Legerdienst Heverlee (Kazerne Cdt de Hemptinne)

[Tuurken]

Dag Mr NDN, dag beste lezers.

Net als ikzelf in de zomer van 1971, zijn velen onder u langs “Heverlee” gepasseerd om er hun dienstplicht te starten. De legerherinneringen vervagen, en eerlijk gezegd, net als de meesten onder ons, “who cares”. Al durven we de jeugd bij gelegenheid er nog wel eens aan herinneren dat het bij den troep NI waar zou geweest zijn….
Ook al volgt NDN een ander parcours in zijn opleiding, hij verwoordt in zijn bijdragen tamelijk precies zijn wedervaren. Buiten wat opmerkingen kan ik er ook niet veel aan toevoegen… De opleiding die wij kregen was minder intensief heb ik zo het gevoel. Twee maanden was ook kort, fusiliersputtekes graven maakte daar al geen deel van uit.
Om verder te gaan: ondertussen zat de eerste week er op en we hadden ons al aardig aangepast. Basis regel was: “het leger denkt voor u”. Werkte altijd. En zo werden we gewoon dat een halve dag gespendeerd werd aan “legerdinges”: drill, tactiek, graden enz. Ik denk niet dat we een wapen in de kamer hadden, behalve voor praktijklessen zoals het kuisen ervan en het daarna in elkaar zetten, waarbij alle stukken gebruikt dienden te worden. De andere helft van de dag spendeerden wij bij de FRAC. De FRAC was ok, je leerde al iets bij. Al vielen we wel eens in slaap van de warmte tijdens de les. Vergeet niet het was juli en drukkend warm. En toen de lesgever het ook moeilijk kreeg, mochten we 5 minuten naar buiten. Onze kop eens onder de waterkraan houden.
En zo werd het eindelijk vrijdag. Al 2 weken bij den troep en ons eerste verlof kwam er aan. De bussen die ons naar het station in Leuven zouden brengen stonden klaar met uitnodigende open deuren en we dachten die onder invloed van de opspelende hormonen stormenderhand in te nemen. Dat mocht dus niet. Na bij wijze van spreken 36 keer “geef acht” en “ter plaatse rust” mochten wij de bus “betreden”.
De derde week kregen we op vrijdag onze injectie en ”mochten” het weekend in de kazerne doorbrengen. Die zondag (of zaterdag?) van dat weekend was het een soort van opendeurdag. De bedoeling was dat ouders, vriendinnen, vrienden enz. op bezoek kwamen en met eigen ogen konden zien hoe goed wij het wel niet hadden in ons verblijf. Het woord “resort” was toen nog niet uitgevonden. Alhoewel ik wist dat er voor mij niemand zou komen, ja, dat was nu eenmaal zo, komt er een moment dat je er plotseling alleen rondloopt. U eenzaam voelen te midden van een paar honderd mensen Blij dat die dag voorbij was.
Na nog eens buiten met de FAL en plastic kogels geoefend te hebben, was de tijd gekomen om binnen op de schietstand (aan de Milseweg?) met echte kogels te schieten. Eerst stond er drill op het programma, zodat ieder met hetzelfde been vooruit kon aanvatten. Het duurde nog even om het ook zo ver te krijgen dat we gezamenlijk op bevel naar links, dan wel naar rechts gingen. Ook het samen stoppen kregen we onder de knie. We marcheerden dat het een lieve lust was en hielden halt aan een soort onregelmatig oefenterrein waar de natuur al jaren zijn gang had kunnen gaan. De bedoeling was om dit terrein al sluipend over te steken in de richting van een gebouw. De schietstand. Razend enthousiast kon je ons moeilijk noemen, maar het feit dat we de 2de maand van dit alvast geen last meer zouden hebben, deed alvast de eersten gebukt tussen de oneffenheden laveren in de aangeduide richting. Om even snel terug gefloten te worden want de dienstdoende legerleiding wou per sé dat we zouden sluipen. En zo gebeurde. Om het geheel wat echter te laten lijken had de brave man zich voorzien van een “familypack” Thunderflashes waarvan hij zo nu en dan eentje in onze richting wierp maar veel te kort. Hij riep ook dat we moesten samenblijven zodat hij ons kon zien, tussen een paar vloeken door. Hoe meer kabaal hij maakte, hoe meer we uitwaaierden. De sfeer benaderde een goedkope oorlogsfilm. Plotseling kwamen wij aan een straat, terwijl we achter ons nog altijd het getier en de thunderflashen hoorden knallen. We deden of we net aankwamen, maar zo dom was hij niet.
En dan was het elk om beurt met de FAL, al liggend in een ongemakkelijke houding op een soort tafel, 5 kogels afvuren. Van al die schietdrill welke NDN zo heerlijk beschrijft, herinner ik me enkel “wapen leeg”.
Begin augustus kregen we onze laatste injectie. Hetzelfde scenario, aanschuiven per alfabet, Die voor ons kregen hun eerste injectie, wij de laatste, maar dubbele dosis. Het ging er snel aan toen en de eerste van onze compagnie: arm vast, pistool, injectie, oei moest 1ml zijn, nog maar eens een halfken voor het pistool afgeregeld werd. “Mijne arm is e wa stijf” zei hij de volgende dag.
En toen was het augustus, en we gingen doen voor wat we gekomen waren: chauffeursopleiding alle voertuigen polycarburant….

