Zeg nooit "NOOIT MEER"

zandmannetje · 02 jun 2006, 16:44

Never say 'Never again'
Juist zoals de titel van betreffende James Bond-film, inderdaad…
Ergens in het verleden had Zandmannetje (ken je die eigenlijk nog wel?) zichzelf voorgenomen dat het afgelopen was met publiceren op Seniorennet omdat “Columns & kolder” (in zijn ogen, en zoals hij begrepen had ook in de ogen van de andere ouwe getrouwen)) zodanig gedegenereerd was ( d.i. geslonken, in waarde verminderd, op niets meer trekkende) de laatste tijd, dat hij zich daar niet meer in kon terug vinden.
Om dus niet langer parels voor de zwijnen te werpen, als deze boutade hier mag gebruikt worden, en dat mag inderdaad want zwijnen kunnen niet protesteren, gaf hij er uit eigen vrije wil de brui aan.
Niet dat hij met daarom met hoogheidwaanzin behept was, zoals nu de gevolgtrekking zal zijn van nieuwkomers, maar niettegenstaande dat … Slechts een dertigtal lezers op een totaal van +10.000 leden is inderdaad niet om trots op te zijn. En jandorie daar is hij nu terug, maar voor hoelang mag Joost weten!
Zal hij hier en nu berichten over zijn verhuisperikelen?
Want die zijn de oorzaak van de laatste maanden dat hij afgesloten was van de toegang tot het internet. Door de stommiteiten van één of meerdere mensen werkzaam bij Tele2, om de dingen bij hun naam te noemen, die mijn aanvraag om de ADSL-lijn over te plaatsen gewoon annuleerden, wat tot acht weken vertraging heeft geleidt.
Of over de aanpassingswerken die moesten gebeuren op zijn nieuwe woonstek, die hij toch maar mooi heeft voor mekaar gekregen binnen de vooropgestelde tijd, dit ondanks de flagrante tegenwerking van ene Murphy, die een bepaalde wet heeft uitgevaardigd die telkens van toepassing is…
Neen, driemaal neen, wat dat zou een lijvig boek worden, en zo ongeveer het enige dat hij zich nog herinnert van vele maanden geleden is dat lange epistels niet gelezen worden. Een schrijfsel moet kort en krachtig wezen, en liefst choquerend, met een behoorlijke dosis seks erin verwerkt. Grote borsten en kleine slipjes hebben duidelijk de voorkeur dienaangaande.
Beter en alleszins gemakkelijker zou insgelijks zijn zich te storten op de topic “Spelletjes”, en hartstochtelijk meedoen met een moeilijke quiz, zoals daar is “Zoek een woord dat begint met de laatste letter van het vorige”, maar de kans is niet denkbeeldig dat Zandmannetje dan zal afgaan als een gieter, dat zijn gebrek aan intellectuele vorming dan schrijnend aan de oppervlakte zal komen, als het ware te licht zal bevonden worden…
Beter zal dus zijn de spreekwoordelijke kat even uit de boom te kijken en af te wachten hoe de toestand verder evolueert, alleszins tot meerdere eer en glorie van het Seniorennet.
Alleszins een dikke proficiat aan Kwezel, mijn favoriete auteur,((is het juiste woord voor een vrouwelijke auteur niet auteuse? Hier baseer ik me op de vrouwelijke uitgang van de woorden chauffeur, coiffeur, …Misschien is het juiste woord wel autrice, zoals een vrouwelijke directeur een directrice is. Waarom eigenlijk geen directeuse, geef hier eens een zinnig antwoord op, dikke Van Daele ???))
en in iets mindere mate aan die witte baardmans die TLL is, die steeds een voorzet moet krijgen om hem binnen te werken, maar zeer, zeer volhardend is!
Zij hebben ervoor gezorgd dat deze topic nog steeds bestaande is, meteen erbij voegende dat zandman geen snars begrijpt van een zogezegde rivaliteit tussen hen beide, een rivaliteit die sommige lezers hen in de schoenen proberen te schuiven maar die alleen bestaat in de ogen (of hersens?) van die bepaalde lezers.
Gaat zandman in de toekomst opnieuw aan de slag in deze rubriek, of gaat hij zich beperken tot het herwerken van zijn blog, dat insgelijks op een schandelijke manier verwaarloosd werd?
Who knows? De toekomst, en eventuele reacties wijzen het wel uit…

mira · 02 jun 2006, 17:17

Blij, nee nee, zéééééééér blij je opnieuw te lezen Zandman !!!

