Azië > Jordanië > Bezienswaardigheden
Amman
Vanuit Amman kan men vrij vlot verschillende excursiebestemmingen bereiken. Zo is er bijvoorbeeld de stad As-Salt die haar hoogtepunt bereikte in de Ottomaanse tijd en waar men een goed inzicht kan krijgen in de levenstijl van de rijke handelaarsfamilies uit de late 19e eeuw. Petra Jordanië is een land met talloze archeologische rijkdommen, van ruïnes uit het vroege stenen tijdperk tot aan de woestijnburchten van de Umayyadische prinsen. De belangrijkste nationale schat is de fascinerende roze stad Petra , een stad die door de UNESCO werd uitgeroepen tot werelderfgoed.
Tijdens de 16e eeuw ging Petra volledig verloren voor het Westen, een situatie die bijna 300 jaar lang duurde. In het jaar 1812 slaagde de Zwitser Johann Ludwig erin om zijn gids te overtuigen hem naar de met sagen en legenden omgeven verloren stad Wadi Musa te brengen. In het geheim maakte hij schetsen en aantekeningen waarin hij schreef : "..het is goed mogelijk dat de ruïnes van Wadi Musa die van de antieke stad Petra zijn".
Men kan de schoonheid van Petra het best bewonderen in de vroege ochtenduren en in de late namiddag als het licht op zijn mooist is en als de zon de veelkleurige steen opwarmt. Toen Burckhart Petra ontdekte in 1812 was zijn reisroute lang en hard. Vandaag bereik men de stad op enkele uren tijd. Wadi Rum " Onmetelijk, vervuld met echo en goddellijk" . Zo omschreef T.H. Lawrence de woestijn van Wadi Rum . Het is inderdaad de grootste en prachtigste woestijn van heel Jordanië, maar zeker niet de enige. Overal in Jordanië vindt men valleien van een overweldigende schoonheid : van de messcherpe duinen van Wadi Rum tot Wadi Mujib, een beschermd natuurgebied dat kan doorgaan als het antwoord van Jordanië op de Grand Canyon. Er bestaan verschillende mogelijkheden om Jordanië's woestijnen te verkennen . "Echte" trekkers worden door Wadi Rum aangetrokken om de hoge heuvels (tot 1.750m) te beklimmen, maar ook de gewone wandelaar kan rustig genieten van tochten door de kleurenpracht van de heuvels en valleien. Toeristen met zin voor avontuur moeten zeker een bezoek met een luchtballon ondernemen. Het kan ook rustiger met een rit per kameel, of met een nacht onder de sterren in een typische Bedoeïenentent. Relatief weinig Bedoeienen volgen nog de sporen van hun voorouders. De meesten onder hen wonen nu in de steden in de meeste diverse levenssituaties. Toch zijn de typische lastkamelen en zwarte tenten nog niet helemaal uit het landschap verdwenen. Veel bezoekers zullen later nog met plezier terugdenken aan de uitnodiging van de traditiebewuste woestijnbewoners om bij hen de maaltijd of een koffie te gebruiken. Natuurliefhebbers worden in het voorjaar door de woestijn aangetrokken, als de regen de heuvels groen maakt en overal 2.000 soorten wilde bloemen beginnen te bloeien, zoals rode anemonen, maanbloemen, en de indrukwekkende zwarte iris, de nationale bloem van Jordanië. Aan de voet van een rots bevindt zich het kleine, lieftallige, dorpje Dana , van waaruit men een prachtig uitzicht heeft op de Wadi. De ' Royal Society for the Conservation of Nature ' heeft er een natuurreservaat opgericht om de lokale fauna en flora beter te kunnen bestuderen. Men kan ter plaatse een gids huren. De wandelwegen zijn geopend, en vroeg in de morgen en 's avonds kan men een begeleide wandeling door het reservaat boeken. Naast Amman waren er nog andere steden in Noord-Jordanië aangesloten bij de antieke Dekapolis, ofwel " Bond der tien steden " : Jarash ( Gerasa ), Tabaquat Fahl ( Pella ), Umm Qays ( Gadara ), Quwayliba ( Abila ), en Bayt Ras ( Capitolias ). Alle deze steden geven de bezoeker een uitstekend idee van de pracht en heerlijkheid van het Romeinse Rijk in zijn bloeiperiode. Jarash ligt aan een van de oudste handelsroutes ter wereld en bezit buitengewone en soms adembenemende ruïnes zoals de zuilenstraat, verschillende gewelfbogen, tempels en badhuizen, die allemaal nog in een uitzonderlijke goede staat bewaard zijn gebleven. Als bezoeker kan men vrij rondlopen en de bijzondere details en de algemene pracht van de antieke, in steen gehouwen, decoratieve elementen bewonderen. In de zomer vindt er een Kunst- en Kultuurfestival plaats waar nationale en internationale talenten schitteren. Iets verderop, naar het noordwesten, ligt Tabaquat Fahl (ook Pella genoemd) in de sappig-groene heuvels van Noord-Jordanië. Hier vindt men indrukwekkende overblijfselen van menselijke aanwezigheid vanaf het vroege neo-lithicum tot vandaag. De ruïnes van het fort uit de bronstijd, een theater uit de 1ste eeuw na Chr., een citerne van ongeveer 450.000 liter, samen met kerken, huizen en winkels uit de verschillende periodes, getuigen meer dan voldoende van het belang van deze stad in de oudheid.
De Koningsroute De tocht van Amman naar het zuiden, langs de 5.000 jaar oude Koningsroute (King's Highway) is een van de meest fascinerende reisroutes door het Heilig Land, een route die langs een hele rij antieke steden voert. Madaba , de "Stad van de Mozaïeken", is de eerste stad waar men langskomt. De belangrijkste bezienswaardigheid in Madaba is te zien in de huidige Grieks-Orthodoxe kerk van de Heilige Georgios. Hier kan men een prachtige Byzantijnseische mozaïek aanschouwen uit de 6e eeuw, waarop Jeruzalem en andere heilige steden getoond worden. Het kunstwerk bestaat uit 2 miljoen gekleurde steentjes, is 25 meter lang en 5 meter breed, en toont verschillende bergen, valleien, dorpen en steden tot aan de verafgelegen Nijldelta. In Madaba bevinden zich nog talloze andere mooie mozaïeken van de 5e tot de 7e eeuw in de verschillende kerken en huizen van de stad. Tien minuten verder naar het westen ligt de meest vereerde plaats in gans Jordanië : de Nebo berg . Men vermoedt dat Mozes hier gestorven is en begraven werd. Vroeg-christelijke Byzantijnen hebben hier een kleine vierkantige kerk gebouwd die later in een uitgestrekt complex werd omgebouwd. Tijdens opgravingen heeft men een Basiliek gevonden en een groot aantal kloostergebouwen. Vanop een terras voor de kerk heeft men een adembenemend uitzicht over de jordaanvallei en de Dode Zee tot aan de daken van Jeruzalem en Bethlehem. Verderop bereikt men Mukawer en Machaerus , de vesting van Herodes de Grote. Hier werd Johannes de Doper onthoofd. Na de dood van Herodes kwam het fort in handen van Herodes Antipas. Ten zuidwesten van Madaba liggen de warme mineraalbronnen van Zerqa Ma'in en Zara . Reeds in de Romeinse tijd kwam men naar hier om van de hete baden te genieten. Is er iets mooiers te vinden dan een met geschiedenis gevulde dag af te sluiten in een heerlijk natuurlijk warm bad ? Aquaba Aqaba is Jordanië's venster op de zee . De streek brengt een welgekomen afwisseling na de roestkleurige woestijn van het noorden. De zandstranden en koraalriffen zijn hier op zijn puurst vergeleken met de rest van het gebied rond de Rode Zee. Jordanië hoopt, door zorgvuldige planning, dat zo te houden. In Aqaba vindt men uitstekende duikfaciliteiten , zowel overdag als 