Spinsels van Alterego (2)
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Brazilianen verliezen elke dag met 1-7 in de realiteit van het leven.
Dokter Luena Ferreira Marques is een Braziliaanse huisarts die in Hasselt woont en werkt. Ze is de echtgenote van Jan-Pieter Martens, ex-technisch directeur bij STVV en momenteel aan de slag bij Schalke 04 als teammanager.
De Bilzenaar en zijn gezin woonden in Rio de Janeiro, en ook nu nog is Luena’s hart dagelijks bij de Braziliaanse bevolking, waarvan een overgroot deel uur na uur moet overleven. De 1-7-nederlaag van de Goddelijke Kanaries deed haar in de pen kruipen, met als resultaat onderstaande aangrijpende tekst.
Brazilië heeft verloren. En nog zwaar ook. Alleen God weet wat er gebeurd is. Maar voor we uren, dagen of maanden verspillen aan de vraag of het nu een gebrek aan moed, wil of talent was, of dat de ploeg misschien omgekocht werd door de Duitsers. Voor we ons hart vullen met treurnis, woede of ontgoocheling, laten we eerst eens denken aan het Braziliaanse volk… Deze voetballers hebben al een leven gewonnen, ze winnen dagelijks, ook als ze verliezen. Neymar zal voor zijn rug een behandeling van uitstekende kwaliteit krijgen. Als de Seleção gewonnen had, waren zeker veel mensen heel gelukkig geweest. Maar dat zou slechts een momentopname zijn. Want wat blijft er van dat geluk over als je als Braziliaan een ongeluk hebt, er een zware ziekte aanklopt of je vrouw op bevallen ligt, en de ziekenwagen niet op tijd komt? Zou er wel plaats zijn in het ziekenhuis? Hoeveel uren zou je moeten wachten in de wachtzaal van de spoedafdeling? Zou er al een dokter zijn? Medicijnen? De apparatuur voor de onderzoeken, zou die wel functioneren? Zou er een operatie- of verloskamer vrij zijn?
En als je al bij een dokter terechtkan, zou die jou met zorg en aandacht behandelen? Met respect, begrip en interesse, net zoals Neymar behandeld wordt? Of zou de dokter misschien gestresseerd zijn door een overvloed aan werk? Gefrustreerd omdat de hulpmogelijkheden zo gering zijn. Of geïrriteerd omdat er geen materiaal ter beschikking is. Vermoeid? Op de rand van een burn-out? Misschien omdat hij of zij het werk voor drie helemaal alleen moet doen. Na 20 uur dienst. Misschien telt de dokter de minuten af om verlost te worden uit dit lijden, terwijl ze haar werk en dat van de verpleegster tegelijkertijd doet. En misschien is ze zelfs ontgoocheld omdat ze haar salaris tot nu toe niet één keer op tijd kreeg. Als ze het al krijgt.
Zou deze dokter eigenlijk de laatste vijf jaar al eens tijd gehad hebben voor een bijscholing?
Moeten we dus wenen voor voetbal? Weet je hoeveel Brazilianen er dagelijks sterven zonder dat ze een dokter te zien krijgen? Of hoeveel kinderen er sterven aan geneesbare ziektes? Hoeveel kinderen er ter wereld komen op weg naar een verloskamer? Hoeveel mensen sterven terwijl ze op een diagnose wachten, of omdat het ziekenhuis overvol ligt of geen toestellen heeft? Of door een gebrek aan medicamenten of chemotherapie? Weet je wel hoeveel Brazilianen dagelijks moeten kiezen tussen medicijnen of eten kopen?
En dan spreek ik nog niet over de kwaliteit van het onderwijs, verdwaalde drugskogels en alle andere problemen die ten tijde van het WK en carnaval vergeten worden… Brazilië verliest iedere dag met 7-1, soms zelfs met 10-0 van Duitsland. Dan tellen we niet de doelpunten, maar de levens…
De originele brief:
Brasil perdeu. E perdeu feio. Sabe se la o que aconteceu. Mas antes de ficar pensando nisso horas, dias, meses, especulando se foi falta de coragem, vontade, capacidade ou se o time foi comprado pelos alemães. Antes de encher o coraçao de tristeza ou raiva ou decepçao com futebol, pense no nosso povo brasileiro…
Esses jogadores têm a vida ganha, se ganham ou perdem. Neymar vai ter um tratamento de primeira qualidade para a sua coluna. Se a seleçao brasileira tivesse ganhado teria feito muita gente feliz. Mas uma felicidade momentanea. Porque na hora que esse feliz passasse mal, adquirisse uma doença grave, ou a esposa fosse parir, sera que a ambulância ia chegar à tempo? Ia achar vaga em hospital? Quantas horas ia esperar na sala de espera da emergência? Sera que ia ter médico? Medicamento? os aparelhos de fazer os exames iam estar funcionando? La ter sala cirurgica ou de parto à disposiçao?
