voor kinderen van 6-66plus

[Janina]

Denook, mooi toch dat gedicht!
Hoe vaker je het leest, hoe intenser je het voelt!

**************
Gedichtenweek


Ergens ooit gelezen of van iemand gehoord.
Het kortste Nederlandstalig gedicht ooit,
misschien wel het kortste van de wereld en het zou van Vondel zijn.

"u
nu"


Als het een grap was heb ik me laten vangen en
dan kan ik alleen maar glimlachen om mijn stommiteit.

Saint Amour!

Een prent uit Humo lang geleden, nooit vergeten!!!



En laat de gevleugelde muze je in slaap wiegen.

Janina

[Robol]

Beste Janina

dat korte gedicht heb ik ooit op tv horen declameren door Marcel Vanthilt....

Graag gegrasduind op je topic !

mvg

Robbe

[Silver Wolf]

ok

[Janina]

Twijfel opgelost! Uit goede bron vernomen!
Vondel won zelfs een prijs voor dit kortste gedicht destijds!


***********************

Silver, weer een gedicht van jou dat ik lees en weer lees.
Méér vragen dan antwoorden.
Ontroerd!

**********************

Zoveel meer dan de hype rond "Vijftig tinten grijs"....







Late, lieve groetjes ,
Janina

[Janina]

Ook 'Kleinkunst' is poësie!



https://www.youtube.com/watch?v=45vUit7MZz0


Slaap wel!
Janina

[Silver Wolf]

ok

[Norman12]

.
Yanina

Dimitri nog eens onder de aandacht brengen : wat goed

www.youtube.com/watch?v=UZ1yGFneJV8

Er Staren Steeds Meer Mensen Naar De Hemel

Nergens zijn de nachten zo mooi als in India
Ja, nergens stond ik zo dicht onder de maan
En zag ik sterren zo talrijk fonkelend aan de hemel staan
Als in India, maar ook in Afrika
Waar ze vaak collectief in vervoering de kosmos gadeslaan
Ja, daar zie je ook mensen die stil blijven staan en niet verder gaan.
Met de blik omhoog en een verlangend oog
Het is een boeiend schouwspel.

Er staren steeds meer mensen naar de hemel
En niet eens zozeer meer naar de maan
En wie weet, dromen ze van andere blauwe planeten
Ofwel gewoon even weg, even los van dit aardse bestaan.

Ja, nergens zijn de nachten zo mooi als in India
Maar ook in de woestijn, ergens op het strijdtoneel
Staren jonge soldaten ontroerd naar dit wonderlijk tafereel.

Het is een mooie nacht waarin wordt afgewacht
En over de grens ja, ook daar staat een leger te veel
Ook daar staan soldaten, jonge mensen, al even emotioneel
met de blik omhoog en een verlangend oog
Het is een fascinerend schouwspel.

Er staren steeds meer mensen naar de hemel
En niet eens zozeer meer naar de maan
En wie weet dromen zij, die soldaten alleen maar van vrede
Ofwel gewoon even weg, even los van dit aardse bestaan.



Ook poëtisch : Yoshitoshi Kanemaki

[denook]

VALENTIJN


minnedichten
dichter door het minnen
aantrekken en omhelzen
wegdromen in armen
kijken met gesloten ogen
en voelen dat het goed is
hoe een hart sneller slaat
bij het kussen
zoenen klinkt mooier
op de dag van Valentijn

denook 2001

[Janina]

Silver, 'Wolf'!
Bedankt!

Voor jou en zoveel anderen die zoeken naar....

ttps://www.youtube.com/watch?v=uB-LLVMiPdU

******************

Norman, Jij weet het ook wel denk ik...
Hoe onbestendiger het bestaan is, hoe meer mensen
naar de hemel verlangen .
En zeggen dat ze hier op deze unieke planeet alles zouden kunnen hebben als ze eensgezind achter het standpunt staan dat dood en vernieling zaaien om hun onwezenlijke machtsdromen te verwezenlijken in welke of wiens naam dan ook, nefast is. En ja, ik word soms zo moe van al dat gedoe en van alle fanatiekelingen.

Nergens zijn de nachten zo mooi als in India, zal wel zijn!
Dan moet je alleen maar naar de hemel kijken en al de rest vergeten.

*******************

denook, 'Valentijn'
Een feest dat ik vroeger niet kende. Nu is het een hype, een feest en blijkbaar ingeburgerd zoals zovele andere voorheen.
Ik geef toe, het heeft iets maar het raakt me meer in de zin van toen...


Reinhard Mey - Als de dag van toen

Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewuster trouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
een stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."

Ik weet nog goed hoe alles eens begon.
Hoe vol geheimen was de weg die voor ons lag.
Een weg waarvan je soms de rand niet zag.
Maar wat er ook gebeurde, aan 't einde scheen de zon.
Ik tel de dagen die sindsdien verstreken,
al lang niet meer op de vingers van 1 (één) hand.
Maar ook de tijd kan niets meer van jouw beeld verbleken,
al is de weg ook nog zo lang, naar ons land.

Ik heb zo vaak geprobeerd je te doorgronden,
zoals je in ieder boek lezen kan waardoor.
en zag toch na al die lessen het doel versomberen.
Want vandaag weet ik nog minder dan ooit tevoor.
Ik heb 100 maal gezien zonder te begrijpen,
wat gij nu werkelijk wilde en ook elke keer.
als ik verwachtte alles te bereiken,
Want vandaag weet ik nog minder dan ooit tevoor.
kwam weer de wind en blies me weg als een veer.