[NDN]

Dag Mr NDN, dag beste lezers.

Net als ikzelf in de zomer van 1971, zijn velen onder u langs “Heverlee” gepasseerd om er hun dienstplicht te starten. ….

Dank u voor dit mooie bericht, Tuurken!
Die 'mijnheer NDN' mag voor mij gerust achterwege gelaten worden, we zijn tenslotte allen gewezen 'lotgenoten'. Mijn voornaam is Noë (ge weet wel, zoals die met zijne woonboot (Ark)).

Men kan voelen dat uw bijdrage recht uit het hart geschreven is.

Wat het wapen betreft, kregen wij van bij de aankomst elk een persoonlijke FAL en een Vigneron toebedeeld. Die moesten natuurlijk achter slot in onze persoonlijke kast. Die dingen hingen altijd in de weg, want we konden die met de riemen ophangen aan de haken die aan de kastdeur gevestigd waren. Dus telkens we de deur openden, zwierden die wapens in het rond.
We moesten die niet alleen gebruiken bij de schietoefening, maar geregeld hadden we ook dril met een van die wapens, zo van 'Presenteeeeerrr....ewèèèè!!!" - "Schoudeeerrrr.....ewèèèèè!!".
Die twee wapens hebben ons overigens meer tijd gekost om ze te poetsen dan om ermee te schieten .

Wat de FRAC betreft, zoals gemeld in een eerdere bijdrage, kregen wij als Mat-ers geen rijopleiding. Nadien in de eenheid moest ik met redelijke spoed het rijbrevet Bedford en MAN polycarburant halen, omdat ik tijdens de manoeuvers met de vrachtwagen van de MT zou moeten rijden. Trouwens als MT-Offr was het wel nuttig om met die spullen te kunnen rijden. Ik heb nog net het binnenkomen van de nieuwe MAN's meegemaakt, dit was juist in de maand dat ik afzwaaide. Er een paar testritten mee gemaakt, dat was direkt iets heel anders dan de aftandse Bedfords: comfortabele zetel, vlot schakelen, weinig geluid,... Ik vond het zowaar bijna spijtig dat ik op dat moment afzwaaide.

Ik herinner mij niet meer dat er een opendeurdag was, maar het kan zijn. Indien dit het geval was, dan zullen mijn ouders zeker ook niet gekomen zijn, mijn ouders hadden immers geen wagen...