E na hora que finalmente chegasse no médico, sera que esse ia estar esperando la cheio de carinho, respeito, compreensao e interesse como foi tratado o Neymar? Ou o médico ia estar estressado com a quantidade de trabalho? Frustrado com a pouca possibilidade de ajudar? Com fome? Irritado com a falta de material? Cansado? Sobrecarregado? trabalhando sozinho onde deviam estar 3? Ha mais de 20hs no plantao? Contando os minutos para acabar finalmente o martirio? Atendendo à emergências e às intercorrências nas enfermarias ao mesmo tempo? E talvez ainda injuriado pelo salario estar atrasado… E sera que esse médico teve a oportunidade de fazer alguma atualizaçao de seus conhecimentos ns ultimos 5 anos?
Chorar por futebol? Sabe quantas pessoas morrem sem atendimento. Ou crianças que morrem de doenças que seriam trataveis. Ou quantos partos acontecem fora da sala de parto. Ou quantas pessoas morrem por demora do diagnostico/por falta de meios/tecnologias no hospital? Por falta de medicamento/quimioterapia. Sabe quantas pessoas têm que escolher entre comprar a medicaçao ou a comida?
Sem falar da qualidade de ensino escolar, das balas perdidas, e todos problemas que a gente conhece e esquece na copa e no carnaval.
O Brasil perde A CADA DIA de 7 a 1 , as vezes de 10 a zero para Alemanha. Mas nao sao gols nao, sao VIDAS.
Ao invés de ficar pensando o que que o técnico deveria ter feito para salvar a nossa copa, pensa no que a gente poderia fazer para melhorar o nosso Brasil.
Dokter Luena Ferreira Marques is een Braziliaanse huisarts die in Hasselt woont en werkt. Ze is de echtgenote van Jan-Pieter Martens, ex-technisch directeur bij STVV en momenteel aan de slag bij Schalke 04 als teammanager.
De Bilzenaar en zijn gezin woonden in Rio de Janeiro, en ook nu nog is Luena’s hart dagelijks bij de Braziliaanse bevolking, waarvan een overgroot deel uur na uur moet overleven. De 1-7-nederlaag van de Goddelijke Kanaries deed haar in de pen kruipen, met als resultaat onderstaande aangrijpende tekst.
Brazilië heeft verloren. En nog zwaar ook. Alleen God weet wat er gebeurd is. Maar voor we uren, dagen of maanden verspillen aan de vraag of het nu een gebrek aan moed, wil of talent was, of dat de ploeg misschien omgekocht werd door de Duitsers. Voor we ons hart vullen met treurnis, woede of ontgoocheling, laten we eerst eens denken aan het Braziliaanse volk… Deze voetballers hebben al een leven gewonnen, ze winnen dagelijks, ook als ze verliezen. Neymar zal voor zijn rug een behandeling van uitstekende kwaliteit krijgen. Als de Seleção gewonnen had, waren zeker veel mensen heel gelukkig geweest. Maar dat zou slechts een momentopname zijn. Want wat blijft er van dat geluk over als je als Braziliaan een ongeluk hebt, er een zware ziekte aanklopt of je vrouw op bevallen ligt, en de ziekenwagen niet op tijd komt? Zou er wel plaats zijn in het ziekenhuis? Hoeveel uren zou je moeten wachten in de wachtzaal van de spoedafdeling? Zou er al een dokter zijn? Medicijnen? De apparatuur voor de onderzoeken, zou die wel functioneren? Zou er een operatie- of verloskamer vrij zijn?
