voor kinderen van 6-66plus
-
jure - Lid geworden op: 27 okt 2004, 11:28
Ik wilde een mooie tekst schrijven over dit gevoel, dit gemis.
Maar, wat een cliché, d'er zijn geen mooie woorden voor.
Alleen een diep oprecht medeleven.
Ooit zijn een leraar, het geheugen is gemaakt om te vergeten.
Misschien wel, het onbenullige. de waardevolle dingen vergeet men nooit.
Zelfs op de dagen dat men de dingen niet meer bij naam kan noemen, gaat
men nog wel verdriet voelen, ook al weet men niet meer precies waarvoor.
Veel meer nog dan geluk, zelfs dat vervaagd. Pijn nooit.
Gelukkig gaat men het uiteindelijk een plaats geven in het alledaagse pa-
troon.
Maar, wat een cliché, d'er zijn geen mooie woorden voor.
Alleen een diep oprecht medeleven.
Ooit zijn een leraar, het geheugen is gemaakt om te vergeten.
Misschien wel, het onbenullige. de waardevolle dingen vergeet men nooit.
Zelfs op de dagen dat men de dingen niet meer bij naam kan noemen, gaat
men nog wel verdriet voelen, ook al weet men niet meer precies waarvoor.
Veel meer nog dan geluk, zelfs dat vervaagd. Pijn nooit.
Gelukkig gaat men het uiteindelijk een plaats geven in het alledaagse pa-
troon.
Ik geef je geen hand. Ik wil je omhelzen.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Yna, Yorkske, Neske, Rankje, Cunina,
lieve allemaal, bedankt voor het lezen!
Jure, voor verlies zijn geen woorden, als ze er al zijn
dan is het een pleister op een open wonde
die nooit écht helen zal. Ach, het is zo moeilijk om voor
de tijd die ons rest te leven met een diep gemis .
********
Ik heb momenteel niet veel inspiratie, emoties des te meer...
********
Een grauwe wereld
koud en grijs
komt op je af
verstikt je
Even ben je
bang
Dan valt een
zonnestraal
doorheen de wanden
en droogt de
tranen
op je gezicht
Je zal leven
mijn kind
in de
zon
mijn kind
want die
zon
ben
jij
Gigi Rommelaere
**************
Alle kleintjes helpen om kleintjes te helpen!
Ik heb de afbeelding van de badge "Kom op tegen kanker" niet gevonden
maar die deed me denken aan...
Met lieve groetjes van Janina.
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Dag Janina ,
Doorvoelde woorden,
diep verdriet en pijn die nooit meer helemaal verdwijnt ..
dat lees ik vol ontroering ,
omdat ik voel wat jij voelt
Groetjes,
elisa
Doorvoelde woorden,
diep verdriet en pijn die nooit meer helemaal verdwijnt ..
dat lees ik vol ontroering ,
omdat ik voel wat jij voelt
Groetjes,
elisa
Laatst gewijzigd door elisa20 op 10 apr 2013, 20:08, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Gast
Dag Janina,
Zoals ik hoor genezen er tegenwoordig veel kinderen van kanker.
Maar ik denk nu aan een klein, dapper meisje van 8 jaar
dat het jammer genoeg niet gehaald heeft.
En dan wordt het koud in mijn hart,
net hetzelfde gevoel zoals wanneer ik jouw vorige tekst lees: "Dood".
Hier is de badge van kom op tegen kanker

lieve groetjes,
cunina
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...

Janina,
Ook ik ben stil geworden
bij jouw gedicht.
Vergeef me als ik het vraag,
is dat lang geleden?
Maar tijd heelt niet,
heelt nooit,
wanneer je liefste kind,
je wordt ontnomen.
Ik had dit liedje willen zingen
om de blije crocussen
en de lente in het verschiet.
Misschien is dit niet op zijn plaats,
omdat er is teveel verdriet.
sterkte en een lieve knuffel,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Yorkske,
Een beetje onwennig, een ietsje onzeker,
die eerste kennismaking
met weer een andere wereld...
Dat las ik op het gezichtje van Lily.
En het herhaalt zich!
Eerst oma's opvang, zo vertrouwd en veilig, dan kinderopvang, peuter-kleutertuin,
grote school, nog grotere school...
en dan de grote school van het leven...
Met een klein hartje zetten ze hun stapjes
om wat later met een groot mondje hun succesjes
en wedervaren te verhalen aan wie er oren voor heeft..
Het allereerste en laatste loslaten is het moeilijkst!
Iedereen mag me tegenspreken!
Graag zelfs!
En wat dat andere aangaat: Neem je tijd.
Hopelijk vind je een oplossing.
**********************
Elisa,
Verdriet en pijn worden een leven lang meegedragen.
aanvankelijk rauw,
later ook soms louterend.
