Hoekje: "De oase van rust" 2021(2)
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Corry, een foto om te koesteren zo schoon!
Reis je mee met Nik en Els:
Het was een nerveuze wind die ons deze morgen het binnenland in stuurde.
Een getaande vijftiger nipte voorzichtig van zijn expresso, die anders in één teug leeg zou zijn geweest. Hij zat aan een kleine bistrotafel met de ochtendkrant, ‘Le Figaro’, en hield wat verder zijn winkeltje in de gaten. De wind joeg er een kleedje van de kapstok en hij haastte zich om het terug op te hangen. Het was omstreeks 10u, en veel kopers waren er nog niet in Roquebrune-sur-Argens, een schilderachtig dorpje dat zijn naam had ontleend aan het immense rotsmassief dat in de verte naar de hemel reikte.
Draguignan, een stad even verderop, had een statige boulevard om zijn bezoekers een eerste goede indruk te geven. Het was er netjes, zoals eigenlijk overal in de Provence. Voor de rest stelde het niet zoveel voor. De gekende standbeelden van de roemrijke generaals, een oude kille kerk met krakende portaaldeuren en een grote fontein die niet werkte.
In een winkel zag ik een kale man, veertiger, met ronde bril en kort baardje, waarvan de trekken me bekend voorkwamen. Hij liet zich helpen door een vriendelijke verkoper voor de aankoop van een baseballpet. Ook zijn vrouw en kind waren er. De verkoper had kennelijk niet in de gaten wie hij voor zich had.
Het was de Europese president.
Ik was met verstomming geslagen, en omdat ik wist dat niemand me zou geloven probeerde ik een foto te maken. Dat lukte maar half, want Charles Michel stond met zijn rug naar me, op zoek naar een passpiegel, en wilde maar niet draaien. Toen hij eindelijk draaide was ik een beetje te laat maar ik kon niet nog eens proberen want er dook een incognito heerschap op die mijn doen en laten danig in de gaten had. Een beetje verder stond er nog zo’n kerel. Ik hield het dan maar voor bekeken.
Het moet een leuke vakantie zijn voor Mijnheer de President, samen met de kids een baseballpet kopen terwijl er zich in de graanschuur van Europa een mensonterend drama aan het afspelen is.
We vonden een restaurantje op een binnenplaats waar de nog steeds strakke wind ons wat met rust liet. De zon scheen tot in ons bord, want er kwamen originele gerechten op ons af die de Franse culinaire traditie op eenvoudige maar heerlijke wijze vertolkten. De kok mocht ambitie hebben, de elegante opdienster evenzeer.
Toen ging het nog naar Seillans, een okergeel dorpje dat trapsgewijs tegen een heuvel lag aangeleund. De steegjes kronkelden zich traag omhoog en werden steeds enger. Lage portieken overspanden de doorgangen en er was geen vijf meter vlak. Je liep op ronde keien die in een soort cement waren gedrukt.
We proefden onze dagelijkse koffie op een pleintje waar stemmige jazzmuziek samenwerkte met het geklater van een waterstraaltje uit de dorpsfontein. Het gaf de plaats een melancholische sfeer. De zon strooide een zweverig licht op de kleurrijke stam van een statige plataan.
Toen kwam plots de twee personaliteit tevoorschijn. Het was een man op leeftijd, die het niet onder de markt had met het hobbelige plaveisel en traag onze richting uitkwam. De Marie-Janne die erbij liep leek niet op de echte, dus drong het tot ons door dat dit de echte Willy Naessens niét was. Maar op een dag als deze waar je de Europese president zomaar tijdens het shoppen tegen het lijf loopt, had dit toch zomaar even de échte Willy kunnen zijn. Hij had moeite gedaan, met een identieke bril en hoed, en een sjaaltje om het af te werken.
We slingerden ons verder door een schitterend Provencaals landschap en eens we weer aan de kust kwamen en de weg was afgezoomd met grote parasoldennen die er uitzagen als gigantische broccoli’ s, beseften we dat we morgen deze zalige streek terug voor het noorden zouden inwisselen.
