Spinsels van Alterego (2)

[neske]

Alter

[Norman12]

Veel geluk voor al uw dierbaren

[Morgenstern]

[Robol]

[Alterego1]

[Bosrankje]

Beste vriend(inn)en) van Poëzie en Proza

Als laatste gedicht van 2013, hebben wij
bewust gekozen voor een tekst van Give
bij het afscheid van Nienka.

Lieve Nienka,

Je was op reis,
al wist je niet waarheen.
Maar ergens stond geschreven
dat je die weg moest gaan
en al aarzelde je soms even,
langs die eindeloze baan
toch weet ik
Iemand ging je voor
en daarom ging je door..

Geen gisteren meer en geen morgen,
geen tijd meer en geen uren,
geen grenzen en geen muren
en alle angst voorbij.

Geen pijn meer en geen zorgen,
geen dingen die je griefden,
doorheen hun tranen zien geliefden
jou voor altijd geborgen.

Adieu Nienka, je was een mooi mens

Give

18 maart 2008


Ondertussen, hebben wij nog een heel
mooie tekst gevonden, die Nienka had
geschreven na het overlijden van Frido


Helaas hebben we Frido-Billy moeten laten gaan
Maar zijn werk, zijn woorden zullen ons altijd bij blijven staan
We houden in herinnering dat hij samen met ons hier heeft genoten
En op zijn eigen wijze, zijn positieve kritiek over ons heen heeft gespoten
Afscheid nemen is in het leven onontbeerlijk
Het voelt dan ook vaak onterecht en niet eerlijk
Dat is iets waar we mee moeten proberen te leven
Daarom, er zijn met en voor elkaar, alles duurt maar zo even
Voor ieder van ons schijnt er een licht of een ster
Als je daar maar oplet, is het onbereikbare niet zo ver
Op het seniorennet zijn we samen een
Niemand is hier echt alleen...

Nienka


En nog een toemaatje van Frido

Oudejaar

Mocht ik vanavond een sterretje zijn,
dan zou ik me héél vooraan wringen
en brouwde 'k een zacht-lief refrein
om dicht bij jou te gaan zingen.

Dan klopte ik stil aan je vensterraam
- zie dat je de slaap niet kunt vatten -
mag ik stilletjes bij jou komen staan...
...de muren kunnen je zorg toch niet snappen.

De dag had je vreugde doorweven
met lastige vragen van hoe en waarom.
Hoe kan ik je nu een antwoordje geven...
...gewoon met de tijd, een bladzijde om !

Trekvogels slapen knus in de bomen
ze vroegen of je niet meevliegen wou
maar je vleugels zijn broos en gebogen,
als sterretje bied ik m'n stralen aan jou.

Maar helaas, ik kan nu niet toovr'n
zelfs m'n lichtstraaltje komt ook niet van mij
vrienden staan klaar om jou te aanhoren
een handdruk, een knipoog maken je blij.

Ik moet nu terug, de maan roept mij boven
'k veeg van m'n wangen een vluchtige traan
ook een ster kan gevoelens vertonen
als vreugde en last op haar weg gaan staan.

Je glimlacht nu slapend tussen de veren
ik klim op mijn straalweg hemelwaarts toe
geen zware gedachten gaan je nog deren
droom heerlijk, want je was toch zo moe.

De zon heeft beloofd bij jou ook te komen
met stralen van innerlijke vreugd,
zet ramen en deuren maar open
ontwaken al lachend dat doet zo'n deugd.

Frido groet de lezer en de gast,
met de beste wensen voor het komende jaar.

Geplaatst op vrijdag 31 december 2004

de zon wil ook wel door kleine raampjes schijnen


Lieve vrienden en vriendinnen van Poëzie en Proza,
we zullen Nienka, Frido en Give nooit vergeten en af
en toe nog mooie teksten en gedichten van hen in
het Prentenkabinet en in onze topics plaatsen.

