voor kinderen van 6-66plus
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Yna, York, Monika, Slver, Neske,, alweer Pasen!
In sneltreinvaart denderen de jaren mij voorbij.
************************
Uit mijn dagboek:
Gisterenavond stond mijn wit-bloeiend krentenboompje te treuren in de sneeuw.
Het is te koud voor de tijd van het jaar.
Paasdag 's morgens...stel je voor, en nu begint het te regenen!!!
Zo meteen komen de kleinkinderenen en waar leg ik nu die eitjes?
Ik leg er een vijftal in ons voortuintje en evenveel
op ons miniterrasje, de rest verstop ik in de veranda.
Het is bijna middag, ze zijn er!
"Is dat alles," vraagt mijn oudste kleindochter
nadat ze met z'n drietjes vijf eitjes vonden in de voortuin.
Toen vertelde ik haar dat ik o, zo een medelijden had met de paashaas,
dat hij aan de deur stond, doorweekt, verkleumd, ellendig, druipnat en dat ik hem met
met mijn haardroger warm en droog blies.
"En wat deed hij toen?" vroeg ze.
Ik zei haar dat hij achteraf snel door het huis liep en achteraan weer verdween.
"Dan ga ik daar kijken,"zei ze.
Aan opa vroeg ze nog of het wel écht waar was en welke kleur hij had.
Achteraf hoorde ik dat haar verteld werd dat de paashaas het helemaal niet leuk vond
als iemand, wie dan ook, hem ontmoette, dat hij dan boos werd en beet.
Wat moet ze toen wel gedacht hebben:"...???!!! Weet ik veel?
Intussen is ze een zelfzekere tiener, bijna een twen geworden en hebben al die verzinsels over paashazen,
en wat nog allemaal enkel maar leuke herinneringen nagelaten zowel voor haar als voor mij...
********************
Paaswensen voor wie hier leest en geniet van:
https://www.youtube.com/watch?v=vGy0YMwUbPM
toen ik dit clipje zag, moest ik aan het vorige terugdenken!
en
Janina
In sneltreinvaart denderen de jaren mij voorbij.
************************
Uit mijn dagboek:
Gisterenavond stond mijn wit-bloeiend krentenboompje te treuren in de sneeuw.
Het is te koud voor de tijd van het jaar.
Paasdag 's morgens...stel je voor, en nu begint het te regenen!!!
Zo meteen komen de kleinkinderenen en waar leg ik nu die eitjes?
Ik leg er een vijftal in ons voortuintje en evenveel
op ons miniterrasje, de rest verstop ik in de veranda.
Het is bijna middag, ze zijn er!
"Is dat alles," vraagt mijn oudste kleindochter
nadat ze met z'n drietjes vijf eitjes vonden in de voortuin.
Toen vertelde ik haar dat ik o, zo een medelijden had met de paashaas,
dat hij aan de deur stond, doorweekt, verkleumd, ellendig, druipnat en dat ik hem met
met mijn haardroger warm en droog blies.
"En wat deed hij toen?" vroeg ze.
Ik zei haar dat hij achteraf snel door het huis liep en achteraan weer verdween.
"Dan ga ik daar kijken,"zei ze.
Aan opa vroeg ze nog of het wel écht waar was en welke kleur hij had.
Achteraf hoorde ik dat haar verteld werd dat de paashaas het helemaal niet leuk vond
als iemand, wie dan ook, hem ontmoette, dat hij dan boos werd en beet.
Wat moet ze toen wel gedacht hebben:"...???!!! Weet ik veel?
Intussen is ze een zelfzekere tiener, bijna een twen geworden en hebben al die verzinsels over paashazen,
en wat nog allemaal enkel maar leuke herinneringen nagelaten zowel voor haar als voor mij...
********************
Paaswensen voor wie hier leest en geniet van:
https://www.youtube.com/watch?v=vGy0YMwUbPM
toen ik dit clipje zag, moest ik aan het vorige terugdenken!
en
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Silver,
Ik heb geen kleintjes meer maar het kleinste van de groten wil kost wat kost nog eitjes rapen en ik denk dat de groten nog wel willen meedoen.
