het leven zoals het is....

_Nele_ · 28 aug 2007, 10:57

EEN FIJNE DINSDAG!!

NELE

Afbeelding

hilde m · 29 aug 2007, 06:28

Op pagina 17 schreef ik over de dood van een eenzame vrouw, het vervolg kun je hieronder lezen....

Soms,
geeft de "dood" het leven weer zin.
Soms,
ontstaat uit verdriet een nieuw begin.
Een oude dame ging heen,
dat bracht de hele familie op de been.
De "verloren dochter" sinds vele jaren,
kwam plots weer opdagen.
En men stelde zich "levensvragen".
We zijn hier maar,
voor een korte tijd,
we willen niemand kwijt.

Zo werd verdriet,
deels weer vreugde.
Er was een "weerzien"
waarop iedereen zich verheugde.
Ze bracht een klein meisje mee,
een elfje van 5 jaar,
met lange blonde haren.

En plots,
werden mijn schoonzus en haar man,
de gelukkigste oma en opa van 't land.

Bibi · 29 aug 2007, 15:53

Hallo lieve Hilde, oei oei ... dat was zeker niet lekker, maar wel grappig! Vooral omdat jouw manlief niets zei en jij de scheerzeep ook eens mocht proeven! Waarschijnlijk vergeet je nu nooit meer tandpasta in te pakken
Nog een fijne woensdag ...
en je leest me weer
Liefs xxx *BiBi*

Afbeelding

ferry · 30 aug 2007, 20:03

Hilde :
mischien , wie weet
bestaat er scheerzeep
met muntsmaak of aardbei
voor als men tandpasta vergeet
zowel voor jou als voor mij !!

" verdriet bracht vreugde " , wat goed , zo een vervolg !!
Ik leef mee met hun vreugde !!Liefs Fernanda

Morgenstern · 31 aug 2007, 23:29

Hilde

Groetjes Morgenstern & Herman

hilde m · 01 sep 2007, 08:40

Jure,
wat maakte je me blij
met dat kleine gedichtje
voor en over mij.
Wat doet het goed
dat je weer terug bent.
Liefs Hilde m.

Bibi, lieve Bibi,
ben altijd opgetogen
als je langs komt.

Ferry,
altijd zo spontaan.
Je schrijft, je laat je helemaal gaan.
Je doet me een beetje aan mezelf denken.
Mag dat?

Morgenstern,
heel blij met je fonkelende weekend wensen.
Liefs Hilde m.

hilde m · 01 sep 2007, 08:55

Woorden kunnen kwetsen,
soms scherper dan messen.
Diep en hard,
doorboren ze het hart.
Verbitterd en zwijgzaam,
maken je eenzaam.

Woorden kunnen alle gevoel doven,
onherstelbaar de liefde doden.
Woorden kunnen je de grond inboren,
doen wensen,
dat je nooit was geboren.

Woorden kunnen je eigenwaarde roven,
je degraderen tot niets,
dan verdriet.

Anjake · 02 sep 2007, 09:19

Ben blij dat ik je mooie Poezie komen lezen heb. Nog veel succes ermee en een heel fijne zondag gewenst. Groetjes Anja

Afbeelding

Bosrankje · 02 sep 2007, 18:41

Bedankt, lieve Hilde, voor je reactie
in mijne topic en wees gerust, met
vrienden zoals jij en nog heel veel
anderen, blijf ik zeker op 't Forum.

'k Kom heel graag bij jou lezen

Lieve groetjes van Alter en Rankje

ferry · 02 sep 2007, 20:01

Hilde : zo waar is dat ,
maar
ik hoop dat je die woorden
nooit moet hooren
dat hoop ik uit de grond van mijn hart .
Ik stuur je , lieve , zachte , zalvende , aanmoedigende woorden !!Fernanda

Bosrankje · 03 sep 2007, 11:01

Lieve Hilde,

Dit gedicht vind ik persoonlijk één van de mooiste
die je geschreven hebt. Daarom deze ppt, hopende
dat hij je bevalt.

Veel liefs van Alter en Rankje

Bibi · 03 sep 2007, 18:20

Hallo lieve Hilde,
een mooi gedicht ... en weer zo mooi bewerkt door onze lieve Rankje en Alter, heel mooie keuze! Ze voelen onze gedichten zo goed aan, dat de ppts altijd raak zijn! Ik hoop dat vrienden jouw nooit kwetsen door woorden ... of daden! Want vrienden moeten je raken op een andere manier ... maar zeker niet door te kwetsen!
Ik wens je een fijne en zorgeloze start in deze nieuwe week.
Liefs xxx *BiBi*

hilde m · 04 sep 2007, 05:29

Voor Anjake,
heel blij met de bloem die je achterliet.

Bibi,
ja, je weet het hé,
altijd blij en gelukkig met een berichtje van jou.
wat een lief knuffelbeertje.

Mooi, lief Rankje,
Zoals Bibi hierboven schreef, jullie voelen onze gedichten zo heel goed aan. Je hebt er weer een kunstwerkje van gemaakt. Ook heel blij, dat je het inhoudelijk goed vond.
Liefs Hilde m.

Ferry,
als "god in frankrijk nu".
Bedankt, voor je troostende, zalvende woorden op mijn toch wel "droevig gedichtje".

hilde m · 04 sep 2007, 05:37

Voor mijn dochter,
bron van inspiratie voor mijn droevige "schrijfseltjes".

In golven van pijn,
perste ik je uit mijn lijf,
met tranen van vreugde,
drukte ik je aan mijn borst.
Nachten vol zorgen,
trachtend naar de morgend,
wiegend in mijn armen,
werd je langzaam kalmer,
toen je als baby, zo ziek was.

Opgegroeid tot een pracht van een dochter
met een leven vol beloften,
tot hij met zijn praatjes,
die je veel beloofden,
je kwam roven,
als een schim achterliet.

Bosrankje · 04 sep 2007, 05:49

Lieve Hilde en Jure,

Ik kon niet slapen en zag dat jullie ook wakker waren.

Veel moed en ik leef met jullie mee zelfs heb ik het geluk

gehad om zo moeilijke omstandigheden niet te moeten

beleven !!!

Veel liefs...........