In bijlage : Willy Naessens of toch bijna, Charles Michel die het écht is maar er helaas niet helemaal op staat, en de melancholie die niet helemaal in een foto te vatten is.
Tot nog Nik
Reis je mee met Nik en Els:
Het was een nerveuze wind die ons deze morgen het binnenland in stuurde.
Een getaande vijftiger nipte voorzichtig van zijn expresso, die anders in één teug leeg zou zijn geweest. Hij zat aan een kleine bistrotafel met de ochtendkrant, ‘Le Figaro’, en hield wat verder zijn winkeltje in de gaten. De wind joeg er een kleedje van de kapstok en hij haastte zich om het terug op te hangen. Het was omstreeks 10u, en veel kopers waren er nog niet in Roquebrune-sur-Argens, een schilderachtig dorpje dat zijn naam had ontleend aan het immense rotsmassief dat in de verte naar de hemel reikte.
Draguignan, een stad even verderop, had een statige boulevard om zijn bezoekers een eerste goede indruk te geven. Het was er netjes, zoals eigenlijk overal in de Provence. Voor de rest stelde het niet zoveel voor. De gekende standbeelden van de roemrijke generaals, een oude kille kerk met krakende portaaldeuren en een grote fontein die niet werkte.
In een winkel zag ik een kale man, veertiger, met ronde bril en kort baardje, waarvan de trekken me bekend voorkwamen. Hij liet zich helpen door een vriendelijke verkoper voor de aankoop van een baseballpet. Ook zijn vrouw en kind waren er. De verkoper had kennelijk niet in de gaten wie hij voor zich had.
Het was de Europese president.
Ik was met verstomming geslagen, en omdat ik wist dat niemand me zou geloven probeerde ik een foto te maken. Dat lukte maar half, want Charles Michel stond met zijn rug naar me, op zoek naar een passpiegel, en wilde maar niet draaien. Toen hij eindelijk draaide was ik een beetje te laat maar ik kon niet nog eens proberen want er dook een incognito heerschap op die mijn doen en laten danig in de gaten had. Een beetje verder stond er nog zo’n kerel. Ik hield het dan maar voor bekeken.
Het moet een leuke vakantie zijn voor Mijnheer de President, samen met de kids een baseballpet kopen terwijl er zich in de graanschuur van Europa een mensonterend drama aan het afspelen is.
We vonden een restaurantje op een binnenplaats waar de nog steeds strakke wind ons wat met rust liet. De zon scheen tot in ons bord, want er kwamen originele gerechten op ons af die de Franse culinaire traditie op eenvoudige maar heerlijke wijze vertolkten. De kok mocht ambitie hebben, de elegante opdienster evenzeer.
Toen ging het nog naar Seillans, een okergeel dorpje dat trapsgewijs tegen een heuvel lag aangeleund. De steegjes kronkelden zich traag omhoog en werden steeds enger. Lage portieken overspanden de doorgangen en er was geen vijf meter vlak. Je liep op ronde keien die in een soort cement waren gedrukt.
We proefden onze dagelijkse koffie op een pleintje waar stemmige jazzmuziek samenwerkte met het geklater van een waterstraaltje uit de dorpsfontein. Het gaf de plaats een melancholische sfeer. De zon strooide een zweverig licht op de kleurrijke stam van een statige plataan.
Toen kwam plots de twee personaliteit tevoorschijn. Het was een man op leeftijd, die het niet onder de markt had met het hobbelige plaveisel en traag onze richting uitkwam. De Marie-Janne die erbij liep leek niet op de echte, dus drong het tot ons door dat dit de echte Willy Naessens niét was. Maar op een dag als deze waar je de Europese president zomaar tijdens het shoppen tegen het lijf loopt, had dit toch zomaar even de échte Willy kunnen zijn. Hij had moeite gedaan, met een identieke bril en hoed, en een sjaaltje om het af te werken.
