Ongeval met paard: rechter beslist! Modelbrieven te bekomen

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Onze juridische dienst wordt overladen met vragen betreffende de aansprakelijkheid bij ongevallen met paarden. Daarom geven wij hieronder een kort overzicht van een paar recente praktijkgevallen waarover de rechter zich heeft uitgesproken.

André versus Bernard

André is op bezoek bij Bernard. Beide mannen gaan naar de paarden kijken (allen eigendom van Bernard). Zij staan samen te praten voor de open paardenstal. Op een bepaald moment zou een paard een ander paard gebeten hebben waardoor dit laatste paard schrok en met de achterpoot tegen de hand van verweerder schopte waardoor deze een kwetsuur opliep. André stelt dat de verzekering van de eiser (vermits hij eigenaar van het paard is) de opgelopen schade moet vergoeden.

Eiser (hier de verzekeraar van Bernard) vindt dat het slachtoffer zelf aansprakelijk is voor dit gebeuren. Dit omdat het slachtoffer de algemene zorgvuldigheidsnorm overtrad, onvoldoende aandachtig is geweest en niet de nodige afstand van het paard in acht heeft genomen. De verzekeraar (hier eiser) stelt dat haar verzekerde geen fout beging omdat het paard zich ook niet abnormaal of onvoorzienbaar heeft gedragen.

In eerste aanleg oordeelt de rechter dat verweerder (het slachtoffer André) geen enkele fout treft en dat het ongeval veroorzaakt werd door een plotse en onvoorzienbare beweging van het paard zodat eiser (verzekeraar van Bernard) moet instaan voor de schadelijke gevolgen. Deze verzekeraar verzoent zich niet met deze uitspraak en gaat in hoger beroep.

Beoordeling in hoger beroep

De aansprakelijkheid voor dieren is gesteund op een door de wet vermoede fout in de bewaking van het dier. Dit vermoeden is onweerlegbaar en het volstaat dat het slachtoffer aantoont dat zijn schade werd veroorzaakt door de daad van een dier waarvan de aangesproken persoon de bewaking had. De eigenaarbewaker van het dier kan zich slechts van zijn aansprakelijkheid ontdoen door de bewijzen dat de schade (mede) veroorzaakt wordt door een vreemde oorzaak (bijvoorbeeld "overmacht" of een fout van het slachtoffer) die in oorzakelijk verband staat met de schade.

Eiser slaagt er volgens de rechter niet in te bewijzen dat verweerder effectief een fout beging.

De rechter oordeelde dat verweerder door het louter kort bij een paard te staan geen overtreding is van de algemene zorgvuldigheidsnorm. Het ging hier immers niet om een wild of gevaarlijk paard. Bovendien blijkt nergens uit de feiten dat het slachtoffer zich abnormaal zou gedragen hebben door bijvoorbeeld een bruuske beweging te maken waardoor het paard zou geschrokken zijn. Integendeel, het paard schrok door de beet dat het van een ander paard kreeg.

Door al deze omstandigheden netjes te onderzoeken, stelt ook de rechter in beroep vast dat het slachtoffer hier geen schuld treft. Hij volgt de eerste rechter over gans de lijn.

Ook deze rechter besluit dat er in hoofde van de verweerder (het slachtoffer) geen fout kon bewezen worden.

Annelies versus Bruno

Annelies staat achter de omheining van een weide met haar schoonzus te praten. Op de weide staat een paard, dat eigendom is van de broer van Annelies. Op een bepaald ogenblik zou het paard geschrokken zijn, is het naar de omheining gelopen en heeft Annelies onder de rechterborst gebeten. Vermits partijen niet tot een akkoord komen omtrent de schadevergoeding, stapt Annelies naar de rechter. Er wordt een deskundige aangesteld en Annelies vordert 11.810 EUR van Bruno (haar broer).

De eerste rechter stelt Annelies in het ongelijk. Zij gaat echter in beroep, daar zij zich niet kan verzoenen met de uitspraak van de eerste rechter.

Wat beslist de rechter in hoger beroep?

De aansprakelijkheid van artikel 1385 van het Burgerlijk Wetboek is gesteund op een door de wet vermoede fout in de bewaking van het dier. Dit vermoeden van schuld is onweerlegbaar. Het is voldoende dat het slachtoffer aantoont dat zijn schade werd veroorzaakt door de daad van een dier waarvan de aangesproken persoon de bewaking had.
Bruno (verweerder, broer van Annelies) probeert enkele argumenten als verweer aan te halen, nl. dat zijn zus binnen op de weide zou gestaan hebben, dat ze een bruusk manoever zou gemaakt hebben waardoor het paard geschrokken is. Anderzijds vertelt hij de rechter dat zijn paard helemaal niet agressief is. Door dit laatste op te merken vond de rechter dat Annelies zeker geen onvoorzichtigheid te verwijten viel. Hij stelde dat indien verweerder Bruno zelf vindt dat van zijn paard niets te vrezen valt, hij niet van zijn zus kon verwachten dat ze op haar hoede zou zijn.

De rechter heeft hier dus precies alle feiten en omstandigheden nagegaan en aan de hand hiervan stelde hij dat aan het slachtoffer Annelies geen enkele fout kon verweten worden. Hierdoor is dan ook alleen verweerder Bruno aansprakelijk voor dit schadegeval.
Hij moet haar een schade van 2.837 EUR uitbetalen (te vermeerderen met de gerechtelijke intresten) en hij moet ook alle gerechtskosten voor zijn rekening nemen!

Vrijdag 27 Februari 2009