gedichten - achtergronden- roerselen

[Bosrankje]

Beste denook,

Ik zal waarschijnlijk niet de enige zijn die zich afvraagt
wie de twee angrijpende gedichten "Moeder" geschreven
heeft !

Voor mij, dat het een bekende dichter of een nobele on-
bekende is, heeft helemaal geen belang !!

Het heeft mij enigzins ontroerd. Bedankt !

Lieve groetjes in vriendschap van ons beiden.

[denook]

... 598 lezers later ...

- beste bosrankje, bedankt voor je fijne bemerking.
Ik heb inderdaad bewust de schrijvers van deze twee 'moeder'-
gedichten niet vermeld. Misschien zijn er nog een paar mensen
die zich dezelfde vraag gesteld hebben als u. Dadelijk meer daarover.

- beste germano - dank voor je bezoekje. Ik antwoordde reeds op je
eigen geopende topic.
De kans dat je me nog ontmoet op een chatbox is zeer klein. Ik kom
daar uiterst zelden en al wat ik er doe is het volgende: ik wacht even
af, om een opening te vinden en dan een idee of interssant onderwerp
in het midden te gooien. Soms geeft dat stof voor (hevige) discussies
en dat kan al eens interessant zijn.

Voor allen:

- het eerste 'moeder'-gedicht is van Herman De Geyndt.
Ik denk niet dat enig lezer hier de man kent. Hij was een van mijn
eerste leerlingen destijds, die, alhoewel hij de Wetenschappelijke A-
richting volgde, vooral gefascineerd was door talen. Reeds tijdens zijn
humaniora-periode schreef hij graag gedichten. Hij is psycholoog ge-
worden en heeft verschillende mooie initiatieven her en der uit grond
'gestampt'. Hij is altijd (-voor zichzelf-) blijven dichten.
Toen hij in 2005, op 56-jarige leeftijd overleed, hebben enige vrienden
en medewerkers enkele gedichten van hem uitgegeven, in beperkte
kring.

- het tweede 'moeder'-gedicht is van een meer bekend iemand, de in
Bulgarije geboren Maja Panajotova.
Ze week uit naar Vlaanderen en sedert 1980 doceert ze Bulgaarse taal-
en letterkunde aan de universiteiten van Gent en Leuven.
Ze schreef poëzie, zowel in het Nederlands als in haar moedertaal.

Nog een werkje van iedere dichter:

- van Herman De Geyndt - - EEN AVOND EEN MEISJE

Je lippen zijn zout
En je lichaam
Is glad als een vis
Je hebt donkere ogen
En deze violette nacht
Heeft je herschapen
Tot iemand die ik niet herken
Ik mag je niet herkennen
Nu ik met nylonvingers
Je lichaam bespeel en streel
Muziek
Vloeit
Paars
Over je gelaat
Konfettiwoorden
Hangen tussen ons
En wij maken onze ogen
Tot een nacht
Die aan de rand van de morgen staat
Even huiver je
En laat dan
Jezelf verstenen
Tot een marmeren vaarwel


-van Maja Panajotova - - LAATSTE OPDRACHT

Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals een vrouw in de weer met de was
haar gouden ring verliest.
Je zult me zoeken in het schuim
van woorden, ogen en gezichten,
maar ik zal blinken ergens
op een vreemde plek.

Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
zoals de jager de tere ree verliest,
als hij haar dode lichaam heeft.
Je zult me zoeken in het bos
van herinneringen en gebaren,
maar ik zal ergens kwijnen
in de dichte schaduw.

Je verliest me, mijn liefste, verliest me,
maar jij bent mijn land en mijn zee,
ik zal je zoeken, ver, in vreemde landen,
omdat ik twee keer banneling ben.

Je verliest me, mijn liefste, verliest me.


groeten in vriendschap - -denook- -

[Bosrankje]

Beste denook,

nu weet ik wie de dichters zijn, bedankt maar inderdaad,
heeft het niet zoveel belang want het waren zowiezo heel mooie
teksten ! De twee volgende ook.

Gelukkig dat vrienden van Herman De Geyndt enkele gedichten
van hem hebben uitgegeven. Zo kunnen wij nu er ook van genieten !

Wat betreft de Bulgaarse dichteres, Maja Panajotova, ik ben ook
heel blij om nog andere gedichten van haar te ontdekken !
"Laatste opdracht" vind ik heel bijzonder....... 'k heb het al
dikwijls gelezen want haar verwoording is zo gevoelig het
raakt mij echt heel diep ! Ze kan gevoelens, emoties en dagelijks
gebeuren samen weven als geen andere !