Verdriet en geluk zijn aan elke tijd verbonden
dat in sneltrein vaart en sneller langs ons suist
nog steeds helen de tijden alle wonden
al denk ik vaak aan de dag dat ik leefde in jouw huis
nee geen enkel uur is er dat ik berouw,
al geldt voor mij als troost
slechts de herinnering.
al meer als gisteren dacht ik nu aan jou.
maar minder nog als morgen als de dag begint

Als de dag van toen, hou ik van jou.
Misschien oprechter en bewuster trouw.
Want toch steeds weer is een dag zonder haar een verloren dag,
met stil verlangen naar.
Weer een dag als toen, waarop ze zei:
"Jij bent mijn leven sta aan mijn zij.
En wat, wat er ook gebeuren mag.
Ik hou nog meer van jou,
als toen die dag."

14 februarigroetjes van Janina

[Silver Wolf]

ok

[elisa20]

Dag Janina,

Bij het lezen in je topic bemerkte ik vol verbazing en spijt dat ik jou
zelfs mijn nieuwjaarswensen niet heb toegestuurd.
Mijn excuses hiervoor en nu zend ik jou
mijn late wensen voor vrede en vreugde in 2015
(Ik had een moeilijke tijd en kon nu eindelijk komen lezen )

Jouw prachtige inzendingen en ook deze van je lezers
hebben mij intens laten genieten en bezinnen ,
waarvoor mijn hartelijke dank

Winterse groetjes,
elisa

[Janina]

Silver,

'Tot onze ziel in de eeuwigheid verdwijnt'...

En na ons komen er anderen met hun dromen
hun smachten, hun streven,
hun trauma's, hun zweven
hun doen en laten en nog zoveel meer.
Allen hier even leven
proeven van alles
en aan het eind van de reis zich afvragen
of dit het was.
Ja, dat was het!
Ik, klein niksje in het grote geheel
maar zoveel meer voor mijn kleine wereld.

Graag gelezen!

***********

Lieve Elisa, ook ik heb niet aan iedereen wensen gestuurd.
Alleszins bedankt maar jouw excuses hoeven écht niet voor mij,
ik vind het fijn dat je weer komt lezen.
De lange winteravonden, de grijze luchten, de eindejaarsfeesten, het drukt op mensen die met verlies moeten leven.
Nu de dagen lengen en de lente stilaan haar lopers uitlegt, is er weer iets om naar uit te kijken...Bloeiende krokusjes, parende meesjes...ik noem zo maar wat. Ach, wie ben ik om dat te zeggen.

Jij geeft me winterse groetjes,
ik stuur jou alvast lentegroetjes!

*************



'K zag al dagen pimpelmeesjes stoeien...
al te vroeg met vlinders in de buik...
Hun huisje heb ik weggenomen ,
ik wil niet zoals vorig jaar
een verlaten nest
met 12 niet uitgebroede eitjes vinden.
Was Poes hun 'boekat', ik weet het niet
ik bespaar ze, hoop ik,
vogelverdriet.

Het nestje met de eitjes
ligt als een relikwie
zorgvuldig in een bloempotje geborgen.
Een beloftevol kroost...
zonder ooit een morgen...





Janina

[Norman12]

.
Janina

Dank voor je bezoekje
Hier wat luchtigs ter compensatie

[YNA]

Janina

Ik kom je nog een fijn weekend wensen !
groetjes van Yna

[Janina]

Hé, Yorkske, je bent er weer. Hoe is het met jou en Lilly?

Norman, iedereen krijgt wel eens een dipje en met jouw vlinders ging het raderwerk in mijn denken zijn gang,
bijna zoals het kriepend en schurend geluid van die ouwe klok hier.
En dan denk ik aan zoveel mooie teksten van toen

Verdronken vlinder


Zo te sterven op het water
met je vleugels van papier,
zo maar drijven na het vliegen,
in de wolken drijf je hier.
Met je kleuren die vervagen,
zonder zoeken, zonder vragen.
Eindelijk voor altijd rusten
met de bloemen die je kuste.
Geuren die je hebt geweten,
alles kan je nu vergeten,
op het water wieg je heen en weer.
Zo te sterven op het water
met je vleugels van papier.

Als een vlinder die toch vliegen kan
tot in de blauwe lucht,
als een vlinder, altijd vrij
en voor het leven op de vlucht,
wil ik sterven op het water,
maar dat is een zorg van later.
Ik wil nu als vlinder vliegen,
op de bloemenblaren wiegen.
Maar zo hoog kan ik niet komen,
dus ik vlieg maar in mijn dromen.
Altijd ben ik voor het leven op de vlucht,
als een vlinder die toch vliegen kan
tot in de blauwe lucht.

Om te leven, dacht ik,
je zou een vlinder moeten zijn,
om te vliegen heel ver weg
van alle leed en alle pijn.
Maar ik heb niet langer hinder
van jaloers zijn op een vlinder.
Want zelfs vlinders moeten sterven,
laat ik niet mijn vreugd bederven.
Ik kan zonder vliegen leven.
Wat zal ik nog langer geven
om een vlinder die verdronken is in mij?
Om te leven hoef ik
echt geen vlinder meer te zijn.

[/url] https://www.youtube.com/watch?v=RuzURu2pAIk[url]


Mooi toch die teksten van toen!

Bedankt Norman, weer even gegraven in de put van mijn herinneringen!

LG, Janina