Bosrankje's Laar 5

[Bosrankje]

Liefste Elisa,

Omdat je mij zo goed hebt begrepen, wil ik je van harte bedanken
met een foto van mijn moeder en mezelf, zestig jaar geleden in
Elsene (Jardin du Roi, of beter 'Koningshof') waar we dagelijks
gingen wandelen (ook met mijn vader maar alleen op zondag dan !)

Veel liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Toon Hermans en Anton Pieck, twee mensen die mijn vader
bewonderde en waarvan hij alle boeken verzamelde... en nu,
staan ze allemaal in onze boekenkast ! (Ze staan niet alleen
maar verhuizen regelmatig naar onze bureau )

Daarom wou ik vandaag, een ppt maken met een tekstje van
Toon bij een tekening van Anton... om jullie te plezieren, ons
trouwens ook en... 't is een beetje voor jou ook, Papa !

Lieve groetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Enkele dagen al, ben ik aan 't zoeken naar een tekstje die ik
drie jaar geleden geschreven heb over "een bijzondere
Sinterklaas" maar ik kon het niet vinden !

En nu, heel onverwachts, staat het ineens voor mij, wel
twee dagen te laat !

Toch, wil ik het hier nu plaatsen :

Een heel bijzondere Sinterklaas

Waar zijn mama en papa ?
Nooit laten ze mij zolang alleen...
En zeker niet met mensen die ik niet ken !
Ik heb nog zoveel te doen...
Want morgen is het Sinterklaas.

Ik moet nog mijn blauwe laarsjes of misschien
de rode, aan de schouw plaatsen naast het
mandje voor het paard van de Sint...

Wortelen liggen in de ijskast en ik moet nog een
appel en suikerklontjes meenemen om in het
korfje te leggen.

Waarom zijn ze niet daar ?
Nooit blijven ze zolang weg...

Mijn tekening ligt opgerold in een schuifje...
Ik heb die aan oma laten zien en ze vond het
prachtig !...alles wat ik maak is mooi voor haar
want ze houdt van mij en ziet dan de kleuren
buiten de lijnen niet en ook niet de chocolade-
vlekjes die de baard van Sinterklaas ontsieren !

Maar waar blijven mijn ouders toch ...?
Straks kwam een jonge vrouw binnen en vroeg mij
of ik honger of dorst had.
Natuurlijk zou ik iets willen eten of drinken maar ik
wil naar huis, naar papa en mama...
Waarom antwoorden ze niet als ik vraag waar ze zijn ?
Sandra is weg ondertussen. Zij moest naar huis want
het werd donker. Als ze zo laat terug komen, gaat papa
ze altijd terugbrengen met de auto...

Mama zal zeker pepernoten meebrengen want zij gingen
naar Zeeland om een zieke tante te gaan bezoeken en
dan koopt ze altijd die "winterkoekjes" want papa en ik
lusten die zo ! Ze zijn hard, krokant en smaken naar
peperkoek en nog naar iets anders... dat doet me denken
aan de tuin in de zomer, als bijen en vlinders rond die
mooie bloemen, waarvan ik de naam altijd vergeet, vliegen
en fladderen.......

En papa zal straks binnenkomen, met een "verrassing"
achter zijn rug verstopt en een breed en lieve glimlach op
zijn gezicht...en ik zal doen alsof ik niets vermoed als
hij zal vragen : "weet je wat ik voor jou mee heb gebracht ?"
en ik zal antwoorden : "neen, papa, wat is het ?"
Hij zal mij dan lachend op zijn schoot nemen en mij de
boeken laten zien ! Zullen er sprookjes of legendes zijn
of een natuurencyclopedie met prachtige foto's over dieren
en bloemen...?

Ik kan bijna niet meer wachten... Waar blijven ze toch ?
Ik wil niet meer wachten, ik wil ze zien... nu !

Ik ga tot aan de deur en op de tip van mijn voeten, kijk ik
in de gang... veel mensen maar van mijn ouders, geen
spoor ! Wat betekent dat ?

Als ze straks terugkomen, zullen wij samen vlug nog iets eten
en dan nog even babbelen over morgen, in 't groot bed' ...
Maar ook niet vergeten mijn laarsjes voor de schouw te plaatsen
en het mandje voor het paard van de Sint te vullen...

In feite is mijn verlanglijstje nogal kort ! Buiten een hondje, wil ik
niets. Ik hoop dat Sinterklaas er nog eentje voor mij heeft want
mijn moeder zei dat veel kindjes een dier vroegen dus...
Maar waar blijven ze toch ?...

Wij hadden er gisteren nog over ! Ik heb graag grote honden en
duitse schepers vind ik de mooiste...ze lijken op wolven...en
ik ben niet bang hoor, 'k ben Roodkapje niet !
Misschien zijn ze Sinterklaas tegen gekomen en daarom duurt
het zo lang tot ze terugkomen ...en wie weet... ze brengen
mijn puppie mee !

