voor kinderen van 6-66plus
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Bloesemblaadjes werden met onverbiddelijke windadem van hun hartjes gescheurd. Levensechte confetti die overmorgen weer verdwijnt, niet zoals de karnavalsconfetti die nog maanden in gleufjes tussen de keien herinnert aan die ene gekke dag.
Maar achter en tussen wolkenformaties door schijnt ze, de zon.
Dans dan maar, ook met wolven, ik vond het een heel aangrijpende film.
Slaap wel,
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
ok
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 01 nov 2015, 07:12, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Silver, weer graag gelezen en gedeeld.
En na de regendans met jou, dit, een oudje waar ik van hield...
Allicht vind jij in je archief ook een toepasselijk gedicht, ik ben er zeker van!
https://www.youtube.com/watch?v=FscIgtDJFXg
MLG, Janina
En na de regendans met jou, dit, een oudje waar ik van hield...
Allicht vind jij in je archief ook een toepasselijk gedicht, ik ben er zeker van!
https://www.youtube.com/watch?v=FscIgtDJFXg
MLG, Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
ok
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 01 nov 2015, 07:12, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Silver, het is natuurlijk mijn stekje maar jij bent er welkom.
...................
Voor alle mama's ter wereld
verdrukt, gevlucht of gevierd
geen duur rozenboeket
en liefst niet in een vaas gezet...
Vergeet ze niet!
Janina
...................
Voor alle mama's ter wereld
verdrukt, gevlucht of gevierd
geen duur rozenboeket
en liefst niet in een vaas gezet...
Vergeet ze niet!
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Soms spookt er een idee door je gedachten, uiteindelijk schrijf je het neer en na die eerste twee zinnetjes steekt de twijfel de kop op.
Schrappen dan maar! Wie zijn pc intensief gebruikt, doet dat met een simpel klikje, delete, ik dus niet. Ik hou het nog altijd bij mijn oude vertrouwde potloodje dat zacht krassend de blocnote van gerecycleerd papier beschrijft. Als de twijfels overheersen dan verdwijnen de beschreven velletjes, ook de tekeningen, in een doos met het etiketje: "Misschien voor later.”
Ik moet nu echt glimlachen want mijn man deed zo zijn best om me uit te leggen hoe je omgaat met die pc en de mapjes, daarbij gebruikte hij een virtueel beeld van dozen en hun onderverdeling. Een grote doos daarin weer een kleinere enz... Ik begreep het wel, maar het boeide me niet zo. Ik wou alleen maar met die pc doen wat ik voor ogen had. Intussen weet ik dat het allesbehalve simpel is... Mijn mapjes zijn echte dozen en ik weet precies waar alles terug te vinden is. Te veel belandde in mijn dozen en als ik dan al eens alles wil sorteren en elimineren dan is het geen opruiming meer want veel verdwijnt weer terug in de oude vertrouwde doos en in dezelfde kast. Soms wordt iets herschreven en daarom geef ik het hier vrij. Mijn oud verhaal kent geen einde, geen triest noch een happy-end tenzij iemand er een aan spint………
*******************
Ze woonden er al eeuwen, daarvan waren ze heilig overtuigd. Voor hen woonden er anderen maar dat was hen niet met de honingdauw ingelepeld. Ze wisten wat ze wisten, niet minder, ook niet meer. Geruchten over een naderend onheil werden daarom ook niet serieus genomen. Onheilsprofeten waren er genoeg. Ze hadden toch een perfecte maatschappij, strategisch en in alle opzichten een voorbeeld “Samen sterk!”. Zorg voor hen die niet meer nuttig waren, was er niet. Geen eretekens voor gesneuvelde soldaten, het nageslacht en de bevoorrading waren hun grootste zorg.
Ze bouwden babykamers en honderden nurses zorgden dag en nacht voor het kroost. Soldaten bewaakten de poorten van het bastion, verkenners spioneerden en rooftochten waren er helaas ook! Individualisme werd niet getolereerd en meteen afgestraft met de dood. Net daarom dachten ze niet meer na tenzij hier of daar een enkeling, een dromer voor zover ie nog dromen kon.
