Vleugels van papier
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
"Elfenbanken" nooit eerder zo'n grote gezien. Prachtig.
Op de heide hebben wij ook een aantal paddestoelen gespot,
maar ik ken er geen één van. Spijtig.
Binnenkort zet ik ze op mijn draad.
Eén om U tegen te zeggen.
Ik vermoed dat jij hem wel bij naam kent.
Op de heide hebben wij ook een aantal paddestoelen gespot,
maar ik ken er geen één van. Spijtig.
Binnenkort zet ik ze op mijn draad.
Eén om U tegen te zeggen.
Ik vermoed dat jij hem wel bij naam kent.
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Beste Ferry, zo te zien staan die elfenbankjes op gemeentegrond, langs de straat en dan nog zo'n 30 km bij mij vandaan, in Achel, ik kwam er voorbijgefietst tijdens een fotozoektocht.
Beste Ria, ik kan er geen naam op plakken, vaak herkent men paddenstoelen aan de steel, soms aan de boom waar ze bij staan. Ze lijken bekervormig en er bestaat zoiets als een bekertjeszwam, maar ik denk dat die veel kleiner zijn !
Robbe
Beste Ria, ik kan er geen naam op plakken, vaak herkent men paddenstoelen aan de steel, soms aan de boom waar ze bij staan. Ze lijken bekervormig en er bestaat zoiets als een bekertjeszwam, maar ik denk dat die veel kleiner zijn !
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Ochtendkuren
Terwijl jij de nachtvlinders
uit de satijnen lakens schudt
de volle maan
is ingedut
doe ik lavendel in het bad
Als ’t ochtendlicht
door ’t venster oogt
De zon de zilveren
tranen droogt
op ieder rozenblad
drink jij je koffie
ongezoet
tot heil van lichaam
en van bloed
en strijkt mijn ochtendkuren glad
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Traan
Er is een traan van mij op reis vertrokken
Ze reist heel hoog, gedragen door de wind
Tussen de wolken en de regendroppen
zoekt ze haar weg in ’t hemels labyrint
Als je straks op je raam
een regendruppel ziet
denk dan aan mij
het is gedeeld verdriet
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Heteluchtballon
In mijn heteluchtballon
vloog ik over jouw balkon
Ik dacht, ik werp mijn anker uit
maar ’t vloog pardoes in buurman ’s ruit
Jij vormt met buurman nu een paar
en dat valt me vreselijk zwaar
Hij kocht voor jou een gouden ring
met het geld van de verzekering
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
ria - Lid geworden op: 09 sep 2004, 13:19
- Locatie: waar het goed is om wonen...
Ik ben het eens gaan opzoeken Robbe,Robol schreef:Ria,
misschien is jouw paddenstoel een krulzoom , Paxillus involutus, wel erg giftig.
hij lijkt me plaatjes te hebben aan de onderkant en een omgekrulde rand.
Robbe
maar de paddestoel die wij zagen was heel glad aan de onderkant.
Vermoedelijk toch nog een ander soort. Toch bedankt.
Ria
Onder uw bescherming, o Moeder van God en ook onze moeder.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Drie links...
Op de drempel
van de avond
heb ik maneschijn geplukt,
die ik door je haren vlecht.
In je ogen
brei ik sterren
gouden gensters van geluk.
Drie links, drie rechts, één averecht.
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Vijgenblad.
Druppelsgewijs spijzig jij
mijn hongerige ziel, Eva,
met het manna van je lippen.
Mijn dorstig hart smacht naar
je goddelijk lichaam, Eva,
parel van het paradijs.
Ik verdrink me in
jouw beloftevolle ogen, Eva,
adem jouw Adam.
Voor jou schrijf ik gedichtjes
op een vijgenblad.
Robbe (Adam)
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Tranen van een droeve God
Door de grauwe hemelwolken
kijkt God op de wereld neer
Zijn schepping uit de hand gelopen
diep in Gods hart doet het zeer
Ik gaf ze bloemen
bomen planten
denkt stil bij
zich zelve God
Ach ze spuiten
zonder denken
die groene Aarde
gans kapot
Ze maken wapens
om te doden
enkel voor
hun zelfgenot
Ik gaf ze handen
om te zegenen
Ze drijven schaamteloos
de spot
met de ware
naastenliefde
Wat heeft de mensheid
al verbrod…
Uit de hemel
stort de regen
Tranen van
een droeve God
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
denook - Lid geworden op: 20 aug 2006, 13:25
- Locatie: Vlaams-Brabant
beste Robbe,
mag ik hier van je topic gebruik maken om een gedichtje te plaatsen ...
het zal zeker niet misstaan tussen al de prachtige werkjes van jou.
Een meisje ( jonge vrouw? ) schreef het naar aanleiding
van het sterven van haar moeder -
ze won er een Poëziewedstrijd mee.
Tussen zomer en herfst,
tussen leven en dood,
zit een periode van een week
of zo
waarin het laatste groen
en de eerste oranjetinten
naast elkaar hangen in dezelfde boom.
Ik denk dat
toen je daar lag,
toen je naar buiten keek,
je beide kleuren omhelsde.
Elk zijn waarde, elk zijn tijd.
En op de dag dat de herfst
alle bladeren de boom uitwaaide,
gaf jij je adem aan de wind.
Misschien is dat geen kwestie van sterven,
misschien ging je gewoon met de zomer mee.
Govaers Liesbeth
Ik vond dat zo mooi dat ik er iets wou mee doen;
dat is dan bij deze gebeurd.
groetjes aan de veeeele lezers hier,
denook
mag ik hier van je topic gebruik maken om een gedichtje te plaatsen ...
het zal zeker niet misstaan tussen al de prachtige werkjes van jou.
Een meisje ( jonge vrouw? ) schreef het naar aanleiding
van het sterven van haar moeder -
ze won er een Poëziewedstrijd mee.
Tussen zomer en herfst,
tussen leven en dood,
zit een periode van een week
of zo
waarin het laatste groen
en de eerste oranjetinten
naast elkaar hangen in dezelfde boom.
Ik denk dat
toen je daar lag,
toen je naar buiten keek,
je beide kleuren omhelsde.
Elk zijn waarde, elk zijn tijd.
En op de dag dat de herfst
alle bladeren de boom uitwaaide,
gaf jij je adem aan de wind.
Misschien is dat geen kwestie van sterven,
misschien ging je gewoon met de zomer mee.
Govaers Liesbeth
Ik vond dat zo mooi dat ik er iets wou mee doen;
dat is dan bij deze gebeurd.
groetjes aan de veeeele lezers hier,
denook