Operatie lumbale wervels : positieve ervaringen ???

[Prutser]

Een eerste maal in het voorjaar 2015 werd ik geconfronteerd met helse uitstralingspijnen ingevolge een drietal lumbale wervels die vlgs. de onderzoeken toen zware slijtage vertonen, waarbij de tussenwervelschijven ook niet 100% meer zijn, de positionering van de wervels niet mooi meer recht op mekaar zit en er ook sprake is van vernauwing van het zenuwkanaal.
De oorzaak van de pijnen (zie bovenvermelde beschrijving van de versleten wervels) kon/kan volgens de neurologe niet meer genezen worden en een operatief ingrijpen is volgens haar de allerlaatste optie als alle andere behandelingsmogelijkheden zijn opgebruikt ... dus werd overgegaan tot medicatie (ontstekingsremmer 'Ubiprofen 600' ... en tot mijn grote blijdschap was ik na een goeie maand weer pijnvrij. Meteen schrapte ik (gepensioneerde) zware fysieke karweien uit mijn woordenboek zoals spitten, zware gewichten tillen, ... Een zak vogelvoer van 20 kgr in/uit de autokoffer laden was één van de kleine zonden die ik nog deed. Voor de rest bleef het bij de siertuin onderhouden, onze vogeltjes en de volières verzorgen en moeder de vrouw wat helpen met huishoudelijke taken.
Tot ik op 20 augustus 2016 opnieuw last kreeg in de onderrug ... die heel snel ervoor zorgde dat ik weer met de helse uitstralingspijn (in rechterheup, rechter dijbeen en knie) opgescheept zat.
Alleen zij die ook ooit lumbale hernia (of iets dergelijk hebben gehad) weten wat zo'n helse uitstralingspijnen betekent : voetje voor voetje over de vloer schuiven om te stappen, geen goeie houding vinden (dag noch nacht) om te zitten of te slapen ...
Amper 4 dagen en slapeloze nachten later vroeg ik mijn vrouw om mij naar de spoedafdeling van het nabijgelegen ziekenhuis te brengen.
Het hele verhaal bespaar ik jullie wegens 'te langdradig' ... Na de (spreekwoordelijke) liters pijnstillers/baxters en kilo's pijnstillers/pillen voelde ik op 5 september (overdag) enige beterschap inzake pijn : bij het zitten (op een stoel/aan mijn bureau) en stappen (met krukken) merkte ik dat de pijn enigszins was afgenomen. Enkel de pijn in en rond het kniegewricht bleef dominant aanwezig. En 's nachts keerde/keert de overdag verminderde pijn geruisloos terug.
Nu de pijn overdag wat is gaan liggen, maak ik mij echter zorgen over de fysieke 'neveneffecten' die nog altijd aanwezig zijn : het krachtenverlies in mijn rechterbeen bijvoorbeeld. Momenteel (en we zijn nu toch al drie weken verder) kan ik mij been/voet, al zittend amper 1 cm van de grond heffen. staand lukt dit dan wel iets beter : tot een 15-tal cm.
Verder zit ik in mijn rechterbaan nog met een onaangenaam gevoel alsof dit been een week tussen de brandnetels heeft gelegen.
En ten slotte kan ik mijn krukken nog niet opbergen omdat het risico te groot is dat ik plots door mijn knie zak (en val). Dit is trouwens gebeurd toen ik de spoedafdeling verliet.
Ongelooflijk maar waar : sedert 30 augustus probeer ik al een afspraak vast te leggen met een neuroloog en/of neurochirurg voor een consultatie ... Wachttijden zijn blijkbaar enorm ... Momenteel zou 19 september een eerste consultatie mogelijk zijn.

In afwachting had ik graag via dit forum wat informatie ingewonnen (omdat ik vrees dat het deze keer een operatie zou kunnen worden) :
01. wie onder jullie heeft POSITIEVE ervaringen met een operatie van de lumbale wervels, zoals beschreven bovenaan ?
02. bij welke chirurgen en/of in welke klinieken hadden jullie (deze) POSITIEVE ervaringen ?
03. hebben jullie de indruk dat chirurgen niet zomaar besluiten om te opereren, maar wel degelijk goed samen overleggen over de plus- en minpunten die bij zo'n operatie horen ?