In barre tijden was het onmogelijk om de vele hongerige monden te voeden. Jonge gedrevenen zochten wanhopig naar eten en ze vonden het! Ze kwamen thuis met de zoetste heerlijkheden uit toverdoosjes, doosjes van Pandora. Velen gingen dood en zij die het overleefden, ploeterden voort tot op die fatale dag. Afgrijselijk grote robots bestuurd door tweevoeters vernielden alles wat ze zo zorgzaam hadden opgebouwd.
Paniek alom! De nurses met de baby’s in hun armen liepen van hier naar daar en weerom. Ja, ze hadden wel een noodplan A en B en C, maar dit hadden ze niet voorzien. Zij die nog konden, haastten zich naar de bosrand. Daar stond de rode garde al paraat. “Jullie komen er niet in, orders zijn orders, hier is de grens!” Hoe de vluchtelingen ook hun best deden om het uit te leggen ze kregen geen gehoor. Een kleine dappere nurse met vier mierenpoppen in haar armen nam moedig het woord: ”We zijn allemaal maar mieren, jullie roden met een droomthuis, wij verjaagd… Hebben jullie geen hart?” Niets overtuigde de rode krijgers.
Maar daar verscheen de rode mierenkoningin met haar trouwe escorte. Ze sprak:
“Ik heet jullie welkom. Weet en onthoud dat er in ons bos wetten zijn die door de bewoners aanvaard en gerespecteerd worden. Ik geef toe dat het hier ook niet altijd is hoe het moet zijn, maar we helpen elkaar in tijden van nood.” Even waardig als ze verscheen, werd ze weer weggedragen.
De soldaten dropen af en later konden de kleine zwarte huismieren hun nederzettingen uitbouwen aan de bosrand in een soort niemandsland.
Het modderde wat aan zoals bij elk nieuw initiatief en de onrust nam toe. Steeds meer bosmieren vonden dat die kleine emigranten niet thuishoorden in hun bos. “Ze willen altijd maar meer, eerst een onderkomen, daarna inspraak en dan aanspraak op de honingplanten en de bladluizenkolonies. En wij laten ze maar begaan!” De opruiende taal miste haar doel niet. Ondanks alle welgemeende verzoeningspogingen van beide kanten laaide de oorlog op in het eens zo vreedzame bos.
Het was hoogzomer, de zon zinderde in de wolkeloze hemel, iedere dauwdruppel was een schat voor de bosbewoners. Aan de einder pakten dreigende wolkenformaties samen. Dondergeroffel zwol aan en dan die ene bliksemflits! Droge grasjes en takjes vatten vuur. Bosbrand! De ramp was niet te overzien. De weinige kleine mieren die het inferno overleefden, vluchtten weer terug naar hun thuisland. Het lot van de rode mieren was voorlopig en ondanks alles niet langer hun zorg. En toen herhaalde hun geschiedenis zich van voor af aan opnieuw tenzij iemand er een ander verhaal aan spint.
Janina
Zin om verder te spinnen?
Schrappen dan maar! Wie zijn pc intensief gebruikt, doet dat met een simpel klikje, delete, ik dus niet. Ik hou het nog altijd bij mijn oude vertrouwde potloodje dat zacht krassend de blocnote van gerecycleerd papier beschrijft. Als de twijfels overheersen dan verdwijnen de beschreven velletjes, ook de tekeningen, in een doos met het etiketje: "Misschien voor later.”