Het verhaal met de Thunderflashes is zeer herkenbaar. Wij hadden enkele keren nachtoefening, waarbij we door het oefenterrein moesten sluipen en waarbij regelmatig door de instructeurs van die Thunderflashes in onze richting geworpen werden. Gasmasker op! tentzeil over ons! om ons te beschermen tegen die biologische agentia .


Hopelijk zijn er nog meer mensen die hun verhalen delen, nostalgie mag wel eventjes...

Noë

[nummer6]

Hei NDN,
Ik ben mijn legerdienst begonnen in Heverlee als KRO.
Dit was in Juni 1973. De opleiding in deze kazerne duurde 2 maanden.
Schietoefningen en drill waren elke dag aan de orde. De eerste keer dat ik met een FAL moest schieten en het bevel was schot per schot, vlogen de kogels er automatisch alle 5 uit. De volgende Kazerne, was die van Doornik. Hier heb ik dan mijn opleiding verder afgemaakt.Daarna was Duitsland aan de beurt, namelijk Ludenscheid. Hier kwam ik terecht in de 202 comp Mat.
Nadien ben ik nog 2 jaren verder bij het leger gebleven maar dan bij 2JP.
Het was een mooie tijd, die legerdienst.
De foto is getrokken op de "kamer" in Heverlee.

[NDN]

Hei NDN,
Ik ben mijn legerdienst begonnen in Heverlee als KRO.
Dit was in Juni 1973. De opleiding in deze kazerne duurde 2 maanden....

Hallo nummer6, dank u voor het berichtje!
Ik denk dat u een paar lichtingen vo'o'r mij was. Ik werd "onder de wapens geroepen" in februari 1975. Bij onze KRO opleiding verbleven we 3 maanden in Heverlee en 2 maanden in Doornik. Daarna ging het richting Werl, 4de Mat. als MTO.

Mooie foto! Maar ontwaar ik daar niet een mi .50 (niet zo duidelijk voor mijn ogen die er met de jaren niet op verbeteren...). In ieder geval hebben wij tijdens onze opleiding nooit zo'n beestje onder handen gehad, niet dat ik mij herinner.

De kamer daarentegen is heel herkenbaar. Ik lag op de eerste kamer links als men de trap opkwam vanuit de kant wachtlokaal kazerne. De kamer lag recht tegenover het lokaal van de instructeurs en kwam na de douchezaal en na de WC's. Ik denk dat wij op de 2de verdieping lagen, maar daar zou ik niet durven op wedden...

Spijtig dat foto's in die tijd niet zo evident waren, ik zou er nu van genoten hebben moesten er méér foto's van die tijd voorhanden zijn. Maar ja, dan waren er geen Smartphones en foto's waren eerder zeldzaam. Alhoewel ik mij kan inbeelden dat indien Smartphones in onze tijd bestaan hadden, ze wel definitief zouden gebannen geweest zijn tijdens lessen en oefeningen .

Het was inderdaad een prachtige tijd. Wij hebben er steeds met een positieve ingesteldheid tegenaan gekeken, en dat hielp wel. Moest ik geen werk gevonden hebben vóór het einde van mijn legerdienst, dan zou ik zonder aarzelen bijgetekend hebben.

Noë

[odilon]

ondanks onduidelijk beeld, kan ik toch zeggen dat het wapen geen .50 is, hoogstens een MG (FN in het frans) of een FALO.

[NDN]

ondanks onduidelijk beeld, kan ik toch zeggen dat het wapen geen .50 is, hoogstens een MG (FN in het frans) of een FALO.

Dag Odilon, dank u voor de reactie. Ik ben geen wapen deskundige en een MG is mij niet bekend. Maar als ik mij goed herinner had een Falo een eerder kleine pikkel vooraan de loop. Op de foto meen ik een uit de kluiten gewassen driepikkel te ontwaren. Maar ik wil de discussie zeker niet op de spits drijven.
Het blijft een toffe foto die een aantal leuke herinneringen bij mij oproept.