Het was elk jaar al zo.
Bij opa en oma kan je je gezicht niet verliezen en nog even weer een kind zijn...Oma zal, al had ze vorig jaar gezegd dat het de laatste keer was, morgen weer eitjes verstoppen en ze tellen!!!
Vorige herfst nog vond ik zo'n verloren gelegd paasei...
Ook dat was een glimlach waard...
Groetjes,
Janina
Ik heb geen kleintjes meer maar het kleinste van de groten wil kost wat kost nog eitjes rapen en ik denk dat de groten nog wel willen meedoen.
Het was elk jaar al zo.
Bij opa en oma kan je je gezicht niet verliezen en nog even weer een kind zijn...Oma zal, al had ze vorig jaar gezegd dat het de laatste keer was, morgen weer eitjes verstoppen en ze tellen!!!
Vorige herfst nog vond ik zo'n verloren gelegd paasei...
Ook dat was een glimlach waard...
Groetjes,
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
Dag Janina,
Pasen is er voor jong en "oud"... 
Wanneer men bij een vereenzaamde bejaarde binnenstapt, met een mandje versierde eitjes en eventueel een chocolade haas of een klok erbij, voelt men precies dezelfde vreugde als men ooit als ouders en/of opa & oma heeft mogen delen.
Gewoon...omdat gelukkig maken = gelukkig zijn.
Ps.: Ook uit mijn dagboek.... nog dit
Pasen en/of lente.
Of men in de aanloop naar alweer een paasfeest, de symboliek van eieren als bron van nieuw leven, wil kopiëren en die al dan niet door een haas dan wel klokken (uit Rome) laten aanvoeren, maakt niet zoveel uit. Zolang het maar chocolade is van Belgische kwaliteit en men wat pret mag beleven aan de observatie van de gretige zoektocht, die mogelijk enige hebzucht in de onschuldige zieltjes van kinderen of kleinkinderen, zou durven aanwakkeren.
. . . / . . .
De ontluikende natuur biedt ook genoeg alternatieven, om te delen in de uitbundigheid, waarmee alles wat leeft en beweegt aan een zoveelste heropleving is begonnen.
. . . / . . .
Wie dan het grote geluk mag smaken, om net zoals een speels jong koppeltje, hand in hand met zijn geliefde deze verkenningstocht te delen, kan meteen in het hart een sprankelende warmte op voelen borrelen.
Zonder woorden laat zich dan overduidelijk verstaan hoe zalig het is, om na de voorbije winter toch nog altijd samen, een nieuwe lente mogen binnen te stappen.
Ook dat is dan een feest, wat niet eens hoeft gebonden te zijn aan een kalender, die beweert zich op religieuze voorschriften te baseren, maar tegelijk de - toch als wat heidens aandoende - volle maan laat dicteren, wanneer nu het nu precies Pasen zou moeten zijn.
Blij, dat ik deze eenvoudige ervaring even met u mag delen.
Silver Wolf
Pasen is er voor jong en "oud"... Wanneer men bij een vereenzaamde bejaarde binnenstapt, met een mandje versierde eitjes en eventueel een chocolade haas of een klok erbij, voelt men precies dezelfde vreugde als men ooit als ouders en/of opa & oma heeft mogen delen.
Gewoon...omdat gelukkig maken = gelukkig zijn.
Ps.: Ook uit mijn dagboek.... nog dit
Pasen en/of lente.
Of men in de aanloop naar alweer een paasfeest, de symboliek van eieren als bron van nieuw leven, wil kopiëren en die al dan niet door een haas dan wel klokken (uit Rome) laten aanvoeren, maakt niet zoveel uit. Zolang het maar chocolade is van Belgische kwaliteit en men wat pret mag beleven aan de observatie van de gretige zoektocht, die mogelijk enige hebzucht in de onschuldige zieltjes van kinderen of kleinkinderen, zou durven aanwakkeren.
. . . / . . .
De ontluikende natuur biedt ook genoeg alternatieven, om te delen in de uitbundigheid, waarmee alles wat leeft en beweegt aan een zoveelste heropleving is begonnen.