Ik moet nu echt glimlachen want mijn man deed zo zijn best om me uit te leggen hoe je omgaat met die pc en de mapjes, daarbij gebruikte hij een virtueel beeld van dozen en hun onderverdeling. Een grote doos daarin weer een kleinere enz... Ik begreep het wel, maar het boeide me niet zo. Ik wou alleen maar met die pc doen wat ik voor ogen had. Intussen weet ik dat het allesbehalve simpel is... Mijn mapjes zijn echte dozen en ik weet precies waar alles terug te vinden is. Te veel belandde in mijn dozen en als ik dan al eens alles wil sorteren en elimineren dan is het geen opruiming meer want veel verdwijnt weer terug in de oude vertrouwde doos en in dezelfde kast. Soms wordt iets herschreven en daarom geef ik het hier vrij. Mijn oud verhaal kent geen einde, geen triest noch een happy-end tenzij iemand er een aan spint………
*******************
Ze woonden er al eeuwen, daarvan waren ze heilig overtuigd. Voor hen woonden er anderen maar dat was hen niet met de honingdauw ingelepeld. Ze wisten wat ze wisten, niet minder, ook niet meer. Geruchten over een naderend onheil werden daarom ook niet serieus genomen. Onheilsprofeten waren er genoeg. Ze hadden toch een perfecte maatschappij, strategisch en in alle opzichten een voorbeeld “Samen sterk!”. Zorg voor hen die niet meer nuttig waren, was er niet. Geen eretekens voor gesneuvelde soldaten, het nageslacht en de bevoorrading waren hun grootste zorg.
Ze bouwden babykamers en honderden nurses zorgden dag en nacht voor het kroost. Soldaten bewaakten de poorten van het bastion, verkenners spioneerden en rooftochten waren er helaas ook! Individualisme werd niet getolereerd en meteen afgestraft met de dood. Net daarom dachten ze niet meer na tenzij hier of daar een enkeling, een dromer voor zover ie nog dromen kon.
In barre tijden was het onmogelijk om de vele hongerige monden te voeden. Jonge gedrevenen zochten wanhopig naar eten en ze vonden het! Ze kwamen thuis met de zoetste heerlijkheden uit toverdoosjes, doosjes van Pandora. Velen gingen dood en zij die het overleefden, ploeterden voort tot op die fatale dag. Afgrijselijk grote robots bestuurd door tweevoeters vernielden alles wat ze zo zorgzaam hadden opgebouwd.
Paniek alom! De nurses met de baby’s in hun armen liepen van hier naar daar en weerom. Ja, ze hadden wel een noodplan A en B en C, maar dit hadden ze niet voorzien. Zij die nog konden, haastten zich naar de bosrand. Daar stond de rode garde al paraat. “Jullie komen er niet in, orders zijn orders, hier is de grens!” Hoe de vluchtelingen ook hun best deden om het uit te leggen ze kregen geen gehoor. Een kleine dappere nurse met vier mierenpoppen in haar armen nam moedig het woord: ”We zijn allemaal maar mieren, jullie roden met een droomthuis, wij verjaagd… Hebben jullie geen hart?” Niets overtuigde de rode krijgers.
Maar daar verscheen de rode mierenkoningin met haar trouwe escorte. Ze sprak:
“Ik heet jullie welkom. Weet en onthoud dat er in ons bos wetten zijn die door de bewoners aanvaard en gerespecteerd worden. Ik geef toe dat het hier ook niet altijd is hoe het moet zijn, maar we helpen elkaar in tijden van nood.” Even waardig als ze verscheen, werd ze weer weggedragen.
De soldaten dropen af en later konden de kleine zwarte huismieren hun nederzettingen uitbouwen aan de bosrand in een soort niemandsland.
Het modderde wat aan zoals bij elk nieuw initiatief en de onrust nam toe. Steeds meer bosmieren vonden dat die kleine emigranten niet thuishoorden in hun bos. “Ze willen altijd maar meer, eerst een onderkomen, daarna inspraak en dan aanspraak op de honingplanten en de bladluizenkolonies. En wij laten ze maar begaan!” De opruiende taal miste haar doel niet. Ondanks alle welgemeende verzoeningspogingen van beide kanten laaide de oorlog op in het eens zo vreedzame bos.
Het was hoogzomer, de zon zinderde in de wolkeloze hemel, iedere dauwdruppel was een schat voor de bosbewoners. Aan de einder pakten dreigende wolkenformaties samen. Dondergeroffel zwol aan en dan die ene bliksemflits! Droge grasjes en takjes vatten vuur. Bosbrand! De ramp was niet te overzien. De weinige kleine mieren die het inferno overleefden, vluchtten weer terug naar hun thuisland. Het lot van de rode mieren was voorlopig en ondanks alles niet langer hun zorg. En toen herhaalde hun geschiedenis zich van voor af aan opnieuw tenzij iemand er een ander verhaal aan spint.