De vriendelijke jonge vrouw komt nog eens binnen en ze heeft
warme chocolademelk bij en zachte wafels en zelfs... een
biggetje in marsepein ! Ze geeft mij ook kleurpotloden en een
tekenblokje en zegt me dat ik nog even geduld moet hebben...
Waarom kijkt ze zo raar naar mij ?... waarom spreekt ze zo
zacht...

Hmmmm... de wafels smelten in mijn mond en ik moet nog
even wachten om te drinken, want de beker is zo heet dat ik
mijn handen bijna verbrand...ik had werkelijk honger en dorst
maar besefte het niet... ik wou op mijn ouders wachten...
Maar waar blijven ze toch in Godsnaam ?

Ik probeer een jonge schepershond te tekenen maar dat kan ik
nog niet zo goed... het lijkt meer op een schaapje en ik krijg
een slappe lach die in tranen eindigt want mijn angst is plots
zo intens...mijn ouders komen niet meer terug !
Waarom denk ik ineens zoiets ? Natuurlijk komen mijn ouders
terug... ze laten mij niet alleen ! Wij zijn toch "de trio" 't kan
gewoon niet !

Ik hoor een bekende stem...de deur gaat open en mijn oma
is daar ! Wat ben ik blij ! We rennen naar elkaar en ik voel mij
direct zo goed in haar armen die mij zo lief omringen...
Ik voel als een lichte regen op mijn gezicht en heel verbaasd
kijk ik naar omhoog, naar haar ogen en wat ik erin lees laat mij
ineens heel koud worden...
"Ma petite chérie" fluistert ze zacht tegen mijn oor en drukt mij
tegen haar met zoveel kracht dat ik bijna geen adem meer krijg !

"Wanneer komen ze terug ?" vraag ik in een bange zucht ! Maar ik
wil haar antwoord al niet meer horen... ik weet hoe het zal luiden!
Ineens is alles duidelijk...

Ik zou willen roepen, wegrennen, op alles slaan... dingen vernie-
tigen... maar ik blijf verlamd in mijn angst, mijn verdriet...mijn
twijfels.

Mijn oma zwijgt maar pakt mij in haar armen en zo gaan wij
naar buiten... alles lijkt me nu een droom te zijn of beter een
soort nachtmerrie...Ik zie de meevoelende blikken maar het
doet me niets... ik heb koud, ben misselijk, bibber zonder het
te kunnen stoppen en zou liever terstonds verdwijnen, gewoon
niet meer bestaan om dat verdriet en die pijn niet meer te voelen !

De auto van mijn grootmoeder staat voor de deur en ze legt me
op de achterbank met een geplooide regenjas als hoofdkussen...
Ik besef niet hoelang wij rijden... maar als wij bij haar huis
aankomen wordt ik ineens bewust en wakker !

Ze draagt mij naar binnen tot in de living en gaat even met mij zitten,
precies of ze mij niet kan loslaten... ze heeft mij even nodig als ik
haar nu...en ik zie hoe ze zich beheerst om niet te huilen.
Wij proberen elkaar te troosten, vol verdriet en wanhoop en ik weet
niet hoe ik nu ga leven...

Ineens hoor ik een onbekende geluid en probeer het te situeren...
Voor dat ik iets kan doen, word ik omvergeduwd door een levende
peluche die mijn tranen weglikt...

Wat ik het meest verlangde, krijg ik onverwachts de nacht voor
Sinterklaas... een Sinterklaas die ik nooit zal vergeten want de
twee mensen waarvan ik het meest hield zal ik nooit meer terug
zien... Nu weet ik het zeker !


Waarom heb ik dit geschreven, heel onverwachts, midden in de
nacht, een beetje vóór Sinterklaas ?... Het is helemaal fictief
en toch beleef ik het alsof het mij gebeurd is...

Bosrankje

[ria]

Twee mooie verhalen lieve Rankje,
één van jezelf (erg dramatisch al is het fictief)
en één van ons aller Toon,
die te samen met Pieck een schitterend duo vormde.

De winter die zo vroeg begon en reeds hard toesloeg
is misschien op weg om dit jaar het pleit te winnen.
En waar blijven we dan met de opwarming van de aarde???

Misschien kan je je een beetje verwarmen aan dit heerlijke gedicht,
Alter dit is ook voor jou:


Winterstilte

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)


ria

[Norman12]

[_Nele_]

lieve Rankje,

had veel bij te lezen!

"Cyclus des levens"aangrijpend.
Mijn moeder is na een hersenbloeding
in de coma gegaan en een week
later overleden.
Heb echter gezien hoe mijn nichten
leden onder de aftakeling van mijn tantes.
Jullie liefdevolle aanwezigheid zal
toch aangevoeld worden.

"De dans van hemeldons" van Toon Hermans,
wat een woordenschat!!
Bewonder evenzeer AntonPieck!!


"Een heel bijzondere Sinterklaas"
met veel gevoel geschreven!
Ouders zijn onmisbaar ervaar het bij de
kleinkinderen ,die liefdevol omringd zijn,
en dan kunnen openbloeien...

wens je een sfeervolle Kersttijd

genegen

Nele

[Bosrankje]

Lieve Ria, Norman en Nele,

Vlug voor 't slapen gaan, wil ik jullie hartelijk bedanken
voor jullie bezoek in ons laar, maar vooral (Ria en Nele)
voor de lieve, steunende, begripvolle woorden die jullie
er schreven !