Lieve groetjes van Alter en Rankje

[Alterego1]

[krakje]

een fijne avond het jaar is weer begonnen,
de tweede dag is ook al bijna verdwenen,
alterego groetjes van krakje;

plaatje van norman

[Alterego1]

René Magritte

De mythe over pijp en bolhoed

De Amerikaanse zanger Paul Simon(destijds beter bekend van het duo
met Art Garfunkel),zingt een lied,getiteld "René and Georgette with
their dog after the war",gebaseerd naar een foto uit 1944 waarop
kunstschilder René Magritte en zijn vrouw Georgette Berger staan
afgebeeld met hun hondje Jacky.
Het lied is een fabeltje,gefantaseerd.Er wordt o.a. in gezegd dat
René en Georgette dansten in hun hotelsuite,terwijl René nooit danste.
Wanneer Paul Simon dit lied op de scene ten gehore brengt,laat hij
zich omringen door twee figuranten met bolhoed,om zodoende het
Magritte-beeld te illustreren.

Nu schilderde Magritte wel eens bolhoeden,maar zelf droeg hij er
nooit een,wel een deukhoed,doch meestal liep hij blootshoofds.
Magritte met bolhoed is een mythe,die ontstaan is doordat een
fotograaf hem eens vroeg "Meneer Magritte,u schildert vaak bolhoeden,
wilt u voor mij eens met een bolhoed poseren?".Een volgende foto-
graaf wil natuurlijk ook zo'n foto maken,biografen zien die foto's en
doen het voorkomen alsof Magritte met bolhoed opstond en ging
slapen.Zo is een verhaaltje een eigen leven gaan leiden.
Hij was een man die persé niet wou opvallen,hij was van nature uit
een kalme bezadigde mens,zijn enige euvel bestond er in dat hij een
verwoed roker was,nooit een pijp,jamais,altijd sigaretten.

En toch,een van Magritte's bekendste werken is het schilderij met de
pijp,waaronder hij dan schreef "Ceci n'est pas une pipe" dus "dit is
geen pijp",en toch dacht ook iedereen dat hij pijproker was.Toen hij
daar eens op aangesproken werd zei hij,verwijzend naar het schilderij,
"Ach ja,die pijp.Daar is nu toch al genoeg over gezeurd.Probeer er maar
eens tabak in te stoppen,in die pijp van mij.Is ze echt,of niet?"

Magritte hield er van in zijn werken uit te pakken met gekke toestanden
of allerlei grappen.Dan zei hij "Ik schilder niet,ik gebruik voorwerpen
die mijn beelden weergeven.Ik ben geen kunstschilder die mooie kleuren
op doek zet,of iets voor het oog maakt.Ik breng het denken in beeld en
maak daardoor iets mysterieus".Magritte hield van droge humor.

Hij was een surrealist avant la lettre,in hart en ziel,eigenlijk schilderde hij
doodgewone dingen,maar meestal op geheimzinnige wijze,wat hij uitlegde
als "Ik schilder om de wereld een beetje beter te begrijpen.Mijn werken
zijn vaak geheimzinnig,maar de wereld is ook zo geheimzinnig".

Magritte was ook wat men zou kunnen noemen,een doemdenker,hij had
geen groot vertrouwen in de toekomst,wat volgens Georgette een van
de redenen was dat het gezin Magritte altijd kinderloos is gebleven.
"Het verleden lapte hij aan zijn laars,het verleden was voorbij,punt uit.
Ook de toekomst interesseerde hem niet,hij had zijn handen vol aan het
heden,wat de toekomst in petto hield,zouden we te zijner tijd wel zien"
zo vertelde Georgette in 1984(zelf 84 jaar dat moment),zeventien jaar na het
overlijden van René,haar echtgenoot waarmee ze 45 jaar gehuwd was.

En ze vervolgt "Wij hebben het lastig gehad om de eindjes aan mekaar te
knopen,maar nooit miserie gekend.René heeft jarenlang bijverdiend als
ontwerper van behangselpapier bij Peeters-Lacroix,als reklametekenaar,
als modetekenaar,omdat wij van zijn schilderijen niet konden eten,maar
om nu te zeggen dat schraalhans keukenmeester was,neen we leefden
heel normaal,heel vrij ook.Sinds de jaren zestig is het grote geld gekomen
en dat heeft ons niet gelukkiger gemaakt.René werd er ongemakkelijk onder".

