Spinsels van Alterego (2)

[ria]

Knappe foto van Alter, 'n mooie, lieve man!

ria en familie

[Alterego1]

[Janina]

Gefeliciteerd Alter !

Janina

[Janina]

Je was, ei zo na een kerstekind...





Eindejaarsgroetjes!

[Alterego1]

[elisa20]

Alterego

Van harte een vredige Kerst
en een gelukkig en liefdevol 2014 gewenst !

Lieve eindejaars groetjes,

elisa

[krakje]

aan allen een hele fijne Kerstfeest,
vrede aan alle mensen op de wereld,
vrolijk Kerstfeest van krakje

[zee]

De allermooiste kerstversiering
Is niet steeds de duurste de grootste
Maar deze die het kindje ontving
Met een hart, als een hostiebroodje

Lichtjes kunnen er natuurlijk bij
Als ze de ster niet omschilderen
Tot een vergeten zalig stuk klei
Dat koningloos ligt te zinderen

Op een ritme waar ik stil mee zing
Omdat ik het nog eens nabootste
In die gesloten familiekring
Met een dankgebed als cadeautje

Want hier staat het stalletje gastvrij
Prijsloos, voor jou, voor mijn kinderen
Doch als een geschenk voor hij en zij
Die behoren tot de minderen

grtjes

zee

[sunset]

er is een kindeke geboren op aard

hoor, hoor
in 't helverlichte landschap
't gezang van niet te tellen engelen
lieflijke klank die stilte breekt

't wordt je warm om het hart,
zelfs in jouw droeve dagen,
als hemel tot je spreekt
**********
sunset 25-12-2013
**********

Ik wens jou en de jouwen en heel fijne vredevolle Kerst.

[Alterego1]

Kerstmis

Kerstmis..........heeft naast het feit dat
de gelovigen er de geboorte van Christus
mee herdenken,in ruimere zin nog wel
meerdere betekenissen.

Kerstmis brengt ons ook tot bezinning,
waarbij we beseffen dat we allemaal maar
mensen zijn met onze gaven en gebreken,
een gegeven waar niemand vrij van is.

Kerstmis staat over de ganse wereld ook
symbool als het feest van de vrede,een
vrede die recht uit het hart komt,die
gemeend is,en die beterschap moet brengen
in de omgang met anderen.

Kerstmis,dat is die dag dat ze niet schieten,
zingt Wannes Van de Velde.Men kan het ook
ruimer interpreteren,het is DE dag bij uitstek
om geschillen van allerlei aard bij te leggen,
om verbroken vriendschappen te herstellen.

Vrede op aarde aan alle mensen die van goede
wille zijn,en wie niet van goede wille is gedenke
dat "hij die vrij is van zonden,de eerste steen
mag werpen".

Kerstmis,daar hangt zo'n mystieke sfeer rond,
het doet gevoelens opwellen die we bij geen
andere gelegenheid ervaren,daarom wellicht
dat men spreekt van een ZALIG KERSTFEEST.

En dat.....,dat wensen wij u allen heel graag toe!

Rankje en Alter

Opgedragen aan al de lieve mensen
die onze topics sierden met hun wensen.

[Alterego1]

Alice Nahon's Kerstavond 1920


Alice Nahon maakte toen deel uit van een groepje
vrienden,jongeren die allen op een of andere wijze wat
met kunst te maken hadden,met o.a. Geert Pijnenburg
(alias Geert Grub) en Fernand Berckelaers,Borgerhout
(die zich toen nog niet Michel Seuphor noemde).
Fernand,onder de vrienden gewoon Nand genoemd,
had zelf kaartjes getypt en aan de leden van de groep
laten toekomen ;
-"Mevrouw L. heeft de eer u uit te nodigen om het
Kerstfeest met haar te vieren in haar villa te Brasschaat.
U wordt verzocht vergezeld te zijn van lepel,mes en vork".
Mevrouw L.,was een boheemster uit een kunstenaars-
geslacht(ze was de zuster van de vermaarde beeldhouwer
Jef Lambeaux,van o.a de Brabofontein te Antwerpen),
die het soms breed en dan weer kort had,maar altijd
goedlachs en kunstminnend was.
Was haar financiele ondergrond solieder geweest,dan
zouden haar "salons" beroemd geweest zijn,want zelfs
nu wist ze al wat iets met kunst te maken had,tot zich toe
te trekken.