Mijn "privé corrector" is gaan slapen en misschien zijn er fouten
maar ik wou het nu schrijven dus.....sorry als het niet perfect is

Lieve groetjes in vriendschap

[hilde m]

Goeiemorgend denook,
kwam ook hier, na een computerloze week bijlezen.
Prachtige gedichten heb ik hier gevonden.
Liefs Hilde m.

[denook]

... twee dagen en 330 lezers later ...


speciaal voor bosrankje, hilde en misschien een paar anderen, nog een merkwaardig gedicht van de Bulgaars-Belgische Maja Panajotova

Heren, het erotische landschap wordt niet alleen door mannen beheerd;
getuige hiervan het hierna volgend werk.
Andere vrouwen die haar in dit oeuvre zijn voorgegaan zijn o.a.:
George Sand, Anaïs Nin, Emily Dickinson en Marguerite Duras.

Merk ook hoe in de laatste strofe het lichamelijk genieten overgaat
in een verruiming en verdieping...


LANDSCHAP VAN EEN MAN

Van achter het slakje van zijn oor
dalen mijn handen geestdriftig af
langs de gladde glijbaan van zijn rug,
houden halt op de twee warme broden
en weten niet meer wat te doen:
er een stukje afbreken of afbijten?
Het ruikt hier naar mensenvlees, denk ik,
op weg naar Klein Duimpje,
maar ik ontmoet de Reus.
Hij zet me op zijn ovale schouder,
tevreden omdat hij een menseneetster vond.

Ik leg mijn oor op zijn borst,
om de richting te bepalen: ik hoor
het hoefgetrappel van zijn hart;
triomfantelijke kreten weerklinken
bij de levenschenkende bron.

In de vallei van zijn hals
leggen mijn handen zich te rusten.
Maar mijn lippen slenteren verder
naar de krater van zijn lippen,
wachtend op de uitbarsting van de vulkaan.
Langs de kam van zijn elegante neus
kom ik bij de voet van zijn voorhoofd.

Daar is de ziel beginnen kijken.
Daar, achter zijn voorhoofd vertakken zich
zijn gedachten en dragen bloemen.
Daar, achter zijn voorhoofd, rijpen
de zoetste vruchten van mijn zomer.


- - - Maja Panajotova - - -


Nog een werkje van haar - gans andere stijl en inhoud


OPDRACHT

Van zoveel liefde voor jou
ben ik begonnen je te haten.

Jij bent geen heilige, maar een zondaar.
Jij bent niet eerlijk, maar bedrieglijk.
Jij bent niet moedig, maar een lafaard.
Jij bent geen redder, maar een jager.

Je zou anders geen vallen spannen
van indringende woorden,
je zou mijn gedachten niet dwingen
in jouw spoor te lopen,
je had mijn leven niet verdeeld
in twee: in na jou en voor jou.

Ik ben het lam dat wordt geofferd
en ik aanvaard mijn lot:

geslacht te worden op een feestdag
is hoe dan ook een eerbewijs.


Hiermee sluiten we het hoofdstuk 'Panajotova' af.


groeten in vriendschap - -denook- -

[ferry]

denook :
die 2 gedichten van " moeder " van Herman De Geyndt en van
Maja Panajotova zijn onbeschrijfelijk mooi
ik kan ze niet lezen zonder een krop in mijn keel te krijgen

van de volgende 2 vind ik " laatste opdract " van Maja Panajotova
prachtig en intens
zo in , in triest en zoooo mooi , nog meer krop in mijn keel

Dit wou ik gisterennacht nog schrijven en nu zijn er weer 2 geweldig
prachtige van Maja , wacht ik moet ze eerst nog eens terug lezen .

Geef me even tijd Denook , dit zijn geen gedichten die men even leest en weer vergeet .Dit moet men lezen en herlezen ! Liefs Fernanda

[Bosrankje]

Beste denook,

Bedankt voor de twee mooie teksten van de bulgaarse dichteres.
Haar manier van schrijven bevalt mij enorm !
Ik vind het ook heel goed dat je spreekt over de vrouwen die erotische
poëzie en proza geschreven hebben want inderdaad van Georges Sand tot nu toe,
hebben ze bewezen dat die genre niet alleen aan mannen gereserveerd was !
Anaïs Nin is mijn favoriete.

