Gedichten van _Nele_ : het leven
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
ONZE GELIEFDEN
LEVEN VERDER IN ONS
ZE ZIJN NOG ALTIJD
EEN DEEL VAN ONS WEZEN
VEWEVEN IN ONZE GEDACHTEN
IN ONS DAGELIJKS ZIJN.
BLOEMEN OP DE GRAVEN
OM HEN TE HERDENKEN
MAAR ZE LEVEN VERDER
TELKENS WE OVER HEN PRATEN
HERRINNERINGEN OPHALEN
ZIJN ZE ONDER ONS
ZO TASTBAR
DAT HUN AANWEZZGHEID
VOELEN,HUN LACH;HUN SPIRIT
HUN WOORDEN EN WENSEN
ZIEN WE OOK IN ONZE KINDEREN
WE DRAGEN HEN MEE
IN ONS VERDERE LEVEN
LEVEN VERDER IN ONS
ZE ZIJN NOG ALTIJD
EEN DEEL VAN ONS WEZEN
VEWEVEN IN ONZE GEDACHTEN
IN ONS DAGELIJKS ZIJN.
BLOEMEN OP DE GRAVEN
OM HEN TE HERDENKEN
MAAR ZE LEVEN VERDER
TELKENS WE OVER HEN PRATEN
HERRINNERINGEN OPHALEN
ZIJN ZE ONDER ONS
ZO TASTBAR
DAT HUN AANWEZZGHEID
VOELEN,HUN LACH;HUN SPIRIT
HUN WOORDEN EN WENSEN
ZIEN WE OOK IN ONZE KINDEREN
WE DRAGEN HEN MEE
IN ONS VERDERE LEVEN
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Nevels stijgen
uit de grond
in mijn mond
beroeren bladeren
onder voeten
brengen slierten
herrineringen
van vroeger
vangen het licht
van een zonnestraal
in een dauwdruppel
op een blad
een ekster pikt
in het natte gras
het is stil
zoals het vroeger was
uit de grond
in mijn mond
beroeren bladeren
onder voeten
brengen slierten
herrineringen
van vroeger
vangen het licht
van een zonnestraal
in een dauwdruppel
op een blad
een ekster pikt
in het natte gras
het is stil
zoals het vroeger was
-
sunset - Lid geworden op: 26 mar 2007, 11:42
- Locatie: Eindhoven, Nederland
De laatste dagen had ik het best druk met mijn bezoek uit Duitsland, het bundeltje 'op weg naar 01 november' en de dgadagelijkse dingen.
Ondertussen is het bezoek weer weg, het bundeltje gereed voor de drukproef en heb ik een beetje meer tijd * glimlacht* (al smarten mij de beelden van de actualiteit).
Tabasco / Mexico
Het land verdwijnt
De laatste dromen
zijn vermoeide nachten
Verwilderd blaffen
honden onze tijd
naar ’t eeuwig wachten
Het water heeft herinnering
verloren vriest de koude
in de aderen
Om ’t blote hoofd objecten
verklaren dood aan ’t leven
en storten zich in ’t waterbed
Niemand weet wat komt
weet nog steeds niet
wie het red.
**********
sunset 05-11-2007
**********
Liefs en mijn warme genegenheid voor jou,
sunset
Ondertussen is het bezoek weer weg, het bundeltje gereed voor de drukproef en heb ik een beetje meer tijd * glimlacht* (al smarten mij de beelden van de actualiteit).
Tabasco / Mexico
Het land verdwijnt
De laatste dromen
zijn vermoeide nachten
Verwilderd blaffen
honden onze tijd
naar ’t eeuwig wachten
Het water heeft herinnering
verloren vriest de koude
in de aderen
Om ’t blote hoofd objecten
verklaren dood aan ’t leven
en storten zich in ’t waterbed
Niemand weet wat komt
weet nog steeds niet
wie het red.
**********
sunset 05-11-2007
**********
Liefs en mijn warme genegenheid voor jou,
sunset
Ik denk niet, ik voel. Want ik prefereer het hart boven het verstand.
-
_Nele_ - Lid geworden op: 06 feb 2007, 19:20
Oma,hoe was het vroeger thuis?
Wel kind,er was geen gedruis
van auto's voor je huis
je kon op straat spelen
met velen
noten rapen
braambessen kapen
fratsen uithalen
wie kon het balen!
De school was ver weg
we stapten heel traag
onze weg was heel vaag
een eekhoorntje,
met zijn pluimstaart
knabbelde nootjes
alsof je er niet waart
het kon rennen over straat
zonder gevaar
was dat nu maar waar!!
Wel kind,er was geen gedruis
van auto's voor je huis
je kon op straat spelen
met velen
noten rapen
braambessen kapen
fratsen uithalen
wie kon het balen!
De school was ver weg
we stapten heel traag
onze weg was heel vaag
een eekhoorntje,
met zijn pluimstaart
knabbelde nootjes
alsof je er niet waart
het kon rennen over straat
zonder gevaar
was dat nu maar waar!!