Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 352
De Band
Het orkest
We hadden in ongeveer zes weken, met een groot gezelschap,
een rondrit met de caravan gemaakt door Roemenië.
Bij de laatste avond, genoemd als de afscheidsavond. Waarna
de volgende dag iedereen zijn eigen weg gaat.
Daar hadden we op de terugweg een gezamenlijk diner in een
stadje, in Hongarije.
Op zo’n dag doen diverse mensen uit het gezelschap hun best,
om daar een gezellige avond van te maken. Met een voordracht
over wat ze zoal meegemaakt hadden tijdens de vakantie.
Er gebeurt altijd wel iets waar je een grap van kan maken.
Andere hadden een rijm gemaakt over sommige deelnemers of
iemand had zomaar een leuk verhaal te vertellen.
Dit gebeurde nu in een eetcafé op de camping. Je hoefde na
afloop niet te rijden, dus je kon wat extra drinken.
Het zou met hapjes drankjes en nog ander lekker eten worden
verzorgd door de baas van deze zaak. De man had werkelijk
alles uit de kast gehaald om die Hollanders te laten genieten.
Daarnaast was de man ook een cultuurfanaat, althans, hij deed
zijn best.
Hij wist dat zijn land bekend stond om zijn vele muzikanten.
Het krioelt in Hongarije van de zigeuner orkesten, of die
daarvoor door moesten gaan, mensen bij wie de muziek met de
paplepel was ingegeven.
Daar was helemaal niet om gevraagd en het werd ook niet verwacht.
Maar de man voelde zich geroepen, om voor een muzikaal kwartet
te zorgen. De avond zou zoals hij had gezegd een succes worden.
Het eten was heerlijk en de wijnen waren voortreffelijk.
Maar nu het Orkest???
Doorgaans was er in zijn zaak nooit muziek, hooguit eens in de
zoveel tijd een accordeonist bij een buurt feestje of een bruiloft.
Hij vond het aan zijn eer verplicht, ons een echt Hongaars, cq.
gipsy gezelschap te tonen. Ik betwijfel alleen of hij zelf zo
muzikaal was.
Hij had het idee de reisleider zachtjes in het oor gefluisterd en
had afgesproken dat hij ons eerst bij de presentatie zou toespreken.
Hij sprak natuurlijk alleen Hongaars, dat was hij natuurlijk aan
zijn land verplicht. Een andere taal sprak hij niet, mogelijk een
beetje Duits maar dat deed hij uit principe niet vanwege de tweede wereldoorlog.
Onze reisleider zou zo goed als mogelijk het voor ons vertalen.
Hij begon met zijn inleiding.
“Dit orkest heeft al vele jaren grote successen op radio en tv.
Zij hebben zich alsnog vrij kunnen maken, om speciaal voor u
vanavond op te treden.”
Het beloofde écht iets bijzonders voor ons te worden.
Ik moet zeggen daar was werkelijk geen woord aan gelogen.
De samenstelling bestond uit een Gitarist een Klarinettist een
Cellist en uiteraard Hongaarser kan het niet, een Violist.
Dit zou werkelijk kunst worden met een grote K.
Het muziekgezelschap wat tijdens de maaltijd binnen kwam lopen,
zag er niet uit.
Tijdens het eten zie je regelmatig monden open en dicht gaan,
maar dit gezelschap liet werkelijk je mond openvallen.
Zij hadden wel allemaal een jacquet aan, die was duidelijk
gehuurd in een feestwinkel. Nu ze zelfs nog niet gespeeld hadden,
zouden ze zo een filmrol kunnen bemachtigen in een comedycaper.
Voordat ze aan het concert zouden beginnen, moesten ze eerst hun instrumenten op elkaar afstemmen, dat is heel gebruikelijk.
En dat niet alleen, deze heren hadden elkaar nog nooit gezien… ja misschien op de hoek van een straat.
Want dit bij elkaar geraapte zooitje, was zo van de straat geplukt.
De cellist
Had eerst om moed te verzamelen een paar bellen drank naar binnen geslagen.
Normaal speelde hij viool, maar omdat de samenstelling dan niet
compleet was, had hij gelukkig nog een oude aftandse cello die vol
met krassen zat.
Een nog een groter geluk was, dat hij dit instrument tevens als wandelstok kon gebruiken of om op te steunen. Want door de drank
stond hij niet meer zo vast meer op zijn benen.
Zijn jas was wel drie maten te groot met afhangende schouders en
zijn broek daar en tegen veel tekort, het hing nog net boven zijn
enkels.
Dan zijn afgetrapte schoenen, ze waren veel te groot, Charly Chaplin
zou er een moord voor hebben gedaan.