. . . / . . .
Wie dan het grote geluk mag smaken, om net zoals een speels jong koppeltje, hand in hand met zijn geliefde deze verkenningstocht te delen, kan meteen in het hart een sprankelende warmte op voelen borrelen.
Zonder woorden laat zich dan overduidelijk verstaan hoe zalig het is, om na de voorbije winter toch nog altijd samen, een nieuwe lente mogen binnen te stappen.
Ook dat is dan een feest, wat niet eens hoeft gebonden te zijn aan een kalender, die beweert zich op religieuze voorschriften te baseren, maar tegelijk de - toch als wat heidens aandoende - volle maan laat dicteren, wanneer nu het nu precies Pasen zou moeten zijn.
Blij, dat ik deze eenvoudige ervaring even met u mag delen.
Silver Wolf
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Elisa, fijn dat je langs kwam!
Yorkske, weer te veel hooi op de vork genomen?
Jij bent me d'r eentje! Ik bewonder je!
Yna, 'Jong geleerd is oud gedaan'!
Ook hier hebben ze graag eurokes en toch...
*******************
Pasen voor de groteren
De jongste die zich altijd achtergesteld voelt op de oudste wou eieren rapen.
Ik zei haar dat ze dat nooit zou kunnen inhalen. 'Je kan toch niet verwachten
dat je evenveel kinderkerst-en kinderpaasfeesten kan meemaken als de oudste...
Dan leg ik hier nog eieren voor de achterkleinkinderen'...
Ze blijft het er moeilijk mee hebben al is ze snugger.
Zij was er als eerste met haar mandje en een mooie zelfgemaakte kaart
met onvergetelijke paaswensen.
De anderen kwamen en die keken niet zo uit naar eitjes rapen.
Ze keek de kat uit de boom tot ik zei;'Het eten is bijna klaar,
als er nu niet geraapt wordt is het rapen taboe.
Alsof er een fluitsignaal gegeven werd, stormden ze alle vier ons tuintje in.
In een mum van tijd hadden ze alles gevonden natuurlijk en toen begon het...
Ze verstopten de gevonden eieren voor elkaar op de onmogelijkste plaatsen,
ze kregen er niet genoeg van!
Sommige vonden ze zelf achteraf niet meer terug!
Ja, die vind ik dan wel weer als ze voor consumptie al lang niet meer geschikt zijn.
So what!
Beloken paasgroetjes voor wie dat nog kent!
Janina
Yorkske, weer te veel hooi op de vork genomen?
Jij bent me d'r eentje! Ik bewonder je!
Yna, 'Jong geleerd is oud gedaan'!
Ook hier hebben ze graag eurokes en toch...
*******************
Pasen voor de groteren
De jongste die zich altijd achtergesteld voelt op de oudste wou eieren rapen.
Ik zei haar dat ze dat nooit zou kunnen inhalen. 'Je kan toch niet verwachten
dat je evenveel kinderkerst-en kinderpaasfeesten kan meemaken als de oudste...
Dan leg ik hier nog eieren voor de achterkleinkinderen'...
Ze blijft het er moeilijk mee hebben al is ze snugger.
Zij was er als eerste met haar mandje en een mooie zelfgemaakte kaart
met onvergetelijke paaswensen.
De anderen kwamen en die keken niet zo uit naar eitjes rapen.
Ze keek de kat uit de boom tot ik zei;'Het eten is bijna klaar,
als er nu niet geraapt wordt is het rapen taboe.
Alsof er een fluitsignaal gegeven werd, stormden ze alle vier ons tuintje in.
In een mum van tijd hadden ze alles gevonden natuurlijk en toen begon het...
Ze verstopten de gevonden eieren voor elkaar op de onmogelijkste plaatsen,
ze kregen er niet genoeg van!
Sommige vonden ze zelf achteraf niet meer terug!
Ja, die vind ik dan wel weer als ze voor consumptie al lang niet meer geschikt zijn.
So what!
Beloken paasgroetjes voor wie dat nog kent!
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 29 apr 2014, 17:00, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Monika, ik weet nog dat ik van een buurvrouw zo'n boeketje kreeg.