's nachts, zoals bv. het Royal Diving Centre. Aan andere watersportmogelijkheden is er ook geen gebrek : snorkelen, hengelen, zeilen, enz.. Wie liever droog blijft, kan toch van het onderwaterleven genieten door een tocht met een glasbodemboot te maken. Op het einde van de strandpromenade (Corniche) ligt de Mameluken-vesting en op een eiland in de golf staat de Burcht van Saladin, de tegenstander van Richard Leeuwenhart en Reinout van Chatillon. Een Arabische strijdmacht veroverde in het begin van de 20e eeuw, onder T.E. Lawrence, de haven op de Osmanen tijdens een in van de meest dramatische overwinningen van de Arabische opstand. Aqaba heeft minstens 9 maand per jaar een mild klimaat , namelijk in de winter, herfst en lente. In de zomer is het heel heet en dient men zijn activiteiten aan te passen aan de hitte. Zo is het beter om pas in de avond echt actief te worden Alsof de wonderen der natuur waarover Jordanië beschikt nog niet volstaan, zijn de woestijnen van het land bezaaid met prachtige antieke vestingen en burchten, landhuizen, en jachtkastelen . De functie en de architecturale stijl van al deze gebouwen is overal heel verschillend. De meeste behoorden toe aan de Umayyadische prinsen uit de eerste helft van de 8e eeuw. Quasr Amra is door de UNESCO tot werelderfgoed uitgeroepen. De muren en zolderingen van deze burcht zijn met levendige fresco's bedekt en in twee kamers bevinden zich mooie kleurrijke mozaïeken. Het fort van Azraq , opgetrokken in zwart basalt, is sinds de Romeinse tijd ononderbroken in gebruik geweest en was tijdens de Arabische opstand het hoofdkwartier van Lawrence van Arabië. Ook de burchten van Qasr al-Hallabat , Qasr Kharanah en Qasr Mushatta zijn een bezoek meer dan waard. Wie belangstelling heeft voor de legenden en sagen van de kruisridders dient zeker een tweede groep burchten te bezoeken. Langs de schilderachtige King's Highway (of Koningsroute) die van Amman naar Aqaba loopt, staan overal overblijfselen van de forten der kruisridders. De belangrijkste zijn Kerak en Shobak. Als men Kerak nadert, moet men eerst de Wadi Mujib oversteken, een steil naar beneden gaande kloof van 1000 m diep. Deze tocht brengt de bezoeker gegarandeerd in de juiste stemming om de burcht te betreden. De vesting zelf bestaat uit een donkere wirwar van met stenen overwelfde hallen en eindeloze gangen. De best bewaarde ruimtes liggen ondergronds en zijn toegankelijk via een afgesloten deur. Eigenlijk is de burcht eerder imposant dan mooi te noemen, maar toch blijft ze een indrukwekkend voorbeeld van de militair-architectonische begaafdheid van de kruisridders. De vestingen waren zo gebouwd dat ze zich op 1 dagreis afstand van elkaar bevonden. Tijdens de nacht werd er op elke burcht een vuur ontstoken om het signaal door te geven naar Jeruzalem dat alles in orde was. De beroemdste inwoner van Kerak was Reinout van Chatillon, wiens faam als ontrouwe, verraderlijke en brutale man onovertroffen is. Een andere herinnering aan de tijd der kruisridders is de burcht Shoba k , minder dan 1 uur ten noorden van Petra gelegen. Vroeger werd deze vesting "Mont Real" genoemd. Shobak staat op de rand van een berg, met onderaan een grote oppervlakte met fruitbomen. Het buitenaanzicht is echt indrukwekkend door de afschrikwekkende toegangspoort en de drie rijen dikke vestingsmuren. De burcht viel 75 jaar na haar ontstaan in handen van prins Saladin. Overal in het gebouw hebben de bewoners in de muren schriftelijke herinneringen nagelaten.
Bron tekst: Arakea |