Ik wens je een mooie zomer, die, toeval of niet, zich net als jij eindelijk weer aankondigt. Spaar je toetsenbord en je lezers niet. Please, en avant, volle petrol !

Groetjes, Mira

Genieterke · 02 jun 2006, 18:23

WELKOM BACK AMIGO!!!!
We zijn je niet vergeten!!!!!

Het Genieterke

telloorlekker · 02 jun 2006, 19:18

Ietwat laat, maar toch... Oorzaak was niet de beste vriend van Zandmannetje, ez. Murphy, maar wel een technisch defect vanwege de nieuwigheid die op deze laptop aanwezig moést zijn, het WLAN-programma. Welkom back Zandmannetje !
Het is de laatste tijd nogal wat geweest met deze electronische speeltjes hier; niet alleen met die ouwe getrouwe -van Alzheimer lasthebbende PentiumIII- maar ook met alle andere attributen hier. Telkens ik de installatieprocedures nakijk vind ik daarin clausules als " Vermijdt interferentie in de buurt van dit toestel; zet radio's en ander zendvermaak ze ver mogelijk weg van je pc... " en dergelijk meer. Maar telkens moet ik ervaren dat dit loze kreten zijn, kreten van een roepende in de woestijn. Want het is hier een woestijn aan electronische spullen, waarvan de ene noch de andere mekaars bloed drinken, laat staan enige vorm van interferentie ondervinden. Ik maal er dus om wat voor zure oprispingen geschreven staan of welke bijgeluiden her en der tevoorschijn komen. Window-Billy laat het scherm van die ouwe ook niet gerust... als ik al zijn commentaren au serieux moest nemen, zat ik hier in de kortste keren gevangen tussen allerlei computernieuwigheden waar zelfs de meest volletterde de vermicelli rond z'n oren zag draaien; mij niét dus, die haring bakt hier niet. Nu die ouwe z'n startknop niet meer nodig blijkt te hebben, is de enige uitweg om van die overbodige commentaren af te raken de "reset"-knop. Billy is best aardig als ik hem daar kietel, want na -tot vervelens toe- herhaalde pogingen ontwaar ik op dat scherm zowaar nieuwigheden die ik voordien nooit mocht bezichtigen.
Dus aan computerfreaks en -onkundigen, trek je die waarschuwingen niet aan, negeer die gewoon. Billy wil je alleen maar bang maken.
Bedenk ik me ineens dat die zekere Murphy dat bij Zandmannetje waarschijnlijk ook geflikt heeft, hem bang gemaakt. Maar het bloed kruipt toch waar het niet vloeien kan, daar is de repliek en revanche van Zandmannetje, na die lange tijd, wel het levende bewijs van.
Ik hoop van harte dat Zandmannetje, zich bij ons -Kwezel, ED, e.a. uit de Kolderbrigade- weer gaat vervoegen in de toekomst zodat de twijfel van concurrentie of hoger opbod zal weggenomen worden.
Ik zal het wellicht, na onze geplande doortocht over een drietal weken kunnen naslaan... de verlofreis roept, als de vurige tongen al lang zijn gedoofd...

Gast · 02 jun 2006, 19:51

Genieterke schreef:WELKOM BACK AMIGO!!!!
We zijn je niet vergeten!!!!!

Het Genieterke

Dag Genieterke

Anders jij was ook weg, of was je verdoken, ondergedoken langs het kanaal.

Dag Zandman, hartelijk terug welgekomen, blij je weer te lezen.

hermano · 02 jun 2006, 20:29

Dag Zandmannetje, het wordt hoog tijd dat jij nog eens boven water komt, ik dacht dat Telloorlekker hier de specialist-onderwaterduiker was, maar jij hebt nu toch wel alle records geklopt!

Genieterke · 02 jun 2006, 21:19

Ja! Ook hallo Kwezel en andere (oud)gedienden

Beetje te kampen gehad met een sputterende motor, maar ne oude diesel is zo rap nog niet versleten!

En fietsen doe ik ook nog, maar kom de laatste tijd géén meter vooruit, ben namelijk 3 x per week met revalidatietraining bezig in Lanaken op fietsen zonder wielen.

Het merendeel van mijne tijd kruipt in vrijwilligers- en seniorenwerking en het is hoogtijd dat ik daar boeken ga over schrijven ... er gebeuren hier nogal wat fratsen... bijna vergelijkbaar met dit forum...ahum!

