Samen dichten, samen schrijven...

[Robol]

Om zes uur in de morgen trekt hij reeds naar de mijn
De zon lijkt nog wat slaperig te zijn
Maar wat kan het hem schelen of ze boos is of lacht
Voor hem is 't daar beneden altijd nacht

In de koolmijn, in de koolmijn
Waar hij nooit eens op wat anders tellen mag
In de koolmijn, in de koolmijn
Is het altijd even duister, iedere dag

Om zes uur elke avond is hij weer op de straat
Met gedachten net zo zwart als z'n gelaat
Te moe om na z'n werk nog ergens heen te gaan
En morgen moet hij weer vroeg op de baan

Naar de koolmijn, naar de koolmijn
Waar hij nooit eens op wat anders tellen mag
In de koolmijn, in de koolmijn
Is het altijd even duister, iedere dag

Op zondag telt hij al het geld dat hij heeft gespaard
Gelukkig dat hij alles heeft bewaard
Voor 't meisje lief dat in z'n zonnig land op hem wacht
Haar beeld alleen maakt hem het leven zacht

In de koolmijn, in de koolmijn
In de koolmijn, in de koolmijn
In de koolmijn, in de koolmijn
In de koolmijn, in de koolmijn
In de koolmijn, in de koolmijn

gezongen door Will Tura

[zuske]

Ook mijn grootvader was een mijnwerker , ik heb hem nooit gekend ,
is jong overleden mijn moeke was zelf nog maar 17 jaar !

Will Tura

KLIKJE



Liefs zuske xxx

[Alterego1]

Wie wil horen

Wie wil horen een historie
Al van ene jonge smid
Die verbrand had zijn memorie
Dagelijks bij het vuur verhit

Kloppende met z'n hamer
Kloppende met geweld

'k Heb genoeg van al dat smeden
Ik ga naar de Franse zwier
'k Wil mij tot de trouw begeven
'k Heb nooit mooier vrouw gezien

Timmer meer met m'n hamer
Timmer meer met geweld

't Is de mooiste van de vrouwen
Maar nooit was er zo'n serpent
Nooit kan zij haar mond dichthouden
Nooit is zij wel eens content

Was ik maar bij m'n hamer
Was ik maar met geweld

Nooit mag ik een pintje drinken
Nooit mag ik eens vrolijk zijn
Nooit mag ik iemand beschinken
Met een glaasje bier of wijn

Was ik maar bij m'n hamer
Was ik maar met geweld

'k Heb genoeg van al dat trouwen
Werd ik maar eens weduwnaar
'k Zou mij in een hoekje houden
En mij stellen uitgebaard

Kloppende met m'n hamer
Kloppende met geweld

(Miek en Roel)

[Robol]

In die donkere gangen





In die donkere gangen
zag je geen kunstwerken
hangen

Permeke of Renoir

Enkel dansende schaduwen
gehuld in stof en as


In die donkere gangen
kon je geen bloemen ruiken

anjers of begonias

Zelfs het mijngas
was reukloos


In die donkere gangen
kon je geen muzikale klanken
opvangen

Händel of Mahler

Enkel de drilboren
weerklonken in je oren


In die donkere gangen
zag je geen meisjes met
blozende wangen

Rosita of Helena

Enkel zwarte mannen
vuil en ongeschoren



Robbe

[Alterego1]

Het land van het zwarte goud

Het land van de zwarte grond
M'n land, m'n geboortegrond
De grond waar ik zo van hou
Het land van het zwarte goud

Ons huis stond in een rij, precies dezelfde ramen
In allemaal dezelfde straten
En kwam m'n vader thuis met zwartomrande ogen
Dan viel ie in een stoel, gebroken
We waren toen niet rijk, maar zeker ook niet arm
Dankzij pa zijn sterke armen
In die donkere mijn, heel diep ondergronds
Verdiende hij zijn brood voor ons

Ik had een fijne jeugd, wij speelden in het koren
En pa stond in de grond te boren
M'n moeder deed de was of stond voor ons te koken
Wij stiekum bij de school te roken
Nog zie ik z'n gezicht, zo zwart als zwarte piet
De Sunlightzeep die hielp hem niet
Hij werkte ondergronds, maar bovenal door hem
Ben ik geworden wie ik ben

De mijn, het zwarte goud, het bikkelharde leven
Hij heeft er alles voor gegeven
Een lijf vol reumathiek, dat hield ie ervan over
En longen vol met silicose
Wie stookt er nog carboon, we boren nu naar gas
Maar hij vertelt hoe 't vroeger was
Hij hield van zijn beroep, m'n naam heb ik van hem
Die ik zoveel verschuldigd ben

De grond waar ik zo van hou
Het land van het zwarte goud


Benny Neyman

[Robol]

Nog even op de countrytoer met Loretta Lynn

Ik was een mijnwerkerszoon en zij een...

