Poëzie en gedichten - Ria

[ria]

vandaag ben ik droevig,
onze kinderen
zo ver van huis,
je draagt ze in je hart
deelt van ver
hun vreugde,
maar ook smart.

nooit zal het zijn
zoals weleer,
helaas die jaren
keren nimmer weer.
vandaag ben ik droevig,
verdrietig mijn hart
ria

[lizzy]

Iedereen heeft wel eens dagen
Dat het even niet meer gaat
Dat een plotseling gebeuren
De dagen verkleuren laat
Geen oog meer voor de mooie dingen
’t lijkt kouder, soms wel kil
in zo’n nare periode
staat de tijd een beetje stil
en dan ineens, zo lang verwacht
straalt de nieuwe morgen
daar is de tijd, dat je weer lacht
oprecht en zonder zorgen

Lizzy

[ria]

IN FLANDERS FIELDS

In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in de sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead, Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To You from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields


John McCRAE

[ria]

Er is iets gebeurd
met mijn pc,
neen geen brokken,
ook geen stukken.
Het wil nu toch
wel lukken,
iemand draaide
aan mijn scherm,
zo zie ik nu voortaan
in mijn monitor
het glanzend achterraam.

Daar spiegelt in
het heldere glas,
alsof ik in een
spiegel kijk,
de schouw, het dak
een boom,
en 'n gekromde tak,
vandaag
een lucht zo blauw,
er zit nu echt
een vogel op de schouw.

Kleine dingen, soms
grote geschenken,
eenvoudig en gratis.
Zo kijk ik niet meer
alleen naar mijn PC
maar over mijn schouder
zie ik een
rood-bruine glans,
van de acer,
naast het huis van
de buurvrouw.

ria

woorden uit mijn vingers gegleden,
zomaar, omdat ik iets leuks heb ontdekt

[ria]

Uit de november-nevel
boven het stille land,
droom ik van het verleden;
en... kijk naar verder,
naar de overkant.

Aanraken kan ik niet,
maar weten
en soms voelen,
dat jullie daar verblijven;
en... er gelukkig zijn.

Een aureool van liefde,
de armen om elkaar;
nooit meer
gescheiden zijn, ultieme
Liefde, diep en waar.

Jullie hadden saâm
voor mij
een heerlijke naam
“ mijn ouders ”
bidt voor mij?
Aâm

ria - 16.11.05

[ria]

Ik heb het zwaar te pakken,
mijn vingers en mijn brains,
ze willen
steeds weer tokkelen
en leiden me overal heen.

Zo vertoef ik
vaak in dromen,
maar ook
bij heldere maan,
lees ik zowaar gedichten
in de sterren die er staan.

Zie daar verschijnen bloemen
in alle soorten,
teveel om op te noemen.
Wandelen wil ik,
door nevels
en seizoenen en
langs gebloemde gevels.

Ben ik daarom zo blij
alsof het lente was en mei,
de winter komt alras,
al zie ik nog het groene gras
het lover en de bomen,
laat toch die winter nu maar komen

ik voel me blij...heel blij
ria


http://home.tiscali.be/leoriademeyer
- update 22.11.05




http://blog.seniorennet.be/ria

groetjes,
ria

[ria]

GEKREGEN
van een gulle vriend,
ik ben er
blij mee, als een kind.

"een kinderhand is gauw gevuld...."
en
"zo ge niet wordt als kinderen,
zult ge het rijk der Hemelen niet binnengaan"

ik ben al onderweg,
hoop ik toch,
vandaag al 66 jaar - de moeite om ervoor te danken!
ria 25.11.05

[ria]

Soms valt er duisternis
over het kreunende huis,
spiegels zijn gebroken,
het zelfbeeld beschadigd.
Krakende botten,
in een kreunend huis.

Ver van de beloften
van gisteren en de
hoop van morgen.
Waarom maken mensen
andere soortgenoten
ongelukkig?

Ook al denken zij
alleen maar te
zeggen en te doen
waar "zij"
recht op hebben.

Waarom eisen zij hun
eigen rechten op
en het respect dat
zij "menen" te verdienen.

Terwijl geen haar op
hun hoofd er aan denkt
dat zij daarmee,
de rechten en
het respect voor anderen,
aan banden leggen.

Waarom?
Zij hebben zichzelf
tot het
middelpunt gemaakt.
Daarom !
ria

[ria]

Toen onze kleinkinderen huiswaarts
waren getogen,
vond ik deze brief van Sint en Piet,
het is echt niet gelogen,
liever schatten, maar tevens
echte deugenieten, vindt men niet.

Dag lieve kinderen,

Het is met veel plezier,
dat ik kom
bij jullie vava en oma hier.

Dat zijn twee brave mensen
daarom mochten ze
voor jullie mooie
geschenkjes wensen.

Ik hoop dat jullie
zijn heel blij,
Matty, Warre en
ook Bram, op een rij.

Al is Tinne
reeds een tiener,
ze doet haar best
en krijgt, juist zoals Stef
heus wat snoep,
met een spel daarbij
voor ieder.

Wees braaf,
Matty, Warre en ook Bram,
want zwarte Piet
heeft een lange arm.

En wie het speelgoed
niet verdiend, daar
komt Piet en haalt terug
al het speelgoed
op zijn rug.

Maar zoals in het
verleden;
“ Doe jullie best,
dan doen
Piet en Sint de rest.”