Op die Kerstavond waren de leden van de groep afgesproken
te verzamelen om 8 uur aan de "Oude Barreel" te Merksem,
en per fiets zou het naar Brasschaat gaan.
Alice Nahon,die geen fiets bezat was passagierster bij
Geert Pijnenburg.
Op diens vehikel dat dateerde van 1890 mocht Alice op de
buis plaats nemen,terwijl ze ook de carbuurlantaarn moest
vasthouden om bij te lichten.
Dat ging best,tot ze even buiten Merksem rechts moesten
afbuigen om het fietspad achter de bomenrij te volgen,
maar Alice volgde met de lantaarn de draai niet zodat ze
plots in het pikkedonker reden.
Geert wist dat daar een gracht was,en remde,maar te laat,
en als in een vertraagde film dook de fiets met berijder en
passagier de gracht in.
Alice onder de fiets en Geert er bovenop!Gelukkig was de
gracht droog,er kon dus niet zoveel onheil geschiedt zijn,
en Geert vroeg dan ook schertsend ;
-"Alice,leeft gij nog?",
onderwijl haar tastend de hand reikend,hoorde hij haar
zeggen ;
-"Allé Geert,hoe is dat nu gebeurd,jong?".
Ze was wat geschrokken meer niet,en nadat Geert haar
uitlegde hoe het ongeval kon gebeuren vroeg ze onthutst ;
-"Dient dat licht opdat gij zou kunnen zien? Ik dacht dat het
was opdat anderen ons zouden zien".
Ze bestegen weer het stalen ros,en kwamen zonder verdere
ongevallen,samen met de andere leden van de groep,te
Brasschaat aan.Enkele onder hen gingen in de nog open
zijnde winkels wat appelsienen en noten kopen,om alzo een
bijdrage te leveren voor het feest.
-"Zeg Geert,koopt gij niets " vroeg Jan,"Ge gaat daar toch
niet met lege handen binnenvallen zeker hé?"
-"'k Heb wat uit de stad meegebracht" repliceerde Geert
-"Watte?" vroeg Jan benieuwd
-"Dat ziet ge straks wel" was 't antwoord
-"Ja,iets flauws zeker?" drong Jan aan
-"Neen iets heel hartelijks" snoefde Geert; "Sprot!"
-"Watte,sprot?" "Voor een feest,zedde niet verlegen?" zei
Jan misprijzend.
Nu,de sprot zou zich nog edelmoedig wreken,al wist Geert
dat toen nog niet,en terwijl Alice het "een goede mop" vond
twijfelde hij er toch aan of hij nu wel goed geinspireerd was
geweest.
Alice ging van de een naar de ander met het nieuwtje,ze vond
sprot eigenlijk ook beter passend bij een kribbe dan kalkoen of
gans.Maar Jan zei;
-"Over tweeduizend jaar zeker.Nu,ik eet er in ieder geval niet
van,als ge dat maar weet"
-"Och,zei Geert,als er om die sprot gelachen wordt,dan draagt
hij op die manier ook bij tot de feestvreugde,of niet soms?"