Noë

[flupke2]

Een .50 is het volgens mij ook niet. Een FALO had aan de voorkant van de loop een tweepotige staander , die is het dus ook niet. Ik tip eerder op een .30 , die leek wel veel op een .50 , maar was kleiner in formaat.

[odilon]

Flupke kan gelijk hebben.
Heb de foto vergroot en zie "duidelijk" een driepoot staan - bij MG en FALO
was dat een "tweepoot". maar een Mi.50 lijkt mij onwaarschijnlijk gezien de omvang en het gewicht. Was bovendien vooral voorzien om op voertuigen gemonteerd te worden. (alhoewel de driepoot ook bestaat). Laten we besluiten dat het een MI .30 is.
Goede avond nog.

[NDN]

Flupke kan gelijk hebben.
Heb de foto vergroot en zie "duidelijk" een driepoot staan - bij MG en FALO
was dat een "tweepoot". maar een Mi.50 lijkt mij onwaarschijnlijk gezien de omvang en het gewicht. Was bovendien vooral voorzien om op voertuigen gemonteerd te worden. (alhoewel de driepoot ook bestaat). Laten we besluiten dat het een MI .30 is.
Goede avond nog.

Dag Odilon, dag Flupke,
Ja, een MI .30 behoort tot duidelijk tot de mogelijkheden. Misschien kan nummer6 uiteindelijk soelaas brengen
Nog een prettige dag.
Noë

[Danny.]

Hello iedereen.

Ik zie daar toch veel gelijkenis met een .50 (toch 12,7 mm)

Bij de drie gele pijlen zie ik toch duidelijk de typische driepoot van een .50

Bij de groene pijl zie ik het deksel van de plaats waar de kogelband moest komen, het deksel bedekt de hand van een van de manschappen.

De houding van de handen van de schutter (de persoon in het midden vooraan) lijkt mij toch heel sterk op de houding die men heeft bij het vastnemen van die twee handvatten waartussen de "trekker" te vinden was, trekker die in feite een duwer was

De blauwe pijl is de loop die, gezien vanuit de stand van de schutter, naar rechts is gedraaid.

Maar wat dat wapen op een troepenkamer kwam doen

Groetjes

Danny

[NDN]

Hello iedereen.

Ik zie daar toch veel gelijkenis met een .50 (toch 12,7 mm)
Bij de drie gele pijlen zie ik toch duidelijk de typische driepoot van een .50

Bij de groene pijl zie ik het deksel van de plaats waar de kogelband moest komen, het deksel bedekt de hand van een van de manschappen.

De houding van de handen van de schutter (de persoon in het midden vooraan) lijkt mij toch heel sterk op de houding die men heeft bij het vastnemen van die twee handvatten waartussen de "trekker" te vinden was, trekker die in feite een duwer was
De blauwe pijl is de loop die, gezien vanuit de stand van de schutter, naar rechts is gedraaid.

Maar wat dat wapen op een troepenkamer kwam doen

Groetjes

Danny

Hey Danny,

Zeer grondige en wel gedocumenteerde analyse, moet ik zeggen!
Dank u voor de hulp.
En ja, zo'n wapen op de kamer te zien, roept bij mij toch ook wel wat vragen op...
Trouwens, zoals ik reeds zei, in onze tijd hebben wij er nooit een onder handen gehad, noch op de kamer, noch ergens anders (ook niet op de schietoefening in Leopoldsburg).

Nog een prettige dag

Noë

[Genieterke]

Kijk eens wat in het reglement 'Bewapening' staat KLIK HIER

Het Genieterke

[Danny.]

