"IN DE OCHTENDSCHEMERING MET JOHANAMARIA"

sunset · 06 mei 2007, 23:33

Dit maakte ik net af toen jouw gedicht bij mij gemeld werd. Het past erbij (vind ik). Dus schenk ik je de primeur

het kleinste leven

groen liegt door bladeren
winterbruin en perkament
vertellen van in herfst verdwenen dagen
karig de grond met sporen van wat zand
in voegen tussen stenen aarde
lijkt hopeloos het wachten op ’t ontwaken

en toch

gestreeld door zonbeminde dagen
streeft het omhoog in voorjaarslicht
als een klein wonder in een godvergeten hoek
lieft het de zomerlijke stonden
tot ‘t in de herfst opnieuw verdwenen is.
**********
sunset
**********

Liefs en warme knuf, sunset

http://sunset.deds.nl

hilde m · 07 mei 2007, 07:29

Hoe ouder m'n wordt,
hoe meer heimwee ons vult,
naar mooie vergane dingen.
Met tijden begint ons hart
erover te zingen.
Hoe mooi toch dat we alles
kunnen bewaren in onze herinneringen.

Prachtig Johana-Maria jouw gedichtje.
Ook bedankt voor je bezoek en lieve
opbeurende woorden. Liefs Hilde m.

Johana-Maria · 07 mei 2007, 10:48

Ja sunset,
dat past er bij!!!

Dankjewel voor de primeur!
Een echte eer voor mij hoor!
Want een echte dichter dat ben je wel!!!

Proficiat en dank voor al wat je neerzet op dit forum en
waarin je ons zo overvloedig laat delen!

Genegen en tot later,
nog een goede week toegewenst,
johanamaria

Johana-Maria · 07 mei 2007, 10:56

hilde m schreef:Hoe ouder m'n wordt,
hoe meer heimwee ons vult,
naar mooie vergane dingen.
Met tijden begint ons hart
erover te zingen.
Hoe mooi toch dat we alles
kunnen bewaren in onze herinneringen.

.

Ja...hilde zo is het......
Vroeger zongen we rond het kampvuur:
"Heimwee doet ons hart verlangen..."

Toen gaf dat al een zalig gevoel,
maar nu ,
nu overspoelt het me zo vaak!
Al die herinneringen!!!
Ik laat er me soms op wiegen en
dan voel ik me zo zalig,
want het is dat alles wat mij gemaakt heeft
tot wat ik nu ben!

Dank voor je bezoek
En blijf zeker schrijven hilde m !!
veel liefs
johanamaria

denook · 07 mei 2007, 13:05

beste Johana-Maria, beste hilde, beste sunset,

heimwee - warme nostalgie - stille bespiegelingen.

jullie vormen, samen met ria, een fantastisch kwartet

van deugddoend positivisme, hier op dit forum.

er zijn veel mensen die hier lezen, niet reageren,

maar zeker een beetje blijer en gelukkiger hun

dag verder doorleven.

Dat is toch fantastisch!

groeten in vriendschap - -denook - -

Johana-Maria · 07 mei 2007, 23:41

Ik kan vandaag moeilijk eindigen zonder je
VAN GANSE HARTE te danken denook!
Bedankt voor je bezoek, bedankt voor je zo positieve reactie.

Het is een hele eer voor ons!!!

Mensen blij en gelukkig maken, wel
dat is toch het doel van ons leven!

Ik ben blij dat jij er bent!
Jij bent blij dat ik er ben!

Is dat niet fijn denook en......
Mocht het zo nog heel lang blijven Duuuuuuuuuuuuuuuren!!!

Dankbaar en genegen
johanamaria

sunset · 08 mei 2007, 10:24

denook schreef:beste Johana-Maria, beste hilde, beste sunset,

heimwee - warme nostalgie - stille bespiegelingen.

jullie vormen, samen met ria, een fantastisch kwartet

van deugddoend positivisme, hier op dit forum.

er zijn veel mensen die hier lezen, niet reageren,

maar zeker een beetje blijer en gelukkiger hun

dag verder doorleven.

Dat is toch fantastisch!

groeten in vriendschap - -denook - -

Zoals joannamaria het al treffend zei: het is een voorrecht te horen dat je, met je geschrijf, anderen een beetje blijer en gelukkiger maakt. Kun je een mooier compliment krijgen?

(wereld)pijn

Ik kleur de hemel kakelbont
gewoon zoals ’t mij zint
geel blauw en rood wat zwart
een bloem misschien een mond

Uit velden maak ik bossen
met bomen aller soort
sterke zwakke levenden doden
alsof mij dat ooit stoort

En in verlaten duistere steden
doe ‘k alle lichten aan
grote kleine heldere donkere
zoveel als er bestaan

De (wereld)pijn die blijft verborgen
hij laat zich niet verdrijven
noch met het licht noch met de kleuren
hij is in mij vandaag en morgen.
**********
sunset
**********

Liefs, sunset

Gast · 08 mei 2007, 10:34

lezen van je werk bij eenzaamheid
ons laten dromen van de oude tijd
waar ieder blij was met ,voor elkaar
niet in woorden maar in ieder gebaar

Johana-Maria · 08 mei 2007, 12:57

Sunset, weerom zo'n mooi gedicht,

sjarel, met je versje vol betekenis,

WELKOM en BEDANKT!!!

Het doet plezier beantwoording en be-aming te vinden
en dat maakt de vreugde nog groter!

sunset, dankjewel!
sjarel, dankjewel!