En als je al bij een dokter terechtkan, zou die jou met zorg en aandacht behandelen? Met respect, begrip en interesse, net zoals Neymar behandeld wordt? Of zou de dokter misschien gestresseerd zijn door een overvloed aan werk? Gefrustreerd omdat de hulpmogelijkheden zo gering zijn. Of geïrriteerd omdat er geen materiaal ter beschikking is. Vermoeid? Op de rand van een burn-out? Misschien omdat hij of zij het werk voor drie helemaal alleen moet doen. Na 20 uur dienst. Misschien telt de dokter de minuten af om verlost te worden uit dit lijden, terwijl ze haar werk en dat van de verpleegster tegelijkertijd doet. En misschien is ze zelfs ontgoocheld omdat ze haar salaris tot nu toe niet één keer op tijd kreeg. Als ze het al krijgt.
Zou deze dokter eigenlijk de laatste vijf jaar al eens tijd gehad hebben voor een bijscholing?
Moeten we dus wenen voor voetbal? Weet je hoeveel Brazilianen er dagelijks sterven zonder dat ze een dokter te zien krijgen? Of hoeveel kinderen er sterven aan geneesbare ziektes? Hoeveel kinderen er ter wereld komen op weg naar een verloskamer? Hoeveel mensen sterven terwijl ze op een diagnose wachten, of omdat het ziekenhuis overvol ligt of geen toestellen heeft? Of door een gebrek aan medicamenten of chemotherapie? Weet je wel hoeveel Brazilianen dagelijks moeten kiezen tussen medicijnen of eten kopen?
En dan spreek ik nog niet over de kwaliteit van het onderwijs, verdwaalde drugskogels en alle andere problemen die ten tijde van het WK en carnaval vergeten worden… Brazilië verliest iedere dag met 7-1, soms zelfs met 10-0 van Duitsland. Dan tellen we niet de doelpunten, maar de levens…
De originele brief:
Brasil perdeu. E perdeu feio. Sabe se la o que aconteceu. Mas antes de ficar pensando nisso horas, dias, meses, especulando se foi falta de coragem, vontade, capacidade ou se o time foi comprado pelos alemães. Antes de encher o coraçao de tristeza ou raiva ou decepçao com futebol, pense no nosso povo brasileiro…
Esses jogadores têm a vida ganha, se ganham ou perdem. Neymar vai ter um tratamento de primeira qualidade para a sua coluna. Se a seleçao brasileira tivesse ganhado teria feito muita gente feliz. Mas uma felicidade momentanea. Porque na hora que esse feliz passasse mal, adquirisse uma doença grave, ou a esposa fosse parir, sera que a ambulância ia chegar à tempo? Ia achar vaga em hospital? Quantas horas ia esperar na sala de espera da emergência? Sera que ia ter médico? Medicamento? os aparelhos de fazer os exames iam estar funcionando? La ter sala cirurgica ou de parto à disposiçao?
E na hora que finalmente chegasse no médico, sera que esse ia estar esperando la cheio de carinho, respeito, compreensao e interesse como foi tratado o Neymar? Ou o médico ia estar estressado com a quantidade de trabalho? Frustrado com a pouca possibilidade de ajudar? Com fome? Irritado com a falta de material? Cansado? Sobrecarregado? trabalhando sozinho onde deviam estar 3? Ha mais de 20hs no plantao? Contando os minutos para acabar finalmente o martirio? Atendendo à emergências e às intercorrências nas enfermarias ao mesmo tempo? E talvez ainda injuriado pelo salario estar atrasado… E sera que esse médico teve a oportunidade de fazer alguma atualizaçao de seus conhecimentos ns ultimos 5 anos?
Chorar por futebol? Sabe quantas pessoas morrem sem atendimento. Ou crianças que morrem de doenças que seriam trataveis. Ou quantos partos acontecem fora da sala de parto. Ou quantas pessoas morrem por demora do diagnostico/por falta de meios/tecnologias no hospital? Por falta de medicamento/quimioterapia. Sabe quantas pessoas têm que escolher entre comprar a medicaçao ou a comida?
Sem falar da qualidade de ensino escolar, das balas perdidas, e todos problemas que a gente conhece e esquece na copa e no carnaval.
O Brasil perde A CADA DIA de 7 a 1 , as vezes de 10 a zero para Alemanha. Mas nao sao gols nao, sao VIDAS.