Coal miners daughter

en daar was ze (terecht) fier op...

Well, I was born a coal miners daughter
In a cabin on a hill in Butcher Holler
We were poor, but we had love
Thats the one thing that daddy made sure of
He shoveled coal to make a poor mans dollar

My daddy worked all night in the Vanleer coal mine
All day long in the field a-hoin corn
Mommy rocked the babies at night
And read the Bible by the coal oil light
And everthing would start all over come break of morn

Daddy loved and raised eight kids on a miners pay
Mommy scrubbed our clothes on a washboard ever day
Why Ive seen her fingers bleed
To complain there was no need
Shed smile in Mommys understanding way

In the summertime we didnt have shoes to wear
But in the wintertime wed all get a brand new pair
)From a mail order catalog
Money made from sellin a hog
Daddy always managed to get the money somewhere

Yeah! Im proud to be a coal miners daughter
I remember well, the well where I drew water
The work we done was hard
At night wed sleep cause we were tired
I never thought of ever leaving Butcher Holler

Well alot of things have changed since way back then
And its so good to be back home again
Not much left but the floor
Nothing lives here anymore
Except the memries of a coal miners daughter

vriendelijke groet

Robbe

[zuske]

Loretta Lynn één van mijn favoriete country zangeressen , samen met haar jongere zus Crystal Gayle !
Ooit de film gezien

Klikje



zuske xxx

[Robol]

Bedankt allemaal voor het invullen van dit topic...nog 5 keren slapen en Sinterklaas is jarig. Eigenlijk is het zijn feestdag. Ik denk dat ik ooit eens gelezen heb dat de heiligen in feite gevierd werden op hun sterfdag.

Sinterklaasliedjes...we hebben ze allemaal gezongen...de stoomboot en andere kapoentjes...onze ouders zongen al over een maan die door de bomen scheen...

Nog steeds bewaar ik in mijn archieven een oud liedjesboek met Sinterklaasliedjes.

vriendelijke groetjes

Robbe

[Robol]

Zie de maan schijnt door de bomen

De tekst van het lied is geschreven door Jan Pieter Heye en de muziek is van Hendrik Viotta. Het lied werd voor het eerst gepubliceerd in 1843.



Zie de maan schijnt door de bomen,
makkers staakt uw wild geraas.
't Heerlijk avondje is gekomen,
't avondje van Sinterklaas.
Vol verwachting klopt ons hart,
wie de koek krijgt, wie de gard.
Vol verwachting klopt ons hart,
wie de koek krijgt, wie de gard.
O, wat pret zal 't zijn te spelen
met die bonte harlekijn.
Eerlijk zullen we alles delen:
suikergoed en marsepein.
Maar, o wee, o bitt're smart.
kregen wij voor koek een gard.
Maar, o wee, wat bitt're smart
kregen wij voor koek een gard!
Maar ik vrees niet dat wij klagen;
vader, moeder zijn te goed!
Was het ook niet alle dagen,
meestal waren wij toch zoet.
Ban dus vrij de vrees uit 't hart;
'k wed er ligt geen enk'le gard.
Ban dus vrij de vrees uit 't hart;
'k wed er ligt geen enk'le gard!





Robbe

[Robol]

Weet je nog, die ondergaande zon, die horizon zo rood.
Sinterklaas is koeken aan het bakken, zei dan mijn moeder steeds.
Het was alsof we he het roken.

Robbe

[Robol]

Koeken bakken



Als de ondergaande zon
de westerhemel rood bekleedt
denk ik met weemoed terug
aan de woorden van ons moeke:
"Sinterklaas stookt ginds
zijn oven
gloeiend heet
Hij bakt heel lekkere koeken
Zet straks je schoentje
maar gereed
Maar vergeet
niet braaf te zijn...
Dat moet je wel beloven !"


