Borstkanker: Diagnoseonderzoeken

Wanneer de arts borstkanker vermoedt op basis van een mammografie, een klacht van de patiënte of een klinisch onderzoek, kan hij terugvallen op een reeks onderzoeken om zijn diagnose te bevestigen en, indien nodig, een uitzaaiingbalans op te stellen.

Als dat nog niet gebeurd is, kan men een mammografie laten uitvoeren.
Ter aanvulling op de mammografie voert men een echografie van de borsten uit.
Met een fijne naald of met behulp van een zogenaamde microbiopsie voert men een punctie uit in de verdachte zone.

• De fijne naald - met dit onderzoek kan men cellen afnemen. Een punctie laat niet altijd toe om met zekerheid een diagnose te stellen en moet worden aangevuld met een biopsie

• Microbiopsie - onder plaatselijke verdoving neemt men met behulp van een grotere naald een groter stuk weefsel weg. Het onderzochte staal komt van het gezwel zelf of van een lymfeklier.
  Biopsie is het enige onderzoek dat toelaat om met zekerheid de diagnose van kanker te stellen en het type van kanker te bepalen

• Een bloedafname laat toe om de aanwezigheid van tumormerkers op te sporen.
  
  
• Een radiografie van de longen dient om de aanwezigheid van mogelijke metastasen op te sporen. Deze kan men ook opsporen met behulp van een scanner, een apparaat dat zeer efficiënte radiografieën kan uitvoeren

• Ook met een echografie van de lever kan men eventuele uitzaaiingen opsporen.

• Hetzelfde geldt voor de botscintigrafie. Bij deze techniek spuit men een onschadelijke radioactieve stof in die zich vastzet op de beenderen. Daardoor kan men het skelet in zijn geheel bekijken. De scintigrafie brengt zowel goedaardige beender- en gewrichtsletsels als uitzaaiingen aan het licht. Op basis van radiografieën moet het onderscheid duidelijk worden.

Bepaalde hierboven beschreven onderzoeken moeten na de behandeling regelmatig opnieuw gebeuren om de evolutie van de ziekte te volgen.

Tumormerkers
Tumormerkers zijn stoffen die de kankercellen of de gezonde weefsels afscheiden. De bepaling van hun concentratie in het bloed is belangrijk voor de opvolging van de behandeling.
In het geval van borstkanker doseert men twee merkers: de CA 15-3 (CA staat voor kanker antigen) en de CEA (Carcino-embryonair antigen). Door deze oppuntstelling stelt men een precieze diagnose op.
Zo kan men voor de meest optimale behandeling zorgen.

Mammografie
De opsporing van kanker in de andere borst blijft een belangrijk onderzoek. Het laat immers toe om een eventueel nieuwe kanker in een vroegtijdig stadium te ontdekken.
Daarvoor doet men een beroep op mammografie. Deze techniek is ook in gebruik voor toezicht van de behandelde borst. De behandelende arts bepaalt het ritme van de mammografieën.

 

Bron: Stichting tegen Kanker