Mijn meiklokjes wilden toen niet gedijen.
Nu, zoveel jaren later willen ze het wel en ze zoeken de onmogelijkste plaats op,
mijn mini gazonnetje. Soit! Ze doen het goed en ik doe de rest.
Lieve York, bankkaart kwijt? Dat overkwam me ook maar ik was nog meer kwijt!
Mijn portefeuille werd gepikt terwijl ik me misleiden liet door een man
die in de snoepafdeling zijn gading niet vond. Behulpzaam als ik zijn wou werd ik afgeleid
en intussen maakte zijn compane mijn tas leeg en ging aan de haal met mijn portemone.
Het heeft me drie uur gekost op het politiebureau voor de aangifte van diefstal opgesteld was
en ongeveer 150 euro om alle kaarten die erin zaten te annuleren en te vernieuwen,
nieuwe geldbeurs niet meegerekend.
De dierbaarste foto's zaten er ook in, die kan ik met geen geld terugkopen.
Dat vind ik nog het ergste van die diefstal.
Ik heb mijn les geleerd. Niemand zal me nog afleiden als ik winkel en als dat wel zou gebeuren
dan ligt mijn hand boven op mijn tas.
"Mijn broeder van een andere moeder", leuk!
Ria, mooie tekst.
Vaak denk ik wel dat ik bevriend ben met de kleine dingen.
Een plakbriefje van een kleinkind ergens waar ik het niet verwacht :"Ik hou van jou" en meer van die
doodgewone dingen die toch niet zo doodgewoon zijn.
Dat zijn kleine dingen, geen grootse, voor mij wel!
Een vlinder die zich opwarmt in de zon en wegfladdert als mijn schaduw zijn uploading verstoort,
een kevertje dat kriskras naar de andere kant van het wandelpad wil waar ik loop en nog zoveel meer...
Dat dacht ik gisteren na een lange wandeling op toeristenarme paadjes.
Rustend op een bank van gerecikleerd goed werd ik getrakteerd op een vogelconcert, wijd weg van alle gejaagdheid.
Ik had er wel drie tenten willen bouwen...
Robbe, jij redde er ééntje van de verdrinkingsdood. Ik heb er eentje van het fietspad gehaald, verkleumd als ie was na een koude nacht. Lang geleden dat ik een meikever van zo dichtbij kon bewonderen!
***********************
Poes
Ongeveer vier jaar moet ze nu zijn, we weten het niet zeker.
Wat we wel zeker weten is, dat ze een thuisloos poesje was dat het
overgebleven eten van onze gasthondjes gulzig verslond.
Echt wild was ze niet, nieuwsgierig wel!
En toen kwam die barre winter met veel sneeuw eind december.
We konden niet anders dan het in onze veranda lokken.
Nood gedwongen liet het zich verleiden.
Ik wist het wel, na de veranda was de keuken nieuw terrein en daarna
volgde de rest van het huis, naar boven mocht ze niet, naar de kelder ook niet maar bij
iedere onachtzaamheid van ons glipte ze langs een opengelaten deur ongemerkt
naar voor haar onbekend terrein, haar groeiende habitat.
Het klikte niet met de gastblaffertjes en eigenlijk wilden we ook geen huisdier meer.
We hadden genoeg aan de verzorging van de dierentuin van onze kleinkinderen als die weer eens
met vakantie gingen.
We brachten haar naar het asiel ter adoptie.
Al gehecht aan haar hield ik nauw contact met dat asiel want ik wou wel weten of ze goed terecht
zou komen.
Na drie weken kreeg ik te horen dat niemand ze wou. Ze was al te groot.
We hebben ons niet lang bedacht. Dat poesje dat hier schooide, was eigenlijk al een
beetje ons katje geworden. We haalden haar terug!
Maar Poes heeft geen blijvend stekje. Ze wil altijd naar buiten, komt terug als het haar
past, komt niet als we haar roepen, ze doet, denk ik, wat alle katten doen,
langs je benen strijken als ze iets hebben wil, op je krant neerstrijken als ze aandacht wil en
ze heeft haar manier om duidelijk te maken dat etenstijd er aankomt?
