Poëzie van de dag - PRENTENKABINET

[Alterego1]

op 30 Mei 2013



Misschien

Verzamelt ze wel ochtenddauw in haar mantel
en vangt ze het licht met 'r reeënogen

of telt ze regendruppels op het middagraam
en schrijft ze mijn naam op het venster

misschien
zie ik haar vanavond wel staan
in mijn hoofd waar de lantaarnen nog branden

misschien
zegt ze dan wel net voor ik wil slapen gaan:

hoe hoog klimt de maan in je raam
en kijkt de zon door het venster?

Uvi

[Alterego1]

op 31 Mei 2013



De fiere gans

Van tussen het gras
komt een mooie gans.
Met haar hoofd fier omhoog
loopt ze in dezelfde cadans.

Ze kijkt nieuwsgierig rond
naar het jongetje
die aan de vijver stond
alsof ze wil vertellen,
moet me niet vergezellen.

Het kind sprak haar aan
en vroeg of het met haar
mee mocht gaan.
Hij kruipt naast haar op de grond,
en dacht dat ze hem niet verstond.

De gans antwoordde
met een hoog geluid.
Ze blies en liep verder vooruit.
Het jongetje zei:
"Fiere gans loop maar alleen,
dan heb ik liever
mijn vriendjes om me heen".

Yna

[Alterego1]

op 1 Juni 2013



Alles betalen...

't Is weinig wat nog gratis is
voor alles moet men betalen
meestal direct boter bij de vis
moeilijk voor kleine garnalen

Amper nog rustig te ademen
want apparatuur is op komst
om het verbruik op te nemen
wie dacht u,is hier het domst

Lucht,die u opneemt per dag,
zo je eigenste energieverbruik,
zal vallen onder milieutoeslag,
ter voorkoming van misbruik

Ieder krijgt zo een implantaat
ergens ingeplant in 't lichaam
waarop duidelijk te lezen staat
het luchtverbruik op uw naam

Adem dus niet al te onstuimig
zet het volume van uw longen
voor uw budget best op zuinig
anders is 't liedje uitgezongen

Want op je belastingformulier
staat 'n kolom waarin je dient
het kubiek meter luchtvertier
te melden;betalen is efficient

Wie zal dat betalen,
wie heeft zoveel geld,
en wie heeft dat besteld?!

Alterego

[Bosrankje]

Op 2 juni 2013





De paardenkastanje


De trotse piramidale kaarsen van de
paardenkastanje, weelderig bloeiend
in trossen van tientallen kleine bloemen,
elk zo precieus als een miniatuur-orchidée,
verwelken iedere dag duidelijk meer...

Zonder mededogen zaait de lentewind
verfrommelde bloemblaadjes op het gras,
en de groene open handen wuiven zachtjes
naar het roosbruin tapijt in 'n melancholisch
afscheid met regendruppels die lijken op tranen.

Misschien denken ze al aan de verre herfst,
wanneer ze op de natte grond zullen liggen,
onder de naakte takken reikend naar een
bewolkte hemel, zoekend naar de laatste
verwarmende zonnestralen...


Bosrankje

[Bosrankje]

Op 3 juni 2013




Trager dan ooit :


De trein spoort zich een weg
trager dan ooit was.
Wanneer ‘haast’ het licht vervaagt
geeft men best tegengas.

Mijn fata morgana van gedachten
wil meer dan razen over sporen
verlangt om elke letter te verwoorden
zoals ’t was, ooit tevoren.

Geen mens hoeft het te snappen
hoe een boom mij omarmen zal
terwijl treinen vol en toch alleen
voorbij zullen razen in dit heelal.

bo’ke

[Alterego1]

op 4 Juni 2013



De allermooiste bloem

Een zuchtje wind
speelt met een blad,
laat het rondjes draaien,
licht wentelend stoort
het een witte vlinder,
die tomeloos nectar puurt
uit het gulle hart van
de allermooiste bloem.

Haar kelkje volop
open bloeiend, pronkend,
klaar geplukt te worden,
haar schittering delend,
zoals het warme hart
van een verliefde vrouw
zich vol overgave geeft,
als ze de liefde beleeft.

Bomi

[Alterego1]

op 5 Juni 2013



Je kunt mij nooit missen

Je hebt me allemaal in uw handen gehad.
Ik lag te gluren terwijl je in bad zat.
Ik snoof het parfum van iedereen,
want je bent niets zonder mij.

