lutim's spiegelkrassen

[lutim]

Zolang ik nog bewegen kan
kruip ik naar je toe
al ben ik als een hond zo moe
in gedachte
kus ik je hand
en leg haar op mijn wang
je merkt het niet , ik ben zo bang

ik vertel je de dingen van vroeger
die ik nog weet en nooit vergeet
hoe wij elkaar beminden
en hoe het al die jaren was
kon het zijn dat je
terug bij me was ...

[lutim]

Ik heb mezelf geschonken
in een glas
en op tafel gezet

ik wil me laten drinken
tot op de bodem
zodat ik er niet meer ben

mijn lippen zijn in kalk
gepleisterd stuurloos
tegen de muur

mijn arm houd ik gebogen
een gewillige hefboom
voor de zwaarte aan de herinneringen

mijn ogen zijn om het licht
over te dragen
naar zoethout wil ik smaken

naar de eerste kus tranen delen
in een witte zakdoek
en koelen je verdriet.

[lutim]

Ik geef je mijn adem
om in te wonen
als de eerste reigers over komen
kom je even
in het venster staan

ik zal je met een zakdoek groeten
toe je zwaaien
bij ieder vertrek
met een genegen vinger
lippen aaien
op dat éne portret

en dwaas met je praten
iedere avond
tussen maan en gordijnen
als de rode sterren
in het bovenlicht verschijnen.

[lutim]

We zijn telaat begonnen
aan het vertragen van de tijd
die nu in bed ligt uitgespreid
het uur is nu
en hij heeft geen respijt

hij laat zich slechts omarmen
vasthouden echter niet
hij heeft niet eens verdriet
wij rekken hem in gedachten
maar er is niets in ons wat geschiedt

dus smeken wij maar aanvaarden
te sterven in paniek
en we zijn nog niet eens ziek!
Hadden wij maar eerder begrepen:
het leven is uniek !

[lutim]

Hoe lang de schaduw
ook geworden is
die je voorwaarts werpt
mijn vergeten tegemoet

eens zal ik alleen nog
in de regen treurig zijn
als de vele wolken
in me breken

stilstaan zal ik
in de regen zodat
hij in mijn hoofd
indringen kan

om de glimlach
te verfrissen die
je in mijn slapen
hebt gelegd.

[lutim]

Weldra weet zij
het antwoord
op mijn laatste vraag

en ik loop maar rond en klaag

weet zij dat de beelden die ik maak
ergens reeds bestaan
en in ons bewustzijn zijn ontstaan

en waarom wij blind zijn
voor de duisternis
en licht zoeken om te zien

en niet te zien

en waarom wij bestaan
en ophouden te bestaan.

[lutim]

Wodka drinken en genever
alles wat scherp is
en het denken doodt

als een scherf
moet ik vergeten ronddraaien
in mijn hoofd

tot ik totaal
van mijn zinnen beroofd
en alleen nog tranen ben

maar wie weet waarom
ik zwem in je rond
als een goudvis in een kom

en blaas je uit in blaasjes
alsof je lucht of geest zou zijn
ik heb geen pijn

enkel maar verdriet.

[lutim]

Zolang ik spreken kan
ben je een vlam in mijn mond
het is onrechtmatig
dat ik leef en adem

je treedt uit mij uit
stralend en jonkvrouw
moeder en dame
en iedereen omhelst je

je wordt gedragen
rond gegeven en aan
mij teruggebracht
ik kan zonder jou niet leven

je lost op in mij
je glimlach blijft
nog lang op mijn gezicht
iedereen ziet dat

iedereen zegt hij spreekt
alleen maar van haar
maar ik heb zo een pijn
want jij bent niet meer daar.

[lutim]

Slaap mijn liefste
slaap zonder verdriet
zonder nare dromen
slaap als een weide vol bloemen
als een nest witte vlinders
als het wuivende riet in de zomer

slaap als de bomen die ruisen
als de wind rond de maan
als het licht op de plassen
zie
een reiger staat roerloos te waken
in het maanlichte water
zo waak ik over jou
slaap mijn liefste slaap.

[lutim]

Was je altijd zo puur
en helder als kristal
nu ben je zonder stof
als licht en warmte

je spreidt je uit
tot buiten de dode herinnering
toch blijf je volledig
in mij aanwezig

als ik een stem hoor
waar geen stem kan zijn
weet ik je daar
aan mijn zijde

je leidt mijn arm
en kust mijn gedachten
weldra zeg je lachend
kun je me zien

ik weet niet hoe
maar ik moet nog veel
tranen storten en jij
moet me vergeven.

[lutim]

Natuurlijk schrei ik
als ik aan je denk
al de jaren of dagen
die me nog resten
zal ik om je schreien

niet ongelukkig zijn
alleen bedroefd omdat
ik je niet heb gegeven
wat je verlangde

omdat ik je soms heb
pijn gedaan uit liefde
soms uit zelfzucht ook
ik weet niet of ik dit
ooit heb goedgemaakt

nu kan ik het niet meer
ik zend gebeden naar
een onbereikbare plaats
hoor me lief
ik min je nog zo zeer.

[lutim]

Ik trek een kruis door je gezicht
gerafeld bloedrood als de spoor
van de ruiter in de flanken van het paard
ik scheur de foto zonder je ogen te sparen
ik kerf je mond, je mond heb ik met
lippen beroerd nat van tranen

ik scheur de stukken foto tot
mijn vingers de woede beheersen
op een wit blad leg ik de puzzel
je neus je oren en je haren op zijn plaats
voor je ogen vind ik geen namen
licht groen donker dood zijn
je ogen dood.

[lutim]

heb me lief ook
als ik een bloem ben
in een verwilderde tuin
laat me wonen
achter in je ogen

ruik me
oud papier ritselt
tussen je vingers mijn stem
is de zachte wind
in de haag

hoor me ik kraakte
in een droge tak
onder je voet
de merel vloog op
en is voorbij

zong alleen in mei
te kort in de tijd
van de sterren
ook de hemel is
een wolk die zwijgt.

[lutim]

ik wandel met alleen
maar jij in mijn gedachten

en hoe ik god en mensheid
moet verzoenen en het afscheid

dat nog maar enkele weken
verder stond te wachten

ik zou je nu willen kussen
maar ik ben zo vol verdriet

ik schrei in de regen is er
toch niemand die me ziet

een verloren man teneinde krachten
die daar staat op de hoek

helemaal nat ben ik en
een regenscherm heb ik niet.

[lutim]

Hoe ik vlinderlicht
van uw lippensmaak
de tepel vond
en in uw geur
van jasmijn verzonk

uw zomerglans
is niet te ontgaan
uw haar is rood
en als een tulp
uw kussenmond

hoe dronk ik u zo
dat ik tong werd
en papillen schonk
tot de maan
boven de bomen stond.