Boeken zijn spiegels

[mud]

‘De dokter heeft toch uitdrukkelijk gezegd, dat je moet rusten.’
‘Nou, het klonk niet als een bevel, het was alleen maar een vrome wens van hem. Ik ben zo gezond als een vis.’
‘Meen je dat? Heb je geen koorts meer?’
‘Och, een beetje liefdeskoorts nog wel,’ schertst hij levendig, ‘ telkens als ik je zie gaat mijn temperatuur met sprongen naar omhoog, dat verbaast je toch niet?’
‘Maak nou geen gekheden,’ zegt ze stug, ‘ik was echt bezorgd over je. Daarom heb ik de huisarts laten komen, ik wou weten of er iets ergs met je aan de hand was.’
‘Rare kwast, die huisarts, als je dat maar weet. Woont hij hier in de buurt, of heb je hem van een heel ver boerendorp naar hier laten komen?’
‘Hij is een bekwame arts,’ zegt ze ernstig, ‘dat weet je best. Heeft hij je soms niet grondig en goed onderzocht?’
‘Perfect zelfs. Zoals een dierenarts een ziek paard : tong en spieren, kop en poten, manen en staart en noem maar op. Hij heeft niets over geslagen.

Uit "Het huis der onbekenden" door Jos Vandeloo

[zeehaan]

Een prachtig verteld verhaal, van twee jonge juffers, de notarisdochters Santander, die zonder dat ze het wisten van elkaar, door dezelfde verleider aan het lijntje werden gehouden.

Een revolverschot. van Virginie Loveling


Het was buitengewoon donker. De kerk stond ginds, nauwelijks zichtbaar voor haar. Zwarte wolken dreven door het ruim, geen kruisje van het kerkhof dat zich van de grond aftekende. Geheimzinnig fluisterde 't gebladerte van de kerspopulieren, en hoe vertrouwd zij van jongs af aan met die geruchten was geweest, toch maakten ze haar bijzonder zenuwachtig en deden de onberedeneerde angst ontstaan die dood en graf teweegbrengen. Het waren als de klaagstemmen van onzichtbare gefolterde geesten die onder de bomen zweefden.

[kazzac]

Foei foei foei Jos Vandeloo 'kop en poten' Een paard is een edel dier, dat heeft dus een hoofd en benen.
Ah die schrijvers toch.

[Azuur]

Had ik het niet gedacht dat dit in de oogjes zou prikken bij paardenliefhebbers!

[Azuur]

"Alleen als je kunt leven als een adelaar
-zonder iemand die toekijkt-
kun je naar een ander toewenden in liefde.
Pas dan ben je in staat je te bekommeren om de groei van het wezen van de ander.
Als we niet bestand zijn tegen alleen zijn zullen we de ander uitsluitend gebruiken als schild tegen eenzaamheid ."

uit : Nietzsches tranen ,Yalom.
Bijzonder boek over relaties met zeer interessante gedachten uit Nietzsches filosofie . Soms wel erg uitdagend gesteld zoals hierboven ,
geef toe er zit waarheid in !
Nietzsche stond zichzelf geen zwakheid toe .Idealist en perfectionist , zoals zovelen onder ons in meerdere of mindere mate .
Zelfs als dit ideaal gesproken waar is , dan is het eerder een streefdoel dan helemaal bereikbaar .
De werkelijkheid is gelukkig niet zo rigide .
Velen van ons gaan ten onder aan te zware eisen die men zich stelt uit idealisme en perfectionisme .
Niet de stelling is fout , wel de onrealistische verwachting naar mijn mening .
Toen ik dit boek las vond ik dit "waar" nu heeft het leven mij intussen geleerd dat mildheid heel wat belangrijker is dan perfectionisme .
Dit maakt van mij een gelukkiger mens .

[Bosrankje]

Beste Azuur,

Wij hebben het boek niet (nog niet) maar 'k ben even gaan neuzen
op Google en het lijkt me heel interessant zeker omdat, volgens
de samenvatting, fictie en non-fictie in elkaar vloeien...
En ook omdat het over een man gaat waar ik op vele punten helemaal
niet akkoord mee ben ! Alle filosofieën zijn boeiend en doen
zoveel vragen in ons rijzen en op het einde kan men maar van één
ding zeker zijn : dat NIETS ZEKER IS en dat DE waarheid niet bestaat
maar wel dat iedereen zijn waarheid heeft!

Voor Nietzsche was waarheid niets anders dan illusie en hij had het idee
dat men leven en lijden moet aanvaarden zoals het is maar zonder berusting.
Op dat moment verworp hij de filosofie van Schopenhauer en ook het boed-
dhisme en daarin kan ik hem niet volgen.