Waar ze zich op zonnige dagen bezighoudt, weet ik niet. Ik zou ze ook wel eens een cameraatje
om haar nek willen doen. Ze is een échte vrijbuitster!
Gek toch! Je wil geen huisdier meer en je hebt er eentje tegen wil en dank!
De opgelopen trauma's met de blaffertjes blijven.
Als ze de bel hoort of er stopt een auto voor de deur loopt ze grommend weg,
gaat zich verstoppen onder een grote plant of miauwt klaaglijk aan de achterdeur.
Toch ga je van ze houden, hoe ze ook is ..en al wou je ze niet...Ze is er,
ook een dier laat je niet in de steek!
En dan denk ik meteen aan zoveel kindjes, thuisloos, verweesd, in de steek gelaten...
"Poes, je weet niet hoe goed je het hebt, je bent een beetje een huisdier geworden, je wil je natje en je droogje, dat kan maar dan verwacht ik ook dat je je nagels intrekt als ik je wil controleren op vlooien. Ik doe het voor je eigen welzijn maar in dat klein kopje van jou lijkt het wel een aanval. Ooit misschien ga je het begrijpen, beter laat dan nooit als laat dan niet te laat is..."
Janina
Mijn meiklokjes wilden toen niet gedijen.
Nu, zoveel jaren later willen ze het wel en ze zoeken de onmogelijkste plaats op,
mijn mini gazonnetje. Soit! Ze doen het goed en ik doe de rest.
Lieve York, bankkaart kwijt? Dat overkwam me ook maar ik was nog meer kwijt!
Mijn portefeuille werd gepikt terwijl ik me misleiden liet door een man
die in de snoepafdeling zijn gading niet vond. Behulpzaam als ik zijn wou werd ik afgeleid
en intussen maakte zijn compane mijn tas leeg en ging aan de haal met mijn portemone.
Het heeft me drie uur gekost op het politiebureau voor de aangifte van diefstal opgesteld was
en ongeveer 150 euro om alle kaarten die erin zaten te annuleren en te vernieuwen,
nieuwe geldbeurs niet meegerekend.
De dierbaarste foto's zaten er ook in, die kan ik met geen geld terugkopen.
Dat vind ik nog het ergste van die diefstal.
Ik heb mijn les geleerd. Niemand zal me nog afleiden als ik winkel en als dat wel zou gebeuren
dan ligt mijn hand boven op mijn tas.
"Mijn broeder van een andere moeder", leuk!
Ria, mooie tekst.
Vaak denk ik wel dat ik bevriend ben met de kleine dingen.
Een plakbriefje van een kleinkind ergens waar ik het niet verwacht :"Ik hou van jou" en meer van die
doodgewone dingen die toch niet zo doodgewoon zijn.
Dat zijn kleine dingen, geen grootse, voor mij wel!
Een vlinder die zich opwarmt in de zon en wegfladdert als mijn schaduw zijn uploading verstoort,
een kevertje dat kriskras naar de andere kant van het wandelpad wil waar ik loop en nog zoveel meer...
Dat dacht ik gisteren na een lange wandeling op toeristenarme paadjes.
Rustend op een bank van gerecikleerd goed werd ik getrakteerd op een vogelconcert, wijd weg van alle gejaagdheid.
Ik had er wel drie tenten willen bouwen...
Robbe, jij redde er ééntje van de verdrinkingsdood. Ik heb er eentje van het fietspad gehaald, verkleumd als ie was na een koude nacht. Lang geleden dat ik een meikever van zo dichtbij kon bewonderen!
***********************
Poes
Ongeveer vier jaar moet ze nu zijn, we weten het niet zeker.
Wat we wel zeker weten is, dat ze een thuisloos poesje was dat het
overgebleven eten van onze gasthondjes gulzig verslond.
Echt wild was ze niet, nieuwsgierig wel!
En toen kwam die barre winter met veel sneeuw eind december.
We konden niet anders dan het in onze veranda lokken.
Nood gedwongen liet het zich verleiden.