Bij elke ondergaande zon
komt die herinnering naar boven


Robbe

[troontje]

VERHAALTJES VAN DE SINT

[Robol]

Zie doa gins komt de stoëmboët
öt Spanje wir oan
Ze brengt os Sint Nikolaos
Ich zien 'm al stoan

Hoe huppelt
zèè pjèreke
't dek op en niër
Hoe waoie
de wimpels
al weg en al wiër

Zenne knecht stöt
te lache
en hè roept os toe
as è braaf zèt, kregde lekkers
mor anders de roe

O liefste sinterklaoske
komt ok is bèè mèè
en rijdt nie vanaovend
mèn huizeke vurbèè !

met een knipoog


Robbe

[Morgenstern]

Sinterklaas kapoentje breng wat in mijn schoentje
breng wat in mijn laarsje
dank u Sinterklaasje

[Bosrankje]

Over deze heilige zijn zo’n 150 legenden geschreven en duizenden verhalen verteld. De verhalen vertellen over zijn zorg voor de armen, zijn opkomen voor gerechtigheid, de bescherming van de zwakken, zijn strijd tegen bedrog en onrecht, zijn optreden tegen onrechtvaardige rechtspraak en het tussenkomen in vele persoonlijke noodsituaties van mensen. Ze verhalen van zijn solidair handelen met de zwaksten van de samenleving (vb. de vrouwen zonder bruidschat, de hongersnood in Myra, de drie kinderen in het pekelvat, de boeren in nood, de schippers in de storm).
Dit laat zien dat we deze legenden eerder als uitdrukkingen van een geloof moeten lezen. Er blijkt dus uit dat Nicolaas een voorbeeld was voor de christenen van zijn tijd. De naam Nicolaos betekent: nikè (overwinning) en laos (volk): overwinnaar, bevrijder voor en van het volk. Hij wordt als heilige, als heelmaker vereerd. Hij is een man van God. Hij komt op voor maatschappelijke en religieus-godsdienstige bevrijding uit de gevolgen van de uitbuiting en onderdrukking van de Romeinse machten.


De Legende
Op een dag kwamen drie arme studenten in Myra aan. Het was reeds laat. Zij waren moe van een lange reis en hadden honger en hadden geen slaapplaats voor de nacht. Geld hadden zij niet. Zij waren naar deze grote zeehaven gekomen in de hoop iets te kunnen leren en op een of andere wijze te kunnen voorzien in hun bestaan. Zij kenden de roem van Sint Nicolaas, die zij vereerden. Zij wisten hoe edelmoedig hij was en hulpvaardig. Maar zij waren bescheiden en hadden teveel eerbied voor hem,om hem zo laat nog lastig te vallen met hun zorgen. Zij besloten daarom die nacht onderdak te gaan vragen bij iemand uit het stadje, daar zij geen overnachting in een van de herbergen konden betalen. Zo gingen zij samen door de smalle straten der stad, zoekend naar een verlicht venster, waar nog iemand wakker zou zijn. Het werd later en later. Toen zij eindelijk bij een slagerswinkel kwamen, waar zij door de vensters nog een vuurtje zagen gloeien in de open haard van de achterkamer. De slager, een nors, flink gebouwd man, vroeg op ruwe toon wat zij wensten. "Wij zijn moe en hongerig en het is al zo laat. Kunt u ons een bed en een maaltijd verschaffen, goede man?" antwoordde de oudste van de scholieren. "Mijn huis staat niet open voor vagebonden als gij" voegde de slager hem toe op bitse toon. Daarop sloeg hij de deur met een harde klap voor hun neus dicht.

Mistroostig stonden de drie knapen in de donkere straat. De koude nachtwind blies door hun dunne kleren. Zij maakten zich reeds gereed om verder te trekken om te zien of andere bewoners hun beter konden helpen dan deze onvriendelijke man. De vrouw van de slager echter, een hebzuchtig en wreed wijf, had het klagen der jongens gehoord. Zij had ook gezien, dat elk van hen een grote zak opzij droeg. Daaruit maakte zij op, dat de studenten hun schatten bij zich droegen. Zij zei tot haar man: "Hoe dom van je, die jongens weg te zenden. Heb je niet gezien, hoe zwaar hun zak was? De zaken gaan slecht en waarschijnlijk kunnen wij genoeg] aan hen verdienen om onze schulden te betalen. Het laatste varkensvlees staat in de kuip en morgen zullen wij geen geld meer hebben om onze voorraad aan te vullen. Indien wij die studenten te eten geven, kunnen wij ons van hun schatten meester maken wanneer zij zullen slapen. Met het geld, dat wij op hen vinden kunnen wij dan morgen weer een ander varken kopen en behoeven wij onze winkel niet voor schulden te verlaten." De slager bedacht zich geen ogenblik en ontgrendelde de deur."Jongelui" riep hij "kom toch maar binnen. Mijn vrouw zal u een maaltijd gereed maken en een bed spreiden. U bent welkom". De studenten waren opgetogen over deze plotselinge verandering. Zij dankten de goede slager en klommen de ladder op, die naar de kamer boven de winkel leidde. Weldra dampte er een geurige schotel op tafel en stilden de drie knapen hun honger met een overvloedig maal. Zij waren zo dankbaar voor deze edelmoedigheid dat zij in hun gebed hun gastheer aanbevalen in de gunst van God en ook een dankgebed richtten tot Sint Nicolaas, wiens voorspraak voor een goede reis zij hadden ingeroepen bij het begin van hun zwerftocht.

