Bosrankje's Laar 6

[Bosrankje]

http://youtu.be/Pwhz7NyFFac

Dit wou ik jullie nog eens laten zien... Om iedereen die een handicap
heeft of in de put zit terug moed te geven en geloven in zichzelf en in
het leven !
Want van hun handicap hebben ze een troef gemaakt !!! Respect !

[Willow*]

Lieve Rankje,
Heel mooi wat je hier geplaatst hebt.
'Duo paradise' : prachtige poëtische vertolking, je krijgt er inderdaad kippenvel van !
'Best dance ever' : Ontroerend, aangrijpend mooi hoe twee mensen elkaar aanvullen, je let niet meer op de handicap maar ziet enkel nog de fijngevoelige vertolking..hier put je inderdaad kracht uit en kan je niet anders dan relativeren..
Ook de 'verliefde dauwdruppels' neem ik in gedachten mee, heel mooi..
Ik wens jou en Alter een fijn weekend,
Een lieve groet,
Willow

[Gast]

Rankje en Alter,

Willow heeft hier reeds alles gezegd.
'Gewoon' ontroerend mooi.

Fijn weekend,

elleke

[Alterego1]

Van de bloemkens die wilden wandelen gaan.

Veel bloemkens stonden in het veld,
en lachten naar de dalende zon.
Een kind, van moeder vergezeld,
kwam daar, en 't liep zoo veel het maar kon.

``Maar hemel! Ziet, hoe 't loopen kan!''
Riep 't madeliefken, ``ziet eens aan!''
``Van vreugd, mijn blaadje trilt er van;
O mocht ik mee met 't kindeken gaan!''
En allen riepen: ``Het zal geschieden!
Wij willen wij ook eens de wereld zien!''

En klein en groot, en rood en blauw,
zij trokken al hun wortelkens uit,
en trip en trap, en traag en gauw,
zij gingen heen door gras en door kruid.
De kleinst vielen onderweg,
maar toch, men kwam voor 't kindje zijn huis.
Men bleef eens staan, tot overleg,
en sloop dan binnen, stil als een muis.

De zonne daalde en stond ze af te spien,
en zeide, er bij pinkend: ``Wij zullen zien.''

En 't eene voor en 't ander na,
Zij kwamen al rond het beddeke staan.
De moeder zong van: ``tra la la...''
Terwijl was 't zonneke ondergegaan,
En bloemkens, die verstandig zijn,
zij sluiten dicht hun blaadjes dan toe.
Zoo deed zelfs 't kleine bloemenkijn,
en elk dan sliep, van 't wandelen moe...

En slaapt ons kindeken ook, misschien
zal 't morgen de bloemkens wakker zien!

Gentil Antheunis

P.S. Gentil Antheunis is de schoonzoon,
van Hendrik Conscience,gehuwd met diens
dochter Marie.

[YNA]

Lieve Rankje,

Ik heb met bewondering gekeken naar het filmpje, gewoon fantastisch wat men met een handicap allemaal kan.

mooi prentje van het koeienpaar.
Ik wens jullie beiden nog een gezellige zaterdag ondanks de regen.
groetjes
Yna

[Bosrankje]

[gustilpe]

Rankje,

jouw topic is een oase van ppt'kes om te bewonderen, heel mooi!

bedankt om mijn gedicht 'Pajottenland' terug te plaatsen op mijn topic. Ik had reeds gedacht ik moest dat gedicht na het verslag over Pol de Mont geplaatst hebben en zie het staat er al! Ook een mooi plaatje erbij!
Zeker is het goed om het op pvdd te plaatsen in juni, het doet mij plezier dat je dat gekozen hebt.

Bedankt voor het bezoekje, het komen lezen en wat je meebracht!

Een heel fijne zondag voor jullie beiden met
warme groetjes,
gustilpe

[Robol]

Beste Rankje

ik laat niet altijd sporen na
bij mijn dagelijks bezoek
want de moderne (nieuwe) man
kan ook overweg
met bezem en stofdoek...

zoals je al gemerkt heb
heb ik mijn oude kleurdoos
potlood en zwart stiftje
uit de kast gehaald...

hier bijgevoegd
een sijsje snoepend van de zaadjes
van een zwarte els


mvg

Robbe

[Bosrankje]

Met de titels van de maand mei 2012, heb ik dit geschreven :

Dromerij...