We slingerden ons verder door een schitterend Provencaals landschap en eens we weer aan de kust kwamen en de weg was afgezoomd met grote parasoldennen die er uitzagen als gigantische broccoli’ s, beseften we dat we morgen deze zalige streek terug voor het noorden zouden inwisselen.
In bijlage : Willy Naessens of toch bijna, Charles Michel die het écht is maar er helaas niet helemaal op staat, en de melancholie die niet helemaal in een foto te vatten is.
Tot nog Nik
Ivette
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Ivette, het verhaal van Nik is weer genieten van de eerste tot de laatste letter.
Fijn voor de thuisblijvers.
Corry, je ziet er FANTASTISCH uit !
Een warm chocomelkske liefst met heel veel slagroom is ook vaak de keuze van M..cke na wandeling of fietstochtje.
Nu tijd voor 't badje en straks voor 't bedje.
Slaap wel en droom zoet.
Fijn voor de thuisblijvers.
Corry, je ziet er FANTASTISCH uit !
Een warm chocomelkske liefst met heel veel slagroom is ook vaak de keuze van M..cke na wandeling of fietstochtje.
Nu tijd voor 't badje en straks voor 't bedje.
Slaap wel en droom zoet.
Oud maar niet Out
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Goeie frisse zonnige morgen
Ieper, De Gevleugelde Stad
Ga maar eens zien op Google en wie weet krijg je geen goesting om eens te gaan kijken in reality.
't is altijd weer de moeite hoor.
Deze namiddag zullen we er ook zijn als het droog blijft dan toch.
Ieper, De Gevleugelde Stad
Ga maar eens zien op Google en wie weet krijg je geen goesting om eens te gaan kijken in reality.
't is altijd weer de moeite hoor.
Deze namiddag zullen we er ook zijn als het droog blijft dan toch.
Oud maar niet Out
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
Hallo goeie morgen iedereen
wat gaan we doen vandaag
boodschapje doen naar de apotheek, hij had het gisteren niet binnen
deze middag ribjes met hutsepot
en deze namiddag koffieklets met vriendinnen in de Ch.c.l.t
en dat is mijn zaterdag,
amuseer jullie
wat gaan we doen vandaag
boodschapje doen naar de apotheek, hij had het gisteren niet binnen
deze middag ribjes met hutsepot
en deze namiddag koffieklets met vriendinnen in de Ch.c.l.t
en dat is mijn zaterdag,
amuseer jullie
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
We reizen weer verder met Nik:
Goede avond iedereen
De Middellandse Zee lag deze morgen onder een blakende zon en we lieten ze met enige spijt achter ons. We zouden nog anderhalve dag in Lyon doorbrengen, ideale etappe op weg naar huis.
Naarmate we Lyon naderden zagen we de bewolking toenemen, en het werd zelfs regenachtig.
We verkenden een eerste stuk van de stad zonder dat we spectaculaire dingen zagen. Veel winkels die we thuis ook hadden langs een autovrije boulevard, vergelijkbaar met de Antwerpse Meir. Enkele forse standbeelden, majestueuze lycea en een dijk van een ‘Hotel de Ville’.
Maar daarvoor moet je niet speciaal naar Lyon komen. We zouden morgen nog wel leuke dingen zien. Maar Lyon is ook de culinaire hoofdstad van Frankrijk, dus kozen we er een mooi adresje uit : le Bistrot de Lyon, van buitenaf een pareltje, en vanbinnen een waar horeca-museum.
We stapten de dertiger jaren van de vorige eeuw binnen, met rood fluwelen banquettes, goud omrande spiegelpartijen en witmarmeren bladen op de tafeltjes. Mooi geborduurde servetten, kelners in keurig maatpak en een deuntje Ella Fitzgerald maakten het plaatje compleet. We aten eenvoudige gerechten maar ze waren met uitstekende ingrediënten op verfijnde manier klaargemaakt en gepresenteerd.
