aan mijn liefste

[Azuur]

Als je wereld instort
verdiept je ziel .
Dat is mededogen .


Alles wat mijn bestaan een reden gaf
werd ooit vóór mijn ogen weggemaaid
Als een stuk wrakhout
met een duizend kilogram zwaar kloppend hart,
sleepte ik mij
door elke beangstigend lege dag vóór mij .

Toen , vele jaren later
op de boden van mezelf gespoeld ,
door de zilte zee van tijd gezuiverd
werd ik wakker
voor het eerst herboren
verwonderd en vrij
klaar om weer lief te hebben ,
ik was mijn angel kwijt ....

[ria]

Als je wereld instort
verdiept je ziel .
Dat is mededogen .


Alles wat mijn bestaan een reden gaf
werd ooit vóór mijn ogen weggemaaid
Als een stuk wrakhout
met een duizend kilogram zwaar kloppend hart,
sleepte ik mij
door elke beangstigend lege dag vóór mij .

Toen , vele jaren later
op de boden van mezelf gespoeld ,
door de zilte zee van tijd gezuiverd
werd ik wakker
voor het eerst herboren
verwonderd en vrij
klaar om weer lief te hebben ,
ik was mijn angel kwijt ....

Mededogen,
helend, naar hart en leden.
Heel mooi, AZUUR.
Dank om met ons te delen.

en om je te bedanken voor je bezoekje aan mijn blog,



veel zon en vreugde, wens ik je in dit weekend....en nog lang daarna.
ria

[Johana-Maria]

Eigenlijk weet ik niet goed wat zeggen als
ik je gedichten lees , AZUUR.

Eén voor één maken ze me stil en sprakeloos.
Ademloos stil luister ik er naar.

Misschien omdat ik het wonder van het "nieuw geboren worden "
ook heb beleefd en nog iedere dag beleef in de diepste stilte van m'n hart.
Daar waar tijd en eeuwigheid elkaar raken.

Mooi Azuur, gewoon mooi!!!
Wat ik niet zeggen kan in beelden en metaforen,
druk jij uit! Geweldig!
Ik luister met "grote ogen!"

DANKJEWEL
Johana-maria

[Azuur]

Tussen de Platanen

Armen als bomen
wuiven rondom mijn schouders
in troostend gebaar.

Je schaduw koelt elk redeloos verlangen
strijkt mijn hunker glad
Zoals een beslag zonder klonters
rijst rijpend mijn begrip
ondanks mezelf
doorheen je sprekend zwijgen

Ik laat me leiden
door je tijdloze adem
Mooie boom , wijze vriend.

[lief]

Die armen als bomen werden
na vele jaren als sprokkelhout.
Tenger ,broos en breekbaar
Maar ja ,we worden .........
dan ook al een beetje oud.
groetjes.

[Azuur]

In het licht van je reisverhaal begrijp ik maar al te goed wat je bedoelt Lief .Wat zijn wij broos.
Toch wil ik er aan toevoegen dat ik juist daarom het over de troost van ECHTE bomen had . Hoe tijdloos het leven is wat zij uitstralen . De enorme rust die er van uitgaat . Het besef dat ze er al waren vóór ik geboren werd en er nog zullen zijn als ik dood ben .
Bomen hebben de energie volmaakt evenwicht .Door hun rustgevende aard helpen ze je te aanvaarden wat je niet kan veranderen .
Zij helpen mij woordeloos begrijpen dat het leven verder reikt dan het individu ... tja 't is niet altijd gemakkelijk hé. Liefs en groetjes.

[Azuur]

Dank je wel Jay- Jay
Je kan niet geloven hoeveel plezier het doet als je merkt dat mensen begrijpen wat er diep in je omgaat .

[Azuur]

Spirituele cosmonaut

Geen grotere reis
dan die naar binnen

Terwijl ik mijn vleugels spreid
en speur
naar het inner landschap
van mijn ziel
waar geen grenzen zijn
hou jij mijn hand vast ,
mijn zielevriendje
want ,
zonder jou
ontbreekt mij vast de moed
om zoveel eenzaamheid te dragen

buiten het weten om
ben jij de gids
die alle angsten sust .

[bachje]

woorden
zielen dwalen naakt en kwetsbaar in de draaikolk van het leven
op zoek naar de mantel, uit duizend redenen geweven
verlangen eeuwigheid, maar bezitten enkel zichzelf
want eeuwig zijn alleen de golven die uitdeinen op het strand
en het liedje van de wind, die een spel speelt met het zand

[Azuur]

Eindelijk heb ik gevonden hoe je een eigen foto op het forum kan plaatsen.
Een impressie :
Na het vertrek van de laatste badgasten was het immense strand van Zeebrugge desolaat als een woestijn .
Maar net zoals de woestijn is ook dit een " stil leven "

[tinneke 58]

mooi azuur

en je ziet hé, blijven oefenen, wij leren alle dagen bij
mooie foto trouwens



tinneke x

[Azuur]

Een verfrissende zeegroet ...

[Johana-Maria]

AZUUR,
Even langsgekomen en...
ik sta sprakeloos voor zoveel moois!!!

Ik las zo graag die tekst over de BOMEN, prachtig...
Ik zie het zo en voel het zo ,
maar kan het zo niet uitdrukken.
Blij dat jij dat kan, vind ik dan telkens een stukje van mezelf.

Die foto's ook, fantastisch zeg dat je dat allemaal kan!
Proficiat Azuur!

Ik kom heel regelmatig langs om m'n hart te vullen!
johana-maria

[Azuur]

Op mijn weg naar het station in Brugge kom ik voorbij het minnewater , niet enkel die romantische overbekende plek echter .
Voor Bruggelingen is " Het minnewater " een begrip : De kliniek waar veel lief en leed is voorbij gegaan .
Ikzelf heb daar meegemaakt hoe mijn kinderen het levenslicht zagen ,
ik werd er twee maal geöpereerd , heb er ook twee geliefde mensen weten sterven.
Water mag dan al vlug zijn rimpels vergeten , de stenen zijn het gestolde geheugen van al wat daar in de tijd in al zijn scherpte plaats vond .
Ik mijmer even , kijkend naar dit ingangspoortje en stuur een warme groet naar allen die daar lief en leed hebben beleefd.
Energie gaat toch nooit verloren? zou dat gebed zijn ?

Van wat voorbij is
hoor je de slag in het water
en van de spatten
blijft alleen de spot die het leven drijft .

Het water is weer rustig
Het vergeet zo vlug zijn rimpels
Het gedicht is van Armand Van Assche
De calligrafie is van Brody Neueschwander

[Azuur]

Gisteren op het strand zag ik een stel vrolijke kinderen , wachtend op het onvermijdelijke : de verwoesting van hun zandkasteel door het wassende water .
Het beeld trof me : spelen met het risico ...
Onze zekerheden , ons land , verdedigd door wallen en raketten. Eén veeg van de krachtige natuur is er nodig om schoon schip te maken met onze HYBRIS...