Arrivage uit Frankies oeuvre

[Alterego1]

Frankie,

We bieden je dit kleurrijk herfsttafereeltje aan om
de donkerte van de najaarsdagen wat te verhelderen.

Met vriendelijke bamisgroetjes van ons beiden,

Bosrankje en Alterego

[eurocent1948]

Héhé, weer leuk wat bezoek te krijgen van trouwe klanten. lieve groetjes terug en thx voor de waardering





Geen gedicht


Ik schrijf hier geen gedicht vandaag
Geen poëtische gedachten
De inspiratie komt soms traag
En laat de dichter wachten

Leest daar iemand ze wel graag
Of zijn het toch maar loze woorden
Het is geenszins een vreemde vraag
Die je niet kan beantwoorden

Ik weet niet waaraan ik me waag
Als ik zomaar in de leegte schrijf
Is de interesse echt zo laag
En is dit louter tijdverdrijf?

Daarom staat hier heden geen gedicht
Want ik ga me eens bezinnen
Over hoe ik dit probleem belicht
En wat ik morgen zal beginnen

[eurocent1948]

Eerste zomer



Toen ik wist waar je ergens woonde
Werd mijn fietstocht anders dan voorheen
Werd het concreter wat ik droomde
En twijfelde ik niet lang waarheen

De deur leek streng en bleef gesloten
Of ik reed naar noord of ging naar zuid
Ze bleef onwrikbaar zonovergoten
Niemand kwam er in of liep er uit

De trap leek me veel te lang en hoog
Je huis te statig en geweldig
Zelfs je bel die scheen me veel te hoog
ik voelde me gewoon ongeldig

Mijn remmen kon ik echt niet nijpen
Mijn benen draaiden nog in het rond
Jij was niet te zien en niet te grijpen
Al wou ‘k ervaren dat jij bestond

De zon bedwelmde deze dromer
Die de juiste richting huiswaarts koos
Steeds wachtend op een and’re zomer
Wellicht iets warmer en minder broos

[elisa20]

Dag eurocent ,

'geen gedicht' heb ik toch graag gelezen,
omdat ik je gevoelens deel !
In 'de eerste zomer' heerst je twijfel van voorheen
een twijfel die tot uitsel leidde ... ook begrijpelijk !

Beide gedichten , graag gelezen...
Groetjes,
elisa

[eurocent1948]

Dankjewel voor je reflecties, elisa !




Spiegel
　
　
Kabouterland staat op zijn kop
Regina zit voor de spiegel
Achthoekig bord zegt rood-wit stop
Het is een dodehoekspiegel


Zet het raam nu even open
De koekoeksklok beweegt niet meer
Je moet nu geen brood gaan kopen
Regina ijsbeert op en neer


De avondkrant is uitverkocht
Een straathond snuffelt aan de eik
Er stopt een zwaailicht bij de bocht
Er stierf weer toekomst in de wijk

[eurocent1948]

Rust


Ik voel je ogen op mijn schouder
En je handen beide op mijn rug
Ja zo word ik wel graag ouder
En wil ik nooit een keer terug

Onweerstaanbaar wenken je lippen
Ik verlies me in een lange zoen
Waar Hollywood niet aan kan tippen
Omdat zij dat daar nog anders doen

Als je zucht, tril ik op mijn benen
En voel me schuldig, dat is echt waar
Ik zou je zelfs mijn leven lenen
Als ‘t je redden kon voor elk gevaar

Ik ruik je adem in mijn haren
En je vingers zoeken naar wat rust
Je brengt mijn hartslag tot bedaren
Wanneer je blik de mijne kust

[eurocent1948]

Drinkgeld



Als je kind sterft in de armen
van een vreemde zonder kansen
Weet ik dat je zwaait met je armen
En gewoon uitgaat om te dansen

Als je moeder in een kist ligt
Bedolven onder bloemenkransen
Weiger jij de last van dat gewicht
En ga je uit om te dansen

Als de wereld aan je deur belt
Biedt je menigtes aan kansen
Dan denk je slechts aan drinkgeld
En zal je uitgaan om te dansen

[eurocent1948]

Appelmade


Ze bloosde als een appel na de zomer
En de spots verdoezelden elke rimpel
De presentator werd ineens een dromer
De microfoon de mast zonder wimpel

Ze kuchte bij de vraag omtrent haar vriendje
Maar de blikken vroegen meer dan wat muziek
Geproduceerd door haar geheim machientje
Voor eeuwig lieveling van het publiek

Ze streek haar vingers door haar haren
Aan de zijde van de camera die draaide
Er zat verdriet in elk van haar gebaren
Het vuur doofde gelijk het eerder laaide

Er zijn weinig appels over in de kelder
Als de winter haar een wollen hoedje koopt
Haar bedoelingen zijn niet echt helder
Als ze rustig naast een appelmade loopt

[ria]

Tot mij scha en schande stel ik vast
dat ik hier zoveel moois voorbijging
in het verleden.
Jouw gedichten zijn levensecht.
RUST, vind ik bijzonder mooi.


