rap

[rapke]

gemoedsflits

zwevend tussen twee werelden
voel ik me nergens meer thuis,
zoekend naar geluk, zelfs bedelend
naar liefde, 't antwoord is geruis

dolend over het noordzeestrand
zoek ik naar woorden die ik nodig heb,
maar ze verdwijnen in 't opwaaiend zand
onvindbaar, verloren in 't levensweb

schrijven is moeilijk, spreken des te meer
wat moet ik met woorden zojuist bedacht
ze verdwijnen bij eb in het zout meer
of vervagen ongezegd in de nakende nacht

triest en onbevredigd wend ik me af
van de dreigende deining van de zee,
mezelf bevragend : "waarom ben ik zo laf,
blijf ik zweven,en ga niet met de golven mee?"

[rapke]

uitleg

een 'gemoedsflits' door rapke
was als voor een baby z'n papke
hij had het nodig, echt waar,
om te ontluchten, echt waar

soms zit je zonder levensdoel
en dan komt ineens dat gevoel
het moest er uit, echt waar,
niet normaal, maar echt waar

en dan schrijf ik in 't wilde weg
dingen die ik tegen niemand zeg
vind je dat raar?
het is wel waar.

[Robol]

Een gemoedsflits van Rapke
ik begin het te begrijpen
natuurlijk "geflitst"
en hij begint hem te knijpen...

Ik heb uit compassie
mijn auto uitgeleend
mijn gloednieuwe ferrari
neen, niet mijn eend !

Hier op mijn tafel
ligt 'n proces-verbaal
te snel gereden
en wat nog allemaal

tweemaal door 't rood
en spook gereden
'n overstekende schildpad
met moeite vermeden

Mijn nummerplaat
staat op menige foto
een goede raad
leen nooit je auto

uit aan andere mensen
ze lappen de wetten
aan laars en aan schoenen
en gooien naar alles met hun petten

Robbe

[rapke]

je eerste lief

je eerste lief, een meisje om nooit te vergeten
echt het allereerste lief, die 't zelf nooit heeft geweten
geef maar toe, ze is in je gedachten blijven spoken
ze heeft je geleerd hoe een hart voelt als 't is gebroken

eeuwen later denk je nog aan haar terug
het leven was toen een wankele brug
je weet nog hoe ze heette, je ziet nog elk gebaar
haar stem zijt ge vergeten, niet de kleur van haar haar

nu is ze gehuwd, misschien zelfs gescheiden
of weduwe, hertrouwd, of wie weet, verscheiden?
maar ze blijft voor altijd jou eeuwige lief
je hebt spijt dat je haar toen niet vragen dierf

[Robol]

Het eerste lief van Rapke
ja dat was een knapke
wat was hij toch verliefd
met 'n pijl zijn hart doorkliefd !

Maar ach, het was een drama
ze mocht van haar strenge mama
niet met stoute jongens spelen
zeker geen liefde delen...

Ik zie Rapke nog wenen
Tranen tot op zijn tenen
Niemand die hem troosten kon
niet met een pop of een ballon

Is het eens goed gekomen?
Vond hij 't meisje van zijn dromen?
Is Rapke weer verrezen?
Ik hoop het hier te lezen !

Robbe

[rapke]

ja hoor robbe, 't is dik in orde, maar rapke zou rapke niet zijn als hij nu en dan zijn ziel niet zou blootleggen he.
de volgende drie gedichtjes (ik zal ze nummeren van 1 tot 3) heb ik in mijn vrije tijd geschreven, en eigenlijk wou ik ze niet plaatsen op dit net, wegens nogal pikant. maar via via ben ik er in geslaagd om al op voorhand absolutie te verkrijgen (zij het dan op enigszins slinkse wijze).
in elk geval wens ik de gevoelige lezers te waarschuwen voor de nogal onwelvoegelijke teksten. de lezers echter die robbe gewoon zijn hoeven zich geen zorgen te maken.

[Robol]

Jaja op slinkse wijze...Hoeveel flessen wijn (uit mijne kelder) heb je ons moderatorke Tilly bezorgd? En al mijn gedichten zijn zedelijk gekeurd hoor en dragen de stempel: imprimatuur.
Ik weet dat sommigen van mijn gedichtjes het morgengebed vervangen in sommige kloosters van de Arme Klaren.

Ik ben dus benieuwd...

R bbe

[rapke]

gedicht nummer één : rapkes koude douche

ik droomde dat ik in jou armen lag
of jij in de mijne, dat weet ik niet meer
maar 't is een droom die niet eindigen mag
want het wakker worden doet te veel zeer

ik blijf dus dromen en stel uit het ontwaken
strelingen, bewegingen, zachte strijd,
benen die verward raken in het laken
mond en handen zijn hun weg even kwijt

't verkennen en opnieuw herkennen
van elkanders opgewonden lijf
ik moet er weer even aan wennen
we gaan op in liefdesgewrijf

ondraaglijk wordt de climax uitgesteld
samen vertoeven we in de hoogste regionen
ik voel je hand met zacht geweld
je zegt : "schat, je bent weer luidop aan 't dromen"

[rapke]

gedicht nummer twee : eenzame liefde

hij komt thuis na zware taak,
hangt zijn jas aan de kapstokhaak
hij snuift vergeefs naar kookjeslucht
en slaakt een hopeloze zucht

"weer geen eten" sist hij kwaad
"verdomd als er niks in de oven staat"
hij roept : "liefje" want zo noemt hij haar
zelfs bij ruzie houdt hij dat woordje klaar

hij zoekt in de keuken en kijkt bezorgd
door 't raam, naar de tuin zo mooi verzorgd
soms vertoeft ze daar, wel bij de rozen vandaan
want aan die doorns, daar is ze allergisch aan

hij draait zich om en gaat naar de draaitrap toe
misschien is ze boven, want soms is ze moe
vol verwachting draait hij aan de kamerdeurknop
zijn gezicht klaart van vreugde op
daar ligt zijn liefje, de opblaaspop!

