Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 1 April 2013




Verbeter voortdurend je werk

Het leven brengt goede en slechte dagen,
vandaag volop zon,morgen striemende regenvlagen,
een mens moet zich er willens nillens doorslaan,
we kunnen echt niet anders dan het te ondergaan,
ook al zit je op emotioneel vlak nog met 1001 vragen.

Schone liedjes duren nooit lang.....
Dat maakt mij helemaal niet bang !
Waarom niet proberen af en toe positief te denken ?
En hopen dat het leven ons iets moois kan schenken
Dan wordt het voor altijd een gelukkig gezang !

Dichters liegen de waarheid,
maar de waarheid geeft niet altijd klaarheid,
al is de leugen nog zo snel,
de waarheid achterhaalt haar wel,
zelfs het nederigste wezen heeft zijn gevoeligheid

Wij spelen hier gewoon wat met woorden,
zoals een componist dat doet met akkoorden,
voornamelijk met volle inzet en heel veel liefde,
ieder naar eigen mogelijkheid,en zoals 't hen beliefde,
soms lijkt 't er wel op of we dansen op slappe koorden

Wij zijn geen dichters maar versjesmakers,
en versjesmakers zijn soms woordenkrakers,
ze goochelen met woorden om te rijmen,
dikwijls enkel en alleen maar om te lijmen,
maar daarom zijn dichters nog geen zaligmakers

Alterego

[Bosrankje]

Op 2 april 2013




De Lotusbloem


Magisch uit de modder ontstaan,
ontplooit zich de pure lotusbloem.
Ze toont ons de spirituele weg te gaan
naar het bewustzijn niet naar de roem.

Symbool van de ziel en van zuiverheid
brengt ze ons met geduld naar wijsheid.
's Nachts sluit de lotus haar bladeren
en duikt langzaam onder stille wateren.

Om Mani Padme Hum zingen de Tibetanen
of looft het juweel dat bloeit in het lotushart,
voorbij emoties,gevoelens, geluk en tranen,
bij dageraad opnieuw herboren uit smart..


Bosrankje.

[Bosrankje]

Op 3 april 2013




Voor altijd


De mildheid van de nacht slaapt over rozen
smaakt als Rode Radboud frambozen.
Nog mooier is 't, als 't eeuwig duurt
en bloem en fruit door liefde zijn ommuurd.

Jij, onbreekbare koraal in de rivier
die steeds geluk biedt als een klavertje vier,
brengend de duurzaamheid steeds dichterbij.
Jouw vurige liefde blijft voor altijd aan mijn zij.


bo'ke

[Bosrankje]

Als ik naar de zee ....


Dicht bij de waterlijn
sporen met de kusttram
zonroer verbonden met de zee
wiegelend in vuur en vlam.

Met opgewondenheid en verlangen
de uitgestrekte golven tegemoet ;
zon of regen, 't kan mij niet deren
bij een harmonie tussen eb en vloed.

bo'ke


Lief bo'ke,

Zoals beloofd, heb ik nog een ppt voor jou gemaakt want
ik had hetzelfde gedicht 'milde liefde', uit verstrooidheid,
in januari en maart, bij Pvdd geplaatst.

Mea culpa, errare humanum est

Veel liefs van Rankje (en Alter natuurlijk)

[Alterego1]

op 4 April 2013




Vederlicht

Haar hart vederlicht,
een warme glimlach
op haar gezicht.
Haar ogen starend,
twee bundels vol van licht,
die door het ijle waren.

Haar lichaam gespannen,
opgewonden,
teken van verlangen
lippen gloeiend als vuur
veelbelovend
twee rode wangen
hunker naar avontuur.

Hun nacht was lang
tot aan ’t ochtendgloren
zoet als orgelgezang
en engelenkoren,
euforisch en zacht.

Bomi

[Alterego1]

op 5 April 2013





Lentebegin...?

De zon is er,
en achter het glas is 't heerlijk warm.
De eksters zijn nu druk bezig
aan de bouw van hun nieuwe nest.
Het vrouwtje doet het interieur
terwijl 't manneke het materiaal aanbrengt.

Elke morgen is het een drukte van jewelste,
ik zie het al 't zal in orde komen...
Ook een zwerm spreeuwen heeft zich
in de zomereik genesteld als rustplaats.
Waar opeens al die vogels vandaan komen
is voor mij toch een raadsel.

Een reuzezwerm krijsende meeuwen
vergezelt de boer achter zijn tractor.
De kleurcontrasten op 't veld zijn groot,
het donkerbruine van de zware polderaarde,
met het witte gevederte van de meeuwen...
Mooi spektakel...,'t is de lente
die dan toch ontwaakt.

Jadi

[Bosrankje]

Op 6 april 2013




Partir c’est mourir un peu


En weer
ben ik alleen
hij komt en gaat
als eb en vloed

Ik hoor de echo
van zijn stem
ach neen,
het is de zotte wind
die door
de kale takken speelt

Het regent
tranen op de ruit
mijn vinger
volgt hun spoor…
Doorheen een waas
zie ik hem gaan

En wacht…
totdat ik weer
zijn voetstap hoor


elleke

Weggaan is een beetje sterven...