Bedankt om te lezen!
***********************
Lieve Cunina,
Zat ik hier meer dan een half uur op Google te zoeken naar die badge.
(Ik geef toe dat ik andere dingen begon te lezen als ik het woord intikte op Google.)
Maar jij plaatste het op mijn forum! En daar hoorde het!
Bedankt!!!!
************************
Lieve Ria,
Rond deze tijd vorig jaar, en erg geëmotioneerd, schreef ik dat gedicht.
Ik kon en vond ook dat ik het toen niet in mijn topic plaatsen kon.
Ik schreef het in een opwelling van gevoelens en denkend aan het wrede
leed en verdriet van ouders en de families die een kind verliezen.
Het kwam recht uit mijn hart en denken...
Ik wou het nu opdragen aan allen die een schat van een kind verloren
en een berg toekomstdromen...
Daarbij denk ik aan zovelen!
Bedankt voor je warme en hartelijke woorden.
*************************
Yna,
Als de wind wijkt uit het noorden,
even zingen wil met zuiderse akkoorden,
toch weer weg wil naar andere oorden
dan weten wij 't nog wel...
maartse buien en aprilse grillen
en dat je niet te vroeg moet zingen...
want wat hij wil of niet
zullen we niet weten
en daarom, voor we elkander weer vergeten.....
We denken hetzelfde, denk ik?
*****************************
Misschien hadden jullie niet zo 'n gedicht verwacht van Ida Gerhardt.
A FAIRY TALE
Op de witte steen gezeten
midden in het groene veld,
doet kabouter Aulos weten
nu hij honderd jaren telt,
dat hij deze dag der dagen
zijn muziek wil overdragen.
En de wind verspreidt de mare:
vrolijk op dit minnelijk teken
komen uit vier hemelstreken
jong en oud, een bonte schare,
en verwerft zich deze ure
een bouquet van partituren.
Kleine kinderen, hen verblijden
liedjes van vier jaargetijden,
statige cantoren talen
naar motet en madrigalen;
schuchtere jonge liefdesparen
vragen iets voor fluit en snaren.
Tot het donkert... Leeggegeven
als een zonnebloem van zaden,
wetend zich in Gods genade,
legt na honderd jaren leven
hij zich op het mos te slapen.
Wie die hem straks op zal rapen?
Als een veertje is zijn gewicht.
Elfen, komt: uw last is licht.
Ida Gerhardt
Uit:"Verzamelde Gedichten II"
Rankje, , geef de elfen vrije vleugels, laat ze komen...
Liefs,
Janina
Een beetje onwennig, een ietsje onzeker,
die eerste kennismaking
met weer een andere wereld...
Dat las ik op het gezichtje van Lily.
En het herhaalt zich!
Eerst oma's opvang, zo vertrouwd en veilig, dan kinderopvang, peuter-kleutertuin,
grote school, nog grotere school...
en dan de grote school van het leven...
Met een klein hartje zetten ze hun stapjes
om wat later met een groot mondje hun succesjes
en wedervaren te verhalen aan wie er oren voor heeft..
Het allereerste en laatste loslaten is het moeilijkst!
Iedereen mag me tegenspreken!
Graag zelfs!
En wat dat andere aangaat: Neem je tijd.
Hopelijk vind je een oplossing.
**********************
Elisa,
Verdriet en pijn worden een leven lang meegedragen.
aanvankelijk rauw,
later ook soms louterend.
Bedankt om te lezen!
***********************
Lieve Cunina,
Zat ik hier meer dan een half uur op Google te zoeken naar die badge.
(Ik geef toe dat ik andere dingen begon te lezen als ik het woord intikte op Google.)
Maar jij plaatste het op mijn forum! En daar hoorde het!
Bedankt!!!!
************************
Lieve Ria,
Rond deze tijd vorig jaar, en erg geëmotioneerd, schreef ik dat gedicht.
Ik kon en vond ook dat ik het toen niet in mijn topic plaatsen kon.
Ik schreef het in een opwelling van gevoelens en denkend aan het wrede
leed en verdriet van ouders en de families die een kind verliezen.
Het kwam recht uit mijn hart en denken...
Ik wou het nu opdragen aan allen die een schat van een kind verloren
en een berg toekomstdromen...
Daarbij denk ik aan zovelen!
Bedankt voor je warme en hartelijke woorden.
*************************
Yna,
Als de wind wijkt uit het noorden,
even zingen wil met zuiderse akkoorden,
toch weer weg wil naar andere oorden
dan weten wij 't nog wel...
maartse buien en aprilse grillen
en dat je niet te vroeg moet zingen...
want wat hij wil of niet
zullen we niet weten
en daarom, voor we elkander weer vergeten.....
