lutim's spiegelkrassen

[lutim]

Wij zagen blozend naar elkaar
en heimelijk gleden in het bed,
ik werd je warmte gauw gewaar.

Wij lagen bang en aarzelend daar
en hielden stil de adem in
die hunkerend groeide tot gebaar.

Toen heb ik lang je lippen gekust,
je ontroerde borst aan mij gedrukt,
gestreeld in teder-zachte lust.

Na lange jaren wachten.
Nooit vergeet ik meer
jouw verdronken ogen.

[lutim]

Dit is geen gedicht mijn lief
geen gezwam van jonge liefde
of een oud geloof
geen morgen die ontstaat
geen zon die onder gaat
geen roos
geen kus op de ogen
van wie slaapt
dit is gewoon in woorden alledaags
met zwarte letters hier bevestigd
niet te ontkomen
en gedaan
en opnieuw
iedere dag
dezelfde gedachten te denken
te lopen langs dezelfde straten
met een afgesloten kop
tot het tijd is
om slapen te gaan
dit is slapen gaan in de nacht
en niet weten
waarom jou mond
besloten heeft te zwijgen
uiteindelijk.

[lutim]

Voor de vogels
uit de bomen vallen
voor het water wegloopt
uit de beken lief
voor het laatste licht vergaat
bewaar me in je schoot
begraaf me tussen je borsten
brand me aan je lippen
dwing me
tot het hijgen
tot het bijten
tot het zinken
tot het vuur tot de wind
ontbind me
breek me
scheur me
verdelg me aan je mond.

[lutim]

Ik sidder
en ik val

in huizen
van kristal

lig ik uitgespreid
gebroken glas

de vaas
die ik was

bevat jouw bloem
niet langer meer

er is geen glans
waarneembaar meer

in je dromen
of in je ogen.

[lutim]

Neem me mee, neem me
mee aan je hand

laat me niet los
ik ken de weg niet.
Jij bent bestemming
waar ook en hoe.

Ik kan alleen maar
onderduiken in jou

en met je gaan
tot waar geen dromen zijn.

[lutim]

Je moet teruggaan
naar je vriend
en mij alleen laten
ik moet schreien
als je me niet ziet

je moet trots
en onaangedaan
op straat lopen,
als je terugkomt
heb ik een glimlach opgezet

ik hoor je stappen
hoe je mijn ogen zoekt
o god denk ik
waarom ben ik het niet
die haar ware is.

[lutim]

Is dat het geluk? het wonder sprookje
dat ik droomde al die lange vreemde jaren?
Ik weet het niet
maar ik voel in mij een stil verdriet,
diep in mij, al ben ik soms blij,
want zingen kan ik niet als vroeger
en dansen rond de grote vijver.

Ik ben een oud huis
en die in mij woont is van een ander land,
hij dwaalt s'avonds door de kamers en gangen
en zoekt op de muren met prenten behangen
een teken van jou liefde
of kijkt door de vensters in alle straten
van het vreemde dorp en kan,
van alles verlaten, niet verzaken.

Zoeteke, ben jij het, en wie ben ik?
Ben jij het geluk?
En moet ik de prins zijn
die je wakker kust?

[lutim]

Want nooit nog was ons geluk
zo groot als toen.

De winden doorliepen de wouden
en ruisend doorzongen de lucht,
een vogel vloog op en behouden
bereikte de zon in zijn vlucht.

Wij zwegen en schouwden in diepten
die nooit nog ons waren getoond,
de weemoed heeft ons, geliefde,
met wonnige stilte bekroond.

Want zo diep als toen
was onze liefde nog nooit.

[lutim]

Ik weet niet of
je nog van wellust
de herinnering weet
je leest nooit een boek
vol grijze dingen

en alles klinkt te luid
de radio de klok
die de uren steelt
de buurvrouw die over de haag
met me spreekt,

je bent zo moe
je gaat weer slapen
en haalt uit dromen kracht
om zonder denken te leven,
toch zie ik op jouw wang
een enkele traan soms beven.

[lutim]

Jij draagt je zorgen met je mee
en glimlacht terwijl
naar iedereen

op je schouders rust
de hand van velen
je lippen hebben velen beroerd

jij duwt je zorgen weg
met één hand
en streelt met de andere.
Je lacht me toe.

Jij bent heel wit
en glanzend als een ster.

Jij bent een ster die
altijd-altijd
in mij verdrinkt.

[lutim]

Als een sluier hangt
jouw denken
voor mijn ogen
ik ben veel te verarmde handen
om je te bereiken

in voorbije zomer
droeg ik je in mij
als een zilveren geldstuk
op de bodem
van de heldere
grote-wandel-vijver

er was een merel
die in de top van de boom zat
hij zong een lied
zonder zin
zoals ook dit
leven zonder jouw
zonder betekenis is.

[lutim]

Als in een rugzak draag ik je mee
het enigste wat voor mij
onmisbaar was, wat ik niet
vergeten kan

om te eten was je spijs en drank
warmte rond mijn hals
een jas om te dragen en betere
schoenen voor zondags

om in te wonen was je mijn tent
mijn kussen om te slapen
ook mijn zachtstromende adem
en je vingers in mijn haren

ach wat mis ik mijn zoeteke !

[lutim]

Mijn meisje wil mij vergeven
de zorgen die kwamen,
in mijn hoofd schijnt de dag
zo vrolijk maar bang
jouw stem die één woord begon
"schatteke"
is lichter dan de zon
en bloeit in een lach
tot blijde groet.

Mijn meisje, dan is alles goed

[lutim]

Mijn zoeteke,
ik wil niet
dat je schreit
je moet je ogen bezitten
de bomen in de tuin begrijpen
en de wolken
die overdrijven

ik wil niet
dat je schreit
ik moet het afscheid beschrijven
en jouw denken
dat vergaat
met bloemen in het hart

ik wil niet
dat je schreit
ik houd een warme vogel
in mijn handen
die ik je schenken wil
hoor hoe hij zingt.

[lutim]

Als jij nu slaapt
hoor je niet
hoe ik in gedachte
naast je bed kom staan.

Jij bent voelbaar
een andere kant van mij,
nog altijd lief
maak je me blij

en warm word ik,
met handen die vragen
om vergiffenis
raak ik je haren aan
en je schouder,

ik zeg heel zacht
om je niet wakker te maken
slaap wel mijn lief,
al je engelen waken.