'k Ben al benieuwd om de nieuwe dichter of schrijver te ontdekken

Tot schrijfs of wie weet, misschien binnenkort in Wenduine, de "Prinses
der Stranden" die voor ons beiden zo veel betekent .
Gemeenzamelijke jeugdherrineringen zijn zo belangrijk, nietwaar, beste denook.

Liefs van Bosrankje en nog een prettige donderdag.

[sunset]

Weer te lang geleden dat ik langs kwam. Maar nu ben ik er. Even. Want de griep velde mij.

schrijven

woorden
vloeien
barsten
stormen

als lava
over fel wit papier

verschoning van een hart
relikwie van een ziel
résumé van het moment.
**********
sunset 04-10-2007
**********

Groetjes, sunset

[denook]

... twee dagen en 331 lezers later ...
(met dank en knipoog naar ferry, bosrankje en sunset)


MISSEN - BEDEVAARTEN - NOSTALGIE

Vorige zondag was ik voor het eerst in Scherpenheuvel.
Het Sint-Jozefskoor uit Lombeek mocht er om 16 uur de misviering
opluisteren. Aangezien ik voor de kooroptredens de vaste organist ben
mocht ik mee.

We schrijven dus eind september, zondagnamiddag, Scherpenheuvel.
Achter de basiliek, die eigenlijk niet zo groot is, werd in de loop der
jaren een grote hal gebouwd met pijporgel, alle kerkaccomodaties en
een capatiteit van 1400 zitplaatsen.

In de kerken en kapellen waar ik al eens mag helpen een viering opluis-
teren, zie ik jaar na jaar het aantal kerkgangers dalen; niet overal even
verontrustend, maar overal dalen.
En dan kom je op een zondagnamiddag in de Mariahal achter de basiliek
van Scherpenheuvel en kijk je tegen een duizendtal aanwezigen - bede-
vaarders - gelovigen aan; in vergelijking met mijn vijftig wekelijkse
kerkgangers, een imposant aantal.

Tweede vaststelling: bij mijn wekelijkse vieringen ben ik een van de
jongste aanwezigen. Hier zag ik veel jonge en jongere mensen.

Niet allen bepaalde sekten en nieuwe religies schijnen succes te hebben;
ook onze 'eigen' bedevaartplaatsen lijden absoluut niet onder de groei-
ende ontkerkelijking van onze maatschappij. Ter staving van deze vast-
stelling: een bevriend gepensioneerd apotheker gaat ieder jaar met zijn
vrouw naar Lourdes en omgving. Wat valt op: ieder jaar meer volk!

Ik trek zelf uit dit alles geen veralgemenende conclusies maar blijf er
toch afwachtend-twijfelend bij stilstaan.

Om te eindigen nog een paar details van deze zondag in Scherpenheul.

De viering duurde vrij lang en behalve de priester en het koor werd
niemand anders echt bij het gebeuren actief betrokken. Toen het koor
het 'Onze Vader' moest brengen, gaf ik de dirigente teken om zicht om
te draaien en de ganse gemeenschap te laten meezingen.
Ik zette het orgel op 'forte' en inderdaad, de massa volgde mee en een
prachtig 'Onze Vader' weergalmde door de hal - kippenvelmoment.

Toen we als laatsten de hal verlieten en iets zouden drinken, moesten
we ver gaan zoeken; de mensen hadden er voor gezorgd dat alle
dichtsbijzijnde café's overvol zaten. Toen we dan wat verderaf toch nog
plaats vonden wou ik als naar gewoonte een frisse 'tripel' bestellen.
Alhoewel de kaart verscheidene goeie tripels vermeldde was de frigo
ongeveer uitgeput. De ober beloofde me een tripel die niet op de kaart
was vermeld - een verrassing. Dat was dan ook inderdaad de laatste
verrassing van mijn dag: een tripel - 33 cl - van een klein ambachtelijk
brouwerijtje: een 'vicaris' !! Heerlijk. Zijn er nog lezers (-ik durf hier
niet schrijven 'lezeressen'-) die dit zalige vocht kennen. Neen? dan bij
deze warm (-eigenlijk 'fris'-) aanbevolen.


groeten in vriendschap - -denook- -

[ria]

beste vriend (H) denook. Al kan je mij gerust onder je getelde bezoekers rekenen, aan schrijven kwam ik niet toe.
Om de waarheid te zeggen (schrijven) had ik toch wel een woordje van jou verwacht. Maar je zal er misschien wel je reden voor gehad hebben?