De maître d’hôtel kwam onze bestelling opnemen en er werd over alcohol gesproken. “O maar mijnheer, het is toch geen probleem als iemand geen alcohol drinkt hé ? Ik drink er zelf ook geen”. Hij maakte een héél serieuze indruk en draaide zich al om naar de keuken te gaan. Toen keerde hij één pas terug en zei met een knipoog : “ … maar ik neem wél drugs !”
Foto's Le Bistro de Lyon en het stadhuis van Lyon
Groetjes
Goede avond iedereen
De Middellandse Zee lag deze morgen onder een blakende zon en we lieten ze met enige spijt achter ons. We zouden nog anderhalve dag in Lyon doorbrengen, ideale etappe op weg naar huis.
Naarmate we Lyon naderden zagen we de bewolking toenemen, en het werd zelfs regenachtig.
We verkenden een eerste stuk van de stad zonder dat we spectaculaire dingen zagen. Veel winkels die we thuis ook hadden langs een autovrije boulevard, vergelijkbaar met de Antwerpse Meir. Enkele forse standbeelden, majestueuze lycea en een dijk van een ‘Hotel de Ville’.
Maar daarvoor moet je niet speciaal naar Lyon komen. We zouden morgen nog wel leuke dingen zien. Maar Lyon is ook de culinaire hoofdstad van Frankrijk, dus kozen we er een mooi adresje uit : le Bistrot de Lyon, van buitenaf een pareltje, en vanbinnen een waar horeca-museum.
We stapten de dertiger jaren van de vorige eeuw binnen, met rood fluwelen banquettes, goud omrande spiegelpartijen en witmarmeren bladen op de tafeltjes. Mooi geborduurde servetten, kelners in keurig maatpak en een deuntje Ella Fitzgerald maakten het plaatje compleet. We aten eenvoudige gerechten maar ze waren met uitstekende ingrediënten op verfijnde manier klaargemaakt en gepresenteerd.
De maître d’hôtel kwam onze bestelling opnemen en er werd over alcohol gesproken. “O maar mijnheer, het is toch geen probleem als iemand geen alcohol drinkt hé ? Ik drink er zelf ook geen”. Hij maakte een héél serieuze indruk en draaide zich al om naar de keuken te gaan. Toen keerde hij één pas terug en zei met een knipoog : “ … maar ik neem wél drugs !”
Foto's Le Bistro de Lyon en het stadhuis van Lyon
Groetjes
Ivette
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Als ik iets van Nik hier kan posten zal ik het zeker doen, ben blij en fier dat ge er allemaal van meegeniet!
Dit kreeg ik van mijn achterkleinzoon Lars (wel was het zijn mama Sarah die het stuurde:)
Hallo allemaal
Ik ben deze week al drie dagen naar de opvang geweest. Ik heb de begeleidster, Joke, al goed leren kennen. Omdat het nu paasvakantie is, is de andere begeleidster, Flore, in congé. Haar zal ik dan volgende week leren kennen.
Ik eet 's middags flink mijn patatjes op. De smaakjes die ik nu al ken zijn wortel, zoete aardappel, pastinaak, broccoli, selder en courgette.
Voor de rest zegt Joke dat ik flink ben en met alles lach. De andere kindjes zijn een beetje ouder dan mij maar dat betekent dat ze ook voor mij kunnen zorgen.
's Nachts verwerk ik wat ik overdag geleerd heb. De eerste nacht heb ik veel gewrikkeld en moest mama heel vaak mijn tuutje teruggeven. De twee daaropvolgende nachten was ik al veel rustiger. Ik slaap netjes het klokje rond!
Aja, en mijn haar groeit ook al!!
Groetjes,
Lars
Dit mailde ik terug:
Dag Lars,
We wisten wel dat je het goed zou doen bij andere, ook oudere kindjes, ne mens past zich aan hé!
Goed dat uw haar begint te groeien maar ook daar hebben we niet aan getwijfeld: er is nog nooit een kind geweest dat zonder haar moest opgroeien.
Je bent een snel(zeggen ze in West-Vl.) braaf, guitig, gezond manneke, je mag net als jouw ouders zo verder doen.