Janina
Zin om verder te spinnen?
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
ok
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 01 nov 2015, 07:08, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Robol - Lid geworden op: 25 dec 2004, 14:48
- Locatie: Beringen
Over mieren gesproken...
Dat de soldaten van mieren hun leven kunnen opofferen om hun kolonie tegen indringers te beschermen, is bekend. Het suïcidale gedrag is evolutionair verklaarbaar, want de dieren offeren zich op voor de naaste familie: mieren in een nest zijn genetisch sterk verwant aan elkaar.
Toch blijft het verbazen hoe ver de natuur kan gaan in de ontwikkeling van kamikazegedrag. Entomoloog Johan Billen en zijn team van de K.U.Leuven rapporteren in de Acta Zoologica dat een mierensoort uit Borneo de grootste klieren ooit beschreven in de mierenwereld heeft ontwikkeld, en dat die dienen om aanvallers te bewerken met een kleverige substantie die hen verlamt.
De mierensoldaten offeren bijna heel hun lichaam op om er een reservoir voor de stof van te maken. Bij een aanval barsten ze letterlijk open om de stof vrij te zetten ter verdediging van het nest. Ze sterven bijna onmiddellijk na deze kamikazedaad.
De natuur is wonderbaar,
Robbe
Dat de soldaten van mieren hun leven kunnen opofferen om hun kolonie tegen indringers te beschermen, is bekend. Het suïcidale gedrag is evolutionair verklaarbaar, want de dieren offeren zich op voor de naaste familie: mieren in een nest zijn genetisch sterk verwant aan elkaar.
Toch blijft het verbazen hoe ver de natuur kan gaan in de ontwikkeling van kamikazegedrag. Entomoloog Johan Billen en zijn team van de K.U.Leuven rapporteren in de Acta Zoologica dat een mierensoort uit Borneo de grootste klieren ooit beschreven in de mierenwereld heeft ontwikkeld, en dat die dienen om aanvallers te bewerken met een kleverige substantie die hen verlamt.
De mierensoldaten offeren bijna heel hun lichaam op om er een reservoir voor de stof van te maken. Bij een aanval barsten ze letterlijk open om de stof vrij te zetten ter verdediging van het nest. Ze sterven bijna onmiddellijk na deze kamikazedaad.
De natuur is wonderbaar,
Robbe
walk on with hope in your heart
And you'll never walk alone...
And you'll never walk alone...
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Gisteren nodigde ik uit om verder te spinnen op mijn verzinseltje.
Vandaag lees ik wat twee "Spidermen" schreven.
Silver , heel graag gelezen wat je verderspon!
Robbe, de natuur gaat haar gang. Wij zijn te veel met andere dingen bezig
en staan nog zelden stil bij wonderen die voor de meesten geen wonderen zijn.
Bedankt voor dat web S en R
Ik heb weer bijgeleerd!
MLG.
Janina
Vandaag lees ik wat twee "Spidermen" schreven.
Silver , heel graag gelezen wat je verderspon!
Robbe, de natuur gaat haar gang. Wij zijn te veel met andere dingen bezig
en staan nog zelden stil bij wonderen die voor de meesten geen wonderen zijn.
Bedankt voor dat web S en R
Ik heb weer bijgeleerd!
MLG.
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
RIP, Dimitri,
Ik heb genoten van je songs en doe het nog!
Bedankt!
https://www.youtube.com/watch?v=9zEVOyq5lwI
Ik heb genoten van je songs en doe het nog!
Bedankt!
https://www.youtube.com/watch?v=9zEVOyq5lwI
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Janina - Lid geworden op: 29 mar 2009, 23:32
- Locatie: Borgloon
Eergisteren plaatste ik een oproep op mijn FB om reekalfjes met rust te laten. En dan lees ik vandaag in de krant het schrijnend verhaal over een reekalfje.
Wat er toe bijdroeg dat het uiteindelijk stierf weet je natuurlijk niet.