René Magritte,geboren in het Henegouwse Lessen op 21 November 1898,
is gestorven op 15 Augustus 1967 op 69-jarige leeftijd in zijn statige witte
villa aan de Mimosastraat 97 te Schaarbeek,tengevolge van een tumor in de
aalvleesklier.
Voordien was hij nooit ziek geweest,tenzij af en toe pijnlijke kuitkramp,
en ook was hij abnormaal vlug moe.
Hij zei zelf dat hij "moe geboren was"!

Méér over René Magritte kunt u vinden op Google.
Ik heb hier verhaald wat daar niet te lezen is.

Alterego

[Bosrankje]

Als winter op lente lijkt...


Moeder Natuur, waarom
speel je ons parten ?
Flora is totaal in de war
als winter op lente lijkt.

Een voorbarige warmte
sluipt onder de grond,
streelt zaadjes en wortels
en maakt die zachtjes wakker.

Maar het is veel te vroeg
voor het twijfelende plantenrijk
dat winterslaap nodig heeft
om in de lente te herleven !

Is Vader Winter lui geworden ?
Geen witte Kerst, en ook geen
idyllische Nieuwjaarsplaatjes
met sneeuwmannen in tuinen.

Hopelijk wacht hij niet te lang
want de vier seizoenen vormen
de cyclus van het leven waar de
ene niet zonder de ander bestaat.

Eeuwige lente bestaat spijtig niet...

Bosrankje




http://youtu.be/GRxofEmo3HA

[Alterego1]

Mijn lieve Bosrankje,

Je ziet wat er zoal kan gebeuren hé
als winter op lente lijkt.

Zo'n klein gezinnetje totaal uit evenwicht.

Het speelt Moederke Natuur danig parten dat
haar man,Vadertje Winter,plots zo lui is geworden,
dochter Flora is er ocharme totaal van in de war.

Gelukkig heb ik jou en Vivaldi nog.


Je Alter

[Alterego1]

Solden


Regen striemt mij in 't gelaat,
bezwangerd mijn brillenglas,
dus loop 'k in versnelde pas,
door de drukke winkelstraat

Etalages,sfeervol verlicht,
trekken smekend aandacht,
't is of elke vitrine je toelacht,
wat echter nog niets verplicht

Toch stop ik hier en daar even,
Min twintig,min dertig en meer,
wat 'n grotesk gesoldeer,
't is net of ze 't weggeven

Oei,wat een drukte daar,
vrouwen belust op koopjes,
graaien in gestalde hoopjes,
keuren de afgeprezen waar

Ze ruziën,de dames van 't profijt,
-"blijf daar af,gij domme snabbel,
dat is 't mijne,seffens 'n ababbel"-,
klinkt daar 'n bits furieus verwijt

Ze zijn niet allen zo strijdvaardig,
dat oudere dametje,gedistingeerd,
zij monstert doodgemoedereerd,
met kennis 'n jurkje,haar waardig

Een jonge vrouw met kinderwagen,
heeft kennelijk ook wat van doen,
een overgooier van niet zoveel poen,
zal haar geliefde toch wel behagen

Zo vindt ieder wat naar zijn gading,
bij 't snuffelen in rekken en bakjes,
huistoe beladen met pakjes en zakjes,
dromend van de volgende soldering

Alterego

[ria]

Dag goede en trouwe vriend,

Een vredevol en gezond 2014 voor jou en voor allen die je dierbaar zijn.

ria

ps. ik ben je niet tegengekomen,
kon maar amper zien,
mijn brilglazen aangeslagen,
mijn armen volgeladen,
en mijn schoenen
een heus voetbad

[Bosrankje]

De geur
van oude boeken


Lang zoeken
naar oude boeken,
met emotie bekijken
en heel zacht aanraken,
de textuur van het papier voelen,
strelen en heel voorzichtig bladeren...
Wat er dan gebeurt, kan men niet uitleggen
Een soort alchemie ontstaat en men kan ruiken...
de prikkelende, bijna sensuele geur van oude boeken.


Bosrankje

[Alterego1]