Clair-obscur

[uvi]

Dag allemaal,

Het is lente in mijn tuin.
Allerlei vreemde vogels kwetteren een liedje.
Het bruist, het swingt ...

En aan het raam sta ik te monkelen,
soms te mompelen.
Kijk, daar zit ie weer. De pieren af te snoepen.

Sommige hebben een hoog pluimgehalte. Plaçe tu m'as vu?
Andere zijn zo gecamoufleerd dat je ze amper ziet zitten.
Frêle en fragiel. Schichtig of schetterend.

Ieder zingt zoals hij of zij gepend is.
Legt z'n ei. De ene is er wat verlegen over.
Een ander kijkt bewonderend toe. Tevreden over eigen ei.

Soms, voel ik me een koekoek ...




Uvi

[uvi]

Onder mijn dagboek (Blog SN) van woensdag 18 april ll.
Un voyageur immobile

schreef Meermin:


"Maakt het iets uit? De datum waarop de rozen werden gezet?
Misschien zijn er 51 redenen om niet op de dag zelf de bloemen te zetten.
Nu staan ze er en dat is wat telt. Dood maar niet vergeten? "




Waarom.

Sluimert er een licht verwijt in haar reactie?
Dat vroeg ik me af.
Terwijl ik slechts vragen poneerde. Suggereerde.

Het waarom. De wieg van de filosofie.
Waarin de gedachte ligt te blozen. Als een boreling.
Gewikkeld nog in twijfel.

Ik ben een beetje bang van mensen zonder deze luier.
Zij stralen de arrogantie uit van een Axioma.
De grondregel of het sluitstuk dat niet hoeft bewezen te worden. In aanslag.

Voor deze soort 'weten-schappers' is de twijfel eerder een gebrek.
Het Dogma maskeert hun Onzekerheid.
De macht van de onfeilbaarheid. Een Aureool rond hun Grote Gelijk.

Terwijl twijfel juist een gids is op weg naar "exactheid".
Maar dan nog gesluierd in onderzoek. Geluierde wetenschap.
"Gelijk krijgen" is voor sommigen belangrijker dan "gelijk hebben".


Uvi



PS.

Beste lezer,
misschien denk je wel: "wat een arrogante aanval op een reactie".
Schijn bedriegt.

Vooraleer ik dit schreef, verwittigde ik Meermin.
Bedankte ik haar bovendien, want zij gaf mij dit dagboek cadeau.
Ze is nu zelfs tot op het Forum afgezakt merk ik.

Ik vermoed dat vele lezers zich te sterk vastpinnen op de letters van een tekst.

Lees maar, er staat niet wat er staat. (Martinus Nijhoff)

Fiction + Facts = Faction.

[sunset]

Ik vermoed dat vele lezers zich te sterk vastpinnen op de letters van een tekst.

En toch ... De lezer heeft altijd gelijk .

ook dat is vertrouwen

zoals de vroegere kleur
het gemorste grijs
en het bonte van vandaag
zich in ‘t nu vermengen

en jij tot me praat
met een woordeloze stem
die ooit alle angsten weglachte
- toen in onze droom

vertrouwen is ook
wandelen door beelden
het donker mogen uitrollen
zonder enige schroom

elkaar werkelijk zien willen
en ook het licht verdragen
dat elke vraag opwerpt
in een liefdevolle zwijgen.
**********
sunset 21-04-2007
**********

Liefs en mijn genegenheid, sunset

[uvi]

zoals de vroegere kleur
het gemorste grijs
en het bonte van vandaag
zich in ‘t nu vermengen

Sunset



Kijk, beste Sunset,

Gelukkig zijn dat begint al, vermoed ik,
met drie woorden :

"het gemorste grijs".


Wat een prachtig beeld. Dankje.

Uvi

[Gast]

Fijn weekend gewenst.
Een warme groet, een lieve lach
dat heb je vandaag al zeker gehad.
Liefs.

[uvi]

Avoir et être ...



Dans les yeux de ma mère
Il y a toujours une lumière

(Arno)





Zopas geluisterd naar Titaantjes.
Er zat een reus in de studio bij Pat: met name Premier Verhofstadt.

Raar te horen uit de mond van een liberaal pur sang:
"we moeten meer belang hechten aan het immateriële".
Iemand die "10.000 Euro netto" per maand (!) op z'n rekening krijgt,
en een villa in Toscanië bezit, kan zich deze luxueuze gedachte permitteren.

Vooraleer je mij verdenkt van 'jaloesie'.
Wat mij betreft, mag het honorarium van een premier, een veelvoud zijn
van de verdienste van een voetballer.
Met deze maatstaf 'verdient' hij bijgevolg nog te weinig.

Ik ben dus erg blij dat ook een premier toch nog wil 'toegeven'
dat het materiële minder belangrijk is in het leven dan het immateriële.
Want ik geloof hem graag.

Als je rijkdom een equivalent is van de merknaam van je auto,
de geur heeft van je zwembassin en de kleur van je verre vakanties,
dan kàn je erg arm zijn. Versta me juist: kàn, schrijf ik.

Want premier Verhofstadt is "rijk" in meerdere betekenissen van het woord.
Oei, nu verdenk je mij ervan een 'blauwe ridder' te zijn. En een verkiezingsronde op gang trek.
Nooit blauw gestemd, enkel geschreven. Duidelijk?