Het Genieterke

Gast · 03 jun 2006, 01:54

Bijna twee uur in de nacht. Stiulaan tijd om te gaan slapen. Zal vlug inslapen nu ik weet dat Zandmanneke terug is. Alles wordt weer stilaan zoals vroeger. Nu nog een paar die "verdwijnen" en alles IS weer terug als vroeger.

Gast · 03 jun 2006, 23:05

Wat ik me dikwijls afvraag, en ik vraag me de laatste tijd veel af: wat zijn nu tegenstellingen en aan wat denken mensen. Denken mensen hetzelfde als ze hetzelfde woord geschreven zien of heeft ieder zijn eigen verklaring voor een woord? Als iets nutteloos is waarom doen we het dan en als iets nuttig is, waarom doen we dan niet door met nuttige dingen te doen. Wanneer iets belangrijk is laten we dan de onbelangrijke dingen zo maar vallen om de nuttige dingen eerst te doen? Als we spreken van iets dat hoger is, bedoelen we dan dat er iets is dat ook lager kan zijn? Zo zie je maar weer eens, Kwezel is aan het doordenken geraakt, of niet? Ze horen allemaal bij elkaar. Ze bestaan niet zonder elkaar en doen daarom ook niet onder voor elkaar. Maar, als dat zo is, vervalt dan ook niet al het onderscheid? Is het dan nog mogelijk het nutteloze te onderscheiden van het nuttige, het onbelangrijke van het belangrijke? Moeilijk als je het mij wil vragen, heel moeilijk. Het is bijna zoals wiskunde dat een abstract vak is en abstract betekent dan weer niet aanschouwelijk, niet als vorm voorstelbaar, onstoffelijk. Onstoffelijk, onmenselijk, zonder gedaante, kunnen we het dan niet voelen?
Hier tegenover moet dan concreet kunnen geplaatst worden, iets dat een vorm aanneemt, iets dat we kunnen voorstellen, iets tastbaar. Als ik het goed begrepen heb, dan zijn abstracte dingen iets dat we kunnen denken, concrete dingen zijn dan de feiten, we kunnen ze aanraken.
Zintuigen kunnen we gebruiken maar wat zou nu het voornaamste zintuig zijn. Neem nu het oor, dat is een weerloos zintuig. De ogen kunnen we sluiten om een weerzinwekkend schouwspel te beleven. Met gesloten ogen kan je ook muziek beter doen uitkomen en vooral als het om klassieke muziek gaat. Heerlijk! Onze neus die knijpen we het liefst zo vlug mogelijk dicht als we door de velden fietsen en de boeren weeral buiten datum hun geurige tonnen leegmaken. Nog maar te zwijgen van voedsel dat al weken over datum is, we spugen het gewoon uit, niks lekkers aan, vies, bwéééékes. Maar als er klappen dreigen te vallen, maken we ons onder de voeten uit, is dat dan de tastzin? Nog erger bedenk ik ineens: we beginnen te disketeren over van alles en nog wat. Wie krijgt hier dan gelijk, wie gaat de trofee binnenhalen dat hij gewonnen heeft? Als de tegenpartij zou winnen, heb ik dus verloren dan zou die andere in het gelijk gesteld worden en heb ik ongelijk gekregen. Maar als het nu andersom was, ik zou winnen, dat heeft die andere verloren, dan heb ik gelijk. Zijn we nu allebei in het gelijk gesteld of hebben we dan beiden ongelijk? Moeilijk. Je kan het ook zo stellen, hebben we beiden ongelijk of hebben we beiden verkeerd gedacht, op het verkeerde paard gewed? Zo we niet aan ons probleem uitkomen, moeten we waarschijnlijk hier een scheidsrechter bijhalen, die uit zal maken wie wat waar nu heeft gezegd. Hier tasten we dus niet langer meer in het duister, er komt klaarheid in de zaak of nog beter: er komt schot in de zaak. Maar als die wat we erbij halen iemand is die partij voor de ander kiest, dan is de zaak al op voorhand verloren voor mij. Of is dat omkoperij en ging die dan in de leer bij de Chinezen? Als die overgelopen Chinees het met de tegenpartij eens is, maar zijn rug draait en ook het met mij eens zal zijn, dan hebben de steekpenningen geholpen. Zouden we dan een neutrale erbij halen die beter kan arbitreren? Iemand die op de hoogte is van de feiten en zowel het voor hem als voor mij opneemt. Of nog beter, iemand die het met beiden oneens is, iemand die doet alsof zijn neus bloedt. Als de zaak niet kan worden beslecht op de juiste manier omdat hij het met beiden oneens of eens is waar wachten we dan nog op? Wanneer jij noch ik noch een ander het kan uitmaken wat goed of slecht was in het gesprek, geen van beiden spreekt de waarheid of spraken we toch de echte waarheid? Welke zot zou zich kunnen of durven aanmelden om tussen ons beiden te komen als we diep in een psychologisch drama verwikkeld zijn? Tegenstellingen en dan te bedenken dat positief en positief, positief kan zijn. Of kan positief en positief ook negatief overkomen, dan zijn het toch tegenpolen die zich aantrekken. Positief en negatief, die duwen zich weg, die stoten zich af en toch trekken tegengestelden zich aan. Zoals vuur en water want water blust nu eenmaal het vuur.