En toen begon hij te geloven in een soort "Übermensch" (wat later door
zijn jongere zus gepropageerd werd en door het nazisme werd opgepakt!)
Hij vond dat de mens als "slaaf" moest plaats maken voor de "aristocraat"
en dat geweld een deugd was ! Voor hem was mensenlievendheid een
soort achterbaks geweld.....

De talrijke tegenstrijdigheden die men terugvindt in zijn filosofie komen
door het feit dat hij dikwijls van mening veranderde en dus zijn stand-
punten begon te herzien.(natuurlijk een teken van evolutie)

In zijn bekende "Aldus sprak Zarathustra" behandelt hij de eeuwige
terugkeer van het gelijke leven in hypothetische vorm als dogma !
En daar kan en wil ik hem ook niet in volgen.
Niemand zal ons kunnen zeggen met zekerheid of zijn depressies, zelf-
moordneigingen en uiteindelijke krankzinnigheid gedurende zijn laatste tien
levensjaren zijn filosofïeën hadden beinvloed ! Zijn overdreven perfec-
tionisme was zeker geen deugd en heeft hem misschien belet open
te staan voor andere denkvormen ?

Zoals je zegt, Azuur, zit er ook wel waarheid in zijn filosofie. Aan ons
om een keuze te maken.....denken is misschien onze enige echte vrij-
heid ?!

Ik beaam totaal je laatste zin waar je zegt dat mildheid heel wat
belangrijker is dan perfectionisme.

Tot het volgende boek en lieve groetjes in vrede en vriendschap van
Alterego en B srankje

[Azuur]

Dank voor de dialoog Bosrankje . Een paar bedenkingen :Men moet goed lezen wat er staat .
Ik heb niet gesteld dat de filosofie van Nietzsche WAAR is , dat we dat best volgen en zijn theorieën verdedig ik niet .Hij dacht na met zijn manier van "zijn " .Hij is inderdaad gek geworden en ik vroeg mij net zoals jij nu af wat er interessant kon zijn aan een boek dat de ideeën van zo iemand ontwikkelt .
Het interessante van dit boek zit hem hier in :Yalom is psychotherapeut . Hij komt dit Nietzsche -denken voortdurend tegen van uit zijn praktijk , zowat elk van ons in meer of mindere mate .Hij toont aan (o.a.) dat perfectionisme leidt tot een onmenselijke eenzaamheid . Dat men daartoe een zelfbeeld creëert dat tot zelfhaat leidt omdat men pretendeert ( =pretentie) zo sterk te zijn als dit ideaalbeeld :onbereikbaar en bovenmenselijk , i am a rock , i am an island =onkwetsbaar.
Juist in het (h)erkennen van de behoefte aan menselijke nabijheid en aanvaarden van zijn zwakke kanten maakt ons wel kwetsbaar, maar tegelijk smelt die muur van eenzaamheid .
Vergeet niet dat aan het einde van het boek Nietzsche weent (tittel )
Maar dat is de mengeling van de non- fictie ( gedachtengoed) en fictie ( wat als...)
Het gaat niet over Nietzsche maar het Nietzche - denken in elk van ons , heel wat meer aanwezig dan men zou denken.
In zijn praktijk daar voortdurend mee geconfronteert schetst Yalom hier een voorbeeld van het verloop van een individuele therapie .
Er is een volgend boek : "De Schopenhauwer-kuur(!) gaat dan over een groepstherapie.

[Azuur]

Fijne dingen die je meemaakt
gaan in dit leven nooit echt verloren
ze blijven een deel van jezelf.
Een deel van jou gaat altijd met me mee,
een deel van mij is voor altijd van jou .

Uit : "De schelpenzoekers" R. Pilcher.

[Azuur]

" Het gebeurt allemaal in mijn hoofd" is de tittel van een boekje , geschreven door ene "Helmut Dubiel "
De man lijdt aan Parkinson en beschrijft zijn beleving van de ziekte en geeft enkele merkwaardige kanttekeningen.
Doordenkertjes ...

Zoals bv. " Het geluk jezelf te ervaren via liefdevolle aandacht van andere mensen is niet - zoals vaak wordt gesugereerd- een privilege van rijke , jonge en/of mooie mensen. in onze cultuur zijn er geen onaanraakbaren. Er is geen tekortkoming , geen stigma , geen verminking die niet kan worden "overbrugd " door een gebaar van vriendschap en liefde .

En nog eentje :
"Ik moest terugdenken aan het inzicht dat je "geluk" en zelfs ook "tevredenheid met het leven" uit jezelf moet putten en dat de neiging om een liefdesrelatie te belasten met de hoop op geluk , dat geluk op de lange duur verstoort ."