[rapke]

gedicht nummer drie : de biecht

ik vroeg het aan mijnheer pastoor:
"eerwaarde ben ik nog te redden?"
en ik vertelde hem aan een stuk door
over kwajongensstreken in vreemde bedden

"maar rapke toch, maar rapke toch,
moet ik dat allemaal geloven
ik hoop dat dit alles was,...of is er nog?"
vroeg pastoorke blozend van onder tot boven

ik antwoorde stil: "'t is nog maar 't begin"
dwars door de tralietjes vertelde ik mijn leven
pastoor gretig luisterend tot de laatste zin
zei toen : "maar rapke toch, dat wil ik ook beleven!"

daar zat ik dus, zonder absolutie weliswaar
de zalige was er met mijn ervaringen vandoor
en in zijn haast was hij vergeten rapke de zondaar,
te vergeven, en dat is toch de job van een pastoor?

dus blijft rapke maar zoals hij vroeger altijd al was
het stoute ventje volgt als vroeger het slechte spoor
met één heel groot verschil, dat bleek alras
hij is niet meer alleen, maar vergezeld door een pastoor

[rapke]

als boetedoening voor mijn vorige drie uitspattingen zal ik nu even verpozen met een gedicht dat niet rijmt, een anti-gedicht zeg maar. hopelijk genees ik hierdoor van mijn voortdurende dwang om versjes te schrijven en word ik weer een normaal mens. effe proberen dus

anti-gedicht

een gedicht hoeft niet per sé te rijmen
het kan ook in gewone taal
je pent je gevoelens en gedachten neer
in een doodgewoon verhaal

kijk, ik ben er weer mee bezig
't is sterker dan mezelf
ik vecht en strijd er tegen
maar 't komt gewoon vanzelf

ik wil hier echt de indruk niet geven
dat rijmen mij wel bevalt
zover ben ik al gekomen dat enkel
op lijn 2 en 4 het rijmen valt

maar ik beloof beterschap
rijmen zal ik me afgewennen
en ik leef in de wetenschap
dat het me ooit zal lukken

verdorie, 't zit nu op lijn 1 en 3

[Raaike]

Rapke,

'k heb genoten van die gedichtjes
Rijmen en dichten gaan mij helemaal niet af.
Dus zeg ik het maar in gewone woordjes
Rapke, doe zo maar verder

Raaike

[rapke]

dank je wel raaike voor deze bemoedigende woorden. zoals je weet bevind ik me de laatste tijd nogal veelvuldig in klerikale kringen, waardoor ik soms diepzinnig over mezelf nadenk, waarvan getuige volgende woorden

rapke geeft zich (een beetje) bloot (figuurlijk)

humor en zelfspot
zijn mijn deugden
andere heb ik niet
geef mij geen kookpot
of andere geneugten
het helpt echt niet

ik lach graag om mezelf
liever dan om een ander
want elk heeft zijn verdriet
geef mij geen prinses of een elf
waardoor ik verander
het helpt echt niet

rapke is een raar ventje
hij speelt soms toneel
maar soms ook weer niet
geef mij geen euro of een centje
maar vriendschap, heel veel,
dat helpt me in mijn verdriet

[Robol]

Wij hebben hier weer genoten
soms zelfs in een lach geschoten
niet met Rapke zijn verdriet
o, neen daarmee lach ik echt niet!

Ieder mens heeft zijn gebreken
er zijn er wel met teveel streken
er zijn er met rond zich een muur
en sommigen betalen nooit huur

Ach, je moet op tijd vergeven
't Is al zo moeilijk om te leven
en tussen ons gezegd en gezwegen
zo'n opblaaspop, die spreekt nooit tegen

Geeft Rapke zichzelve soms eens bloot
gaan we niet lopen, heb geen nood
we vragen dan wel inkomgeld
voor onze paaldansende held

Geloof me zelfspot is me niet vreemd
Mijn ziel is er niet van ontheemd
Ik weet 't ...leven is toneel
ooit komt voor elk 't laatste oordeel

Hoe moet ik dit gedicht nu stoppen?
Ik moet mijn boontjes nog gaan doppen
Ik zeg tot schrijfs, het gaat je goed
Leef niet te veel met haast en spoed !




R bbe

[rapke]

de zwerver

wist je dat je zwerven kunt
doorheen je eigen grijze cellen?
ik doe elke dag die stunt
hoe,dat zal ik je niet vertellen

wil je binnendringen in mijn brein
dan zul je met mij moeten zwerven
begrijpen, dat ik soms alleen wil zijn,
want dat kan onze relatie bederven

maar als je echt geluk wilt beleven
het onbereikbare toch bereiken,
kijk dan in mijn brein, 't is open even,
onzichtbaar zal ik je de hand toe reiken