Ik wist het wel, na de veranda was de keuken nieuw terrein en daarna
volgde de rest van het huis, naar boven mocht ze niet, naar de kelder ook niet maar bij
iedere onachtzaamheid van ons glipte ze langs een opengelaten deur ongemerkt
naar voor haar onbekend terrein, haar groeiende habitat.
Het klikte niet met de gastblaffertjes en eigenlijk wilden we ook geen huisdier meer.
We hadden genoeg aan de verzorging van de dierentuin van onze kleinkinderen als die weer eens
met vakantie gingen.
We brachten haar naar het asiel ter adoptie.
Al gehecht aan haar hield ik nauw contact met dat asiel want ik wou wel weten of ze goed terecht
zou komen.
Na drie weken kreeg ik te horen dat niemand ze wou. Ze was al te groot.
We hebben ons niet lang bedacht. Dat poesje dat hier schooide, was eigenlijk al een
beetje ons katje geworden. We haalden haar terug!
Maar Poes heeft geen blijvend stekje. Ze wil altijd naar buiten, komt terug als het haar
past, komt niet als we haar roepen, ze doet, denk ik, wat alle katten doen,
langs je benen strijken als ze iets hebben wil, op je krant neerstrijken als ze aandacht wil en
ze heeft haar manier om duidelijk te maken dat etenstijd er aankomt?
Waar ze zich op zonnige dagen bezighoudt, weet ik niet. Ik zou ze ook wel eens een cameraatje
om haar nek willen doen. Ze is een échte vrijbuitster!
Gek toch! Je wil geen huisdier meer en je hebt er eentje tegen wil en dank!
De opgelopen trauma's met de blaffertjes blijven.
Als ze de bel hoort of er stopt een auto voor de deur loopt ze grommend weg,
gaat zich verstoppen onder een grote plant of miauwt klaaglijk aan de achterdeur.
Toch ga je van ze houden, hoe ze ook is ..en al wou je ze niet...Ze is er,
ook een dier laat je niet in de steek!
En dan denk ik meteen aan zoveel kindjes, thuisloos, verweesd, in de steek gelaten...
"Poes, je weet niet hoe goed je het hebt, je bent een beetje een huisdier geworden, je wil je natje en je droogje, dat kan maar dan verwacht ik ook dat je je nagels intrekt als ik je wil controleren op vlooien. Ik doe het voor je eigen welzijn maar in dat klein kopje van jou lijkt het wel een aanval. Ooit misschien ga je het begrijpen, beter laat dan nooit als laat dan niet te laat is..."
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
ok
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 01 nov 2015, 17:29, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Silver, ik voel me helemaal geen kattenmoeder!
Tien jaar geleden broedden hier nog merels in de klimop, pimpel- en koolmezen in hun kastjes en plots was het gedaan...Verlaten nesten met onuitgebroede eieren.
De buurt was ingepalmd door zwerfkatten. Twee keer per jaar werpen ze en dat ging zo maar door. Veel mensen uit onze straat hebben zo een katje in huis genomen uit medelijden, lieten het steriliseren zodat de populatie moest afnemen.
Jammer genoeg is er ergens één iemand die van dieren houdt maar het probleem niet begrijpt en onderkent. Voederen, laten werpen in een schuurtje en de rest zal geen zorg meer zijn, ze trekken hun plan wel! Ik heb die iemand aangesproken maar ik denk dat het boter aan de galg was.
Vorig jaar nog hebben we het asiel op de hoogte gebracht van een nest verwilderde katjes. Mensen moeten eens gaan nadenken over dierenliefde.
Zo ook de dieren die als geschenk gegeven worden...o, zo lief...maar
wat er daarna volgt is andere koek! Oei,ze worden te groot, ik wil op vakantie, de opvang is te duur en nog zoveel meer...
Dan worden ze uitgezet, achtergelaten of verwaarloosd en aan hun lot overgelaten.
De asielen zitten overvol en niet enkel met dieren van hier maar ook met exoten. In Opglabbeek worden ze opgevangen en dat was oorspronkelijk ook niet de bedoeling.
Ik begrijp uw verontwaardiging, die heb ik en gehad, meermaals!
