het leven zoals het is....

[Alterego1]

[bo'ke]

Hilde,

Terug zo lief geschreven.

Een blije groet
bo

[hilde m]

Lief Rankje en Alter,
en weer zijn jullie er in geslaagd, mijn schrijfseltje tot leven te brengen.
Dat ik er heel blij mee ben, dat weten jullie hé.

Bo,
bedankt voor je woorden van waardering
blij dat je bent langsgeweest

Tinneke,
ben een bewonderaarster van je mooie gedichtjes

Sunset,
bedankt voor weer een pareltje.

Liefs Hilde m.

[hilde m]

Het volgende schreef ik na een gesprek met mijn dochter. Lichamelijk is ze heel wat beter, maar geestelijk zijn de wonden nog helemaal niet genezen. Ik schreef het zoals ik dacht dat zij er zich bij voelde....


Je hebt me gekwetst
tot in het binnenste
van mijn wezen.
Je ruineerde heel mijn leven.
Samen zijn,
daar kon ik niet meer tegen.

Ik liet alle sporen
van jou verdwijnen.
Maar het verleden
wil niet zwijgen.
Ik zou je moeten haten,
maar de herinneringen aan
gelukkigere dagen
willen me niet met rust laten.

Als ik 's avonds thuiskom,
verwacht ik nog steeds
dat je er bent
maar alles is donker en leeg.
't Lijkt een nachtmerrie
waaruit ik zal ontwaken
de volgende dag,
in het besef,
dat alles maar
een boze droom was.

[sunset]

Lieve Hilde,

'k Hoop dat het met je kleinkind echt beter gaat (en dat het uiteindelijk met je dochter ook helemaal goed komt). Laat deze wens mijn Sinterklaascadeau zijn die ik in jouw schoentje leg. Nog een heel fijne Sinterklaas (en het navolgende is evengoed van toepassing op een kleinkind).


ik en mijn kind

kom laat ons zitten
in de ochtendwind
en luisteren
het groene ruisen
door wat dennenbomen

blazen de levensdroom
in bonte luchtballonnen
zwevend omhoog
naar ’t hemelsblauw

vertrouw mijn kind
jouw eigen dromen
blijf in jezelf geloven
hoor ‘t antwoord wie je bent
gefluisterd in de ochtendwind.
**********
sunset 05-12-2007
**********

Liefs, sunset

[_Nele_]

heb hier heel wat bijgelezen!
mijn blogje is jarig,
kom je meevieren?
Zal vanaf morgen meer tijd maken
voor het Forum!!

liefs Nele

[bo'ke]

hilde,

In een huis vol liefde
laat de wind haar wiegen.
Ze ziet even geen toekomst meer
en voelt enkel nog die leegte.

Jij probeert je tranen te verbergen
omdat jij voelt haar verdriet.
Toch moet je erin geloven
dat ook zij er overheen komt.

een meelevende groet
bo

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Je band met je dochter is zo innig dat je kan
voelen wat in haar gebeurt.......daarom heb je
dit nu zo goed verwoord.

Omdat ze je alles wil en mag in vertrouwen
vertellen zal ze ooit uit die nachtmerrie kunnen
ontwaken.

Zij weet dat ze altijd op jou mag rekenen en dat
je daar bent om haar te troosten en te steunen
en naar haar te luisteren......

Maar ze zal zelf de terugweg moeten vinden,
de pijnen en mislukkingen van het verleden proberen
te vergeten en alleen gebruiken om nooit meer in een
zelfde patroon te geraken. Dan pas zal ze terug "echt"
en bewust leven en plannen maken voor haar toekomst.

Dat wensen wij jullie van harte !

Lieve groetjes van Alter en Rankje

[Morgenstern]

Hallo Hilde
Hoop dat het nu beter is met jou
kleinkind . en wens je nog een aangename
klaasavond liefs Morgenstern en Herman

[ferry]

Hilde :
" Lucas ziek in het ziekenhuis "
met vreugde gelezen dat het beter gaat met je kleinkind !!
en je weer aan het genieten bent van die prachtige
" Kinderogen "
Ik las in de krant dat de kinderafdelingen bedden te kort hadden
allemaal virale infecties
Gelukkig is onze " Vince" dikwijls in de kliniek , altijd aerosollen ,
nu 2 jaar er aan het uitgroeien zoals de dokter altijd gezegd had.
Dus veel hoop lieve oma !!