Ao invés de ficar pensando o que que o técnico deveria ter feito para salvar a nossa copa, pensa no que a gente poderia fazer para melhorar o nosso Brasil.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Voor u gelezen;
Tine en Lars hebben drie schatten van kinderen. Jules is drie, Marie en Ibke is hun tweeling van 6 maanden. Tine is provincieambtenaar en Lars postbode. Ze zijn verdorie gelukkig in hun huurhuisje in het hart van die schone Vlaamse centrumstad. Maar een groter huis is nu wel aan de orde, want twee slaapkamers en een jaren '50 badkamer is echt wel te klein geworden. Een grotere maar vooral veiligere wagen staat ook op het verlanglijstje.
Tine en Lars hebben het niet al te breed. Sparen lukt maar moeilijk. Hun maandelijks restaurantbezoekje dat dienst deed als quality-time hadden ze met de komst van de tweeling geschrapt. Kinderen grootbrengen kost handenvol geld en elk verantwoord ouderpaar stelt dan de juiste maar vooral noodzakelijke prioriteiten. Zo gaat dat. Zo moet het. C'est la vie, pas le paradis.
Met de tweeling hebben ze haast een abonnement bij de huisarts. Problemen met de luchtwegen. Het aerosolapparaat staat vaker bij hen in de woonkamer dan in het schap van de apotheker. Tine en Lars willen wat meer centjes overhouden op het einde van de maand. Om te sparen voor dat grotere huis, die grotere wagen en als het even kan die mooie reis. Op reis gaan deden ze voor het laatst met Jules, naar een bungalowpark aan zee.
Daarom kozen Tine en Lars in mei voor verandering. Verandering die beloofde meer geld in hun eigenste laatje te brengen. Het moest maar eens gedaan zijn met in hun zakken te zitten. Zeker die Walen en vreemdelingen, of waren het andere profiteurs? Wat maakt het uit. Ze kunnen het verdorie zelf goed gebruiken. Gedaan met veel te veel belastingen betalen, dat dient toch voor niets.
Tine en Lars leven met hun handenvol pampers en papflessen in een cocon. Bumba en Piet Piraat zullen op tv niet uitleggen waar het belastingsgeld naartoe gaat. Naar de doktersrekening, apothekersrekening, naar hun voordeel als ze hun eigen huisje kopen, om hun water en elektriciteitsfactuur niet de pan te laten uitswingen, om het loon van de juffen van Jules en de kinderverzorgsters van Marie en Ibke te bekostigen.
Als Reyers laat of Terzake op de buis verschijnt, liggen ze allang uitgeteld in bed. Het zal dan ook voelen als midden in de nacht wakker schieten bij het geschreeuw van een baby, dat veranderde Vlaanderen van vandaag. Bumba en Piet Piraat zullen morgen wat minder rondhuppelen en dansen op tv, want de stekker moet er, al kostenbesparend, wat vaker uit. Het ovale Intexzwembadje in de tuin zullen ze voor dezelfde reden wat minder kunnen vullen, de dromen voor dat grotere huis kunnen ze voor onbepaalde tijd in de diepvries steken (O ja, een diepvries gekregen uit de inboedel van oma zaliger, energieklasse C), de oude vierwieler (zuipt 12 liter per 100 afgelegde kilometers) zal nog een tijd dienst moeten doen. Wie durft het nu aan om Tine op de hoogte te brengen dat ze met haar tijdelijk statuut als provincieambtenaar in het vizier van de besparingen komt terwijl ze luidkeels snakt om naar 4/5 te gaan?
Jules wil dokter worden. Nou ja, op drie jaar word je ofwel piloot, brandweerman, juf/meester of dokter. 'Dan moet je maar goed je best doen op school, Jules'. Dat was toch een fantastisch antwoord. De Sint zal ook blij zijn. Meer was er niet aan en het was niet eens een leugentje om bestwil. Er was een tijd dat je later kon worden wat je wil. Als je maar je huiswerk kent, zoals Stef Bos zingt.
Wel beste bestuurders, is dit nu later? Tine en Lars zullen doktersstudies nooit kunnen betalen. De meeste dromen van Lars, Tine, Jules, Marie en Ibke spatten uiteen op het scherm van het rekenmachine.
