken
tot dansen gedwongen
door een strakke, ijzige wind.
Lente zal het halen.
Zo was het toch al zolang ik het weet....
Nog eentje van dat kerkje als bedankje voor de positieve
reacties. Nu in het landschap.
Foto: Paul Delaet
Mijn heimat!
Warme groetjes van Janina.
Jouw bezoek en je antwoord op mijn forum
geven me soms vleugels.
Rankje, zo bewogen door het kerkje...
Als je de juiste positie inneemt, zie je erachter
de oude, stenen kerktoren...
Dan moet je wel ter plaatse kijken.
Iedereen interpreteert het hoe hij of zij wil.
Ik heb het al zo vaak bewonderd op onze wandelingen
maar het blijft iets hebben dat ik niet beschrijven kan
Robbe, een glimlach en een traan,
dat vond en vind ik in jouw topic terug
want ik volg je al van toen ik destijds "Poësie en Proza"
ontdekte op Sennet.
Gedichten lezen en spelletjes spelen, hier of daar wel
of niet mijn zegje doen, meer kon ik toen nog niet.
Daarom ook ben ik blij met Yorkskes positieve berichtje over de
geduldige, nooit versagende Cleopa die mijn bedje spreidde om hier in deze topic te kunnen logeren.
Yna, eentje voor de regen en eentje voor de zon...
Hier was het eerder winters.
Intense sneeuwbuien
dan weer dikke, dwarrelende vlokken
tot dansen gedwongen
door een strakke, ijzige wind.
Lente zal het halen.
Zo was het toch al zolang ik het weet....
Nog eentje van dat kerkje als bedankje voor de positieve
reacties. Nu in het landschap.
Foto: Paul Delaet
Mijn heimat!
Warme groetjes van Janina.
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Een paar dagen geleden zag ik een koppeltjes verliefde mezen.
Ze voelden blijkbaar al de lente...
Maar koning Winter blijft zijn scepter zwaaien zolang ie kan.
Vanavond scheen de maan door sluierwolken en
in de versgevallen sneeuw schitterden ongrijpbare diamantjes...
Even weer bewondering !
Mijn musjes onder de goot hebben het vetbolletje aan de voordeur ontdekt,
veilig voor hen, want daar komt Poes niet!
Mussen
Twee mussen zaten samen op een tak.
“Zeg, hoor eens,”zei de ene
“wat ik je vraag,
ik zou wel eens willen weten,
mag je me graag?”
De andere zei:
“Als ik eerlijk zijn mag
moet ik zeggen,
nou,’t is wat moeilijk uit te leggen,
ik mag je wel
en dat meen ik ècht
maar daarmee is dan ook alles gezegd.”
Toen kwam er een derde
en dra waren ze met vijven.
Ze tjirpten en kibbelden;
’t werd ruziën en kijven
tot plots met veel vertoon
de hele toom
verhuisde naar
buurmans boom.
J.S.
Janina
Ik blijf betrokken bij het wel en wee van mijn musjes onder de goot want ze krijgen het moeilijk.
Geen winter- en nog geen lentegroeten,
wel warme...
Janina
Ze voelden blijkbaar al de lente...
Maar koning Winter blijft zijn scepter zwaaien zolang ie kan.
Vanavond scheen de maan door sluierwolken en
in de versgevallen sneeuw schitterden ongrijpbare diamantjes...
Even weer bewondering !
Mijn musjes onder de goot hebben het vetbolletje aan de voordeur ontdekt,
veilig voor hen, want daar komt Poes niet!
Mussen
Twee mussen zaten samen op een tak.
“Zeg, hoor eens,”zei de ene
“wat ik je vraag,
ik zou wel eens willen weten,
mag je me graag?”
De andere zei:
“Als ik eerlijk zijn mag
moet ik zeggen,
nou,’t is wat moeilijk uit te leggen,
ik mag je wel
en dat meen ik ècht
maar daarmee is dan ook alles gezegd.”
Toen kwam er een derde
en dra waren ze met vijven.
Ze tjirpten en kibbelden;
’t werd ruziën en kijven
tot plots met veel vertoon
de hele toom
verhuisde naar
buurmans boom.
J.S.
Janina
Ik blijf betrokken bij het wel en wee van mijn musjes onder de goot want ze krijgen het moeilijk.
Geen winter- en nog geen lentegroeten,
wel warme...
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
schrijfster - Lid geworden op: 26 sep 2008, 16:16
- Locatie: nijmegen
Maagdelijke deken
Hevig verlangend
naar nieuw getij
waarin jong leven
zich schichtig ontdekt
ontwaak ik
opnieuw in een wereld
waarin deze
met duizenden ijskristalletjes
is bedekt
en besef dat deze
heldere maagdelijke deken
toont hoe onze aarde
zou moeten blijven
Puur en onbevlekt
======
Bedankt voor al het moois gebracht!!
Warme groetjes
Schrijfster
Tonen wat je hebt,is niet laten zien wie je bent.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Schrijfster,
Bedankt voor jouw gedicht in mijn topic.
Jij zegt met je eigen woorden wat ik
voelde en dacht...
Er is respons!
********************************
Ik heb me gek gezocht op internet
naar een gedicht dat begon zoals ik het mij herinner:
"Winter vocht wanhopig tegen lente..."
Niets gevonden!
Uiteindelijk vind ik het terug in mijn "Zuid en Noord!"
Het is natuurlijk een oudje maar ik wou het toch graag plaatsen.
Ook oudjes zijn mooi!
Lentes ontwaken
Winter vocht
wanhopig tegen
Lente die 'r blommen vlocht.
Razend joeg ie wind en regen,
wekte Vriesman, huilde wild
om z'n vrienden op te ruien.
Storm vocht mee met woeste buien;
sneeuw wierp wit en wattig vilt
om heel de aarde toe te dekken...
Hagel wou de slaper wekken,
kletterde zijn kralen neer.
Winter kreet: "Ik ben de heer!"
Maar opeens kwam jonker Dooi...
Hoflijk lei ie warmer vachten
zacht en
stil in elke plooi
van der Lente
blije tante.
Winter vloekte...blies den strijd
kou van nijd.
Met geen vree was ie te paaien.
Ei! Zijn scepter wou ie zwaaien!
En wijl Lente blommen vlocht,
kwam daar in de wijde locht
koninklijk 'n hofstoet nader.
(Winter riep z'n heir tegader?)
In een vermiljoenen damp
uitgerust voor fellen kamp,
schitterend van kleur en kleren
waaiend als gouden veren
kwamen Lentes vrienden daar..
Winter vreesde 't nieuwe gevaar,
rilde en klampte vast zijn wapen.
Hier! Trawanten! Hier! M'n knapen!
En het vechten herbegon...
Wie het won?
De zon!
A. VAN DE VELDE
Gewaardeerde poësie of niet?
Het belandde ooit in één of ander mapje van mijn herinneringen.
Groetjes,
Janina
Laatst gewijzigd door Janina op 24 feb 2013, 23:06, 1 keer totaal gewijzigd.
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