Uw lieve mama is hartelijk bedankt voor uw mooie foto en nieuws!
Veel groetjes van één van uw memées, tot uw volgend briefje!
Van memé Yvette of hoe je mij zal noemen!
Dit kreeg ik van mijn achterkleinzoon Lars (wel was het zijn mama Sarah die het stuurde:)
Hallo allemaal
Ik ben deze week al drie dagen naar de opvang geweest. Ik heb de begeleidster, Joke, al goed leren kennen. Omdat het nu paasvakantie is, is de andere begeleidster, Flore, in congé. Haar zal ik dan volgende week leren kennen.
Ik eet 's middags flink mijn patatjes op. De smaakjes die ik nu al ken zijn wortel, zoete aardappel, pastinaak, broccoli, selder en courgette.
Voor de rest zegt Joke dat ik flink ben en met alles lach. De andere kindjes zijn een beetje ouder dan mij maar dat betekent dat ze ook voor mij kunnen zorgen.
's Nachts verwerk ik wat ik overdag geleerd heb. De eerste nacht heb ik veel gewrikkeld en moest mama heel vaak mijn tuutje teruggeven. De twee daaropvolgende nachten was ik al veel rustiger. Ik slaap netjes het klokje rond!
Aja, en mijn haar groeit ook al!!
Groetjes,
Lars
Dit mailde ik terug:
Dag Lars,
We wisten wel dat je het goed zou doen bij andere, ook oudere kindjes, ne mens past zich aan hé!
Goed dat uw haar begint te groeien maar ook daar hebben we niet aan getwijfeld: er is nog nooit een kind geweest dat zonder haar moest opgroeien.
Je bent een snel(zeggen ze in West-Vl.) braaf, guitig, gezond manneke, je mag net als jouw ouders zo verder doen.
Uw lieve mama is hartelijk bedankt voor uw mooie foto en nieuws!
Veel groetjes van één van uw memées, tot uw volgend briefje!
Van memé Yvette of hoe je mij zal noemen!
Ivette
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
goeie zonnige morgen allemaal
mooi weer vandaag,
de poes bij de geburen eten gaan geven
en het was inderdaad heel goed buiten
weer mooie foto's gezien en ook van Corry
mooi weer vandaag,
de poes bij de geburen eten gaan geven
en het was inderdaad heel goed buiten
weer mooie foto's gezien en ook van Corry
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
We reizen de laatste dag in Frankrijk mee met Nik en Els:
Goede avond iedereen
We begonnen onze dag zoals we er zelden een beginnen : als mollen onder de grond. De metro van Lyon was razend efficiënt en bracht ons in geen tijd waar we moesten zijn. Honderden, duizenden mensen wemelden door ons beeld. Terwijl wij in deze doolhof goed moesten opletten om niet in één of andere buitenwijk te arriveren, hielden de doorgewinterde pendelaars een zichtbaar vastberaden koers aan door de wirwar van gangen en trappen. Je zag bagage van allerlei soort, van vouwfietsen tot tuba’s en van netjes appelsienen tot zelfs iemand met een droogrek.
Eén attribuut was echt wel gemeengoed en vaak ook het aangroeisel van een hand : een smartphone. Vrijwel iedereen liep zo’n kleinood achterna en als men er niet tegen praatte, dan luisterde men ernaar of scrollde men naar items die niet gemist mochten worden. In de gangen, op het treinstel en zelfs al wandelend op de trappen lieten mensen zich door dat kleine dingetje sturen. Ze werden daarbij geholpen door een stel oortjes, tegenwoordig meestal draadloos, die alle nodige of onnodige geluiden doorstuurden en de storende buitenwereld afschermden. Bij mij vallen die dingen er steevast uit, maar dat komt omdat mijn oren nog niet voldoende volgens de wetten van Darwin zijn mee geëvolueerd.
De tijd komt dat dit gewoon allemaal als cadeautje voor je Plechtige Communie wordt ingenaaid, net zoals vroeger gaatjes in oren werden geschoten.