Ik heb ook de geplaatste gedichten gelezen.

Het mooie gedicht MOEDER van Maja Panajotova had ik eerder reeds bij M.christina gelezen. Ik vind het prachtig.

M.christina had toen meerdere gedichten over MOEDER op haar topic gezet. Ik heb die toen opgeslagen. Het volgende gedicht van Anton Van Wilderode was er ook bij, zo mooi en aangrijpend.

Wat mij altijd treft is de verschillende stijl waarin vrouwen of mannen over hun moeders schrijven. Toch zie je in de gedichten die zij had uitgekozen nauwelijks een verschil. Als je niet wist wie de auteur was, zou het moeilijk raden zijn.

De dag van Eden

In memoriam matris

1

Als ik vanavond thuiskom ben je weg.
Ik zal de tuin inlopen rokend en verdrietig
om al het liefs dat ik je wilde zeggen.
Je zwarte stoel staat in het erwtenbed.

Je zat er vaak tussen twee beurten in
nog met je handen aan de groene lussen
een uur vol gras en vogels uit te rusten,
de druppels zweet al haastig weggewist.

Een fijne sluier zand ligt op je stoel.
Ik zal hem in spiraaltjes openblazen.
Want je bent weg, ik moet mij nooit meer haasten.
Voor hoeveel jaren is dat nu voorgoed.

II

Ik keek door het venster maar je was er niet.
De kamer schijnt eensklaps te groot geworden
met weggeschoven stoelen, lege borden.
Je bril ligt in je boek, vergeet hem niet.

Van ergens dringt je stem nog tot mij door.
Ik weet het al, je bent waarschijnlijk boven,
ik zal het kraken van de treden horen,
je woorden zijn je altijd even voor.

De deur staat op een kier, je komt terug
je was alleen maar weg om iets te halen.
Het duurt wel lang, mijn ogen staan vol tranen,
een onverdacht verdriet achter je rug.

Anton van Wilderode


M.christina plaatste die gedichten op 13 mei.
Er zijn er nog mooie bij, zoals bv. Wasdag van Johanna Kruit.

Lieve groeten ook aan M.
ria

ps. heb je je rekenmachine bij de hand, of zet je streepjes bij elke bezoeker
grapje hé denook

ps.2. weet je dat uvi tegenwoordig op skynet zit. ik kom je er niet tegen.
't is anders de moeite hoor. Als je graag zijn url hebt stuur ik het wel eens privé

[gustilpe]

beste Denook,
ik stem met je saam, bedevaartplaatsen zijn in. Met het ganse gezin verbleven we voor een week nabij Banneux. Op de bedevaartplaats talloze Duitsers, Engelsen, Vlamingen, Walen, jongeren, ouderen...Op 15 augustus werden duizenden beevaarders verwacht, en ze waren er, ook honderden zigeuners uit de oostbloklanden. Gedurende de ganse week maakten we 's avonds een wandeling doorheen het domein. Je zag biddende mensen aan kapelletjes, aan de kruisweg, overal. Aan de fonteinen met het Mariabeeld kwamen velen zich laven of hun flessen en kruiken vullen met 'levengevend water. Dit alles raakte mij enorm, dat had ik niet verwacht, er hing een bijna heilige stilte doorheen het domein. Ik zag hoe een jong koppel in de plenzende regen geknield bleef voor het mariabeeld met de handen in het water van de fontein. Ik ben nooit een fervente bedevaarder geweest maar ik kreeg enorm respect en ontzag voor wat ik zag en meemaakte. Het waren deugddoende momenten.
Toen 's avonds in het nieuws de reporter melding maakte van het vele volk op de Meir in Antwerpen vanwege Moederdag was ik verontwaardigd dat er niets gemeld werd over die duizende bedevaarders in Banneux.
Denook, ik moet je nog danken voor de inval die je kreeg bij het zingen van 'het Onze Vader' in Scherpenheuvel, dat was inderdaad een kippenvelmoment, nu zal je wel weten wie dat berichtje stuurde? Tot over een paar weken aangezien ik morgen vertrek naar China.
beste groeten

[denook]

... 584 lezers later ...

met dank aan ria
en 'gustilpe' (wat een naam!)