Tine en Lars hebben geen boodschap aan snoeien om te groeien. Tine, Lars en de kids moeten nu leven. Tine en Lars willen niet minder dan het beste voor hun kinderen. Ze moeten geen miljonairs worden, niet bij de high society of bij de happy few behoren. Ze moeten niet per se een eik worden. Neen, ze willen even veel ruimte, lucht en licht om zorgeloos te kunnen bloeien in al hun eenvoud en pracht. In de schaduw schiet er immers maar weinig wortel.
Duizenden Tines en Larsen, duizenden Julekes, Mariekes en Ibkes.
Duizenden dromen.
Duizenden met échte goesting.
Duizend bommen en granaten!
Knack.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed
Tine en Lars hebben drie schatten van kinderen. Jules is drie, Marie en Ibke is hun tweeling van 6 maanden. Tine is provincieambtenaar en Lars postbode. Ze zijn verdorie gelukkig in hun huurhuisje in het hart van die schone Vlaamse centrumstad. Maar een groter huis is nu wel aan de orde, want twee slaapkamers en een jaren '50 badkamer is echt wel te klein geworden. Een grotere maar vooral veiligere wagen staat ook op het verlanglijstje.
Tine en Lars hebben het niet al te breed. Sparen lukt maar moeilijk. Hun maandelijks restaurantbezoekje dat dienst deed als quality-time hadden ze met de komst van de tweeling geschrapt. Kinderen grootbrengen kost handenvol geld en elk verantwoord ouderpaar stelt dan de juiste maar vooral noodzakelijke prioriteiten. Zo gaat dat. Zo moet het. C'est la vie, pas le paradis.
Met de tweeling hebben ze haast een abonnement bij de huisarts. Problemen met de luchtwegen. Het aerosolapparaat staat vaker bij hen in de woonkamer dan in het schap van de apotheker. Tine en Lars willen wat meer centjes overhouden op het einde van de maand. Om te sparen voor dat grotere huis, die grotere wagen en als het even kan die mooie reis. Op reis gaan deden ze voor het laatst met Jules, naar een bungalowpark aan zee.
Daarom kozen Tine en Lars in mei voor verandering. Verandering die beloofde meer geld in hun eigenste laatje te brengen. Het moest maar eens gedaan zijn met in hun zakken te zitten. Zeker die Walen en vreemdelingen, of waren het andere profiteurs? Wat maakt het uit. Ze kunnen het verdorie zelf goed gebruiken. Gedaan met veel te veel belastingen betalen, dat dient toch voor niets.
Tine en Lars leven met hun handenvol pampers en papflessen in een cocon. Bumba en Piet Piraat zullen op tv niet uitleggen waar het belastingsgeld naartoe gaat. Naar de doktersrekening, apothekersrekening, naar hun voordeel als ze hun eigen huisje kopen, om hun water en elektriciteitsfactuur niet de pan te laten uitswingen, om het loon van de juffen van Jules en de kinderverzorgsters van Marie en Ibke te bekostigen.
Als Reyers laat of Terzake op de buis verschijnt, liggen ze allang uitgeteld in bed. Het zal dan ook voelen als midden in de nacht wakker schieten bij het geschreeuw van een baby, dat veranderde Vlaanderen van vandaag. Bumba en Piet Piraat zullen morgen wat minder rondhuppelen en dansen op tv, want de stekker moet er, al kostenbesparend, wat vaker uit. Het ovale Intexzwembadje in de tuin zullen ze voor dezelfde reden wat minder kunnen vullen, de dromen voor dat grotere huis kunnen ze voor onbepaalde tijd in de diepvries steken (O ja, een diepvries gekregen uit de inboedel van oma zaliger, energieklasse C), de oude vierwieler (zuipt 12 liter per 100 afgelegde kilometers) zal nog een tijd dienst moeten doen. Wie durft het nu aan om Tine op de hoogte te brengen dat ze met haar tijdelijk statuut als provincieambtenaar in het vizier van de besparingen komt terwijl ze luidkeels snakt om naar 4/5 te gaan?
Jules wil dokter worden. Nou ja, op drie jaar word je ofwel piloot, brandweerman, juf/meester of dokter. 'Dan moet je maar goed je best doen op school, Jules'. Dat was toch een fantastisch antwoord. De Sint zal ook blij zijn. Meer was er niet aan en het was niet eens een leugentje om bestwil. Er was een tijd dat je later kon worden wat je wil. Als je maar je huiswerk kent, zoals Stef Bos zingt.
