Agressie in het verkeer

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Elke autobestuurder heeft er allicht al mee te maken gehad: obscene gebaren, roepen en tieren naar een andere bestuurder en soms nog veel erger! Wat zegt onze wetgeving nu precies omtrent dergelijke verkeersagressie?

Verkeersagressie in onze wetgeving

Er bestaat binnen onze wetgeving geen definitie van "verkeersagressie".

Verkeersagressie betekent niet alleen dat automobilisten met elkaar op de vuist gaan, maar het kan eveneens gaan om agressief rijgedrag (bijvoorbeeld: inhalen op de pechstrook tijdens een file). In dergelijke omstandigheden is het niet de bedoeling van deze chauffeur om aan "verkeersagressie" te doen, maar een dergelijk rijgedrag komt bij de andere weggebruikers als "agressief" over. Verkeersagressie komt overal ter wereld voor en moet daarom ook internationaal aangepakt worden.

Voormalig Minister van Justitie Verwilghen heeft een richtlijn tot stand gebracht aangaande deze "verkeersagressie". Deze richtlijn heeft vooral tot doel te reageren op agressief rijgedrag.

Voor "verkeersagressie" wordt in onze wetgeving geen specifieke tenlastelegging voorzien, toch kan zowel de strafwet als de wetten betreffende de politie over het wegverkeer, dergelijke inbreuken sanctioneren.

De "agressieve verkeersovertredingen"

Deze richtlijn voorziet twee soorten agressie. In eerste instantie is er de agressie die zich uit via een overtreding van een verkeersregel; dit zijn de zogenaamde "agressieve verkeersovertredingen". De agressieve aard van de overtreding wordt hier afgeleid uit het feit dat de overtreding bewust werd gepleegd om aan een derde schade toe te brengen, of om aan deze laatste te verhinderen zijn voertuig op een normale manier te besturen.

De dader moet hier dus effectief geweten hebben dat zijn gedrag een overtreding van één of andere verkeersregel is. Het gaat hier dus om een opzettelijk agressief rijgedrag.

Een voorbeeld van een overtreding die als een "agressieve verkeersovertreding" wordt aanzien:

het bumper aan bumper rijden. Dit manoever kan een inbreuk op artikel 10 van het Koninklijk Besluit van 1 december 1975 zijn.

Dit artikel stelt dat "elke bestuurder zijn snelheid moet regelen zoals vereist wegens de aanwezigheid van andere weggebruikers, in 't bijzonder de meest kwetsbaren, de weersomstandigheden, de plaatsgesteldheid, haar belemmering, de verkeersdichtheid, het zicht, de staat van de weg, de staat en de lading van zijn voertuig; zijn snelheid mag geen oorzaak zijn van ongevallen, noch het verkeer hinderen."

Bovendien moet elke bestuurder voldoende afstand bewaren tegenover zijn voorligger en moet elke bestuurder in alle omstandigheden kunnen stoppen voor een hindernis die kan worden voorzien.

Agressie zonder dat verkeersregels overtreden worden

Daarnaast kan agressie ook nog ontstaan door een overtreding gedaan in het kader van het wegverkeer zonder dat er echter sprake kan zijn van een specifieke verkeersovertreding. Bijvoorbeeld: er ontstaat een woordenwisseling tussen twee automobilisten waarbij ze daarna elkaar slagen en verwondingen toebrengen; er is hier dus wel een strafbaar feit gepleegd, maar er was eigenlijk geen enkele verkeersovertreding aan voorafgegaan.

Het gaat hier dus vooral om gebeurtenissen waarbij de ene autobestuurder de andere lichamelijk aanvalt, bedreigt, beledigt of zelfs zijn voertuig beschadigt.

Deze richtlijn bepaalt dat de politiediensten meer aandacht moeten schenken aan deze agressieve gedragingen. Zo moet het proces-verbaal zo volledig mogelijk opgemaakt worden zodat kan nagegaan worden of er sprake is van enige vorm van opzettelijke overtreding of opzettelijk toebrengen van schade.

Rechters over verkeersagressie

Uit onze rechtspraak blijkt dat daders van verkeersagressie op weinig begrip van de rechter kunnen rekenen. Naast een boete en een celstraf komt het trouwens meer en meer voor dat de dader een zogenaamde "sensibiliseringscursus" moet volgen. In een recente uitspraak sprak de rechter zich uit over een geval waarbij A zich twee keer schuldig had gemaakt aan verkeersagressie. De eerste keer wond A zich op na een licht verkeersongeval. De andere bestuurder kreeg hierbij van A enkele rake klappen uitgedeeld. Twee maanden later maakt A zich opnieuw schuldig aan verkeersagressie. A liet te weinig plaats tussen zijn voertuig en dat van zijn voorligger. De voorligger ging licht remmen hetgeen in slechte aarde viel bij A. A blokkeert het voertuig op een kruispunt en begint de inzittenden te bedreigen en te beledigen. De rechter veroordeelt A tot een effectieve gevangenisstraf van één jaar; A moest onmiddellijk worden aangehouden!

Vrijdag 28 Maart 2008