Lyon bood een gans andere aanblik als gisteren. Met 11° was dit weer het Noorden nabij, maar we hadden toch af en toe een streepje zon. Het ging met een tandradtreintje naar de heuvel, waar we naast een prachtig uitzicht over de stad ook een hagelwitte, goud-gekroonde kerk en twee Romeinse amfitheaters aantroffen.
Midden op een slanke voetgangersbrug over de Saône stond een donkere straatmuzikant het beste van zichzelf te geven. Het was een beetje met toegeknepen billen dat hij een altsaxofoon bespeelde. Waarschijnlijk was het instrument op deze frisse zaterdagmorgen wat aan de onwillige kant, want het klonk beverig en niemand wist welke kant de melodie zou uitgaan. Het kan natuurlijk ook dat deze brave ziel een poging deed om met zijn nieuwe muziekstijl door een over de brug passerende impresario ontdekt te worden. Ons stil vermoeden is echter dat er geen groot artiest aan verloren is gegaan, te meten ook aan de schaarse fooien die we hem zagen toewerpen.
We hadden nog een schitterend restaurantbezoek, zo mogelijk nog lekkerder en verzorgder dan gisteren, dat de culinaire reputatie van Lyon alle eer aandeed. Er was overal veel volk in de stad, die duidelijk van heinde en verre weekendkopers naar zijn winkelstraten trekt.
Zo eindigt ons verhaal van 7 afwisselende dagen in Frankrijk. We zullen dit koesteren als een waardevolle schat, veeleer dan als een herinnering. Schatten kunnen we naar de toekomst meenemen, terwijl herinneringen vervagen.
In bijlage nog een beeld van het oude Lyon, met de Saône op de voorgrond, en een foto van de gereconstrueerde amfitheaters.
Groetjes !Nik.
Goede avond iedereen
We begonnen onze dag zoals we er zelden een beginnen : als mollen onder de grond. De metro van Lyon was razend efficiënt en bracht ons in geen tijd waar we moesten zijn. Honderden, duizenden mensen wemelden door ons beeld. Terwijl wij in deze doolhof goed moesten opletten om niet in één of andere buitenwijk te arriveren, hielden de doorgewinterde pendelaars een zichtbaar vastberaden koers aan door de wirwar van gangen en trappen. Je zag bagage van allerlei soort, van vouwfietsen tot tuba’s en van netjes appelsienen tot zelfs iemand met een droogrek.
Eén attribuut was echt wel gemeengoed en vaak ook het aangroeisel van een hand : een smartphone. Vrijwel iedereen liep zo’n kleinood achterna en als men er niet tegen praatte, dan luisterde men ernaar of scrollde men naar items die niet gemist mochten worden. In de gangen, op het treinstel en zelfs al wandelend op de trappen lieten mensen zich door dat kleine dingetje sturen. Ze werden daarbij geholpen door een stel oortjes, tegenwoordig meestal draadloos, die alle nodige of onnodige geluiden doorstuurden en de storende buitenwereld afschermden. Bij mij vallen die dingen er steevast uit, maar dat komt omdat mijn oren nog niet voldoende volgens de wetten van Darwin zijn mee geëvolueerd.
De tijd komt dat dit gewoon allemaal als cadeautje voor je Plechtige Communie wordt ingenaaid, net zoals vroeger gaatjes in oren werden geschoten.
Lyon bood een gans andere aanblik als gisteren. Met 11° was dit weer het Noorden nabij, maar we hadden toch af en toe een streepje zon. Het ging met een tandradtreintje naar de heuvel, waar we naast een prachtig uitzicht over de stad ook een hagelwitte, goud-gekroonde kerk en twee Romeinse amfitheaters aantroffen.