Vandaag wil ik een tekst overnemen die me erg aanspreekt, vooral in
de context waarin hij werd geschreven en voorgelezen.
Op mijn vroegere school werd bij een personeelsvergadering begonnen
met een misviering. Deze viering opende met een 'Woord van welkom'
door de directeur, mevrouw Noppe.
Het is een bestaande tekst die ze aanpaste aan haar functie en persoon.
Lees hem dus ook als de tekst van een schooldirecteur aan ...


Ik ben een wegwijzer. Ze komen uit alle richtingen op mij af.
Ik beleef nogal wat. Het gebeurt dat ze moe naar me toe komen, dat ze
tegen me aanleunen om wat uit te rusten en dan weer verder gaan.

Er zijn mensen die blij zijn als ze mij zien. Ze volgen mijn richting en
recht op hun doel af. Maar ik moet bekennen, dat zijn er niet zo veel.

Af en toe spelen kinderen verstoppertje achter mij. Dan hoor ik die
kinderstemmen: "Joepie, gevonden!" Dat vind ik leuk!

En dan de twijfelaars! Links? Rechts? Rechtdoor? Mijn weg? Ze weten
soms niet welke eindbestemming ze willen. Ze kiezen zo maar een
richting.

Er zijn mensen die maar blijven zoeken en zoeken en mijn weg nooit
vinden.

Wat ik ook meemaak. Dat ze niet eens naar mij kijken. Geen wegwij-
zer nodig! Hun eigen zin. Ze zien wel waar ze uitkomen. Dan denk ik:
heeft het wel zin dat ik hier sta? Maar ja, ik blijf toch maar voor al de
mensen die blij zijn als ze me zien, die al lang op zoek zijn naar mij
en echt deze weg willen gaan!

Ik beken: er zijn velen die voor mijn weg kiezen maar na een tijdje zie
ik ze terug en gaan een andere richting uit. Anderen zie ik in de verte
een zijweg inslaan. Misschien komen die zo wel op hun bestemming.

Op een dag hebben ze mij wel eens verdraaid. Iederen geraakte op een
dwaalspoor. Dat was natuurlijk minder. Wat ik ook erg vind is, dat ze
mij gewoon omver rijden. Dan sta ik daar krom en scheef. Dat gebeurt
wel eens meer.

Ik kan zo nog lang blijven doorgaan. Een goede raad: Probeer mijn
wegwijzer te zien en te volgen. Ik verzeker jullie: het is een weg, de
moeite waard om te gaan.


groeten in vriendschap - -denook- -

[Robol]

Mijn vriend denook

ik hoop dat ik je zo mag noemen
het is gewoon...raakvlakken denk ik...wiskundig gezien
het kan ook gewoon genieten zijn van eenvoud
tweevoud...drievoud...wie zal het zerggen...

Vicaris...ik ben een liefhebber van streekbieren...als ik ergens kom bestel ik steeds een streekbiertje, maar de Vicaris heb ik nog nooit gedronken. Ik heb even gegoogeld. Kom ik op de stamboom van de familie.

Misschien...ooit...drinken we samen een vicaris...op onze gezondheid

Robbe

[sunset]

Ik kom hier graag; bijlezen. Gedachtes en bedenkingen van anderen tot me nemen. En af en toe iets plaatsen.


hoe kan ik

hoe kan ik jou schrijven, schetsen
dragen in de tijd
zó dat zij niet meer bestaan
die urenlange secondes
het naar jou verlangen
in takjes groen
wanneer ik mijn paden ga

hoe kan ik je vinden, ontdekken
je zoeken met wijdopen ogen
in de verborgenheden
en in alles wat maar op jou lijkt

mijn tranen verstommen de woedende zee
die golvend slaat, hoger en hoger
en jou, uiteindelijk ongeschonden
tot mij te brengt
ik van vreugde ween
om alle minnewoordjes
waarvan de liefdesstorm
ons ’s nachts wakker houdt

hoe kan ik lichter worden
zó dat je me beter kunt zien
mij van kleuren ontkleedt
ik in dagen van ’t aloude hunkeren
hoopvol ontwaak
tussen bloeiende twijgen
hangen mag

tot aan het einde van mijn dagen
wil ik mij verliezen
verdrinken in jouw liefde.
**********
sunset 13-10-2007
**********

Groetjes en een heel fijn weekend, sunset

[ria]

dank denook, mijn antwoord staat op mijn topic

lieve weekendgroeten,
ria



vond dit zo leuk, hoop dat jij dat ook vindt.