Schoonheid, Poëzie, Getuigenissen, PPS.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Hopelijk worden dit in het najaar "noten".
Voor het eerst dit jaar hangen er veel vruchten,
maar door de storm zijn er ook veel afgewaaid.
Ik mag zeggen dat ik 'groene' vingers heb, maar de "blauwe regens"
vier in onze tuin, zijn er toch niet van gediend.
Alle goede raad reeds geprobeerd, maar zonder veel resultaat.
Enfin, geduld is een mooie deugd...
waterige-lente groeten en een mooi weekend
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...

Het zijn de IJsheiligen, en dat voelen we.
Vroeger, op internaat gingen we dan heel vroeg in de morgen
in processie door het park, de litanie van alle Heiligen zingend.
Zo'n extra, was altijd een welgekome verstrooiing, in het dagelijks saaie leventje.
Maar koud, koud, je kunt het u niet voorstellen, het vroor altijd.
Ik spreek nu over de jaren 1950, ik denk dat er toen nog geen straalstroom bestond (lol).
In ieder geval was er nog geen opwarming van de aarde.
nog even op de tanden bijten....
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... /soms.html

Robbe, zou dit niet iets voor jou zijn?
groetjes,
ria

Robbe, zou dit niet iets voor jou zijn?
groetjes,
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...

het resultaat van fantasie, kunstig, mooi, maar onecht

18 weken oud is dit mensenkindje, een "echt" wonder, veilig geborgen in
de schoot van zijn mama wacht het zijn tijd om geboren te mogen worden,
als het die kans krijgt.
Kent U dat akelige woord "abortus"? Het woord is akelig maar de daad nog veel wreder.
Daarom schreef ik reeds jaren geleden volgend gedicht.
Ongeboren stilte
Wat is het stil hier, Mammie,
wat is het fijn,
zo heel dicht in
en bij jou te mogen zijn.
Met mijn kleine oortjes,
elf weken jong
hoor ik jouw lieve hartenklop,
zachtjes, maar toch sterk.
Wat is het heerlijk Mammie
zo stil bij jou te mogen zijn
Leven Mammie, wat is leven
en duurt dat lang,
of is het maar voor even?
Voel je mijn kleine voetjes
zachtjes duwen in jouw zij,
maakt je dat niet reuze blij?
Straks droom ik Mammie
van ons beiden
en hoe het later gaat;
soms hoor ik zacht gefluister,
ben jij dat liefste Mammie
die stilletjes met me praat?
Maar als ik beter luister,
o, wat doet mij dat verdriet.
ik stop mijn kleine oortjes.
Ik ben het kindje in uw schoot,
mammie, vergeet dat niet,
ik wil niet dood?
Ik reis in jou en met je mee,
Mammie, ik ben zo bang,
hier is het niet meer stil.
Zie dan toch die lange gang,
mensen draven aan
en doen hun eigen wil.
Ze hebben jou overtuigd,
o lieve Mammie mijn.
Als jij mij nu laat wegdoen,
na alle gruwelijke pijn,
zal het voor mij
en nog meer voor jou
zo stil, zo vreselijk stille zijn,
Mammiiiiiieeeee
ria - oktober 2007
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
STRAKS WORDT ZE HONDERD, ode aan mijn lieve moeder.
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... nderd.html
herinneringen die vreugde schenken,
maar ook verlangen naar wat voorbij is.
ria
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... nderd.html
herinneringen die vreugde schenken,
maar ook verlangen naar wat voorbij is.
ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...

Een vrouwtjes-merel vloog zich dood.
Een kortere weg wou ze nemen
gevangen in de laatste zonnestralen;
ze zou nog gauw wat strootjes
voor het nest gaan halen.
Devoot heb ik haar begraven
in de avondstilte hoorde ik
haar wederhelft zachtjes klagen.
Zijn zwartste pak heeft hij nu aan,
zit treurend in de berk.
Het nest nog leeg, niet afgewerkt
geen mens, geen vogel,
die zijn intens verdriet opmerkt.
Zo is soms het leven,
voor mens en dier, om het even,
kort, soms onverwacht, onafgewerkt.
ria - mei 2014
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
http://ria-natuurmijnpassie.blogspot.be ... -roos.html
HOE DE ROOS AAN DOORNEN KWAM?