Het " leven in een nachtmerrie " zal meer tijd vragen
Kinderen , we denken altijd aan hun , willen ze behoeden voor zoveel.
Het ligt niet onze macht , je kunt alleen maar : er zijn , luisteren en liefde geven .
Je lijdt mee natuurlijk
Als onze kinderen niet gelukkig zijn, zijn wij het ook niet .
Ik heb een zoon die jaren samenwoonde , 2,5 jaar terug thuis gehad
en had zelfs geen eigen kamer voor hem (waren nog 2 zonen thuis en had maar 3 slaapkamers ) die moest na jaren in een andere zijn teritorium met de nodige strubbelingen natuurlijk .
Dat is nu de vader van onze 3 prachtige kleinkinderen
dus lieve oma ,weer veel hoop en vertrouwen .
Tijd en liefde brengen raad .Zul je zien

De laatste strofe van het gedicht van Sunset leen ik even om aan haar te geven !!

vertrouw mijn kind
jouw eigen innerlijk
er zullen andere dromen komen
geef het tijd mijn kind
hoor 't antwoord wie je bent
gefluisterd in de wind
en diep vanbinnen
" jij , jij bent uniek "

Heel veel liefs Fernanda

[gustilpe]

dag Hilde
zoals Ferry zegt, we wensen enkel dat onze kinderen gelukkig zijn, we zetten hen op de wereld met de grote hoop en met veel liefde om ze te laten uitgroeien tot zelfstandige gelukkige mensen. Als het niet goed gaat met je kinderen ben je zelf ook niet gelukkig, een kind laat je nooit meer los wat er ook gebeurt, het is een deel van jezelf, vanaf de geboorte tot je er zelf niet meer bent. Ik hoop dat alles voor jou goed komt en je weer vreugde kent in plaats van verdriet, hopelijk is nu alles terug in orde met je kleinkind.
liefs,
gustilpe

[hilde m]

Lieve vrienden,
wat doet het goed, na drukke dagen met weinig tijd voor mezelf, jullie hier in mijn topicske te vinden.....

morgenstern en nele
met lieve sinterklaaswensen.

sunset,
met een ontroerend en passend gedicht.

Bosrankje,
met zoveel woorden van troost en begrip.

Ferry,
die een wereld van gevoel verwoordt en dat met een persoonlijke toets.

Gustilpe,
welkom en blij dat je voor het eerst zoveel bemoedigende woorden achterliet.

[hilde m]

Kinderen,
bron van vreugde en verdriet.
Hier spreekt de realist,
die zich afvraagt,
waar en wanneer gaat het mis.
De liefde voor je kinderen,
gaat zo diep,
dat je overal gevaren ziet.
Naar school met de fiets,
hopelijk gaat er niets mis.
Gaan ze later met de auto
op de baan,
laat die 10 tonners op tijd stilstaan.
Naar een fuif,
nemen ze je raad ter harte,
krijg je van hun geen klachten,
over drank of drugsgebruik.
Dan spreek ik me nog niet uit,
over al die andere obstakels,
die het leven tot een hel kunnen maken.
Een ongeneeslijke ziekte komt hun toe,
of een gek als Dutrouc.
Er zijn sterke schouders nodig,
of je raakt de juiste sporen kwijt,
om ze te brengen tot volwassenheid.
Ben je dan zo ver,
dan zitten ze weer in een andere fase,
wat gaan ze van hun leven maken,
met wie komen ze naar huis,
is daarmee alles pluis.
Je kinderen zijn je bekend,
maar van die vreemden
weet je geen cent.
Gaat dan toch alles naar wens
dan komt er een nieuwe generatie
om je zorgen over te maken.
Ik weet het,
't is niet allemaal kommer en kwel,
maar die realiteit is er wel.

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Heel blij je terug te zien op Forum

Wat je vertelt is de realiteit ! Heel goed

verwoord hoor ! Want, als alles in orde

schijnt te zijn voor de kinderen, worden

ze zelf ouders en alles begint terug !!!

Lieve groetjes in vriendschap van

Alter en Rankje (en, Hilde, blijf niet te

lang weg, ok ? )

[ria]

lieve hilde,

Ouders maken zich zorgen om hun kinderen,
maar tegelijkertijd kunnen ze ook veel geluk
en vreugde, samen met hen ervaren.

Ook al staan ze reeds lang op eigen pootjes,
toch zullen wij altijd bezorgd blijven,
meeleven met hen.
En zeker als een volgende generatie zich aanmeldt.
Even klein, even weerloos, even lief.

Mijn moeder die de laatste jaren van haar leven
bij ons woonde zei altijd, "kinneke" (dat is antwerps voor kindje)
"doet toch een sjaal aan...
ben je warm genoeg gekleed?...
wees voorzichig onderweg, hé..." enz. enz.

Zij was over de tachtig, ik was zestig....
Dan zei ik steevast, " moeke, ik weet dat wel, ik ben
ondertussen al lang zelf moeder en ook oma."

Ik betrap er mij op dat ik dit soms ook tegen onze
volwassen kinderen doe.

Zo is het leven, ouders en kinderen, dat is men voor eeuwig.

Sorry, dat ik zolang ben weggebleven, 't zal niet meer gebeuren.
Slaap zacht,
ria

ps. hoe gaat het nu met je kleinzoontje
en ook met je dochter?