Daarna gingen zij naar bed vielen weldra vast in slaap. Nadat de slager en zijn vrouw zich overtuigd hadden dat geen der studenten meer wakker was, namen zij de zakken van de knapen mede naar de achterkamer beneden. Groot was hun teleurstelling toen zij moesten ervaren dat de inhoud der zakken slechts uit boeken bestond. "Het is jouw schuld" schreeuwde de slager tot zijn vrouw. "Hoe kon je ook denken, dat zulke jonge knapen op reis zouden gaan met schatten in hun zakken? Nu zijn wij ook nog het kostbare voedsel kwijt waarvan wij de volgende dagen moesten leven". De vrouw verbleekte van woede. Er speelde een wrede grijns om haar mond toen zij begon te spreken. "Zij zijn zo mals en vet als biggen]" zei ze, "en ze zouden lekker pasteivlees opleveren als wij ze slachtten". De slager bleef een ogenblik voor zich uit turen en beval toen: "Vrouw, haal mijn bijl, ik zal ze doden." "Ja", antwoordde de vrouw, "doe dat. En als je ze gedood hebt, zullen wij vannacht nog pasteitjes van ze maken, die wij dan morgen op de markt kunnen verkopen voor weinig geld per stuk. De knapen zijn dik en wel doorvoed en er zit vlees genoeg aan om twee honderd klanten te bedienen. Met de opbrengst ervan zullen wij heel gemakkelijk een ander varken kunnen kopen." Zij haalden de bijl en samen slopen zij naar de kamer waar de drie knapen in al hun onschuld sliepen. Met één slag doodde de slager de een na de ander. Geholpen door zijn vrouw droeg hij ze daarna naar beneden en de hele nacht verliep met het maken van pasteitjes. Deze werden onder in de kuip gelegd en bedekt met lagen pasteitjes gemaakt van het laatste varkensvlees dat de slager bezat. Heel vroeg in de morgen trokken de slager en zijn vrouw naar de markt om hun waar te verkopen.

Daar stonden zij nu temidden van grote massa kopers. Niemand, die iets merkte aan hen. Zij schenen geen spijt te kennen. Zij riepen: "Wie wil er heerlijke pasteitjes? Zij zijn driemaal goedkoper en toch beter dan die van andere slagers." Reeds begonnen vele handen zich uit te strekken naar hun waar. De kopers prezen zijn pasteitjes, die heerlijk gekruid waren en er fris uitzagen. Zij waren juist bezig bijna de laatste pasteitjes van de bovenste lagen te verkopen, toen plotseling Sint Nicolaas voor hen stond. Hij vroeg: "Slager, wilt gij mij ook wat van uw waar verkopen?" De slager nam de laatste pasteitjes van de bovenste lagen uit de kuip en wilde ze aan de Heilige geven. “U heeft toch nog andere goederen dan varkensvlees, slager” zei de Sint op strenge toon. De slagersvrouw viel daarop boos uit tegen de Heilige, schol hem uit en zei dat hij maar verder moest gaan en zich met zijn eigen zaken bemoeien. Maar de slager kon slechts sidderend ontkennen, iets anders in de kuip te hebben dan varkensvlees. Hij wist echter wel dat zijn woorden Sint Nicolaas niet overtuigden. Want deze keek hem zo doordringend aan, dat de slager op zijn knieën viel en zijn misdaad bekende. Ook de slagersvrouw barstte nu in snikken uit en bekende haar schuld. Toen sprak Sint Nicolaas een kort gebed uit over de pasteitjes, die nog in de kuip waren. Nauwelijks was dit gebed geëindigd of, drie gezonde, naakte knapen rezen er uit op met gevouwen handen en een zegebede op de lippen. De Heilige zei hen, altijd dankbaar en godvruchtig te zijn, wat zij beloofden en hun hele leven lang volhielden. Daarop berispte hij zeer streng de slager en zijn vrouw, beval hun boete te doen en hun zonde te doen vergeven, door voortaan goed te zijn voor hun medemens, zonder daarbij ooit aan winst te denken. Zij gaven nooit meer toe aan hun hebzucht, hetgeen hen zeer gelukkig maakte. Het nieuws over dit wonder verspreidde zich terstond over de stad. Het ging van mond tot mond. En sinds de dag vereren de kinderen Sint Nicolaas als hun grote beschermer.

Lieve groetjes in vrede en vriendschap van Alter en Rankje