[Bosrankje]

Op 7 april 2013




Het album


Gouden randen omkaderen
foto's van parmante dames
met hoge haartooi
van statige heren
met stijve witte kragen

jongetjes in marinepakjes
met hoepel of een bal
meisjes in witte kleedjes
brede tailleband
en pijpenkrullen

Mysterieuze mensen
mijn voorouders
uit lang vervlogen tijd
leefden in een andere
vreemde wereld


elisa20

[Alterego1]

op 8 April 2013



Foto

In het groene gras
plukte
mijn zoontje madeliefjes

Mijn lens
en mijn herinnering
maakten een negatiefje

Als ik nu die foto zie
lees ik
een heel cursiefje

Zoals toen hij die bloempjes gaf
het kleine
hartediefje

Met ogen zo onschuldig blauw
echte
vergeet me nietjes

Ferry

[Bosrankje]

Op 9 april 2013



Ik wil je niet kwijt.


Mijn hart bloedt als ik bedenk
Dat ik er eens niet meer zal zijn
Voor jou, het mooiste geschenk
Dat ik ooit kreeg, mijn vrouw!

Elke dag opnieuw ben ik boos
Op mezelf voor elke gemiste kans
En elke uitweg die ik koos
Om te ontspringen aan de dans.

Mijn liefste, ik besef niet genoeg
Hoe fijn het is bij jou te zijn.
En dat niets wat ik ooit vroeg
Te min voor je was, of te klein.

Deze woorden zijn mijn laatste groet
En mijn spijt voor wat komen zal.
De dag dat ik van je scheiden moet
Gaat één van ons door ‘t diepste dal.


Frankie

[Bosrankje]

Op 10 april 2013



Tango


Tjam tjam, tjamtjam
Paramtjam pampam..

Er zit een liedje in mijn hoofd,
tussen mijn oren.
Ik raak het maar niet kwijt
wil jij het horen?
Het is een liedje voor
zoveel verre mensen,
voor hun verdrietjes
hun dromen en hun wensen.
Ik wou met hen hier nu
de tango dansen..
of fluiten dan misschien,
het is maar zwanzen.

Er hangt een liedje in de lucht
tussen de huizen
voor dat meneerke die daar zucht
en wil verhuizen,
voor dat mevrouwtje
met haar zieke zere benen,
die steeds aan 't raam zit
en dikwijls zit te wenen.
Ik wou met haar en nu
een blije tango dansen..
of neuriën misschien,
het is maar zwanzen.

Er huist een liedje in mijn hart
'k wil 't niet vergeten,
het gaat door ramen, door deuren
en door spleten.
Het wil voor alle mensen
die het horen,
een lieve glimlach zijn die kan bekoren.
Het is wat bang dat het zal gaan vervelen,
dus het maar opslaan nu of het gaan mailen.
Dan kunnen mensen
met weinig kansen,
heel blij op 't knopje drukken en
die tango da -ansen.

Pam pam pampam, parampam pampam..


GIVE

[Bosrankje]

Op 11 april 2013




Twee tortelduifjes


In onze moerbeiboom
twee tortelduifjes
dicht tegen elkaar
romantiek in de lucht
heerlijk gekoer
een verliefd koppeltje
genietend van
pril liefdesgeluk
vlug mijn fotoapparaat
helaas, 'k ben te laat!


Gustilpe

[Bosrankje]

Op 12 april




Samen


Hij liet de zee achter,
volgde zijn lief
naar het binnenland.

Hij liet het leven achter,
volgde zijn lief
naar de andere kant.

Zijn nu terug te samen
zoals ze heel hun leven waren,
hand in hand,
in 't beloofde land.

Hilde


Mijn man zijn Nonkel is overleden,
van geboorte was hij afkomstig van "Blankenberge".
Zijn vrouw overleed verleden jaar,
had zoveel verdriet, kon niet meer alleen verder.
Ze waren beiden in de tachtig.
Deze gebeurtenis inspireerde me tot dit "schrijfseltje".

april 2008

[Alterego1]

op 13 April 2013



Verknocht aan het verleden
Verkocht aan het heden
Verliefd op de toekomst

Ons huwelijk

Liefde en leed
In harmonie gekleed
Lachen en verdriet
Samen aaneen geniet

Storm en wind
Zijn als een blij kind
Twijfel en ongemak
Zit in een keurslijf, te strak

Wij zijn één geworden
In mening en gedachten
Verstrengeld als wortels
In de onuitputtelijke aarde

Ons leven is een ketting
Met aaneengeregen parels
Wit, grijs, zwart
Ons huwelijk blijft iets apart.

Claire Vanfleteren

[Bosrankje]

Op 14 april 2013




Mijn krentenboompje


Gisteren
stond mijn bloesemend krentenboompje
pronkend in de late avondzon...

Eén korte maar intense hagelbui
maakte vandaag een eind aan al die pracht.

Nu staat het daar...
bloesemloos
ontdaan van wat het sierde
en ik moet denken
natuur
zo gaat het,
zo ging het,
ook met de mensen is het niet anders...

Maar die kleine bloesemknopjes
die hun blaadjes verloren
houden allicht
een belofte in
van de vruchtjes
die later komen.

Janina