Geef nog de groeten
aan jullie grote zus
en aan papa en mama,
oma en vava.
En geef ze allemaal
van Sint en Piet
een dikke kus.


SINT NIKLAAS en PIET

[ria]

Wat er nu in mij omgaat...

Vandaag vertrekt Marieke naar huis,
al vond ze even hier
een winterse, maar warme thuis.

Haar bedje wacht al dagen
met liefde klaargezet,
morgen komen ze pas aan,
in hun verre huis,
een ander land, de zee
en oceaan voorbij,
daar wordt ze opgewacht,
heel blij.

Ik moest mijn tranen hard bedwingen,
voor mijn eigen meisje,
nu zelf moeder,
al blijft ze ook mijn kind.
Dat zijn zo van die dingen
die wij bij ieder afscheid, altijd
weer ondervinden.

Niemand ziet nu dat ik ween,
ze gingen weg,
heel droevig heen.
Het doet wel dubbel pijn,
omdat ze nu met tweëen zijn.

Dag lief Marieke,
slechts kort kennen wij elkaar,
veel tekort,
maar volgend jaar,
als 't God belieft,
zien wij elkaar weer.


Je moeke en je papa
reizen met je mee.
Tijdens de lange vlucht,
rust je aan haar hart,
daar ben je geborgen en voor haar,
vermindert ook de smart.


Met Kerstmis,
als jullie samen thuis gaan zijn,
met je zus en broer.
dan wordt het vast heel fijn,
want jij vooral
bent voor allen het mooiste geschenk.


Marieke,
lief klein wezentje,
nooit zal je beseffen,
welke grote plaats
je inneemt
in het hart van je grootouders,
die nu een beetje
eenzaam achterblijven.

Ik zoen en knuffel je van ver,
terwijl mijn tranen
een spoor trekken,
om op te gaan als parels
van geluk voor jou.
Kindje van mijn kind,
ik zal jullie beiden heel hard missen.

oma
17.12.05

[lizzy]

Ria; mijn hart huilt met je mee!
ooit, in een ver verleden
hield ik mijn kleinkenderen in mijn armen
maar door omstandigheden
buiten mijn weten
waren ze weg, ik zag ze niet meer
ik ben ze nog lang niet vergeten
ergens zijn ze er nog
maar ik vind ze niet meer
maar jij mag je gelukkig prijzen
misschien volgend jaar
hou je Marieke weer in je armen
dan zie jij ze weer
maar ik, ik vind ze niet meer
mijn hart huilt met je mee

Lizzy

[visje]

lieve ria, mag ik eens héél even bij jou komen ??

geef je liefde

Liefde, beminnen, vanuit je tenen
Dat zouden we vaker moeten doen
Daarna even lekker wenen
Met een fijne, natte zoen
Liefde is waar het om draait
In dit dolle leven
Waar ieder zijn deel gretig graait
En vergeet te geven
...
Geef je liefde, geef gerust
Laat je hart maar gaan
Zoveel pijn wordt dan gesust
Schrijft ze, .... met een traan
mamsiemomo

groetjes van visje

[ria]

Ik dank jullie hartelijk,
Corry, Lizzy, Visje en Give.
Een luisterend oor
een zalvend woord,
jullie hebben mij dit alles
in overvloed gegeven.

Mag ik aan ieder van U
die komt hier op bezoek,
mijn vriendschap en
genegenheid, als
kerstgeschenk, nu
schenken en bedenken.

Vorig jaar kende ik
jullie niet,
maar zoals je merkt
en hier ziet,
vrienden maak je overal
en via elk weg.
Het is daarom
dat ik nu zeg
"Wees gelukkig en bevrijd,
in deze mooie
Kerst- en Nieuwjaarstijd"


Ik schreef voor jullie speciale wensen,
klik hier onderaan,
vrij van virussen of schadelijke elementen,
allé, kom blijf niet treuzelen,
ik heb dit mee voor U gedaan. (gemaakt)
ria

http://home.tiscali.be/leoriademeyer/fo ... or%20U.pps

[lizzy]

Heel mooi Ria; dank u wel!
ik wens je ook heel gezellige feestdagen!
met de liefde van je kinderen en kleinkinderen
in je hart, zal je je zeker niet eenzaam voelen
Een gezond en gelukkig nieuwjaar!

Lizzy

[ria]

Marieke,

Lang was je een droom,
verborgen,
maar wel gekoesterd,
in onze gedachten
in onze hoop.

Innig en verlangend
leefde jij,
in het hart van je moeke
lang reeds
voor je werd ontvangen.

De Vader heeft
ook jouw naam
Marieke,
voor alle begin
geschreven
in de palm van
Zijn Hand.

Zo konden
jouw ouders je dit
mooie geschenk
van leven geven,
Yèdo, “langverwacht.”

Tijden van wachten,
van onzekerheid
maar ook van genade,
tijden om te koesteren
en om te danken.

Lozoné, jouw derde naam
als een verbond
tussen werelden,
tussen culturen en mensen,
mag ik jou
een heerlijke en blije
toekomst wensen.

Je bent zo mooi,
ik weet het; dat is elk kind
vooral als het
ten diepste wordt bemind.

Toch zie ik een ietsje meer,
iedere keer
als ik jouw foto aanschouw.
Misschien is dit omdat
ik zoveel van je hou.

Oma
28.12.05