Hey Genieterke, ik wist dat ik die gegevens reeds ergens gezien had, maar kon het begot niet terug vinden. Ik had een sterk vermoeden dat dit op de site van Vogelzang was, maar zelfs de zoek functie bracht mij niet tot bij deze informatie

Dat zal beslist aan mijn klungelig zoeken gelegen hebben, en ook aan wat men in die zoekfunctie plaatst, met "bewapening" komt men er wel, maar ik heb laten zoeken op .50 of zoiets

Maar dat wapen op die foto kan dus ook wel degelijk een .30 geweest zijn, ik ben dergelijk wapen tijdens mijn loopbaan nooit tegen gekomen

Groetjes

Danny

[NDN]

Onder het motto "mens sana in corpore sano" , hadden we tijdens de opleiding nogal wat gelegenheid tot sporten. Naast het normale sluipen en kruipen, toegepast kaartlezen en andere tactiek oefeningen, hadden we minstens eenmaal per week de 9 km lopen en het zwemmen.
Voor dit zwemmen gingen we naar het gemeentelijk zwembad van Heverlee. Daartoe werden we in de laadbak van een Bedford gestouwd met open dekzeil achteraan. Het was putje winter en bij het terugkeren waaide de ijzige wind ons door de natte haren. Tevens ademden we de overvloedige uitlaatgassen van de Bedford in, CO2 was dan nog niet in de mode! Maar we zijn er niet aan gestorven.

De kazerne van Heverlee moet ook voorzien geweest zijn van een sporthal, maar dit herinner ik mij maar vaag. Ik denk dat we er de proeven koordklimmen moesten uitvoeren.
In Doornik hadden we naast de wekelijkse 9 km lopen elke dag een jogging. Rond 6 uur uit de veren, sportkledij aan en hop drie kwartier lopen in het park net vóór de kazerne. Dit was een uitstekend middel om te ontwaken, maar als we de avond ervoor de bloemetjes hadden buitengezet (als Sgt KRO hadden we immers elke dag vrij kwartier tot middernacht), dan was de ontnuchtering de morgen erop enorm pijnlijk!
Daarnaast hadden we ook elke dag de gelegenheid om te sporten op het terrein rechtover de kazerne. Daar gingen we meestal naartoe na de diensturen.
Eens in onze definitieve eenheid was er elke woensdag namiddag voorzien om te sporten. Zowel BV's als miliciens konden er dan voor opteren om de normale activiteiten te stoppen en de tijd te gebruiken om te sporten. Maar, gezien het een Maintenance Compagnie betrof (4e Mat), werd dit al eens overruled door de Compagnie Cdt , op momenten dat er veel werk was...
De legerdienst in een logistieke eenheid was vanzelfsprekend veel minder fysiek dan in een gevechtseenheid, maar niettemin, tijdens de legerdienst bleven we wel in goede conditie!

Zijn er mensen die hun ervaring willen delen m.b.t. de fysieke inspanningen in het leger, ik ben zeer geïnteresseerd!

[NDN]

Heel wat 'oudgedienden' zullen herinneringen (goede of slechte) overhouden aan de vlaggengroet, die waarschijnlijk het tempo van de weken aangaf. De vlaggengroet met inspectie van kledij, shoeisel, wapens, hygiëne en dies meer. Niet te vergeten het in formatie marcheren tot aan de plaats van het gebeuren. De vlaggengroet met het luidruchtig uitbrengen van bevelen, het herhaaldelijk opeenvolgen van 'geef acht' - ' ter plaats rust' - 'rust ter plaats' en finaal: "Om te groeten.....OOOEEET!!! (vertalen als 'groet') ".
Persoonlijk herinner ik me weinig daaromtrent. In Heverlee zullen we wel met de regelmaat van een klok het ritueel hebben moeten doorstaan, maar het heeft geen speciale indruk op mij nagelaten.
Eens in de definitieve eenheid in de BSD, de 4de Mat te Werl, zal de vlaggengroet wel tot een minimum herleid geweest zijn, iets wat men enkel op speciale gelegenheden uit de kast haalt, zoals bij een Companie feest, of de week van de soldaat, of zo. Maar ook dit is niet in mijn geheugen blijven kleven.
In gevechtseenheden zal de vlaggengroet wel een standaard evennement geweest zijn, dacht ik zo.
En u, hebt u daar herinneringen aan overgehouden?


Groetjes
Noë