Ferry's gedichtenkorfje 2
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Hallo Ferry
gustilpe en ria schreven het reeds :
je bent echt in goede doen !
Ik sluit mij bij hen aan
Ik lees een bloemenkrans van kleurige creativiteit :
Spruiten
Ironie
Twee rozen
Sneeuwklokjes
Schrijven
Dank voor je bezoekjes aan mijn 'Schakels' met
lieve reacties
Maartse groetjes,
elisa
gustilpe en ria schreven het reeds :
je bent echt in goede doen !
Ik sluit mij bij hen aan
Ik lees een bloemenkrans van kleurige creativiteit :
Spruiten
Ironie
Twee rozen
Sneeuwklokjes
Schrijven
Dank voor je bezoekjes aan mijn 'Schakels' met
lieve reacties
Maartse groetjes,
elisa
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Fernanda,
jouw gedichtjes bekoren mij van spruiten tot schrijven en al wat er tussen ligt
Ik bracht een gedichtje mee uit de bib:
DE HARMONIKASPELER
Gezeten op den drempel van een huis,
speelt hij gewichtig, stoer en onbaatzuchtig
voor iedereen. zij, die het vaderhuis
nimmer vergeten en zij, die voortvluchtig
dolen van land tot land: de dichters, de matrozen,
de reizigers, die zonder énen cent,
het land ontdekken door hun droom verkozen,
luistren naar 't schreien van zijn instrument.
Hij weent, hij juicht, de goede goochelaar,
en door zijn droomrig, langoureus gebaar
voelt iedereen zich weer het dwaze kind:
de rentenier vergeet zijn lieve renten,
de filosoof zijn kostbaarste argumenten,
de veertigjaarge dat hij heeft bemind.
Jan van Nijlen
Verzamelde gedichten 1903-1964
Uitgeverij G.A. van Oorschot, 2003
Lieve groetjes,
gustilpe
jouw gedichtjes bekoren mij van spruiten tot schrijven en al wat er tussen ligt
Ik bracht een gedichtje mee uit de bib:
DE HARMONIKASPELER
Gezeten op den drempel van een huis,
speelt hij gewichtig, stoer en onbaatzuchtig
voor iedereen. zij, die het vaderhuis
nimmer vergeten en zij, die voortvluchtig
dolen van land tot land: de dichters, de matrozen,
de reizigers, die zonder énen cent,
het land ontdekken door hun droom verkozen,
luistren naar 't schreien van zijn instrument.
Hij weent, hij juicht, de goede goochelaar,
en door zijn droomrig, langoureus gebaar
voelt iedereen zich weer het dwaze kind:
de rentenier vergeet zijn lieve renten,
de filosoof zijn kostbaarste argumenten,
de veertigjaarge dat hij heeft bemind.
Jan van Nijlen
Verzamelde gedichten 1903-1964
Uitgeverij G.A. van Oorschot, 2003
Lieve groetjes,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Dag Fernanda,
even was je terug
nu terug in winterslaap?
Maar ik las en herlas jouw gedicht over de vier seizoenen:
lente dartelt
zomer zwoelt
herfst kleurt
winter kraakt
je moet daar maar opkomen,
je hebt het dichten in jouw!
Maar dit jaar blijft de lente op zich wachten
Een lieve lentegroet,
gustilpe
even was je terug
nu terug in winterslaap?
Maar ik las en herlas jouw gedicht over de vier seizoenen:
lente dartelt
zomer zwoelt
herfst kleurt
winter kraakt
je moet daar maar opkomen,
je hebt het dichten in jouw!
Maar dit jaar blijft de lente op zich wachten
Een lieve lentegroet,
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
dag lieve bezoekers : bedankt
voor het schrijven
voor al de mooie geplaatste bewerkingen
voor de illustraties
voor het bewerkte gedicht van het Prentenkabinet
voor alles , iedereen hartelijk bedankt !! Liefs Fernanda
Een glimlach keert steeds naar u terug
-
ferry - Lid geworden op: 19 feb 2007, 14:59
- Locatie: brasschaat
DE EGEL
Zoals een egel zet hij plots
al zijn harde stekels op
zo werd menigeen bezeerd
die hebben het verleerd
om naderbij te komen
en zullen er nooit achterkomen
dat midden in die stekels
een zacht en kwetsbaar wezen
zichzelf daar verschuilt
soms eenzaam huilt
Maar kan je eigen ikje
tegen een prikje
en pak je het geduldig aan
dan zul je versteld staan
want eenmaal gerustgesteld
worden die stekels geveld
dan toont hij zijn zachte aard
die is beslist de moeite waard
en als je zijn vertrouwen wint
wordt hij levenslang je vriend
Fernanda
Maar toen hij eindelijk uit zijn schulp kroop
en vol vertrouwen de weg overstak
werd hij platgereden .Dood
Een glimlach keert steeds naar u terug
