Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 352
"Tja,mevrouw,wij hebben ook geen kristallen bol,hé..."
Twee jaar geleden noemde hij me "mevrouwtje".We maakten samen grapjes over "een appeltje voor de dorst" en "een zorgeloze oude dag".
Aan die oude dag zijn we gelukkig nog niet gekomen,mijn Flip en ik.Maar dorst heb ik al wél ,dorst naar vakantie,naar zon,naar rust...
Van mijn napolitaanse schoondochter heb ik een paar toepasselijke scheldwoorden geleerd ,maar de betekenis ervan zou mijnheer A. waarschijnlijk ontgaan en "tja..."crisis zal het voor hem ook wel zijn.
Thuis reageer ik mijn frustratie af op de koffer die al dagen klaarstaat in ons "bagagekelderke".
"Voilà ,een schop onder je kont!"
Ik hoorde geluid van brekend glas,nee,eerder van kristal.
Vrolijk geluid,muziek,geklingel.
Kerstklokjes,dennengeur,kinderstemmen.
Kerstgerief.
Kaartjes,linten en temidden van een zielig hoopje scherven,lag daar,zo maar,de kristallen bol van mijnheer A.Geen wonder dat de toekomst voor hem één groot vraagteken is gebleven.Het antwoord op al zijn berekeningen ligt hier,in ons bagagekelderke.
Madame Soleil aan een lintje.Ik ga aan het venster staan en houd mijn kristalletje tegen het zonlicht.Eindelijk bevrijd uit de donkere kelder,beloont het me met duizend schitterende,kleurrijke facetten.Geslepen diamant.
Ik breng de bol dichter bij mijn oog en draai hem een beetje naar rechts.Gitzwart haar,een sjaal in felle kleuren en grote gouden oorringen komen binnen handbereik:mijn roemeeense buurvrouw hangt de was op.Ik gluur even naast de bol:haar haar hangt nu in slierten ,de oorbellen zijn dof en de sjaal is verschoten van kleur.
Maar als ze haar armen uitstrekt naar de waslijn komt er iets heel sensueels over haar.
Haar kinderen hebben bruine buikjes en haar gipsyman raakt voortdurend haar goedkope gebloemde rok aan.
"Kom,zwarte zigeuner,speel nog eens dat lied..."ik hoor het ons moeke zingen.Ze zong mooi en dikwijls.
Ik draai mijn ballonnetje en kijk recht vooruit.`
Daar zit mijn eigen Flip in de tuin,achterovergezakt in een zetel en diep weggezonken in zijn dagelijkse siësta.
Eén kleine handbeweging en er valt een zacht,rozig licht over hem.Ik zie meteen de jonge,knappe student die me thuisbracht met z'n brommerke.We vielen minstens drie keer per week "in panne".
Ik zie mijn lief,mijn man,mijn minnaar.De geleerde vent die mij wel honderd keer bedroog.Aan zijn linkerhand,geen trouwring.
Ik druk mijn oog wat steviger tegen mijn "spiegeltje".Onmiddellijk verandert de slanke,ontrouwe prins in mijn eigen,vertrouwde,gezellige kikker,lekker dikbuikig,mét brilletje en mét grijze plukken in het donkere haar.Een warme schat om 's nachts veilig tegenaan te liggen.
Halve draai links.
Bougainvilleas.
Ze zien er niet uit,na deze verregende zomer.Nog een draaike en dat helpt.
Langs onze pasgeverfde tuinmuur kronkelen de paarse kopjes moedig naar omhoog.Hoe meer cirkeltjes ik maak,hoe talijker ze worden.
Pas opgehangen was en bougainvilleas.
"On dirait le sud...où la vie dure un million d'années..."zong Nino Ferré.
Een donkere vlek maakt mij en mijn juweeltje,stekeblind.Een poes wandelt over onze tuinmuur.Ik weet dat ze "Vanille"heet.Waarschijnlijk omdat ze zo zwart is.
Ik kijk naar haar,door het middelpunt van mijn spionnetje:Madame Soleil,daar heb je warempel je huisdier!
Ik vouw mijn handen rond mijn kostbare vondst en draai langzaam rond.
Duizend kleurrijke druppels sieren mijn plafond-een bedouinentent in de woestijn?
Een vergeten knuffel van mijn kleindochter in de zetel-een koningstijger op mijn sofa?
En op het einde van mijn draaibeweging,van de korte reis doorheen de broze luchtbel ,die dreigt uiteen te spatten :de amberkleurige ogen van onze eigen lieve Senne-hond ,ogen die overlopen van trouw en vriendschap.
Ik leg mijn reisgezel voorzichtig neer.Ik ben weer thuis.
"Mamma,un espresso?"Napels in mijn keuken.
Mijn dag kan niet meer stuk.
De buurvrouw roept haar bruinebuikjeskinderen naar binnen.
Haar stem brengt mijn Flip terug naar de werkelijkheid.
Hij raakt ook even mijn rok aan.
Nog wat vroeg voor Kerstmis,zie ik hem denken.
Ik sta mezelf toe nog even na te genieten :ik klem de toverbal stevig in mijn hand en kus mijn kikker op z'n warme mond.
Ik knipoog naar mijn huisgenoten.
Ze weten niet waarom |
|
Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 422