We denken hetzelfde, denk ik?
*****************************
Misschien hadden jullie niet zo 'n gedicht verwacht van Ida Gerhardt.
A FAIRY TALE
Op de witte steen gezeten
midden in het groene veld,
doet kabouter Aulos weten
nu hij honderd jaren telt,
dat hij deze dag der dagen
zijn muziek wil overdragen.
En de wind verspreidt de mare:
vrolijk op dit minnelijk teken
komen uit vier hemelstreken
jong en oud, een bonte schare,
en verwerft zich deze ure
een bouquet van partituren.
Kleine kinderen, hen verblijden
liedjes van vier jaargetijden,
statige cantoren talen
naar motet en madrigalen;
schuchtere jonge liefdesparen
vragen iets voor fluit en snaren.
Tot het donkert... Leeggegeven
als een zonnebloem van zaden,
wetend zich in Gods genade,
legt na honderd jaren leven
hij zich op het mos te slapen.
Wie die hem straks op zal rapen?
Als een veertje is zijn gewicht.
Elfen, komt: uw last is licht.
Ida Gerhardt
Uit:"Verzamelde Gedichten II"
Rankje, , geef de elfen vrije vleugels, laat ze komen...
Liefs,
Janina
Laatst gewijzigd door Janina op 22 mar 2013, 22:29, 3 keer totaal gewijzigd.
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Wereldgedichtendag!
Een klein gedichtje....
Geen boom weet
zich onmisbaar
in het bos,
maar het bos weet
zich onmisbaar
in elke boom-
elke boom van het bos.
Johan Bovyn
Uit:"Uit een tuin van verwondering"
Groetjes, Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Bosrankje - Lid geworden op: 20 dec 2005, 20:42
- Locatie: Antwerpen
Lieve Janina,
Eindelijk kan ik de ppt van je gedicht 'Woningnood' in jouw stekje
komen plaatsen. Ik wou het gisteren avond doen maar toen ik het
probeerde, nadat ik gedicht en ppt in het prentenkabinet had gezet,
kregen wij ineens geen verbinding meer met Seniorennet.
(Fatal Error schreven ze dan
Het heeft tot deze morgen geduurd en eindelijk is alles terug hersteld !
Ik vind dat de tekeningen van Beatrix Potter zo goed passen bij jouw
mooi verhaaltje (ik had nog liever illustraties van jou gebruikt !
Misschien ooit ... als je tijd en zin hebt ?)
Fijn weekend gewenst en warme groetjes van Alter en Rankje
Ik hou van het leven en geloof in de mensen !
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
Schrijven is als vrijen met de schoonheid van
woord en zin.....
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Rankje,
Iedereen heeft zo zijn eigen favorietjes, ik ook.
"Woningnood" is er weer eentje van.
De tekeningen van Beatrix Potter sieren het.
Mooi!
******************************
Yorkske,
"Du vin, du pain et du Boursin..."
Voor jou:
"Du pain, fromage et un cola,
ohlala!"
En dan, geniet nu maar van Lily's
eerste stapjes in de peuterwereld!
Haar kleine ruzietjes en frustraties,
maar vooral haar ontdekkingen en succesjes.
En dan zit jij in juni (denk ik toch)
als trotse oma op de eerste rij
met je camera of gsm in de aanslag
haar allereerste podiumdebuut
vast te leggen.
Zeg me achteraf maar of ik me vergiste!
******************************
Monika,
Al droomden we van lentedagen...
We hadden er toch eentje!
Die ene dag is meer dan geentje!
Fijn dat je langs kwam!
********************************
Lente al te lang verbeid,
zette haar eerste schuchtere stappen.
Wintertuinen eindelijk opgeruimd,
nieuwe zaadbedjes hoopvol uitgespreid.
Maar Winter liet zich niet bekoren
door haar lieftalligheid.
Integendeel, hij liet zijn machtswellust
ontsporen. Woest zwaaiend met zijn koningsstaf
joeg hij met alle kracht
zijn ijzige adem over vele landen.
Lente kon het geweld niet aan, droop af
de bonte bloemen die ze meedroeg
beschermend in haar frele handen.
Maar Ra, de zon, beloofde sussend
haar bij een nieuw debuut te escorteren
met zijn milde, warme gloed.
Hij zal het vuur aan Winters schenen leggen
en de tiran alzo een lesje leren...
Bloemen, bomen, dieren, mensen,
kijken nu al uit
om Winter na te roepen:
"Jij hebt je charmes en je schoonheid,
jij moet er zijn
maar voor iedereen en alles is een tijd.
Jouw liedje is even uitgezongen,
jouw spel is drie seizoentjes uit!"
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)