telloorlekker · 04 jun 2006, 08:02

Ik heb nu geen tijd om te filosoferen, dat kunnen we wellicht na een drietal weken, als la douce France me nog los laat.
Een planning vooraf maak ik niet graag, de grote lijnen echter wel; maar wat zijn die ? De "van...tot..." gebruik ik gedurende deze afwezigheid frequent. "Waar rijden we vandaag naartoe ?" krijg ik dan dagelijks te horen en kan ik slechts antwoorden met " van... tot..." Want gedurende een verlofepisode loopt mijn feuilleton ook vanaf "x" tot "we zien wel". Da's een voordeel als je neus van voren staat, ik rij ze gewoon achterna; waar we uitkomen, we zien wel.
Nu ik uitgeblust ben, bijna geen dictionaire meer heb om letterkes tot woorden te brijen rest mij enkel nog de geduldige kijkers en lezers aan te manen tot geduld, ik ben maar even weg... "van ... tot..."

zandmannetje · 07 jun 2006, 20:12

Zo, ik begin me stilaan terug thuis te voelen, kom stilaan op dreef. Lig reeds in discussie met ene Zoemerke, met Stefan, met Bluevelvet (hoop ik toch) over mijn favoriete schrijfonderwerp, de bijbel, in de rubriek hier boven...
Dat belooft voor de toekomst. Als ze nu maar niet te snel inbinden, anders is mijn plezier vergalt.
Maar die Nederlandse dominee Ger, kennen jullie hem nog?
Daar ga ik niet mee in de clinch, anders is de polemiek nog bezig als hij naar zijn schepper geroepen wordt. Maar een godvruchtig mens vreest niet daarnaartoe te gaan, naar die andere zijde. Hij/zij doet dat met de wetenschap dat alles daar beter is, dat daar geen conflicten of zandmannetjes bestaan!
Die gaan immers linea recta de andere richting uit...

Gast · 07 jun 2006, 20:25

GG is wel de oudste deelnemer hier op het Net, vergeet dat niet, en het gaat hem prima.

Hij is nog niet door zijn 1500 for(a)ums geraakt

die ik hem aan de hand gedaan heb.

Genieterke · 08 jun 2006, 03:19

Zandmannetje als jij zoveel van katoen gaat geven op je toetsenbord...
... als Kwezel op haar veloooke... dan zal 't er gaan stuiven!