Ik word gestreeld met zachte hand,
soms zat ik opgesloten in een bos, ik werd ziek,,
maar mij moest je hebben, wij hadden een bepaalde band.
Je mocht me nooit vergeten, want dan raakte je in paniek.

Ook vloog ik soms roekeloos ergens in een hoek
maar dan was ik helemaal zoek.
Ik zag de ogen zoeken naar MIJ, die boezemvriend,
had dat wel niet verdiend.

Moet je weten, ik zit in iedere handtas,
groot moet het niet zijn, als je mij maar terug vindt,
ben ik goed gezind,
al staat uw humeur op nul, of is er de ganse tijd gezeur!

Ik ben namelijk de sleutel van iedereens geluk,
zonder mij geen deur, geen huis.
Ik open alles op mijn manier,
maar iets sluiten is mijn grootste plezier!

Hopend jullie nog jaren te mogen dienen
wil ik een kleinigheid vragen.
Mag ik de sleutel van jullie harten worden,
zo kan ik ook eens ervaren wat liefde is.

Bedankt voor uw begrip!

Uw sleutel

Claire Vanfleteren

[Alterego1]

op 6 Juni 2013



Oh Muze

Mijn pen schreef
traag met tranen
Woorden lezen,
Muze,
kon jij niet

Mijn penseel kleurde
mijn verdriet
Op 't witte canvas,
Muze,
zag jij niets

Mijn stem zong
zonder klanken
Dit droevig liedje,
Muze,
hoorde jij niet

Mijn handen strelen
jouw gevoelens
Oh Muze,
mijn vurige
hoop !

Elisa

[Bosrankje]

Op 7 juni 2013


Hersenschim


weemoed
doorweeft mijn dagen
neemt plaats
aan tafel,
beslaapt
mijn eenzaam bed

vult hoofd
en hart
met mateloos
verlangen

naar toen
en jij
die schim wordt
als einder
van mijn tijd


elleke

[Alterego1]

op 9 Juni 2013



ACHTERBROEK

Waar zijn ze,de boomgaarden,van mijn jeugd.
Met pruim en kersenboom, waaronder ik mij buikpijn at.
Groene weilanden,waarin ik dartelde met kalf en lam.
Een ratelende kar,met Bles het paard en nonkel Jef.

Aardappelen poten,ajuinen rapen,bieten in de hakmolen,
zaaien,prei planten,voren harken.
Klaprozen,korenbloemen,schoven binden in de zon.
Lekkere koude koffie,een muizennest in een stoppelveld.

Het boerenerf,kwetterende ganzen,zwaluwen in de stal.
Naast de moestuin,de dahlia’s het kippenhok.
De schuur met stro waarin ik eieren zoeken mocht.
Met de pollepel een eitje opvissen tussen de karren.

Eten geven aan het grote roze varken.
De schelft met hooi,waar de poes,met kleintjes lag.
De koepel met geraniums,een zinken bad,wasdag.
De koperen ketel,in het washok,waarin ik gewassen werd.

De boerenkeuken,waarin tante Marie de broden sneed.
De grote tafel,de ochtendpan met spek.
De boterham met smout en suiker,of zelfgerookte ham.
Pudding met eiwit,griesmeel of brokkenpap.

De kelder,vol weckpotten en lekker opgelegde worst.
De stenen ben,het koude waterstraaltje voor de afwas.
De warme koe stal,het plasje in de goot.
De geur van appels,onder het bed.

Nieuwsgierig kind,'s nachts kijkend,naar de alkoof.
Hoe konden zij met 2 erin,een stem in het donker,ik vloog.
St. Antonius op de kast,de grote kuis.
Met z'n allen rond de Leuvense stoof.

Voeten onder de warme bol,biddend en knikkebollend,
in de boerderij waar ik zo gelukkig was.
Het boerenerf is nu asfalt,
in het weiland staan nieuwe huizen.

Ik zoek de zwaluwen,
maar auto’s vliegen mij voorbij.
Waar zijn ze nu,de boomgaarden
en mijn jeugd.