Toen ze de huiskamer in de villa van madame L. betraden,was
deze samen met haar oudste dochter,en in het gezelschap van
een jonge kunstschilder,rond de Leuvense stoof gezeten.
-"Wat komen jullie hier nog zo laat doen?"
Was hetgeen madame L. hen verrast vroeg.
-"Wel",zei Jan,"Hoe zit het hier met 't feest?Is 't kieken al
gaar?Of heb je soms gestoofde tong als voorgerecht?"
-"En waar is de pallatie(kerstversiering)?En de Kerstboom?"
Mevrouw L.,tot en met vol verbazing;
-"Wat feest?Er is hier helemaal geen feest!"
Het groepje jongelui keek elkaar wat bedremmeld aan,tot er
iemand in de lach schoot en vroeg;
-"Is dit soms een grap?"
Alice keek de anderen één voor één aan,niet wetend wat te
denken.Had Fernand weer een streek uitgehaald?Was alles
een misverstand?
Het was Geert Pijnenburg die probeerde de situatie te redden,
hij kende een beetje het zwakke punt van mevrouw L.,en met
zijn gekende charme stelde hij haar Alice Nahon voor.
-"Kijk,madame,dit hier is Alice Nahon,de jonge dichteres van
Vondelingskens en Op Zachte Vooizekens".
Mevrouw L. schoot overeind,en met haar innemendste glimlach
kwam ze Alice uitgebreid de hand schudden.
De kunstschilder werd met de dochter de boer opgestuurd om
ergens melk te bemachtigen.Er kwam een pot water op het vuur,
en daar gingen een aantal Liebig bouillonblokjes in,plus zout
en peper(veel peper zoals later bleek).Dat werd "de soep".Men
kon er in ieder geval van zeggen dat ze heet was,en er werd in
gelepeld met blikken die welsprekende vonnissen waren!
Er kwamen ook nog aardappelen op het vuur,en toen die opge-
diend werden,was het uur aangebroken waarop de versmade
sprot in ere werd hersteld.
Bij gebrek aan wat anders bij de aardappelen,was zelfs Jan
heel blij dat die sprot er was.Want hij had,zoals altijd,een
reuze-honger,of hij deed alleszins toch zo.
Later toen iedereen bijna weer honger had,kwam er nog rijst-
pap op tafel om de gaatjes te vullen.

Madame L. had oprecht haar best gedaan om haar gasten,die
ongenood binnen waren komen vallen,toch te plezieren.Wat in
hoofdzaak dan wel te danken was aan de aanwezigheid van
Alice Nahon,dat was voor iedereen wel duidelijk.
Als aandenken wou Jan het hele gezelschap "trekken",op foto
zetten.In de smalle venster-nis,waar op een konsool een
plaasteren afgietsel van "De Kus" van Jef Lambeaux prijkte,
werd de hele groep samen getroept.Met drie op één stoel terwijl
een vierde dan nog op de schoot van iemand zat,enfin het was
drummen om te proberen met negen op de foto te komen.
Jan had een garendraad aan de sluiter van het fototoestel
bevestigd,zodat hij ook mee op de foto kon,en.....juist toen hij
afdrukte zakte het groepje ineen,stoottte tegen de konsool,en
"De Kus" viel uiteen op de grond!
Terwijl de jongeren de stukken ontsteld aanstaarden,schoot
madame L. vol woede in een vismarktkoleire,ze begon te
schelden en te tieren,onderwijl ieder van het groepje zijn
best deed zoveel mogelijk scherven te recupereren.
Wat Ernest,altijd nogal luimig en ook nu niet ernstig,
deed opmerken;
-"Nu kust De Kus de grond",echter alleen in Alice haar oor!
Het gebeurde monterde de stemming nu precies niet op,en
opnieuw rond de tafel gezeten werd besloten in de mate van
het mogelijke de schade te vergoeden.Wat de gastvrouw wat
milder van stemming bracht,en kleine Leo,de folklorist,riep op
om aan spiritisme te doen.