Het Genieterke

Gast · 10 jun 2006, 20:55

Al degene die met een pc iet of wat overweg kan ziet al eens die gekleurde icoontjes boven en beneden op het scherm staan. Voor de leken is dit allemaal Chinees en voor wie in Windows 98 is begonnen is de XP Chinees en Japans. Hiervoor dient men dan terug op de schoolbanken te kruipen of een zelfhulpcursus te volgen. Je achterste is gewend op een zachte stoel te zitten en dan opteer je voor een harde houten stoel in een oersaaie klas. Een stoel die door velen voor je uitgeprobeerd is. Echter zo saai is die klas niet, iedereen die daar deelneemt komt met hetzelfde doel voor ogen: leren werken met de pc. Onze juf die was niet streng en af en toe kon er zelfs een brede glimlach van af. Nu moet je je dat eens indenken, men zit opgescheept met senioren in de klas die al een hele loopbaan achter de rug hebben en net die geharde mensen moet je dan pc-les geven. Ik herinner me nog dat ze het wel tien keer uitlegde aan ons. We worden ook een dagje ouder merkte ik dan wat gevat op, geduld met ons hebben, als dat geen schone deugd is?! En ze had geduld met ons, een engelengeduld, waarvoor mijn dank. Ze deed haar best om iedereen het naar de zin te maken en ze gaf ons een veilig gevoel dat we rustig hier en daar op een knopje mochten drukten maar van ééntje moesten we oppassen. Door de wereld van het internet loodste ze ons langzaam maar zeker van het ene document naar het andere en wie de weg even kwijt was, nam ze rustig bij de hand om het verloren pad terug te vinden. Tot ze ineens heel hard riep nadat ze ons bevolen had van op Ctrl-Alt-Delete met ons vingers te drukken: stooop, dit mag je dus bijna nooit doen en iedereen viel bijna langs de stoel van het verschieten.
Onze juf, ze kon er iets van en altijd even goed gezind. Ze moedigde ons aan vanaf de eerste les er goed bij te blijven want je geraakt anders achterop en bijbenen is gelijk een spurt die op verliezen uitdraait. Haar les begon bijvoorbeeld met: “Eerst en vooral, probeer je scherm te bekijken op je gemak.” Je opent bijvoorbeeld je Word, dat is je programma openen. Word is je werkprogramma zoals je met je hamer en kruiwagen alaam hebt. Windows dat is een bestuursprogramma, je zet toch ook je alaam onder een degelijk afdak?! Dus je opent Word en dan kom je onmiddellijk op een wit blad terecht, als je dat tenminste niet van kleur veranderd hebt. Hier blijft het dus wit! Je ziet bovenaan je pc of je bovenste van het blad meerdere woorden staan gelijk: Bestand, bewerken, beeld, invoegen, opmaak, extra, tabel venster, help. Dit noemen we dus de (het) menubalk, gelijk in het restaurant, de menukaart bekijken! Onder de menubalk zie je allerhande gekke knoppen of leuke tekeningen staan: Dit noemen we de knoppenbalk of de werkbalken. Je moet ook kunnen werken hé sjarelkes. Een goede cm lager zie je een witte lijn met cijfers van 1 tot 18: Dit is de liniaal, die je tevens ook kan waarnemen, links van je scherm maar dan noemen we het regels. Geen vrouwelijke regels, die spelen hier het spel niet mee! Als je dan nog veel lager, beneden naar je wit blad kijkt, zie je nog meer zotte tekeningen staan, hier heb ik dus ook een werkbalk staan, die ik kan uitvinken als hij me verveeld. Je ziet bijvoorbeeld ook pg 1, se 1, 1/1 en de regelafstand: Dit is je statusbalk, je kan zien hieraan waar je je bevindt op je document van Word. Je bevindt je ergens in staat van binding. Bijvoorbeeld: je zit nu op 16,6 cm regel 30 en in die regel ben je aan je 75 toetsbeweging toe. Ook spaties worden opgeteld. Heel beneden in het blauw waar de start staat: dat noemen we de taakbalk. Hier kan je taken uitvoeren, zoals je in je agenda taken hebt opgeschreven, maar microsoft heeft dus die taken voor je opgeschreven, handig toch! Ook zie je hier je worddocument open staan met je titel van je blad. Als je op dit icoontje klikt, gaat je document open blijven staan maar komt het geminimaliseerd te staan. Druk je weer op dat Wordicoontje in je taakbalk, wordt je blad gemaximaliseerd en komt je document opnieuw te voorschijn. Je titel van je werkblad of document kan je ook zien heeeel bovenaan op je scherm: het is blauw en het heeft een wordicoontje, het bevat tevens de titel van je werk of de eerste woorden die het programma gebruikt die je zelf ingetypt hebt. Dit is dus ook je titelbalk. Trouwens hier kan je ook zien in welk programma je bezig bent. Wordicoontjes onderscheiden zich van Access en Excel en zijn dikwijls blauw en dat is pas een toffe kleur, blauw. Als je het sluit met het zwarte kruisje bovenaan rechts, is het werkblad gesloten en wat je niet opgeslaan hebt, is verloren, dus gouden raad van tante Kaat: sla dikwijls op wat je getypt hebt. Sluit je met op het rode kruisje te drukken, sluit je je programma af en kom je van het ene op het andere moment terug op je bureaublad. Dank je wel juf Ann, je was een toffe juf!