De engelen in de hemel mochten zich uitspreken over de bloemen die God in petto had voor de schepping. Het was helemaal aan het begin van de schepping. Lucifer was nog beste maatjes met de andere Aartsengelen; maar toch had hij al scherpe kantjes, die pas later helemaal duidelijk zouden worden. God had voorontwerpen gemaakt, maar Hij stond open voor de inbreng van zijn schare engelen. Niemand werd uitgesloten, allen konden ze de ontwerpen bewonderen. Van de kleinste tot de grootste bloemen, struiken, bomen. Al wat bloemen zou dragen lag op tafel, op de Hemelse tafel. God had wel één voorwaarde, deze bloemen waren tot Zijn eer en glorie, maar ook tot genot van de mens, die Hij in zijn toekomstvisioenen reeds had voorzien. En alhoewel engelen zeer begaafd en intelligent zijn, wisten ze toch niets over het meesterstuk van de schepping, namelijk, “de mens.” Zo ging het vooral om hun eigen voorkeur en natuurlijk om God lof en eer te brengen. Eigenlijk kwam dat op de eerste plaats. God had zoveel buitengewone eigenschappen, en de engelen vonden dat ze die in de bloemen moesten herkennen. Ondanks Zijn Almacht, was God de eenvoud zelf. Hij was een Vader, ja, ook voor de engelen. Geïnspireerd gingen de engelen aan het werk. Sommige kozen voor het kleine, het minzame, het tere. Anderen vonden dat lelies niet mocht ontbreken. Enkele engelen die zo in de ban waren van de roos, overlegden welke soorten, kleuren, geuren ze zouden meekrijgen. Het zou een Paradijs worden, een aards paradijs. Maar Lucifer, de geniepige, die dacht groter te zijn dan de Schepper, plantte heimelijk een ongekend d-en-a in wat eens de roos zou worden. Juist ja, en sindsdien draagt elke roos doornen. Maar God die alles ziet en weet, haalde daarna zijn beste parfums, zijn edelste kleuren en vooral zijn schitterende, liefdevolle, rozenharten tevoorschijn. En ondanks haar doornen werd zij de bloem van de liefde, van de geliefden, omdat God zelf zoveel tijd aan haar creatie heeft besteed. Is ze daarom ook mijn lievelingsbloem geworden? Misschien wel, het is haar hart dat mij bekoort. Haar liefdevolle hart, om van te genieten en om te delen. Ria (droom 3.6.14)

HOE DE ROOS AAN DOORNEN KWAM?
De engelen in de hemel mochten zich uitspreken over de bloemen die God in petto had voor de schepping. Het was helemaal aan het begin van de schepping. Lucifer was nog beste maatjes met de andere Aartsengelen; maar toch had hij al scherpe kantjes, die pas later helemaal duidelijk zouden worden. God had voorontwerpen gemaakt, maar Hij stond open voor de inbreng van zijn schare engelen. Niemand werd uitgesloten, allen konden ze de ontwerpen bewonderen. Van de kleinste tot de grootste bloemen, struiken, bomen. Al wat bloemen zou dragen lag op tafel, op de Hemelse tafel. God had wel één voorwaarde, deze bloemen waren tot Zijn eer en glorie, maar ook tot genot van de mens, die Hij in zijn toekomstvisioenen reeds had voorzien. En alhoewel engelen zeer begaafd en intelligent zijn, wisten ze toch niets over het meesterstuk van de schepping, namelijk, “de mens.” Zo ging het vooral om hun eigen voorkeur en natuurlijk om God lof en eer te brengen. Eigenlijk kwam dat op de eerste plaats. God had zoveel buitengewone eigenschappen, en de engelen vonden dat ze die in de bloemen moesten herkennen. Ondanks Zijn Almacht, was God de eenvoud zelf. Hij was een Vader, ja, ook voor de engelen. Geïnspireerd gingen de engelen aan het werk. Sommige kozen voor het kleine, het minzame, het tere. Anderen vonden dat lelies niet mocht ontbreken. Enkele engelen die zo in de ban waren van de roos, overlegden welke soorten, kleuren, geuren ze zouden meekrijgen. Het zou een Paradijs worden, een aards paradijs. Maar Lucifer, de geniepige, die dacht groter te zijn dan de Schepper, plantte heimelijk een ongekend d-en-a in wat eens de roos zou worden. Juist ja, en sindsdien draagt elke roos doornen. Maar God die alles ziet en weet, haalde daarna zijn beste parfums, zijn edelste kleuren en vooral zijn schitterende, liefdevolle, rozenharten tevoorschijn. En ondanks haar doornen werd zij de bloem van de liefde, van de geliefden, omdat God zelf zoveel tijd aan haar creatie heeft besteed. Is ze daarom ook mijn lievelingsbloem geworden? Misschien wel, het is haar hart dat mij bekoort. Haar liefdevolle hart, om van te genieten en om te delen. Ria (droom 3.6.14)
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
elisa20 - Lid geworden op: 01 nov 2008, 18:10
- Locatie: Prov. Antwerpen
Ria,
Een Blauwe Regen met weinig bloemen had te lijden
onder het grillige weer. De onze bloeide niet ,
maar hij werd helaas te kort gesnoeid
Gelukkig heeft hij reeds vele groene blaadjes en
bloeit hij in het najaar !?
Knap is je gedicht over de arme merel... 'onafgewerkt ' ..
mooi verwoord
De roos, een mythisch verhaal , dat mij boeide
De eerste bloem die ik ooit tekende
- in mijn kindertijd was...
een roze roos...
Juni groetjes,
elisa
Een Blauwe Regen met weinig bloemen had te lijden
onder het grillige weer. De onze bloeide niet ,
maar hij werd helaas te kort gesnoeid
Gelukkig heeft hij reeds vele groene blaadjes en
bloeit hij in het najaar !?
Knap is je gedicht over de arme merel... 'onafgewerkt ' ..
mooi verwoord
De roos, een mythisch verhaal , dat mij boeide
De eerste bloem die ik ooit tekende
- in mijn kindertijd was...
een roze roos...
Juni groetjes,
elisa
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.


.