Maar ja... het gaat tenslotte om de muziek, misschien waren het wel virtuozen?
De klarinettist
Had dezelfde soort uitmonsterring. Alleen hij droeg altijd een pet,
dus ook nu en die hing bijna over zijn ogen kennelijk wilde hij niet gezien worden. Daar onder zag je in dat bruine gore gelaat, een paar fonkelende zwarte ogen. De man was achteraf met zijn muzikale improvisaties soms zo ver verwijdert van de andere muzikanten, dat
deze moeite hadden om het nog te volgen.
Het was duidelijk een solist die zich van de andere niets aantrok.
De gitarist
Was een rond bol mannetje. Het was werkelijk een wonder dat ze
daarvoor nog kleding hadden gevonden, alleen zijn gulp ging niet
helemaal dicht en zijn jasje stonden half open.
Zijn gitaar die met een paar sierlijke linten om zijn schouders
waren gedrapeerd, konden het gitaar niet laten hangen, het lag
daarom bijna plat op zijn buik.
Alleen de violist
Had alle zwier, wat je voor een echte violist betaamd. Zijn haren
waren lang. het zag er zéér artistiek uit. De reden daarvoor was,
omdat een kapper voor hem te duur was en hij vond het weggegooid
geld.
Wat hij wel goed bijhield was zijn snor, het was een zeer brede
gekrulde uitwas waar zijn hele gezicht bijna achter was verscholen.
Toegegeven, zijn kostuum leek als het ware aangemeten. Ik denk dat
hij de eerste keus had.
Voordat er muziek gemaakt werd, deed hij een stap naar voren om te vertellen wat er gespeeld zou worden.
Iedereen dacht bij dat taaltje, het zal wel.
De inzet ging al hopeloos vals, maar ja een kniesoor die daar op
let. Ze moesten nog op elkaar inspelen.
Buikie had met zijn gitaar de grootste moeite het ritme bij te
houden.
De klarinet begon als een gek te improviseren, kennelijk was hij
vergeten dat ze samen moesten spelen.
De cellist was er nog niet helemaal bij en tijdens zijn bijdrage
zocht hij steun aan zijn cello.
De violist waarop dit lied moest dragen, besefte goed dat hij vier
snaren had.
Ik herinner me nog de cabaretier, Wim Kan, die in zijn conference
het had over violen. Hij zei, “Weet je wat nog erger is twee violen.”
Welnu onze violist spande de kroon, hij raasde af en toe te gelijk
over vier snaren. Zijn strijkstok had zijn beste tijd gehad, de
snaren van zijn stok was niet meer op te spannen.
Het hele optreden was afgrijselijk.
Uit fatsoen werd na het eerste nummer geapplaudisseerd.
Zij zouden tijdens iedere optreden drie nummers ten gehore brengen.
Dan was er een pauze waar ze zich weer konden volladen met gratis drankjes.
In het begin had iedereen aandachtig geluisterd, maar na het tweede nummer waren ze allemaal in hun gesprek verder gegaan, zonder nog
enige interesse te tonen.
Luidruchtig werden er dingen naar elkaar geroepen en gelachen.
Zowel de aanblik van het orkest en de muziek was niet om te vreten.
Na zo’n blokje van drie kregen ze een enorm applaus, blij dat ze weggingen.
Tijdens hun laatste optreden gingen ze met de pet rond.
Dit was een taak voor Buikie omdat hij het toch niet kon bijbenen.
Direct daarna kwam hevig ontdaan de eigenaar aan rennen.
Dit was niet de afspraak, ze kregen door hem betaald en niet
anders.
Het werd een hevige woordenwisseling, waarbij de cellist zijn
instrument als een slagwapen wilde gebruiken. Gelukkig was het
ook zijn wandelstok en kwam hij languit op de grond te liggen.
En snel opstaan was nu niet meer mogelijk.
Dikbuik was al kwaad weggelopen in een gevecht zou toch het
onderspit delven
Alleen de klarinettist eiste het geld wat afgesproken was met
de caféhouder.
De violist hield de eer aan zijn zichzelf, hij pakte
demonstratief zijn viool, wikkelde hem in een fluwelen lap en
deed hem in de koffer.
Toen ze weggingen, kregen ze van ons gezelschap het grootste
staande applaus wat ze nog nooit in hun leven hadden ontvangen.
Toen mijn vrouw en ik de andere dag nog wat inkopen moesten doen
voordat we naar huis zouden gaan. Hoorden we op een plein een
klarinet die in zijn eentje met mooie improvisaties echt niet onverdienstelijk klonk. |
|
Notice: Undefined variable: submit in /www/www.seniorennet.be/webroot/old/Pages/Pascallekes_uitreiking/detail.php on line 422
