Spinsels van Alterego (2)

[krakje]

een bloempje uit mijn tuin, nu uitgebloeid,
zonneke scheen vandaag, toch beetje fris,
groetjes van krakje,

jou gedicht is er eentje dat misschien de toekomst wezen,
hoop van niet, want als je de lucht moet betalen is de grens,
ja ze moeten ergens het geld halen, dus hou je beurs maar open,
maar tegen dat het echt zover is, is ons bestaan al voorbij,
oke niet te zwartgallig zien, kan ook plezant worden met die heren,

[Alterego1]

[Alterego1]

[krakje]

een fijne maandagavond niet veel tijd,
de kleinkids zijn hier, ook slapen en morgen
school doen, eentje is ziek, dus werk genoeg,
groetjes van krakje,

prentje van norman,

kom later lezen

[Alterego1]

Weten...

Slapen, vergeten en dan weer ontwaken,
met elken dageraad opnieuw verzaken,
genieten van een enkel ogenblik,
en weten dat wij nooit iets zullen weten,
dat alles nutteloos is: gejuich en kreten,
tot aan het einde, tot de laatste snik.

Jan Van Nijlen

[krakje]

kleinkid nog ziek, ik ben de volgende als dit voortgaat,
ben echt heel moe, ik zit te rillen van de kou,
14 dagen achtereen op kleinkids letten,
dit week is hier slapen, wassen en school doen,
haastig, eentje moet thuis blijven,
honden buiten en deur op slot, te voet met fiets naar school,
zodat ik terug kan rijden met de fiets,
zoon gaat krant en brood halen voor 07.00 uur smorgens
en dan vertrek hij ook, al de dieren eten voeren,
volgende week een slaapplaats bij creeren,
zodat ik in bed kan slapen, nu op de zetel,
want kids liggen in mijn bed, je zou voor minder moe worden,
sorry voor mijn gezaag, wens jullie een zonnige dag,
en dat morgen ook zal wezen, groetjes van krakje;

plaatje van norman

[Alterego1]

[Alterego1]

[Monika **]

.

Alter
Foto gemaakt bij mijn
even een postkaart gemaakt
groetjes Monika

[Bosrankje]

[ria]

Mooie dingen, Alter, van jezelf en je vele fans.

De nacht is al lang begonnen
toch spring ik nog even binnen,
en kan misschien nog een verhaaltje kwijt...

NOG EVEN VOOR HET SLAPENGAAN.


Dit zijn meesjes, zoveel is zeker,
ik wil hen echter niet storen,
want gepiep is er nog niet te horen...

Pa en ma hebben het druk;
ze vliegen af en aan,
maar pottenkijkers dulden zij niet,
dat doet mij toch een beetje verdriet.

Ach, ouders beschermen hun kroost,
zoals het bij elk levend wezen hoort

groetjes ook aan Rankje, als ze nog niet slaapt
en anders is het voor morgen...

slaapwel
ria

[Alterego1]

Merel-vader en jonkie

Buiten schijnt een stralend zonnetje,
'n windje fezelt ritselend in de bomen
en in de clematis op ons balkonnetje.
Plots zie ik een merel op me afkomen,
hij weet het voederplaatsje wel zijn,
maar 't valt me op hoe hij nu treuzelt;
'vindt hij het hier soms niet meer fijn?'
Toch altijd zo met smaak gepeuzeld.

'Of wordt hij ineens zó behoedzaam,
voor Luna,amper 'n meter vandaan
op de vensterbank in 't open raam?'
Echt nodeloos die angst te doorstaan,
't horzelraam geeft enige veiligheid,
maar mannetjesmerel treuzelt nog,
wipt op en neer,raakt niet verleid.
Mijn indruk,of puur gezichtsbedrog?

Mereltje stoot nu korte klankjes uit,
niet angstig,meer als een lokroep,
en ja hoor,daar is zijn jonge spruit
die afkomt op vaders getjoep-tjoep.
Zo leert ook hij zelf eten te vinden,
de natuur biedt nu een overvloed,
hoeft zich dus niet meer te binden
aan mama-merel,die verder broedt.

Alterego

[krakje]

gewoon terug een oudje genomen, nog geen inspiratie,
gewoon ziek, ( longinfectie ) antibiotika, hoestsiroop,
pillekens voor maagbeschreming en eentje voor pijn,
goed en wel, deze morgen opgestaan stond vol met uitslag,
dus gestopt met al die pillen, morgen terug naar arts,
van hoestsiroop sliep ik bijna dag en nacht, niet te doen,
vandaag niks ingenomen voel me beter, maar die hoest,
tegenwoordig is hier de ene tegenslag na de andere,
hoop op verbetering, hulp heb ik tussendoor van dochter,
maar 14 dagen aan een stuk kidsoppas is te veel,
vanaf nu is het om de 14 dagen,
bedankt iedereen voor de creatie die jullie me gaven,
vele groetjes van krakje;

bijgelezen heel mooi

[Alterego1]

[Alterego1]

Een woordje over kunstschilder Emile Claus en zijn
jarenlange grote vriendschap met schrijver Cyriel Buysse.
Ze zijn meermaals samen op reis geweest,o.a. naar de Franse
Riviera op bezoek bij hun beider vriend Maurice Maeterlinck.