Winterstilte

De grond is wit, de nevel wit,
De wolken, waar nog sneeuw in zit,
Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
Het fijngetakt geboomte zit
Met witten rijp beijzeld.

De wind houdt zich behoedzaam stil,
Dat niet het minste takgetril
't Kristallen kunstwerk breke,
De klank zelfs van mijn schreden wil
Zich in de sneeuw versteken.

De grond is wit, de nevel wit,
Wat zwijgend toverland is dit?
Wat hemel loop ik onder?
Ik vouw de handen en aanbid
Dit grootse, stille wonder.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)


ria

[eurocent1948]

Door omstandigheden kon ik niet eerder je waarderende woorden ontdekken, lieve ria... De omstandigheden worden duidelijk door het volgend gedicht, vorige nacht geschreven, voor een man, 10 jaar weduwnaar, vader van een vriend die in Wallonië woont. Hijzelf werd heden begraven, na een hartaanval, die hem een pijnlijke lijdensweg (kanker) bespaarde. Het was een ong. 60 jaar geleden uitgeweken Vlaming, die op zijn naaste familie na, eenzaam gestorven is.
Maar eigenlijk kan deze tekst over om het even wie gaan.

Groetjes van Frankie


Afscheid


Ik kende je van soms gezien
en zelden eens gesproken
Toen werd je eensklaps ziek
en was er iets gebroken

Je wereld was de onze niet
en de onze was je kwijt
zodat je zelfs je huis verliet
voor je eigen veiligheid

Je zat op het verkeerde spoor
en bracht jezelf in nood
Je ziekte brak niet verder door,
je kreeg een snelle dood

[elisa20]

Dag eurocent

Ik lees hier ineens uw vijf prachtige gedichten
rijk van inhoud, verscheiden van thema,
poëtisch van taal :

'spiegel' met een harde werkelijkheid
'rust', innig liefdevol ontroerend,
'drinkgeld' , heel apart en schrijnend
'appelmade' , verhaalt de roem en het roemloze
'afscheid' , kernachtig maar zo treffend

Dank voor deze mooie inzendingen,
Groetjes,
elisa

[Bosrankje]

Beste Frankie,

Zo mooi gevonden dat wij het
met jou wilden delen......

De vier kaarsen

Vier kaarsen branden in een woonkamer,
het is er zo stil dat als je goed luistert
je de vier kaarsen hoort praten.

De eerste kaars zegt:
'Ik ben vrede
echter niemand kan mij verder laten branden,
ik geloof dat ik zal doven'
Het vlammetje wordt kleiner en gaat uiteindelijk uit.

De tweede zegt:
'Ik ben geloof!
Meest van al ben ik niet langer onmisbaar,
dus het heeft geen zin meer dat ik blijf branden.'
terwijl hij aan het praten is, dooft een zacht briesje
het vlammetje.

De derde kaars spreekt op haar beurt:
'Ik ben liefde!
Ik heb de kracht niet meer om te blijven branden.
Mensen zetten me aan de kant en verstaan de
belangrijkheid niet van mij.
Ze vergeten zelfs om van de mensen rondom hen
te houden!
Niet langer wachtend gaat deze vlam uit.

Plots..... komt er een kind de woonkamer binnen
en ziet de drie kaarsen die niet branden.
'Waarom branden jullie niet ?
Jullie moeten toch branden tot het einde !'
Het kind begint zachtjes te huilen.

De vierde kaars ziet dit gebeuren en zegt:
'Wees niet bang, terwijl ik nog steeds brand
kunnen we de andere kaarsen opnieuw aansteken,
want ik ben hoop !' Kunnen we ???

Met schitterende ogen, neemt het kind de kaars van
de hoop en steekt de andere kaarsen opnieuw aan.
Het licht van de hoop zou nooit uit je leven mogen
verdwijnen...

En dat ieder van ons
hoop, geloof, vrede en liefde mag koesteren.

Dit zijn onze wensen voor Kerst en Nieuwjaar

Alter en Rankje

[Alterego1]

[Bosrankje]

Beste Frankie,

Het allerbeste wensen wij jou voor 2011 !

Lieve groetjes van Alter en Rankje

[Alterego1]