Midden op een slanke voetgangersbrug over de Saône stond een donkere straatmuzikant het beste van zichzelf te geven. Het was een beetje met toegeknepen billen dat hij een altsaxofoon bespeelde. Waarschijnlijk was het instrument op deze frisse zaterdagmorgen wat aan de onwillige kant, want het klonk beverig en niemand wist welke kant de melodie zou uitgaan. Het kan natuurlijk ook dat deze brave ziel een poging deed om met zijn nieuwe muziekstijl door een over de brug passerende impresario ontdekt te worden. Ons stil vermoeden is echter dat er geen groot artiest aan verloren is gegaan, te meten ook aan de schaarse fooien die we hem zagen toewerpen.
We hadden nog een schitterend restaurantbezoek, zo mogelijk nog lekkerder en verzorgder dan gisteren, dat de culinaire reputatie van Lyon alle eer aandeed. Er was overal veel volk in de stad, die duidelijk van heinde en verre weekendkopers naar zijn winkelstraten trekt.
Zo eindigt ons verhaal van 7 afwisselende dagen in Frankrijk. We zullen dit koesteren als een waardevolle schat, veeleer dan als een herinnering. Schatten kunnen we naar de toekomst meenemen, terwijl herinneringen vervagen.
In bijlage nog een beeld van het oude Lyon, met de Saône op de voorgrond, en een foto van de gereconstrueerde amfitheaters.
Groetjes !Nik.
Ivette
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Zonnige zondag
Vroeg uit de veren
Zin om te bewegen
Weg zijn wij .....
'k wou dat ik het zo goed kon beschrijven als Nik
maar
ik ben nu eenmaal iemand van weinig woorden
kijk dus maar mee, hier of op fb voor meer
Nu ff buiten in de zon en straks koers kijken en voor we he beseffen is het WE weer voorbij maar niet getreurd want ook op weekdagen kunnen en mogen wij genieten val alles wat nog kan.
Ivette, ze maar aan Nik dat we al uitkijken naar zijn volgende reis
Corry
Vroeg uit de veren
Zin om te bewegen
Weg zijn wij .....
'k wou dat ik het zo goed kon beschrijven als Nik
maar
ik ben nu eenmaal iemand van weinig woorden
kijk dus maar mee, hier of op fb voor meer
Nu ff buiten in de zon en straks koers kijken en voor we he beseffen is het WE weer voorbij maar niet getreurd want ook op weekdagen kunnen en mogen wij genieten val alles wat nog kan.
Ivette, ze maar aan Nik dat we al uitkijken naar zijn volgende reis
Corry
Oud maar niet Out
-
Ivette - Lid geworden op: 24 nov 2005, 17:36
- Locatie: gits
Rietjes, Nik evenaren als schrijver is moeilijk maar jij laat ons delen in uw wondermooie foto's!
Ik kopieer al jullie reacties en stuur ze hem door, ik had hem al aan de telefoon, bijna in België en het doet hem plezier!
Morgenmiddag ga ik weer eten aan 8€ van het dienstencentrum van de gemeente, elke 2e maandag van de maand, vorige keer was het lekker, we zijn al van Okra met 40 ingeschreven, alhoewel het uitsluitend van de gemeente uitkomt. De zon trok weg maar nu is het weer warmer.
Ik ga eens kijken hoe het zit in de Amstel Goldrace, Matthieu zal zeker winnen?
Oma-c zal meerijden zeker, veel plezier allemaal, gelijk waarmee ge bezig zijt!
Ik kopieer al jullie reacties en stuur ze hem door, ik had hem al aan de telefoon, bijna in België en het doet hem plezier!
Morgenmiddag ga ik weer eten aan 8€ van het dienstencentrum van de gemeente, elke 2e maandag van de maand, vorige keer was het lekker, we zijn al van Okra met 40 ingeschreven, alhoewel het uitsluitend van de gemeente uitkomt. De zon trok weg maar nu is het weer warmer.
Ik ga eens kijken hoe het zit in de Amstel Goldrace, Matthieu zal zeker winnen?
Oma-c zal meerijden zeker, veel plezier allemaal, gelijk waarmee ge bezig zijt!
Ivette
-
corry - Lid geworden op: 08 mar 2005, 10:15
- Locatie: Wenduine
Goedemorgen
Rietjes, zalig kind is Maurice ik zie dat, een warme chocomelk wie lust dat niet.
