Het onderhoudsgeld sinds de nieuwe echtscheidingswet

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Onder de vroegere echtscheidingswet was het zo dat men ervan uitging dat de gescheiden partners na hun huwelijk in staat moesten zijn om in hun behoeften te voorzien zoals dit het geval was ten tijde van het huwelijk. Dit principe werd door de nieuwe wet niet meer opgenomen en bovendien speelt ook de "schuld" van de onderhoudsplichtige eigenlijk geen rol meer. Wat zegt de nieuwe echtscheidingswet nu betreffende dit onderhoudsgeld? Wanneer een onderhoudsgeld betalen?

In de eerste plaats is het zo dat de echtgenoten op elk ogenblik kunnen overeenkomen betreffende de betaling van een uitkering tot levensonderhoud, betreffende het bedrag ervan en ook betreffende de regels om het bedrag ervan te kunnen herzien. Werd er door de echtgenoten geen overeenkomst hieromtrent getroffen, dan is het de rechtbank die in het echtscheidingsvonnis of bij een latere beslissing, op vraag van de behoeftige echtgenoot een uitkering tot levensonderhoud kan opleggen ten laste van de andere echtgenoot.

Er moet dus sprake kunnen zijn van een "behoeftige" echtgenoot.

De rechtbank kan het verzoek tot betaling van een onderhoudsgeld weigeren indien de verweerder bewijst dat de verzoeker een zware fout heeft gemaakt. Een fout welke het onmogelijk maakte om nog verder samen te leven. De rechter heeft hier een zeer ruime appreciatiebevoegdheid en het zal aan de onderhoudsplichtige zijn om een dergelijke fout aan te tonen. De fout op zich moet verder ook zwaar genoeg zijn en moet het onmogelijk maken om de samenleving nog verder te zetten. Zelfs indien aan deze voorwaarden wordt voldaan, dan "kan" de rechter de vraag tot onderhoudsuitkering toestaan of afwijzen.

Heeft een huwelijkspartner zich schuldig gemaakt aan partnergeweld, verkrachting, opzettelijke slagen, vergiftiging, poging tot verkrachting, poging tot doodslag of moord, dan zal deze nooit aanspraak kunnen maken op enige uitkering tot levensonderhoud.

Het bedrag van de uitkering

De rechtbank legt het bedrag van de onderhoudsuitkering vast. Het bedrag moet minstens de staat van behoefte van de uitkeringsgerechtigde dekken. Zo zal de rechter rekening houden met de inkomsten en mogelijkheden van de echtgenoten en met de aanzienlijke terugval van de economische situatie van de uitkeringsgerechtigde. Om deze terugval te waarderen zal de rechter zich baseren op de duur van het huwelijk, de leeftijd van de partijen, hun gedrag tijdens het huwelijk, enz...

Wel mag de uitkering niet meer bedragen dan één derde van het inkomen van de uitkeringsgerechtigde echtgenoot.

Daarenboven is het ook zo dat indien de verweerder kan bewijzen dat de staat van behoefte van de verzoeker het gevolg is van een eenzijdige beslissing door verzoeker genomen en zonder dat de noden van de familie deze keuze rechtvaardigt, dan kan hij ontheven worden van het betalen van de uitkering ( of de uitkering kan dan verminderd worden).

De duur van de uitkering

De duur van de uitkering tot levensonderhoud mag niet langer zijn dan de duur van het huwelijk. Treden er buitengewone omstandigheden op, dan kan de rechter deze termijn verlengen. Dit voor zover de uitkeringsgerechtigde aantoont dat hij bij het verstrijken van deze termijn (de duurtijd van het huwelijk) om redenen onafhankelijk van zijn wil, nog steeds in staat van behoefte verkeert.

Bij overlijden van de uitkeringsgerechtigde is de uitkering niet meer verschuldigd. Wel mag de uitkeringsgerechtigde onder bepaalde voorwaarden een levensonderhoud vorderen ten laste van de nalatenschap. Verder eindigt de uitkering ook bij het aangaan van een nieuw huwelijk door de uitkeringsgerechtigde, of ook op het ogenblik dat deze een verklaring van wettelijke samenwoning ondertekent, (tenzij de partijen hierover anders zijn overeengekomen).

Daarenboven kan de rechter ook de onderhoudsverplichting beëindigen wanneer de uitkeringsgerechtigde samenleeft met een andere persoon als waren zij getrouwd.

Vrijdag 05 November 2010