Door mama verstoten om reden die wij niet begrijpen (denk maar aan olifantje Q in Plankendael).
Mama opgeschrikt door wie weet wie of wat en in paniek vergeten waar haar kalfje lag...je kan zoveel veronderstellen en verzinnen...
Laatst reden we terug naar huis en net voor onze auto wist een egel niet of hij naar links of rechts wou.
Het was nog lang niet avond en ik dacht toch dat egels actief worden als het donkert.,
We stopten, ik heb hem met mijn voet , goed geschoeid, verder geduwd over het fietspad tot in het groen, egeltjes pak je niet aan met blote handen.
Dat ging vrij gemakkelijk want hij rolde zich op tot een bolletje.
Even een egeltje rollebollen.
Achter ons nam de file toe. Ik gebaarde naar de chauffeur achter ons "Sorry, ik kan niet anders".
Niemand toeterde geënerveerd voor het oponthoud.
Achteraf dacht ik:"Misschien loopt die egel weer terug naar de weg en zal ie toch nog aan zijn einde komen onder autobanden of hij was ziek en het noorden kwijt, dat kan ook.
Veel konijntjes met mixomatose hebben we gezien tijdens onze wandelingen. Gruwelijke ziekte!
En dan zou je wel ergens een stok willen vinden om ze uiteindelijk uit hun lijden te verlossen, maar die vind je dan niet meteen...En dan ga je naar huis met een dubbel gevoel.
De natuur is mooi en ook medogenloos. Wie niet mee is gezien en wordt een buit.
Janina
Wat er toe bijdroeg dat het uiteindelijk stierf weet je natuurlijk niet.
Door mama verstoten om reden die wij niet begrijpen (denk maar aan olifantje Q in Plankendael).
Mama opgeschrikt door wie weet wie of wat en in paniek vergeten waar haar kalfje lag...je kan zoveel veronderstellen en verzinnen...
Laatst reden we terug naar huis en net voor onze auto wist een egel niet of hij naar links of rechts wou.
Het was nog lang niet avond en ik dacht toch dat egels actief worden als het donkert.,
We stopten, ik heb hem met mijn voet , goed geschoeid, verder geduwd over het fietspad tot in het groen, egeltjes pak je niet aan met blote handen.
Dat ging vrij gemakkelijk want hij rolde zich op tot een bolletje.
Even een egeltje rollebollen.
Achter ons nam de file toe. Ik gebaarde naar de chauffeur achter ons "Sorry, ik kan niet anders".
Niemand toeterde geënerveerd voor het oponthoud.
Achteraf dacht ik:"Misschien loopt die egel weer terug naar de weg en zal ie toch nog aan zijn einde komen onder autobanden of hij was ziek en het noorden kwijt, dat kan ook.
Veel konijntjes met mixomatose hebben we gezien tijdens onze wandelingen. Gruwelijke ziekte!
En dan zou je wel ergens een stok willen vinden om ze uiteindelijk uit hun lijden te verlossen, maar die vind je dan niet meteen...En dan ga je naar huis met een dubbel gevoel.
De natuur is mooi en ook medogenloos. Wie niet mee is gezien en wordt een buit.
Janina
.....en daarom, voor we elkander weer vergeten,
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
laten we zacht zijn voor elkander, kind. (A.R. Holst)
-
Silver Wolf - Lid geworden op: 08 apr 2008, 16:51
- Locatie: Thuis
ok
Laatst gewijzigd door Silver Wolf op 01 nov 2015, 07:08, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Norman12 - Lid geworden op: 22 sep 2008, 22:00
.
Janina,
Bedankt voor je bezoekje
Hier 4 van mijn oudjes op m'n eerste topic (pagina 3 van P & P )
Het vierde in een mooie omlijsting gemaakt door Rankje
En inderdaad : mijn pijp is uit en ik laat nu beelden spreken , want die zijn meer dan 1000 woorden waard
VLAANDEREN VAKANTIELAND
Hooggeachte zeer betrachte juf Cath Luyten................................144
Jij kent de mooiste plekjes van de wereld rats van buiten
Welbespraakte goedgemaakte miss Cath Luyten
Weet je wel dat ik je daarom soms benijd ?