Fernanda

[Alterego1]

op 9 Juni 2013



Niet doof

Zo stil
Als je naast me zit te lezen
Als het vuur zachtjes zingt
Als de tv eindelijk zwijgt
En toch is het dus niet zo stil

Zo stil
als je naast me ligt te slapen
Als de wind zachtjes ruist
Als de luiken moeizaam kreunen
En zo is het nog echt niet stil

Zo stil
Als je weent om herinneringen
Als ik luister naar de telefoon
Als de auto’s voorbijrazen
En ik wil het niet meer horen

Zo stil
Als ik zwijg over mijn zorgen
Als je zwijgt over je problemen
Als we zwijgen over onze rust
Dan is de stilte niet aan te horen

Frankie

[Alterego1]

op 10 Juni 2013



Laarzen

't Verste dat ik teruggaan kan in mijn herinneringen,
de eerste beelden die ik ,toen kind, nog vind:
is dreunende kadans van laarzen in de wind
en fiere jonge mensen die over oorlog zingen.

De buren sluiten angstig de ramen en de deuren
en tellen de hoofden na van kind en vrouw en man.
Een eenzame schuift omziend waar hij vluchten kan,
langs huizen die naar dood en vreemde dingen geuren.

Maar 't went, als alles: het dreunen van motoren,
de harde vreemde taal, het schreeuwen van bevelen.
En lachende soldaten die appelen bedelen,
de stahlhelm in de nek, ik kan hun lach nog horen.

En langs diezelfde huizen, we schrijven vierenveertig,
keren ze weer ,in urenlange rijen, hun liederen verstomd.
Doodmoe, met roodomrande ogen, als bedelaars vermomd.
Hun arm of hoofden in verband: der Krieg war fertig!

GIVE

[Alterego1]

op 11 Juni 2013




Op zoek naar het geluk

Elke mens hunkert naar geluk!
Sommigen zoeken het geluk
in geld,macht,bezit of luxe.
Is het daar werkelijk te vinden?

Geluk zo breekbaar en kostbaar!
Wellicht ligt geluk gewoon in jezelf,
in je eigen denken
en positief in het leven staan.

Ligt het niet in grote eenvoud,
in een vriendelijk woord,
of in een warm gebaar,
in de vreugde om kleine dingen?

In het genieten van de natuur,
een bloem die haar kelkje opent,
een vogel die fluit,
in de glimlach van een kind.

Geluk te vinden in ontmoeting,
in het goed zijn voor elkaar,
in mensen die van je houden,
in jezelf mogen en kunnen zijn.

Een geslaagde ontmoeting schept
tevredenheid en verbondenheid!

Gustilpe

[Alterego1]

op 12 Juni 2013



In 't gevang

Houten tralies voor je neus
dat vind je helemaal niet leuk.
Beperkt in je bewegingsvrijheid
laat je luidruchtig
je ongenoegen blijken
hopend op oma's medelijden.

Maar zo'n kleine hazewind
die alles zo interessant vindt
kan je geen ogenblik
uit de ogen verliezen.
Dus als het niet anders kan,
kleine man,
moet je in 't gevang.

Hilde

[Alterego1]

op 13 Juni 2013



Ochtendkoffieklets

Buurvrouw is net buiten.
Ze kwam me een krop sla
en een doos eieren brengen.
In vroegere tijden bracht men
de Clarissen-nonnen ook eieren,
om alzo beter weer af te smeken.

'k Weet niet of mijn buurvrouw
van mij nu ook zoiets verwacht,
want al heb ik nu eieren genoeg,
over 't weer heb ik geen macht.
Straks ga ik een cake bakken,
die eieren komen dus wel van pas.

Ik ben ook geen nonnetje hé,
als je mijn hoofd alleen ziet,
en dan nog langs de achterkant,
lijk ik nu net een jonge maagd,
daar zorgde de kapster voor.
Dat maagd zijn is al lang voorbij.

Buurvrouw wist te vertellen
dat de kraaien haar bonenplantjes
tot de wortel uitgepikt hadden.
Ook de prei,die frële stengeltjes,
zijn tot tegen de grond opgevreten,
maar dat kan van de konijntjes zijn.

Het was een gezellige koffiekeuvel,
'n lekker boudoirkoekske er bij
en de tijd vliegt dan snel voorbij.
Maar met dat lenteweer van Mei
niet aangenaam op straat palaberen,
gezellig binnen dus wel koffieklets.

Jadi