Ik heb me altijd afgevraagd waarom zo'n prachtig, lief bloemetje
als het poëtisch genoemd 'lelietje-van-dalen', zo giftig kon zijn ?
Gelukkig mogen bijen en vlinders haar kussen zonder gevaar , en
wij van haar bedwelmende geur tenvolle genieten ...
Parfum kan zoveel emoties losweken...mensen denken soms
niet genoeg aan de kracht van geur, kleur en smaak die ons
dikwijls beinvloeden zonder dat wij het beseffen.
We zouden veel bewuster onze zinnen moeten gebruiken... stil
blijven staan bij de gevoelens die ze bij ons wakker maken ...
Een perfecte manier om zichzelf beter te leren kennen dus ook
beter leven.

Vroeger, toen ik nog in Genval woonde, ging ik heel graag
wandelen, in het ochtendgloren door de rustige lanen van
het dorpje.
Ik denk nog dikwijls aan een bepaalde zondag die ik nooit zal
vergeten en niet alleen omdat het mijn twaalfde verjaardag was !
Naast een mooi villatje, 'De Pimpelmees', stond een heel oude
muur waar een bouwvallig huisje zich erachter verstopte...
Voor de eerste keer, zag ik beweging in het verwilderd voor-
tuintje ! Vóór dat ik het wist, stond een bizarre vrouw heel dicht
bij mij...
Jullie kennen mijn liefde voor sprookjes dus...
Ik dacht onmiddelijk 'misschien is zij een heks... eindelijk !
Maar haar warme glimlach en de lichtjes in haar grote donkere
ogen gaven mij zo'n goed gevoel dat ik plots een fée in haar zag,
dus... nog beter en minder gevaarlijk maar spijtig ook minder
spannend !
Mijn teleurstelling was van korte duur want ze zei :'Welkom, lief
kindje, wil je een mooi boeket bloemen voor je mama ? We gaan
ze samen plukken... Zonder na te denken, volgde ik haar in de
tuin van Eden... In de verte kon ik het kerkje en de grote tuin van
de dorpsschool zien langs een andere hoek... alles leek me zo
mooi, mooier dan anders en ik wist niet waarom.
Met een grote schaar, knipte ze enkele seringentrossen (de lieve-
lingsbloemen van mijn moeder ... hoe kon ze dat weten ?).
De tuin was veel groter dan ik dacht ... vol vertrouwen bleef ik
haar volgen op het kronkelend paadje.
- Als je dit weggetje nu bewandelt, zei ze plots, zal je later als je
ouder bent, aan mijn woorden terugdenken... want de kronkels
waar je nu stapt stellen de moeilijkheden van het leven voor ...
Een levensweg is nooit recht en je moet proberen de obstakels
om te lopen... Kijk, zei ze nog, dit recht stuk is 'de weg naar
optimisme' die iedereen ooit nodig heeft !
Spijtig genoeg vergeten de meesten dat die bestaat, dat ze hem
kunnen vinden en ze weten niet meer hoe omdat ze te veel aan
materiele dingen denken en niet aan de essentie van het leven.
Gedurende deze bijzonder mooie lentewandeling heb ik veel
geleerd van de mysterieuze vrouw...
Ze zei me nog : -vergeet nooit wat ik je nu heb verteld want ooit
zal je denken ' wat gaat alles vlug !' Nu besef je dit nog niet...
je bent nog zo onervaren, zo jong...
Kom nog even naar deze struik kijken, die heet 'Moeders rozen'
Ik kon mijn ogen niet geloven want die prachtige rozen bloeiden
zo weelderig als in de zomer en de lente was zojuist geboren !
Ik wou haar vragen hoe het mogelijk was, maar ik zag ze plots
niet meer. Een beetje ongerust ging ik op zoek naar mijn lieve
onbekende maar zonder resultaat ! Nergens meer te vinden...
Ik was zo teleurgesteld omdat ik haar nog zoveel vragen wou
stellen... Mijn roep bleef onbeantwoord ! Enkele minuten geleden
voelde ik mij zo gelukkig, zo blij en nu... ik kon mijn gemoeds-
toestand niet begrijpen, het was precies of ik een geliefd iemand
verloren had...en één uur geleden, kenden wij elkaar nog niet !
Ik keek nog even naar haar 'Secret garden' hopend nog een teken
van haar te zien of te horen...maar ik zag alleen de pracht van
deze bijzondere tuin, voor altijd in mijn geheugen geprent.
En later, in alle tuinen van mijn leven heb ik geprobeerd de
harmonieuze sfeer van weleer terug te toveren...

