Hond aan de leiband!

Juridisch advies

< Vorige	Archief	Volgende >

Je trekt er een weekendje op uit met je kleinkinderen en de hond. Het is lekker warm weer en iedereen installeert zich op een mooi plekje in een park om even van deze zonnige dag te kunnen genieten. Je maakt je hond vast aan een boom op een paar meter van jou vandaan. Op een bepaald moment komt een klein kindje aandraven, het gaat naar je hond toe. Je hond is blijkbaar geschrokken en bijt het kind in het aangezicht! De ouders van het kind stellen je aansprakelijk voor de opgelopen schade. Zal je effectief aansprakelijk zijn en deze schade moeten betalen?

In hoeverre iemand bij een dergelijk ongeval aansprakelijk zal zijn, hangt af van de juiste feiten en omstandigheden. Deze worden nauwkeurig door de rechter onderzocht en daarna zal hij zijn oordeel vellen. Feiten zoals bijvoorbeeld, heeft het kind de hond pijn gedaan, was de hond toegelaten in het park, moest hij niet aan de leiband gehouden worden, heeft het kind zelf een fout gemaakt, hoe oud was het kind enz..., kunnen van zeer groot belang zijn bij het vaststellen van de aansprakelijkheid. Wij illustreren dit aan de hand van onderstaand praktijkgeval.

De feiten

Paul nestelt zich op een warm plekje in de duinen. Zijn hond is toegelaten in deze zone, doch er wordt melding gemaakt van het feit dat honden verplicht aan de leiband moeten gehouden worden. Voor Paul ligt dit nogal moeilijk daar hij graag wat zou willen zonnen en hij maakt de hond vast aan een paaltje op een vijftal meter van hem vandaan.

Een peuter van ongeveer twee jaar is al een paar keer voorbij de hond gelopen. Op een bepaald moment gaat het kind naar de hond toe en deze bijt de peuter in het gezicht.

De ouders van het kind stellen Paul aansprakelijk. Paul meent echter dat hem geen enkele fout treft en de zaak wordt voor de rechter gebracht.

In eerste aanleg beslist de rechter dat Paul inderdaad aansprakelijk is voor de schade opgelopen door de peuter en wordt hij veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding.

Paul kan zich niet met deze uitspraak verzoenen en hij gaat in hoger beroep.

Uitspraak door de rechter in hoger beroep

De rechter oordeelt hier dat indien Paul zich in een zone bevond waar honden toegelaten zijn mits ze aan de leiband te houden, hij dit ook effectief had moeten doen! Zijn hond vastbinden aan een paaltje was dus niet voldoende; hij had de hond aan de leiband moeten houden. De rechter is daarom de mening toegedaan dat het precies is omdat Paul zijn hond niet aan de leiband had, dat hij niet heeft kunnen aantonen dat hij (tijdens de aanval van zijn hond op de peuter) het volledige meesterschap had over zijn dier.

Volgens artikel 1385 van ons Burgerlijk Wetboek is de eigenaar van een dier, of diegene die zich ervan bedient, aansprakelijk voor de schade die door het dier is veroorzaakt, hetzij het onder zijn bewaring stond, dan wel verdwaald of ontsnapt was.

Om dit artikel te kunnen toepassen is het voldoende dat de hond de schade heeft veroorzaakt.

Anderzijds moet het slachtoffer geen fout in de bewaking van het dier aantonen; hij moet alleen aantonen de schade die hij opliep veroorzaakt werd door de daad van de hond waarvan de aangesproken persoon de bewaking had.

De bewaker van de hond kan zich alleen van zijn aansprakelijkheid bevrijden indien hij kan aantonen dat de ontstane schade het gevolg is van een vreemde oorzaak: dit is overmacht, de daad van een derde of de fout van het slachtoffer zelf.

Volgens de rechter kan Paul hier geen fout van het slachtoffer bewijzen. Paul wordt ook hier aansprakelijk gesteld voor de schade die de peuter opliep door de beet van zijn hond.

Besluit

Zoals hierboven al werd aangehaald spelen alle feiten een belangrijke rol bij het vaststellen van de aansprakelijkheid. Had Paul zijn hond aan de leiband gehouden, zou het best kunnen geweest zijn dat de rechter een ander oordeel had geveld. Uiteraard is het steeds afwachten hoe een rechter een welbepaalde zaak zal beoordelen. Een klein detail kan soms een heel ander licht werpen op de zaak.

Vrijdag 02 Juli 2010