Nog iets meer ...
Zal ik je even laten glimlachen op een zonnige zondagochtend.
Ooit reed ik met een Lada Break.
Ik voelde me de gelukkige bezitter van een magistrale Mercedes.
Met de snelheid van een slak en de pittigheid van een Porsche.

Dàt bedoel ik. Het zit tussen je twee oren.
Als je eigenwaarde "een afgeleide" is van dat soort 'prullaria'
dan ben je een pover mens.
Natuurlijk, moeten eerst de primaire basisbehoeften voldaan zijn
om deze "waarheid" neer te pennen. (*)

Ik heb immers goed praten.
Want ik woon in een eigen huis, hoef in de Delhaize niet na te denken.
En mijn bankkaart doet het nog steeds.
Maar je zal ook wel begrijpen dat mijn pensioen (niet van een staatsambtenaar)
eerder een modale status uitstraalt.

Maar hier kap ik er mee ... een andere keer meer.
Te veel zon aan het raam en in m'n hoofd



Uvi





PS.
De premier koos als liefdesliedje er eentje van Arno.

(*)
In Afrika bv. gelden andere waarheden!

[uvi]

Vanmorgen lag
een weerloos wentelteefje
met een weergaloos koloriet
op het canvas van m'n bord.

Was het nu gewonnen
of verloren brood?
Ach, ik, arme Ritter,
verorberde vierklauwens deze freule.

Met het penseel van m'n tong
schilder ik smaken.
Op de hemel
van m'n gehemelte. Amen.

[uvi]

Een slaperig scherm


De ochtend hangt nog loom in de lucht.
Het licht ligt lui te gapen onder het dromerige duister.
Dan priemt het, zegt men, door de wolken.

Ik luister naar de verre stilte.
Ze houdt de dag verborgen
onder het trage laken van de slaap.

Het niezen van m'n neus
trok mij vanonder de nacht
met een zakdoekenhumeur.

Nu zit ik hier voor het ochtendkrieken
wakker te worden
met een scherm als opkomende zon.



uvi

[sunset]

Beeldend en met een warme glimlach gelezen. Al bewonderde ik daadwerkelijk buiten het ontwaken van deze nieuwe lentedag.
Liefs en mijn warme genegenheid, sunset

[denook]

De 'onbekende' Uvi
laat ons zo dikwijls meekijken
in zijn dagelijks 'gedoe'.

Beeldrijk verwoord kunnen we ons zo
inleven in zijn doen en laten.

Vele mensen van wie we naam, adres,
telefoonnummer, gewicht, ... kennen,
staan veel verder van ons af !


Is dat niet rustgevend mooi ?


groeten in vriendschap - -denook -

[uvi]

Middag Sunset, denook,
Hoi Robbe, Ferry, Yely ...


Dag allemaal,

Ach, wanneer "kennen" we elkaar?
En beminnen we spreekwoordelijk enkel het bekende?

De vrouw die naast je slaapt.
En vooral wakker wordt.

Je ouders.
Kennen we onze ouders?
Of is of was het enkel vermoeden?

En als we nu in de spiegel van vandaag
naar vroeger kijken,
zien we ons dan in spiegelschrift
of beangstigend identiek?

Ik scheer m'n vader ...
zoveel jaren na z'n dood.
Ontbloot door m'n eigen leven?

En wie zijn onze kinderen?



Uvi

[uvi]

Als ik Brouwers
in 'De Wandelgangen' van de radio hoor hijgen
dan word ik amechtig. Ontdaan van adem.

Ik snak naar lucht.
Want heb het zo al moeilijk om m'n brandstof
te tanken uit de hemel.

Brouwers, de scherpschutter, de Picassso van de stijl.
Maar ook de boer die ellenlange zinnen ploegt.
Over het witte veld. Met trage pen.

Hij die prijzen aanklaagt en er literair over zeurt.
In fraai gestileerde frasen. Maar gewillig en geruisloos
het manna naar z'n bankrekening transfereert.

Hij mag nu, wat Reve werd ontzegd,
de prijs van de Letteren uit de bladerende hand
van een Koning, halen.

De symbiose van de osmose.
Een Vlaamse Hollander. Bijna Europees.
Het dorp is een wereld geworden. Van woorden.



Uvi

[hilde m]

Dag Uvi, je topic geeft alleszins veel stof tot nadenken. Zullen we elkaar ooit kennen, kennen we onszelf wel? Gelukkig kunnen we elkaars gedachten niet lezen, anders zouden we misschien perplex staan.
'k Wil hier zeker niet de filosoof uithangen, je alleen vertellen dat ik met interesse alles heb gelezen. 'Was een aangename kennismaking. Liefs Hilde m.

[uvi]

Goedenmorgen Hilde,

Niet kennen, heeft een boeiende kant: blijven ontdekken.

Ooit schreef ik dit :



Nooit wil ik je kennen



Ik streel avond
door je haren

strooi sterren
in de verten van je ogen

en boven je blanke bogen
schilder ik horizon

hoever laat jij me dromen
zonder dat ik je ken


uvi



Begrijp je ...

[hilde m]

Door je niet te kennen,
kan ik je schilderen
zoals ik wil.

Door je niet te kennen
kan ik je vormen
naar wat ik wil.

Door je niet te kennen
kan ik houden van wie ik wil.

Door je niet te kennen
hou ik van een illusie, uvi.

Liefs Hilde m.