Op de weg terug, voelde ik me triest en zelfs Jordan, de kat
van onze buur, kon mij niet opvrolijken ! We liepen wel samen
naar huis maar het leven leek me nu zo saai !
Toen ik thuis kwam ging ik naar mijn moeders kamer maar ze
was nog niet terug. Op haar commode, lag haar kookboek, half-
open op het recept van de 'Coq au vin'. Deze ontdekking maakte
me bijna euforisch... mijn lievelingsgerecht. Misschien ging Mama
het binnenkort klaarmaken ?

Voor een nieuw leven ben ik bereid om zoveel te doen dacht ik
vol enthousiasme en ik rende terug naar buiten, helemaal niet
bang van het lenteonweer !
Opeens zag ik in het flitsende licht van een bliksem, het gezicht
van mijn onbekende... ze glimlachte me toe en riep : '- Dans nu,
in de wind, in de regen, één met de elementen...
Kijk naar boven mijn lief klein meisje, zie je die moedige vogels ?'
Misschien zijn meeuwen wel engelen, dacht ik in mezelf, want
anders zouden ze niet zo hoog in dit stormachtig weer durven
vliegen !
-' Ga maar lekker smullen, zei ze nog lachend !
Maar ik was helemaal van de wijs en vroeg me af wat ik daar
's nachts, aan 't doen was !
Alice in Wonderland is een mooi sprookje maar zeker niet
mijn favoriet. Het maakte mij altijd angstig en zenuwachtig,
vooral het konijn dat altijd te laat was !
Ik stopte met dansen en ging even verpozen bij de waterschaal
die amper vol was... hoe kon dat nou na zoveel regen ?
En dan pas, besefte ik dat ik gedroomd had !
Sindsdien, geniet ik van mijn dromen want alles wat niet in het
echte leven kan, is daar mogelijk...
Dus, laat me dromen, laat me geloven in sprookjes... het is de
enige manier om verdriet en gemis te kunnen verdragen (voor
mij toch !)

Bosrankje

[Norman12]

.
Beste R & A
Dank voor die mooie PPT over Toon

[krakje]

maandag het begin van een nieuwe week,
met de wens dat het zal beteren dit weertje;
groetjes van krakje
bosrankje heb naar het filmpje gaan zien wondermmooi
zoals die twee kunnen dansen daar kunnen nog veel
gewone mensen als wij een lesje van nemen,
want die stralen vreugde uit,
ook je droomschrijvsels is heel mooi juist of het is echt gebeurd,
ik zal mijn interesse veel meer moeten uitbreiden naar de poezie.
hier inplaats van op het net, hier staan overal pareltjes op van gedichtjes
ik hou daar van groetjes van krakje

[YNA]

Lieve Rankje,

Ik heb genoten van uw verhaaltje "droom"
Heel mooi verteld !

Ontspannen !

Steeds de stress voelen
van dagelijkse sleur
vooral presteren
alles doorwoelen
werk heeft de voorkeur
zo gaat het dag na dag
en jaar na jaar
net of men niet genieten mag
zo volgen de jaren na elkaar
we moeten meer ontspannen
morgen is weer een andere dag
de boog wat minder aanspannen
en 't leven tegemoet gaan
met een brede lach.

Yna

Groetjes !

[bo'ke]

Rankje,

wees gerust zoals je bent; je mag er zeker wezen


'gekeken, geluisterd, gelezen' doen we regelmatig
met graagte en aandacht


dat de zon mag schijnen vandaag samen met Alter
groetjes
rapke en bo'ke

[Assa]

Dag Bosrankje

Dromerij..

Prachtig verhaaltje.. zo fijn om lezen


Groetjes.. assa

[Willow*]

Lieve rankje
Ik heb je 'dromerij' met heel veel plezier gelezen...dromen kunnen ons vaak een heel vertrouwd, warm gevoel geven...we kunnen weer verder, het geeft ons moed..
Wat zijn we zonder onze dromen denk ik soms...? In dromenland kan inderdaad alles...het verzacht het leed waar ieder van ons al is mee geconfronteerd wordt..het maakt alles een beetje draaglijker..
Een lieve groet,
Willow