Sinds de opname van de foto,liep Fernand met een vies gezicht
rond,wellicht omdat Alice op de knieen van Leo gezeten had.
Maar tot ieders verbazing toonde vooral Fernand zich geest-
driftig voor de seance.Hij zei er in te geloven,wat de anderen
dan van hem weer niet geloofden.Toen de zogezegde boodschap
door hem dan ontcijferd werd,bekeek iedereen hem nogal vuil.
De boodschap was "sta op en ga",en nu wil het lukken dat het
juist de spreuk is die in Fernands studeerkamer boven de schouw
hing!
Hij werd er door iedereen van beschuldigd van met de tafelpoten,
en tegelijkertijd ook met ieders poten,te hebben gespeeld!
Nand stelde zich beledigd aan,hij gaf de tafel een duw,zodat er
bijna weer stukken vielen,en liep de deur uit,de nacht in.
Alice keek iedereen geschrokken en onthutst aan;
-"Wat heeft die nu ineens?" vroeg ze.
- "Ach",zei Jan,"die is nu jaloers hé,wat een kind nog".
En terwijl ze nog wat verweesd naar elkaar keken,klonk er buiten
een schot.
-"Dat is de Nand" zei Viktor
Alice werd zo wit als een laken,en in de stilte die zo beangstigend
drukte,durfde niemand zich te roeren.
Opeens zei kleine Leo doodnuchter;
- "Hij leeft nog,want ik hoor de haan weer overhalen"
Alsof dit woord de ban brak,repte iedereen zich naar buiten,
maar al op de drempel botsten ze op Nand,die heel gewoon
binnenwandelde en nog verbaasd deed ook!
- "Wat is er,scheelt er iets",vroeg hij gemaakt lachend.
- "Gij zijt ne flauwe jong" replikeerde Jan.
-"Wat?" zei Nand,en smeet daarbij een revolver op tafel.
Madame griste hem vlug weg,uit ieders bereik.
-"Moet gij dat maske(Alice) nu zo de doodschrik op het lijf jagen?"
vroeg Jan nog in een kwade bui aan Nand.
Na dit incident was de stemming er voorgoed uit.De ene lei zich
hier te rusten,de ander probeerde daar wat te slapen,
en bij 't krieken van de dag nam iedereen onverwijld afscheid
van de gastvrouw.
Vanaf die dag liep het tussen Alice en Fernand niet meer zo
gesmeerd.Het was Viktor die er op snedige wijze een zinspeling op
maakte met te zeggen ;
-"Alice wil niet enkel als dichteres gewaardeerd worden,doch ook
als vrouw.En daar is de Nand oftewel nog niet rijp voor,oftewel de
man niet voor!"

Alterego
_________________________________________________

Bij het minitueus doorpluizen van het archief van
Alice Nahon én dat van Geert Pijnenburg(Geert Grub)
in het Archief en Museum van het Vlaams Cultuurleven
(AMVC) te Antwerpen,stootten we op onverwachte en
nooit eerder gepubliceerde feiten omtrent beider levenswandel.

Zo hebben we uit hun onderlinge briefwisseling al heel wat
voor ons bruikbaar materiaal kunnen distilleren,en copieren.
Daaruit is dan bovengenoemde anekdote omtrent
Alice Nahon voortgevloeid.

Wat ik hier dan in verhaaltrant heb weergegeven.
Ik hoop dat het wat in de smaak der Nahonisten valt,

Met dank voor uw aandacht,

Rankje en Alter

[schrijfster]

Een wens voor jou!

Alterego


Dat
de zon mag
blijven schijnen

veel licht geeft
aan je bestaan

die donkere sluiers
doet
verdringen

en in gezondheid
veel nieuwe
jaarringen mag
beleven!!



Een gelukkig en voorspoedig 2014
toegewenst!!

Schrijfster/Loes

[bo'ke]

Alter,

[Alterego1]

Nieuw jaar 2014

Wat is een jaar.Wat betekenen de
jaren van een mensenleven in het
licht van de eeuwigheid.
Een speldeprik.En toch...blij dat
we het mogen beleven.

't Is weer zover.
We draaien de laatste bladzijde van
het boek "2013" weldra om.
Ooit zullen we er in gedachten nog
wel eens in terugblikken.

Met gemengde gevoelens wellicht,
want vreugde en verdriet durfden
elkaar wel eens af te wisselen.
Geen mens ontkomt er aan!

We beginnen met z'n allen aan
het nieuwe boek "2014",volledig
maagdelijk blank nog.
En hoe we dat gaan invullen blijft
voorlopig nog een vraagteken...?

Al heeft ieder van ons vandaag
het vaste voornemen om dat
naar best vermogen te doen.

Wij hopen dat ieder van u er
in gelukt om voldoenig te vinden
op elke bladzijde.

Wij wensen iedereen het allerbeste
voor het nieuwe jaar.
Een jaar boordevol goede
gezondheid,met zo weinig mogelijk
tegenspoed of droefenis.

Maar met zoveel mogelijk
innige vreugde voor elk van U
diep in 's mensen hart.

Bosrankje en Alterego

[gustilpe]

Alter,

graag breng ik mijn nieuwjaarwens:


2014

Tussen de donkerste dagen
en nachten
wordt een gloednieuw
jaar geboren.

Wat men ook betracht
het antwoord wacht.

Heil en zegen
als parels aaneengeregen
is voor iedere mens
mijn droomwens!

Een Zalig en Gelukkig
Nieuwjaar!

gustilpe