En tot later,
zeer genegen,
johanamaria

Johana-Maria · 08 mei 2007, 13:07

Lied zonder noten

LAAT DE LIEFDE BINNENSTROMEN

Rol de steen weg van je hart.
Laat de liefde binnenstromen.

Rol de steen weg van je hart
Laat de liefde binnenstromen,
binnenstromen in je hart.

Sterker dan de dood is liefde
Laat ze branden in je hart.

Rol de steen weg van je hart.
Laat de liefde binnenstromen,
binnenstromen in je hart.

Liefde wordt uit pijn geboren.
Laat er nooit een eind aan komen.

Rol de steen weg van je hart.
Laat de liefde binnenstromen,
binnenstromen in je hart.

JOhana-MAria
maart 2003

Misschien kan er iemand noten op zetten???
Zou mooi zijn
Veel liefs
j.maria

Johana-Maria · 09 mei 2007, 10:27

PARELS

Parels glinsteren
in de bomen
tegen 't maanlicht
in de donkre nacht.

Parels als tranen
in het maanlicht
in de bomen
in de donkre nacht.

Natte regen
glinsterende parels
in de bomen
in het maanlicht.

Johana-Maria
Avond, 8 mei 2007

Johana-Maria · 09 mei 2007, 11:24

VOOR BOSRANKJE:

"ALS IK TROOST KON ZIJN"

Als ik troost kon zijn
lieve Bosrankje,
dan zou ik je omarmen en
dragen zacht en voorzichtig
zóals jij dat wil en...
àls jij dat wil.

Dan zou ik je dragen door de rivier van je verdriet,
over de bergen van je moeilijkheden,
naar dalen van stilte , goedheid en geborgenheid,
om dààr te rusten in vrede en vreugde en stil geluk.

Áls ik troost kón zijn!

Lieve Bosrankje ik weet dat jij
deze troost vindt bij Alter

Veel liefs
johanamaria

Bosrankje · 09 mei 2007, 21:42

Liefste Johana-maria,

Sinds wij elkaar kennen, ben je altijd daar geweest
op de moeilijke momenten, om mij te troosten en
terug moed te geven.
De tekst die je nu plaatst is prachtig, zo vol gevoel,
tederheid en vriendschap !

Ik wil je bedanken met dit prentje die ik zo mooi
vond en echt van toepassing is voor twee "soulmates"
als wij

Toen ik een klein meisje was, en ik had verdriet, ging
mijn grootmoeder een grote schelp nemen, boven op
de schouwbalk en liet mij heel lang luisteren naar de
rustgevende klanken van de zee (enfin, dat dacht ik
toen want ik geloofde in sprookjes.....)

Ik wens je het allerbeste, mijn lieve johana-maria, en
slaap zacht straks......

Veel liefs van ons beiden.......

B srankje

sunset · 10 mei 2007, 09:10

Nog net voor dat ik naar mijn tweede intakegesprek vertrek, snel even hier rondgedwaald en genoten van al het moois.
Mag en kan ik je verblijden met een dromend liefdesgedicht?

schreeuw van een vlinder

steels rust mijn adem
op heerlijke borsten
extase laat glanzen
haar liefelijk gezicht
ik zoek complimenten
woorden die spiegelen
waar enkel diep zuchten
mijn lippen verlicht

als ‘k dan haar lijf kus
dat zoet bloemend geurt
de nectar mag proeven
waarmee zij bedekt
en ‘k kijk in haar ogen
is ’t met mij gebeurt
droom ik warme diepten
en dat niemand mij wekt

en al wat ‘k mij wens
in ’t ultieme moment
is dat zij blijft wat zij is
als ik haar kern beroer
met ‘t stille gefladder
heel zacht aan mijn oor
de schreeuw van een vlinder
nog eenmaal dan hoor.
**********
sunset 10-05-2007
**********

Liefs en knuf, sunset

Johana-Maria · 10 mei 2007, 12:36

MET DIT GEDICHT NEEMT SJAREL AFSCHEID VAN DIT FORUM.
HIJ SCHREEF DIT VOOR LATER...
VOOR OP ZIJN GEDENKPRENTJE!!!

DE VRAAG IS:
LATEN WE SJAREL ZO MAAR GAAN????

Diep in mijn hart.

liefste weet je nog toen wij lang geleden,
in een klein kerkje ons ja woord hebben gegeven
de fijne kleine klokken bonkten van vreugde
samen zijn wij door het leven gegaan, wat er ook gebeurde.

binnen in mijn hart is als een park, een stuk natuur,
met een waterval van tranen, O zo puur,
een park met sprookjes die wij ook hebben beleefd,
een doolhof steeds opnieuw beginnen, daar zijn wij ook geweest,

een draaimolen van het leven,
waar wij samen van alles mochten beleven,
de achtbaan waar wij toerden, het hoofd naar beneden,
maar door samen te vechten ,uitstappen het hoofd opgegeven,

risico' genomen op het reuze rad
samen onze boot varend te houden, volle kracht
wandelpaden aangelegd, bezet met bloemen,
en nog veel meer, teveel om op te noemen

onze roodkapjes stuurden wij op het rechte pad
er was altijd eentje dat de juiste weg vergat
en zie het kerkje, luister naar die klokken van weleer,
die uitnodigend bonken om ons samen te brengen.....voor de laatste keer

sjarel.

_________________