Ik zet het woordje 'positieve' in mijn vragen in grote drukletters omdat ik her en der vooral negatieve ervaringen lees. Enerzijds kan ik begrijpen dat mensen met vooral negatieve hun ontgoocheling(en) willen uiten ... en ik besef ook heel goed dat er heel wat risico's zijn verbonden aan dergelijke operaties ... maar ik heb genoteerd voor mezelf dat ik van het lezen van al dat negatiefs vrees om in een depressie te belanden (en dat wil ik vermijden).

Hopend op heel wat reacties en dank voor jullie begrip,sluit ik hier mijn oproep.
Ik weet niet of in dit forum namen van dokters of ziekenhuizen mogen worden genoemd. Daarom mag u ook reageren via een privé bericht.

Vriendelijke groeten,

Prutser

[angel22]

dr Dua Middelheim Antwerpen,

Mijn moeder kon nog amper gaan, heeft zich laten opereren en liep daarna rond als nooit tevoren.

[Prutser]

Beste Angel22,

Bedankt voor uw antwoord.

Ondertussen zijn we, sedert de plaatsing van mijn bericht, al 3 weken verder.
Op 13/9 ben ik dus bij een neurochirurg geweest ... kreeg daar een zeer duidelijke en ook een (denk ik) zeer eerlijke uitleg. Hij vertelde mij op basis van een CT-scan genomen op de Spoedafdeling (24/8) dat er 3 optie waren voor mij : ofwel "een combinatie van afwachten, rusten en medicatie" waarbij het resultaat inderdaad af te wachten is (soms helpt de natuur spontaan) ... ofwel "een epidurale infiltratie" waarbij de neurochirurg vertelde dat dit gezien de aard van het rugprobleem (lumbale hernia met bijkomend slijtagesporen en beginnend stenose) niet echt een oplossing is ... of "een operatie" waarbij hij de uitpuilende zachte kern van de tussenwervelschijf zou verwijderen en de boel wat zou opkuisen (sorry voor mijn taalgebruik maar de medische termen ben ik ondertussen vergeten).
Ik kreeg meteen te horen dat hij voorstander was van een operatie.
Hij vertelde ook hoe zo'n operatie in mekaar zit : (in mensentaal : 3 à 4 cm snijden in de rug ... buisje voor camera en operatiemateriaal tot tegen de hernia brengen ... zachte kern verwijderen en opkuisen ... dichtnaaien ... alles in 45' indien geen onvoorziene moeilijkheden ...
Hij ging spontaan door met de verwachtingen die ik mocht stellen : de pijn van de lumbale hernia en van de operatie zou na 2 tot 4 dagen normaal verdwenen zijn ... het krachtverlies ... ??? ... "daar heb ik al neurochirurg geen impact meer op ... alles hangt af van de eventuele schade aan de zenuw(knoop) " ... waarbij hij nog een aantal procenten geslaagd/niet geslaagd/gedeeltelijk herstel/volledig herstel koppelde. Ook de mogelijkheid dat het probleem zich in de toekomst nog zou stellen (terugkomen) kon hij niet volledig uitsluiten.
Al bij al werd ik overtuigd door de overtuigingskracht, de duidelijkheid en ook de eerlijkheid van de neurochirurg.
Ik zei hem dat ik dan wel een operatie zag zitten ... Hij haalde zijn agenda boven en het bleek dat ik reeds op 22/09 onder het mes kon ... (amper 9 dagen na deze eerste consultatie).
Enkele dagen later, thuis, begon ik meer na te denken over de vlug aankomende operatiedatum ...
Ik herinnerde mij nog de uitspraak van de neurologe (geen neurochirurg) bij mijn vorige lumbale hernia (anderhalf jaar geleden) : "we beginnen van voor af aan : rusten en ontstekingsremmers ... daarna zien we verder ... opereren is het allerlaatste ...) ... gelukkig heeft toen dus "rust en medicatie" geholpen.
Dus dacht ik nu : waarom zo snel overgaan tot opereren ???? ... de CT-scan op de Spoedafdeling had aangetoond dat de toestand van de lumbale wervels t.o.v. de CT-scan, anderhalf jaar geleden, quasi dezelfde gebleven was (wat als positief mocht worden bestempeld) ... O.K. ... de lumbale hernia is na anderhalf jaar teruggekeerd ... maar in huidig geval beweerde de neurochirurg dat een later terugkeren van het probleem niet uit te sluiten valt, ook niet na een operatie ...
Gevolg ... ik ben inderdaad geen held ... ik heb gevraagd om de operatie nog even uit te stellen en te wachten of de natuur mij niet zou helpen (blijkbaar gebeurt het dikwijls dat na enige tijd de zachte uitpuilende kern van de tussenwervelschijf opdroogt waardoor de pijn veroorzakende druk tegen de zenuw(knoop) 'vanzelf' verdwijnt ... (wat mogelijk de vorige keer is gebeurd).
En zodus ben ik nog herstellend. Ik mag zeggen dat de toestand inzake pijn al merkelijk is verbeterd. Momenteel manifesteert de pijn zich nog altijd onder de vorm van een brandnetelgevoel, vooral in/rond het kniegewricht en het onderbeen. De intensiteit van die pijn is wel met 60% verminderd.
Ik stap in huis zonder krukken ... de enkele tientallen meters in de tuin gebruik ik wel één kruk (rechterbeen), voornamelijk uit voorzorg.
Het enige (grote) probleem blijft het krachtverlies in het rechterbeen. Maar ook daar is er beterschap, al is dat eerder miniem. Rechtstaand kan ik mijn rechterbeen/voet al behoorlijk opheffen (ik voel nog wel een lichte 'weerstand'). Vanuit zithouding (bvb. zittend op een stoel) blijft het moeilijk om mijn rechterbeen behoorlijk op te heffen. Was het voorheen 7 à 10 cm, dan kom ik nu al aan een 15 cm. Trappen opstappen gaat omwille van het krachtverlies ook nog heel moeilijk gezien mijn rechterbeen in geplooide houding onvoldoende kracht inhoudt om volledig recht te komen.
Ik besef maar al te goed dat er mensen zijn die zeggen/denken : "dommerik ... laat je opereren nu het nog niet te laat is ... wacht niet tot het erger wordt" ... net zoals er mensen zijn die mij gelijk geven een "nog even afwachten" geen slechte keuze vinden.
Maar alleen IK kan beslissen voor mezelf ... en tegen hen die mijn keuze niet begrijpen zeg ik dan : "denk je nu echt dat ik zelf over de verschillende mogelijkheden, de pro's en contra's niet heb nagedacht ? ... pas later zullen we weten wat de juiste keuze zou zijn geweest".