Ik citeer lukraak uit het boek "Het leven,niets dan het leven"
"Cyriel Buysse en zijn tijd" geschreven door Joris Van Parijs.
Een boek dat ik iedereen heel hoog durf aan te prijzen,en dat
zijn plaats verdient in elke Vlaamse huiskamerbibliotheek.
Niet toevallig is Cyriel Buysse mijn lievelingsauteur omwille
van zijn dieprakende realistische schrijfstijl.

Alterego

--------------------------------------------------------

In zijn boek over Claus vertelt Buysse dat hij in 1899 getuige
was van het ontstaan van dat monumentale doek
"De koeien zwemmend over de Leie".

Buysse vertelt:
'Ik herinner mij dat prachtige schilderij van hem,dat nu in het Brussels
museum prijkt en dat ik destijds zag 'worden'
Iets dat Claus aanhoudend voor dat reuzendoek deed jubelen,was het
rode krulhaar van de koewachter,die op de veerpont naast de koeien
overstak.'Zie me dat haar!'herhaalde hij telkens.
'Is het niet net goud en vuur in de gloed van de zon?'En hij schilderde
daaraan,geestdriftig,nooit verzadigd,nooit tevreden,voortdurend nieuwe
gamma's in dat kleurenhaar ontdekkend,alnaargelang van de lichtspelingen
van het water in de zon.
Hoe groot was dan niet mijn verbazing,mijn schrik,zou ik haast zeggen,
toen ik enkele dagen later,mijn vriend opzoekend aan de oever van de
Leie,waar hij aan het werk was,het konterfeitsel van de koewachter op
het schilderij zag afgebeeld...zonder haar!
Wat is dat ! kreet ik.
Bekijk hem! zei Claus neerslachtig.
Ik keek naar het koewachtertje op de pont en herkende hem haast niet meer.
Al zijn mooi-glanzende krullen waren verdwenen;hij had zich laten
millimeteren;hij zag er uit of hij helemaal geen haar meer had.
Dat heeft hij verleden zaterdag laten doen,ter gelegenheid van de
dorpskermis,om nu eens keurig-netjes voor de dag te komen,naar hij
meent! zuchtte Claus.
Hij heeft mijn schilderij bedorven;in wanhoop heb ik hem ook op 't doek
gemillimeterd,en nu moet ik wachten tot het haar weer in zijn krullen
groeit.
Wachten!...Daar had een vibrerend artiest als Claus geen geduld voor.
Te veel andere boeiende onderwerpen trokken zijn onverzadigbare
werklust;hij wachtte enkel tot het haar een ietsje meer was bijgegroeid;
en zo staat nu de koewachter op het prachtige schilderij,dat geenszins
bedorven is,zoals Claus vreesde,maar dat hem toch telkens weer
hinderde als hij 't zag,omdat het in zijn ogen,met die vlammende en
tintelende rosse krullen,nog zoveel mooier had kunnen zijn'.

Tot daar Cyriel Buysse over een van Claus z'n meesterwerken.

Hoe dat overzwemmen van de Leie door de koeien en de koewachters
zoal in werkelijkheid verliep;

De koewachtertjes dreven met het overzetbootje mee over,en van
daaruit schreeuwden en zweep-klapten zij naar hun zwemmende
beesten:
'Bloare,gie deugeniete,wilt-e ne kier op ou ploatse blijven!Sterre,gie
vuilkonte,goat ou muil hêwen'!Tot zij er mee aan de overkant kwamen,
waar de troep dan moest gescheiden worden.Er waren steeds enkele
achterblijvers,de koewachtertjes gilden zich hees en gooiden ernaar
met aardkluiten,maar eindelijk zwommen ook de laatsten over,het
zware lijf gans onder,de snuivende snoet boven 't water,de ogen
wreed blikkerend,de horens als twee scherpe,dorre takken uit de
kolken opgeprikt.

Schilder Emile Claus(geboren te St.Eloois-Vijve op 27 September 1849
en overleden te Astene op 14 Juni 1924)
was gehuwd met de Gentse notarisdochter Charlotte Dufaux,
maar onderhield een jarenlange intieme relatie met zijn vroegere
leerlinge Jenny Montigny.