Waar vandaan: Toerisme > Zuid-Amerika > Costa rica > Bezienswaardigheden

Zuid-Amerika > Costa rica > Bezienswaardigheden

Promoties & reserveren
Bezienswaardigheden
Belangrijke informatie
Reisverhalen

 

Cano Blanco- Parque Nacional Tortuguero

Het tropisch Caribisch regenwoud in al zijn glorie en pracht. Deze boottocht is de Costaricaanse versie van de "African Queen" of een trip op de Amazone-rivier. Het is in elk geval een bijna lyrische en uiterste relaxerende ervaring. Op het beginpunt zijn de kanalen nog vrij breed, maar langzaam worden ze smaller en krijg je een betere kijk op het regenwoud. Na een tijdje wordt het ook duidelijk dat er in dit nationaal park ook een ontstellende rijkdom aan dieren is : talloze exotische vogelsoorten, apen, krokodillen, schildpadden, luiaards, enz. Hoog in de altijd groene bomen zitten talloze ara's, veelkleurige parkieten en toekans. De brulapen slingeren zich van boom naar boom.

Het nationaal park is 19.000 hectaren groot en bestaat uit een netwerk van ontelbare kanalen en lagunes. Je kan het bezoeken door een lift te vragen op een vrachtboot of door een kano of een speedboat te huren. Natuurlijk doe je dat het best onder begeleiding van een gids die je opmerkzaam kan maken op de biodiversiteit en de rijkdom van dit gebied.

Tortuguero ( = schildpad, of "tortuga" in het Spaans) is het belangrijkste nestgebied van de  groene zeeschildpad in de Caraiben. Sinds de jaren '50 worden deze dieren als een met uitsterven bedreigde soort beschouwd. De CCC (Caribbean Conservation Corporation) werd opgericht in Tortugero om deze kwetsbare diersoort te bestuderen en te beschermen.

Zelfs voor de toeristen is het niet gemakkelijk om deze schildpadden in het wild te kunnen bekijken. De enige manier is om je in te schrijven voor een nachtbezoek aan het strand, onder leiding van een gids. Een beetje ontgoochelend, maar best begrijpbaar. Alles wordt in het werk gesteld om de schildpadden niet te storen en het voortbestaan van de soort te garanderen.In kleine groepjes van 8 personen moet je wachten tot één van de gidsen een broedplaats ontdekt heeft. Met een minimum aan licht kan je dan enkele minuten toekijken hoe een immense schildpad haar eieren legt in het holte op het strand waar ze zelf ooit werd geboren. Hoewel je niet lang kan genieten van het schouwspel, is het toch de moeite waard. Als je geluk hebt, kan je overdag wel getuige zijn van de geboorte van jonge schildpadjes die massaal uit het nest kruipen en de lange (gevaarlijke) tocht naar het water aanvatten.

Reeds in de 16e eeuw werd hier op schildpadden gejaagd. Tot in de jaren 70 van de 20e eeuw werden het vlees, het schild en de eieren van de dieren verhandeld. Dit veranderde radicaal toen het gebied een nationaal park werd. Waar vroeger gejaagd werd, worden nu uitgebreide maatregelen getroffen om de dieren opnieuw in aantal te laten toenemen en het ecosysteem te beschermen. De groene zeeschildpad legt haar eieren tussen de maanden Juli en Oktober, net zoals ze dat doet sinds de pre-historie. De lederrug-schildpad doet hetzelfde tussen de maanden Maart en Mei.

De vulkaan Arenal

Hier bevindt zich het stadje La Fortuna, aan de voet van de Arenal Vulkaan die nog steeds actief is en de streek van warmwaterbronnen voorziet. Tot begin Juli 1968 was Arenal een dichtbeboste heuvel, niet echt anders dan alle andere heuvels in de streek rond het stadje La Fortuna. Op die bewuste morgen in Juli begonnen de bewoners enkele aardschokken te voelen en werd het water in de kreken plotseling warm. Plots begon het woud te roken en te stomen. Enkele dagen later, op 28 Juli , brak de hel los toen de Arenal Vulkaan explodeerde. Aswolken en fonteinen van lava hadden het effect van een bombardement op de streek. Waarschijnlijk stierven er ongeveer 80 mensen tengevolge van de uitbarsting.
Sinds die dag is de Arenal vulkaan actief gebleven. Men kan zich ook geen typischer vulkaan voorstellen : een perfecte konische vorm die oprijst uit het omliggende landschap. Men kan (onder begeleiding van een gids) de heuvels opklimmen vanwaar men dan een adembenemend zicht krijgt op de nog steeds aanwezige lavastroom. Het is niet aangeraden om dat op eigen houtje te doen. Elk jaar weer sterven er drieste vulkaanklimmers die de waarschuwingen in de wind slaan.

Monteverde: het wolkenwoud

In de Cordillera de Tilaran, hoog in de koele bergen van Noord-West Costa Rica ligt het stadje Santa Elena en het Monteverde wolkenwoud. Waar je aan de Caribische kust het regenwoud best per boot bezoekt vanuit Tortuguero, kan je hier te voet door het koele donkere en vochtige woud lopen of je laten glijden over het dichte bladerdek langs de kabels van de Canopy Tour in het Selvatura Park. Bezoekers die het iets minder spectaculair willen doen kunnen zich ook aansluiten bij de " Hanging bridges walking tour ". Je kijkt je ogen uit ! Opgelet : het is er doorgaans veel koeler dan in de rest van het land. Dus : beschermende kledij meenemen is wel aan te raden.
De "Monteverde" gemeenschap werd gesticht door een groep Quakers die, om aan de Amerikaanse dienstplicht te ontsnappen, naar hier verhuisden vanuit Alabama in 1951. Om in hun onderhoud te voorzien begonnen de Quakers kaas te maken van de melk die elke morgen door de Costaricaanse zuivelboeren bij hen werd afgeleverd. Ook vandaag nog zijn deze Amerikaanse inwijkelingen aanwezig maar men ziet hen niet vaak want ze blijven meestal op hun boerderijen en vermijden een beetje de gecommercialiseerde omgeving rond Santa Elena.

Talrijke natuurpaden, vooral op het westelijk deel, voeren door het reservaat van de "Monteverde Cloud Forest Reserve" met zijn zeldzame planten en meer dan 150 vogelsoorten waaronder de schuwe en zeer zeldzame quetzal, 500 boomsoorten, 300 orchideeën en 200 varens maken de biologische rijkdom van het natuurreservaat uit.

Promoties & reserveren
Bezienswaardigheden
Belangrijke informatie
Reisverhalen

 

 

Bron tekst: Arakea