Wel beste bestuurders, is dit nu later? Tine en Lars zullen doktersstudies nooit kunnen betalen. De meeste dromen van Lars, Tine, Jules, Marie en Ibke spatten uiteen op het scherm van het rekenmachine.
Tine en Lars hebben geen boodschap aan snoeien om te groeien. Tine, Lars en de kids moeten nu leven. Tine en Lars willen niet minder dan het beste voor hun kinderen. Ze moeten geen miljonairs worden, niet bij de high society of bij de happy few behoren. Ze moeten niet per se een eik worden. Neen, ze willen even veel ruimte, lucht en licht om zorgeloos te kunnen bloeien in al hun eenvoud en pracht. In de schaduw schiet er immers maar weinig wortel.
Duizenden Tines en Larsen, duizenden Julekes, Mariekes en Ibkes.
Duizenden dromen.
Duizenden met échte goesting.
Duizend bommen en granaten!
Knack.be-nieuws in je facebook nieuwsfeed
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
Regelneef of regelnicht?
Ik zag het direkt aan het gezicht
die regelneef was geen regelnicht
wijl Van Dale hen hetzelfde toedicht
schrijf ik volgens waarnemend zicht.
Dus waartoe het visuele mij verplicht
de inhoud bepaalt soms het gewicht
afhankelijk aan wie of wat is gericht
ook al is dit helemaal geen gedicht.
Alterego
Ik zag het direkt aan het gezicht
die regelneef was geen regelnicht
wijl Van Dale hen hetzelfde toedicht
schrijf ik volgens waarnemend zicht.
Dus waartoe het visuele mij verplicht
de inhoud bepaalt soms het gewicht
afhankelijk aan wie of wat is gericht
ook al is dit helemaal geen gedicht.
Alterego
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
http://youtu.be/23ORU2CZ5K4
Gerard Cox - Het Is Weer Voorbij Die Mooie Zomer
Na nana nana
Na nana nanana nana
Na nanana na na nanana nana
Na nana na nana nanananananana
Je hebt er maandenlang naar uitgekeken
De koude winter wou maar eerst niet om
Traag en langzaam kropen langs de weken
Maar eindelijk, daar was ie toch: de zon
De nachten kort, de dagen lang
De ochtend vol van vogelzang
Het scherpe, hoge zoemen van een mug
Dan denk je: ha, daar is ie dan
Dit wordt minstens de zomer van een eeuw
Maar lieve mensen, oh wat gaat 't vlug
't Is weer voorbij die mooie zomer
Die zomer die begon zo wat in mei
Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen
Maar voor je 't weet is heel die zomer
Al weer lang voorbij
De wereld was toen vol van licht en leven
Van haring geur vermengd met zonnebrand
Een parasol om 't felle licht te zeven
en in je kleren schuurde zacht het zand
We speelde golf en jeux de boule
we zonden zalig in een stoel we dreven
met een vlot op de rivier
We werden weken lang verwend
maar ach aan alles komt een end
nu zit ik met mijn dia's in de regen hier
't Is weer voorbij die mooie zomer
Die zomer die begon zo wat in mei
Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen
Maar voor je 't weet is heel die zomer
Al weer lang voorbij
-
Na nana nana
Na nana nanana nana
Na nanana na na nanana nana
Na nana na nana nanananananana
Herfst verkleurt weer langzaam alle bomen
'k Heb 's nachts al lang weer m'n pyama aan
Dan had je eens in juli moeten komen
Toen sliepen we 's nachts buiten op 't strand
En 's morgens vissen in de zon
En zwemmen zover als je kon
We voeren met een boot een end op zee
't Is jammer dat het over ging
't Is allemaal herinnering
Daar doen we dan de hele winter maar weer mee
't Is weer voorbij die mooie zomer
Die zomer die begon zo wat in mei
Ah, je dacht dat er geen einde aan kon komen
Maar voor je 't weet is heel die zomer
Al weer lang voorbij
Na nana nana
Na nana nanana nana
Na nanana na na nanana nana
Na nana na nana nanananananana
--------------------------------------------------------
Zo echt mooi was hij nu ook weer niet,
die zomer van 2014.
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
-
Alterego1 - Lid geworden op: 20 jan 2006, 14:05
- Locatie: Antwerpen
To be or not to be,that's the question
Niemands meester,niemands knecht
Niemands meester,niemands knecht