Ooit hadden we een hond, een cocker. De drie jonge lijsters hadden
net hun nest in de haag verlaten en fladderden onbeholpen rond in ons tuintje. Plots stoof die hond op en ik hoor nog altijd het kraken van dat tere vogellijfje toen het gepakt werd. De hond werd terechtgewezen,
droop af en niet veel later voltrok zich hetzelfde een tweede en een derde keer. Ik had hem willen slaan maar deed het niet.
Hij was blijkbaar gefokt als jachthond en het was zijn instinct, een dier kiest dat niet. Had ik wel geslagen, hij zou het niet eens begrepen hebben...
Silver, mijn Poes zal nooit een kroost moeten zogen, ze is gesteriliseerd en katers interesseren haar geen barst meer, integendeel! Ze is er bang voor! En die kattenpis ruikt niet naar ammoniak maar naar mercaptanen. We roken dat als we vroeger vrienden bezochten in Tessenderlo.
Silver, een dier is en blijft een dier en kan ook niet anders dan dier zijn.
Sommige mensen gedragen zich als dieren... daar heb ik heel wat meer moeite mee!
****************
Yorkske, ik wou dat ik ook zo een kleurrijk parapluutje had om onder te schuilen als de regen of wat dan ook me triest maakt...
Always look on the bright side of life...
Janina
Tien jaar geleden broedden hier nog merels in de klimop, pimpel- en koolmezen in hun kastjes en plots was het gedaan...Verlaten nesten met onuitgebroede eieren.
De buurt was ingepalmd door zwerfkatten. Twee keer per jaar werpen ze en dat ging zo maar door. Veel mensen uit onze straat hebben zo een katje in huis genomen uit medelijden, lieten het steriliseren zodat de populatie moest afnemen.
Jammer genoeg is er ergens één iemand die van dieren houdt maar het probleem niet begrijpt en onderkent. Voederen, laten werpen in een schuurtje en de rest zal geen zorg meer zijn, ze trekken hun plan wel! Ik heb die iemand aangesproken maar ik denk dat het boter aan de galg was.
Vorig jaar nog hebben we het asiel op de hoogte gebracht van een nest verwilderde katjes. Mensen moeten eens gaan nadenken over dierenliefde.
Zo ook de dieren die als geschenk gegeven worden...o, zo lief...maar
wat er daarna volgt is andere koek! Oei,ze worden te groot, ik wil op vakantie, de opvang is te duur en nog zoveel meer...
Dan worden ze uitgezet, achtergelaten of verwaarloosd en aan hun lot overgelaten.
De asielen zitten overvol en niet enkel met dieren van hier maar ook met exoten. In Opglabbeek worden ze opgevangen en dat was oorspronkelijk ook niet de bedoeling.
Ik begrijp uw verontwaardiging, die heb ik en gehad, meermaals!
Ooit hadden we een hond, een cocker. De drie jonge lijsters hadden
net hun nest in de haag verlaten en fladderden onbeholpen rond in ons tuintje. Plots stoof die hond op en ik hoor nog altijd het kraken van dat tere vogellijfje toen het gepakt werd. De hond werd terechtgewezen,
droop af en niet veel later voltrok zich hetzelfde een tweede en een derde keer. Ik had hem willen slaan maar deed het niet.
Hij was blijkbaar gefokt als jachthond en het was zijn instinct, een dier kiest dat niet. Had ik wel geslagen, hij zou het niet eens begrepen hebben...
Silver, mijn Poes zal nooit een kroost moeten zogen, ze is gesteriliseerd en katers interesseren haar geen barst meer, integendeel! Ze is er bang voor! En die kattenpis ruikt niet naar ammoniak maar naar mercaptanen. We roken dat als we vroeger vrienden bezochten in Tessenderlo.
Silver, een dier is en blijft een dier en kan ook niet anders dan dier zijn.
Sommige mensen gedragen zich als dieren... daar heb ik heel wat meer moeite mee!
****************
Yorkske, ik wou dat ik ook zo een kleurrijk parapluutje had om onder te schuilen als de regen of wat dan ook me triest maakt...
Always look on the bright side of life...
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
