Opgepast met overhellende taxustakken!

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Het paard van onze dochter graasde op de weide gelegen achter onze woning. De tuin van onze buurman grenst aan deze weide en op ongeveer een halve meter van de scheidingslijn staat er een taxushaag. Onze buurman heeft deze haag nooit onderhouden en deze is nu al een paar meter hoog. Het paard van onze dochter heeft nu echter van deze taxushaag gegeten en is gestorven. Wij hebben onze buurman hierover aangesproken en willen dat hij onze schade vergoedt. Hij meent echter niet aansprakelijk te zijn voor het overlijden van ons paard.

Wij stellen ons nu de vraag of wij enige kans op slagen hebben indien we deze zaak voor de rechter zouden brengen?

Het antwoord op deze vraag is niet gemakkelijk. We hebben het al vaak aangehaald in onze artikels dat rechters op een soevereine manier oordelen over de zaken die hen worden voorgelegd. Dit houdt concreet in dat de ene rechter een totaal andere mening over een zaak kan hebben dan een andere. Het is dus best mogelijk dat je bij de ene rechter gelijk haalt, maar bij de andere niet. Alles hangt dus af van hoe de rechter de wet, maar ook de feiten interpreteert. Wij geven hieronder een overzicht van een gelijkaardige zaak waar de rechter in eerste aanleg en de rechter in hoger beroep zich hebben over uitgesproken en zij elk een eigen mening hadden!

De feiten

Jan is eigenaar van het paard Bles. Bles graasde op de weide van zijn eigenaar. Deze weide grenst aan een ander perceel waarop een taxushaag als afsluiting geplant werd. De taxus baccata was reeds zeer hoog uitgegroeid (ongeveer 3 m).
Bles eet van de overhellende takken taxus en sterft. Uit het deskundigenonderzoek blijkt duidelijk dat dit kwam doordat Bles taxus had gegeten. Vermits het een groot paard was(1,78m), was het voor hem geen probleem om bij de overhellende taxus te komen.

Jan (eigenaar van Bles) daagt zijn buren voor de rechtbank daar zij niet tot een overeenkomst kunnen komen. Jan stelt zijn naburen aansprakelijk voor het overlijden van Bles en eist een schadevergoeding van 4.000 EUR.

Uitspraak door de eerste rechter

Bij de eerste rechter krijgt Jan ongelijk! De taxushaag stond op een wettelijk bepaalde afstand van 50 cm. Deze eerste rechter was de mening toegedaan dat het niet bewezen was dat de aanwezigheid van een overhellende taxustak op een hoogte van ongeveer 3m boven de grond, moet bestempeld worden als "een gebrek aan de zaak". Daar Jan zich onmogelijk akkoord kan verklaren met deze uitspraak, gaat hij in hoger beroep.

Beoordeling in hoger beroep

Hier oordeelt de rechter dat een over de omheining hangende tak van een taxus baccata op 3m hoogte in de nabijheid van een weide waarin een paard graast, een abnormaal kenmerk vertoont waardoor er zich schade kan voordoen. De "bewaker" (eigenaar) van deze haag kan zich alleen van zijn aansprakelijkheid ontdoen indien hij kan bewijzen dat er zich een vreemde oorzaak heeft voorgedaan en dat niet het gebrek de schade heeft doen ontstaan. Verweerder (de buurman) kan dit echter niet aantonen zodat de rechter hem aansprakelijk stelt voor het overlijden van het paard. Hij moet aan Jan een schadevergoeding betalen van

2.500 EUR.

Besluit

De overhellende tak is dus volgens het Hof een gebrek in de zaak in de zin van artikel 1384, lid 1 van ons Burgerlijk Wetboek. Dit artikel stelt dat men moet instaan voor de schade welke veroorzaakt wordt door zaken die men onder zijn bewaring heeft.

Opdat de bewaarder van een zaak aansprakelijk kan gesteld worden, moet de benadeelde (het slachtoffer) het bewijs leveren van het gebrek aan de zaak en van het oorzakelijk verband tussen dit gebrek en de opgelopen schade. Het gebrek is eigenlijk de "fout" van de zaak waardoor de bewaarder van deze zaak aansprakelijk gesteld wordt.
Of de bewaarder nu kennis had van het gebrek, speelt geen rol. Zelfs indien de bewaarder totaal onwetend is omtrent een gebrek van zijn zaak, dan nog kan hij zich niet van zijn aansprakelijkheid ontdoen.

Vrijdag 03 Juni 2011