Lieve decembergroetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[elisa20]

Hallo Bosrankje,

Hoe mooi heb jij dit Sinterklaas verhaal geschrenen...
Wat een inleving in het kleine meisje...,
De kinderlijke herhalingen ondersteunen met kracht
de verwachtingen . Een opbouw , groeiend tot het einde

Je schitterend proza - als gedicht - heeft mij zo ontroerd !!

Lieve groetjes,
elisa

[Bosrankje]

Lieve Elisa,

Nogmaals bedankt voor je bezoek en wat je
schrijft over mijn Sinterklaasverhaal ...

Het doet me plezier want ik heb het heel onverwacht
en spontaan geschreven in een trek... zonder na te
denken en nu dat ik het herlezen heb, ben ik er blij om !

Altijd welkom in ons Laar, Lieve Elisa en...
lieve warme decembergroetjes van ons beiden

Alter en Rankje

[Alterego1]

Poëzie van de dag is jarig!

14 December 2009 - 14 December 2010

Vandaag is het precies een jaar geleden dat we met
het item 'Poëzie van de dag' van start zijn gegaan.
Dag na dag,365 dagen onafgebroken,waren er op de
homepage van SeniorenNet evenveel gedichten te lezen.
Naast de gedichten van onze topichouders,op SenNet
bij Poëzie en Proza,mochten we ons ook verheugen in
meerdere gedichten die we ingezonden kregen,en die
we ook plaatsten,van poëzieminnende bezoekers.

Dit laatste is wel het sprekendste bewijs dat het item
'Poëzie van de dag' haar uitstraling niet mist,en al
kennen we geen exacte cijfers,de intensiteit van het
aantal lezers ligt zeer hoog,en de waardering is groot.
Dank zij de inspanningen van onze dichters,mogen
we met een gerust hart zeggen dat de kwaliteit van
de gepubliceerde gedichten gedurende 365 dagen
een vrij behoorlijk peil haalde en nimmer verveelde.

Want al gaat het hier om gedichten geschreven uit
puur amateurisme,van niet-geëngageerde dichters,
toch waren er vele tussen die door hun uitzonderlijk
creatieve stijl sterk beklijvend in gedachten bleven.
Gelukkig heeft onze webmaster Pascal Vyncke er
ook voor gezorgd dat er op 'Poëzie van de dag'
een 'Archief' bestaat waarin men steeds gedichten
kan weervinden die men graag een keer meer leest.

Bij deze eerste verjaardag van 'Poëzie van de dag'
willen we iedereen wiens gedichten we mochten
plaatsen,daarvoor van harte danken,en hopen dat
er in de toekomst nog veel moois geschreven wordt.
Want zonder gedichten bestaat 'Poëzie van de dag'
niet.We willen hier in 't bijzonder ook Pascal danken,
want zonder zijn vernuftigheid konden we op SenNet
in 't algemeen,en op 'Poëzie van de dag' in 't bijzonder,
niet het minste woord kwijt,en bestond het gewoonweg niet!

We heffen samen het glas op de jarige,hip,hip,hoera!

Bosrankje en Alterego

[Bosrankje]

Bloemlezing...

[Bosrankje]

Liefde


Wat heeft tijd
of leeftijd
met liefde
te maken ?

Liefde
is tijdloos
zo pril
zo broos

Maar ook
heel krachtig
bijna hevig
soms ontembaar

Zoals de bliksem
in 't onweer
van ruzies
die doen zo zeer !

't Maakt zoveel
in ons los
't laat ons zweven
in de kosmos...

Tederheid en passie
volgen elkaar op
om te eindigen
in harmonie...

Bosrankje

Voor jou, Alter, mijn lief for ever ...

http://www.youtube.com/watch?v=Q49ew0NW_5c
Can't help falling in love with you

[ria]

ria

[Bosrankje]

Lieve Ria,

Hartelijk dank voor je mooie lieve Kerstwensen

welke we jullie wederkerig toesturen.

Veel liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[Bosrankje]

Een foto van een Australische farm midden in de bosbessenheuvels...

Gisteren was ik aan het "Skypen" met Robbie met oudste kleinzoon,
en hij vertelde mij hoe hij zich gelukkig vond tussen een
tiental onbekenden die al heel vlug vrienden waren geworden en
waarmee hij kersen en bosbessen aan het oogsten was.
Na een rondreis van 27000 km, in bijna 8 maanden, in Australie
wou hij even stoppen en een fruitoogst beleven in een prachtige
zonnige streek met mensen van verschillende origine en leeftijd.
Midden januari zal hij waarschijnlijk naar Tasmanie gaan en op
17 april 2011 zal hij terug bij ons zijn !

Straks heb ik op zijn Face Book dit geplaatst

http://www.youtube.com/watch?v=8mix3gmzPa0

Fats Domino met Blueberry Hill (bosbessen he )

Lieve groetjes aan iedereen die hier langs komt.

Alter en Rankje