Gast · 11 jun 2006, 16:52

Als je het over Semi-klassiekers hebt, dan mag je er donder op zeggen, dat ze je in een lastig pakket duwen. Voltallig vertrek je bijvoorbeeld in Zelem om naar richting St-truiden geleid te worden via angstvallige heuvels die niet al te onbekend zijn. Wie al meegedaan heeft weet dat hij niet te snel mag wezen want wat hij in het begin te snel doet, boet hij op het laatste in. Je oog volgt de uitgezette pijlen en plots merkt er iemand nuchter in een euforie op, waar zitten we nu eigenlijk? Nu markeren ze wel de plaats waar de splitsing moet genomen worden om het woord aan de durvers te laten die graag een hele lange kuitenbijter erbij willen hebben. Ergens moet men de kerk in het midden houden en zodus kies ik meestal voor de tussenafstand. Gelukkig hadden we vlug in het oog dat we in plaats van de 75 op de 175 zaten. Ja, dat komt ervan als men naar de terracottabloembakken in het voorbijgaande wil kijken. Dus omgedraaid en ons terug in de goede richting begeven. Maar dan begon alweer het spektakel. Ergens had er een slimme de pijlen gedraaid en werden we in de verkeerde richting voortgeduwd. Is niet erg zou men zeggen maar als je je tegenliggers herkend die bij de start eerst bij je waren om daarna in de tegenovergestelde elkaar te kruisen, dan zit er iemand hier duidelijk op het verkeerde spoor. Je kan ook in tegengestelde richting je pijlen gaan zoeken maar dan doe je er wel extra kms bij. Kwezelke kent ondertussen àl de deelgemeenten van St-Truiden al, ze stonden allemaal op mijn blad en telkens kwam diezelfde kerk ertussenin brodden. Enfin, we verkozen de pijlen te volgen die ons verder brachten dan ons neus lang was en naar Brustem centrum te fietsen. Uiteindelijk kwamen we toch in Kerkom uit waar de bevoorrading zou zijn. Die dag deed Jezus weer extra voor ons zijn hemelssluizen open en als een verzopen kat deden we ons te goed aan de wafels die ze uitdeelden. Verpauzen doe je best niet te lang anders geraak je niet meer op je fiets en als je nog een heleboel voor de boeg hebt, spring je meteen er weer op om verder te hollen. Maar alweer opgepast, de splitsingen stonden duidelijk aangegeven en deze keer nam ik de goede afslag. Honderden keren ben je er al geweest en net vandaag dacht ik nog, rij je hier verkeerd. De 70 km naderen en mijn zadel is een natte kwelling geworden alhoewel mijn Santinileer zijn best doet om me zo goed mogelijk van dienst te zijn. Waar blijft toch de aankomst? We zitten nog altijd op het parcours en de kilometers minderen maar niet. Ondertussen is de regen gestopt maar tijd om die verdomde regenjas nu uit te doen nam ik niet. Eerst kom je door de fruitstreek waar de bloesem zo heerlijk ruikt en daarna word je overgoten met natuurlijke geuren en dan bedoel ik niet van Channel 19. Je neusgaten worden hier deftig op de proef gesteld om maar te zwijgen van je ogen die geprikkeld worden door die scherpe geuren. Hoera, ik zie in de verte een bekende kerk opduiken en dan gaat je adrenaline enorm werken. De laatste kilometers liggen voor de boeg. Mijn koffiemolen draait zich blauw in het rond maar ik geef nie oep hé. Finish heeft er een plezante op de weg gekalkt, ja dat mocht wel. Ik beschouwde het een beetje als het einde van de wereld vandaag, er kwam geen eind aan de weg. Het leek alsof er telkens iemand aan de achterkant een stuk aanbreide. Finish, ja hoor, we hadden de eindstreep gehaald al moesten we er 20 km extra bijnemen. Al bij al konden we er nog mee lachen en zo hoort dat ook. Het is niet aan ons om ons nog te bewijzen, we mogen al blij zijn dat we nog mogen en kunnen meedoen. Laat de sprints en de dikke kuitenbijters maar over voor de grote jongens. Wij genieten er telkens van om erbij te zijn en dat is wat telt: je moet en mag erbij zijn! Op de parking bemerk je dan dat er nog veel amateurs in het verkeerde wiel gezeten hadden maar nochtans liet het niemand aan zijn hart komen. De stemming was opperbest, zo moet dat. Omkleden doet men meestal ergens binnen in een sporthal of in een wc-café maar vandaag stond ieder achter zijn auto om de kletsnatte prullen uit te trekken. Wil er iemand truitjes wisselen riep er een flauwe plezante en velen keken achterom maar ik voelde me niet aangesproken.