Vol bombarie Mata Hari euh Cath Luyten
Al flirtend laat jij alle mannen zomaar naar je fluiten
Biezonder lieve maar naïeve echtgenote Luyten
Krijg je dan nooit van Frank eens een terecht verwijt ?
Enthousiaste vaak betaste gids Cath Luyten
Gaat de hele ploeg met jou soms aan het muiten ?
Goed gedraaide veel gepaaide vamp Cath Luyten
Zonder jou kan ik mijn leven niet besluiten
Heel spontane zeer bekwame dame Luyten
Stuur deze arme drommel eens naar het Como meer
Voor ik ga sterven ,vele groeten , dank u zeer
. Kan ik het helpen dat ik zo bot zing ?..................155
Stel je voor hoe ik daar aan die rots hing
Huiverend voor de komende botsing
Ik riep Hé trage taxi vent...................................156
Ik hoop dat jij een man van actie bent
Maar opeens was daar dat accident
Wist je niet wat ik in dat hokkie dee ?.................157
Kun je niet lezen ? Er stond occupé
Die deur opentrekken was zo'n pok idee
Fats Domino was een rock en vet symbool.....................158
Romantiek kreeg je eerder van Nat King Cole
En Sergio Mendez bracht ons Latin Soul
.
Heel veel mensen stoeien.......................................227
Heel veel mensen willen knoeien
Heel veel mensen zitten aan een vette trog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
Heel veel mensen schieten
Heel veel mensen zwartepieten
Heel veel mensen maken nu een blog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
Heel veel mensen reizen
Heel veel mensen gaan vergrijzen
Heel veel mensen doen aan zelfbedrog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
.
En , speciaal voor jou : een hele dikke ...
Janina,
Bedankt voor je bezoekje
Hier 4 van mijn oudjes op m'n eerste topic (pagina 3 van P & P )
Het vierde in een mooie omlijsting gemaakt door Rankje
En inderdaad : mijn pijp is uit en ik laat nu beelden spreken , want die zijn meer dan 1000 woorden waard
VLAANDEREN VAKANTIELAND
Hooggeachte zeer betrachte juf Cath Luyten................................144
Jij kent de mooiste plekjes van de wereld rats van buiten
Welbespraakte goedgemaakte miss Cath Luyten
Weet je wel dat ik je daarom soms benijd ?
Vol bombarie Mata Hari euh Cath Luyten
Al flirtend laat jij alle mannen zomaar naar je fluiten
Biezonder lieve maar naïeve echtgenote Luyten
Krijg je dan nooit van Frank eens een terecht verwijt ?
Enthousiaste vaak betaste gids Cath Luyten
Gaat de hele ploeg met jou soms aan het muiten ?
Goed gedraaide veel gepaaide vamp Cath Luyten
Zonder jou kan ik mijn leven niet besluiten
Heel spontane zeer bekwame dame Luyten
Stuur deze arme drommel eens naar het Como meer
Voor ik ga sterven ,vele groeten , dank u zeer
. Kan ik het helpen dat ik zo bot zing ?..................155
Stel je voor hoe ik daar aan die rots hing
Huiverend voor de komende botsing
Ik riep Hé trage taxi vent...................................156
Ik hoop dat jij een man van actie bent
Maar opeens was daar dat accident
Wist je niet wat ik in dat hokkie dee ?.................157
Kun je niet lezen ? Er stond occupé
Die deur opentrekken was zo'n pok idee
Fats Domino was een rock en vet symbool.....................158
Romantiek kreeg je eerder van Nat King Cole
En Sergio Mendez bracht ons Latin Soul
.
Heel veel mensen stoeien.......................................227
Heel veel mensen willen knoeien
Heel veel mensen zitten aan een vette trog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
Heel veel mensen schieten
Heel veel mensen zwartepieten
Heel veel mensen maken nu een blog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
Heel veel mensen reizen
Heel veel mensen gaan vergrijzen
Heel veel mensen doen aan zelfbedrog
Maar hoeveel mensen bidden nog ?
.
En , speciaal voor jou : een hele dikke ...