Voilà ... ik heb mijn verhaal weer eens gedaan ... hierover schrijven of praten is voor mij ook een vorm van geruststelling. Ik ben inderdaad iemand die problemen van zich moet afschrijven ...

Vriendelijke groeten, (en bedankt om mijn "epistel" te lezen)

[angel22]

Als ik u was, zou ik toch een 2de opinie vragen. Ik raad u Dr. Dua van Middelheim aan, die zou tot in het buitenland bekend staan ook.

Wat u ook alvast kan doen is bijenpollen en curcuma nemen, wel van de natuurwinkel. Ik heb er zelf zeer goede resultaten mee.

Groetjes,
Angel

[Raquel]

Ik heb juist hetzelfde wat u beschrijft. Ik had al lang lage rugpijn maar al bij al draaglijk. Tot ik in het begin van het jaar pijn in mijn benen kreeg en vooral in mijn rechterbeen. Trappen opgaan was en is soms nog pijnlijk omdat ik dan steun op mijn been. Na een radiografie en nadien een ct-scan is aangetoond dat ik "lumbale hernia met slijtage sporen heb een degeneratief discuslijden en scoliose rechts". Dus niets dat deugd.
De behandeling van de dokter is : rustig aandoen en zware gewichten vermijden, gedurende één week Gambarran nemen een ontstekingsremmer en afwachten.
Mocht de pijn toenemen dan zou een pedurale injectie kunnen helpen.
Voor het ogenblik gaat het en als ik pijn voel neem ik een Dafalgan dat ook wel wat helpt.

[MaLoReg]

dr Dua Middelheim Antwerpen,

Mijn moeder kon nog amper gaan, heeft zich laten opereren en liep daarna rond als nooit tevoren.

Heb zelf de operatie ondergaan-de beschrijving van wat ik hier lees klopt.
De pijn is heel erg en men is totaal invalide. Dc Dua (Middelheim) opereerde 2 wervels (moesten afgezaagd worden) met zeer gunstig resultaat. De operatie zelf ach.....eigenlijk een fluitje van ne cent en
achteraf weer bijna zo goed als nieuw.
Ik spreek nu van enkele jaren geleden want Dc Dua is inmiddels met
pensioen.

[angel22]

Ik heb iets rechtzetten, Dr Dua werkt nog steeds, mijn mama gaat er een van de weken zelf naartoe.