Misschien dinsdag met de trein naar Antwerpen de Zoo bezoeken
Bianca en Eleanor vergezellen als haar zus niet meekan. Vandaag weet ik het.
Kleinzoon Gunther en Ineke onverwachts op bezoek geweest, zalig koppeltje .
Heb op fb gelezen dat Veveke door Corona geveld is , volgens buurtje welke verpleegster in een rusthuis is zullen we na de Paasvakantie terug aan de maskers hangen, de besmettingen swingen de pan uit.
Rietjes, jullie foto’s zijn telkens een verrassing, talent om in beeld te brengen .
Heb even geleden ons Joke hier opgemerkt, was lang geleden.
Joke hartelijke groeten vanuit je welbekende Wenduine
Corry
Rietjes, zalig kind is Maurice ik zie dat, een warme chocomelk wie lust dat niet.
Misschien dinsdag met de trein naar Antwerpen de Zoo bezoeken
Bianca en Eleanor vergezellen als haar zus niet meekan. Vandaag weet ik het.
Kleinzoon Gunther en Ineke onverwachts op bezoek geweest, zalig koppeltje .
Heb op fb gelezen dat Veveke door Corona geveld is , volgens buurtje welke verpleegster in een rusthuis is zullen we na de Paasvakantie terug aan de maskers hangen, de besmettingen swingen de pan uit.
Rietjes, jullie foto’s zijn telkens een verrassing, talent om in beeld te brengen .
Heb even geleden ons Joke hier opgemerkt, was lang geleden.
Joke hartelijke groeten vanuit je welbekende Wenduine
Corry
ik tel alleen de zonnige dagen.
-
meme-rietje - Lid geworden op: 13 okt 2003, 19:51
- Locatie: Zuid-West-Vl.
goeie morgen iedereen
Groetjes van meme-rietje,
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
het is gemakkelijker op te geven dan door te gaan
-
Ritavdm - Lid geworden op: 12 feb 2019, 18:39
- Locatie: Groot Ieper
Goeie maandagmorgen
Poetsen met de zon is dubbel zo leuk
en fietsen deze namiddag zal ook wel meevallen
voor het eerst ipv de maandagse wandeling.
Corry, hoe lang is dat geleden dat we met zijn allen naar de Zoo geweest zijn.
'k herinner me nog dat Joke zelfs een fluojasje gemaakt had voor de kids die meewaren, ook voor Bambi.
'k moet dat eens opzoeken !
Menu : restjesommelet
Poetsen met de zon is dubbel zo leuk
en fietsen deze namiddag zal ook wel meevallen
voor het eerst ipv de maandagse wandeling.
Corry, hoe lang is dat geleden dat we met zijn allen naar de Zoo geweest zijn.
'k herinner me nog dat Joke zelfs een fluojasje gemaakt had voor de kids die meewaren, ook voor Bambi.
'k moet dat eens opzoeken !
Menu : restjesommelet
Oud maar niet Out
-
majoker - Lid geworden op: 13 okt 2005, 22:48
- Locatie: Geel
Dag maatjes
Rietjes april 2009,laat de foto aan jouw over, ik heb zelf geen geschikte foto.
Ik volg jullie wel en hoop jullie nog terug te zien.
Hier loopt alles terug rustig na de verhuis.
We zitten in een ritme van thuis, bij ons ma poetsen en op de hartrevalidatie (Jan)
Voor de rest in de serre planten met de poort gesloten .
We stellen het wel ,knuffel
Joke
Rietjes april 2009,laat de foto aan jouw over, ik heb zelf geen geschikte foto.
Ik volg jullie wel en hoop jullie nog terug te zien.
Hier loopt alles terug rustig na de verhuis.
We zitten in een ritme van thuis, bij ons ma poetsen en op de hartrevalidatie (Jan)
Voor de rest in de serre planten met de poort gesloten .
We stellen het wel ,knuffel
Joke
ken je zelf,deel je kennis.