Het leven zoals het is...(vervolg)

[hilde m]

Met tranen in z'n ogen,
leunend op z'n stok,
kwam hij afscheid nemen,
van z'n huis,
van elke bloem,
van elke struik.

Vijftig jaar lang
was dit z'n thuis...
Voor elke steen
hard gewerkt,
de overuren geteld.
Z'n kinderen werden hier groot,
de kleinkinderen speelden
in de tuin.
Dit huis was lang
het middelpunt van de familie,
op vrije dagen oefende het
een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit...
er werd gelachen,
gediscusieerd,
plannen gesmeed en gefeest.
Hier speelden neefjes en nichtjes
te samen,
smeden een band voor later.

In de mimiek van z'n gezicht,
vond ik al die dingen terug...
M'n hart bloedde toen ik zag,
z'n omfloerste blik
op oneindig gericht.

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Ik voel je verdriet, je onmacht
en ik leef met je mee ...

Ik herken weer zoveel
in wat je schrijft ...

Spijtig, kan ik je weinig helpen,
alleen met woorden en...
mijn virtuele vriendschap !

Veel liefs van Rankje
(en Alter natuurlijk !)

[_Nele_]

Hilde,

hartelijk dank voor de vriendschap!

Een nieuw begin,hou er de moed in

lieve groeten

Nele

[Alterego1]

Hilde,

Je gedicht 'Dat heet dan gelukkig zijn' staat op 11 Oktober
bij Poëzie van de dag en in het Prentenkabinet.

Vriendelijke groetjes van ons beiden,

Rankje en Alter

[hilde m]

Lief, mooi Rankje & Alter...
Heerlijk dat voorproefje
van het moois dat jullie weer
hebben gemaakt.
Ja...ook dat heet gelukkig zijn
het moment dat vrienden langskomen
en betrokken zijn.
Veel liefs van hilde...

[hilde m]

Ze hebben veel voor hen gedaan...
is hun terecht commentaar.
Alles georganiseerd,
hun tijd eraan besteed...
'k Ben de eerste om dit te beamen,
toch zit ik met heel wat vragen...

Is dit nu "echt" wat ze nodig hadden?
Veroordelen we ze zo niet tot
in-activiteit,
geraken ze al hun levenslust kwijt?

Kijk...hoe mooi de zon schijnt
op deze na-zomerse dag,
hoeveel plezier hij erin had,
de kinderen te zien spelen op 't pleintje.
Het praatje met de buren,
het "leven" in z'n wijk.

Beeindigen ze hier hun verhaal...
in deze mooie doos zonder zon
met terrasdeuren die te zwaar
zijn voor hen.
Starend van achter de ramen
naar een parking désolaat en verlaten.
Van het "leven" afgesneden...

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Ik begrijp je volledig, het laat je niet los...!
En toch, zal je moeten loslaten !

Jij hebt je best gedaan en je moet verder met
jouw leven.

Het is inderdaad een grote verandering voor je
schoonouders maar misschien zullen ze nu leren
genieten van het leven op een andere manier...

En ze zullen nog altijd contact blijven hebben met
kinderen en kleinkinderen ! Niet meer in hun eigen
tuin (het werd zeker toch te zwaar om te onder-
houden) maar dan op bezoek, bij jullie allemaal !

'De beste oplossing' bestaat niet maar soms moet
men kiezen...en wat nu niet het beste lijkt kan het
straks wel zijn !

Afwachten met geduld (en dat is heel moeilijk)
en zien wat het leven zal brengen.

Veel moed en liefs van ons beiden

Alter en Rankje

[hilde m]

Lief, mooi Rankje & Alter...
Ja...jullie hebben vast wel gelijk,
alles heeft een keerzijde in 't leven...
Wat voelt het "goed",
liefdevolle betrokkenheid...
Veel liefs van hilde.

[hilde m]

Regen...
de wereld ingepakt
in zware, witte wolken...
die we dapper trotseren,
wandelschoenen aan...
dat beetje hemelwater
kan ons niet deren.
Al spoedig komt een waterzonnetje
ons bemoedigend zegenen.

Overal is de "herfst" te bespeuren.
De wijnranken drachtig
van trossen zoete druiven
beginnen te verkleuren,
de loofbomen lichten op
in vurige herfstkleuren.

Beneden ons
duwt een vrachtschip zich
moeizaam stroomopwaarts
door de rokerige Moezel.
Stapsgewijs kunnen we
het volgen naar het volgende dorp.
Daar verkwikt ons de "federweisen".
't Is allemaal zo vertrouwd en gekend,
rustgevend als je even bent uitgeteld...

[hilde m]

De emotionele storm in mij,
begint stilaan te luwen,
hij is bijna voorbij.
Mijn scheepje komt
in kalmer water terecht.

't Was een zwaar gevecht
tegen onmacht, onrecht,
gevangen in een dikke mist
met beperkt inzicht.
Mijn diepe drang,
alles recht te trekken
was een zware hindernis.
Een gevecht met mezelf,
met wie ik ben.
't Is ontzettend moeilijk
om me neer te leggen
bij feiten die me fout lijken.
Dit vreet energie...
zonder een oplossing te zien.

[Bosrankje]

[hilde m]

Wat een mooi afscheid
heeft de zomer ons bereid,
deze prachtige nazomerse dagen.
Je wordt er "vrolijk" van,
onze wijk "gonst" van leven.

Jonge moeders & oma's
met kinderwagens
nemen hun tijd
voor een praatje.
Loeiende grasmachines happen
de laatste centimeters weg.
Groepjes fietsers
rijden gezwind voorbij
de dreef en het bos in.
Er wordt "petanque" gespeeld
door de derde leeftijd.
Iedereen tracht te genieten
van deze bijzondere dagen
die vertellen hoe "fijn"
het leven kan zijn.

[hilde m]

Kleurrijk en vrijgevig
is de "jonge" herfst,
rijp en zoet z'n gaven,
de vruchten van het veld.

Weemoedig is
de "oude" herfst,
droevig de chrysantenweelde
luister voor dood en verderf.

Giechelende heksen,
puntige hoeden,
harige spinnen,
zwarte poezen,
rammelende spoken,
orange pompoenen...

een vrolijke noot,
griezelen en spotten
met "pietje de dood"...

[Bosrankje]

Lieve Hilde,

Wat een mooi gedicht 'Herfst-attributen' !
Het past zo goed in oktober, vooral op de 31e (Halloween).

We hadden al een tekstje voor 'Poëzie van de dag' maar we
zouden heel graag je jongste gedicht erbij willen plaatsen. Dus,
op de laatste dag van de maand zal jij (en wij allemaal trouwens)
het kunnen lezen op Pvdd en de ppt ervan in het Prentenkabinet
(als jij het goed vindt natuurlijk )

Een weekje geleden, zijn wij met jou naar 'de Moezel' gegaan,
dan hebben wij je 'besluitvorming' gevolgd, meegeleefd en ook
begrepen om eindelijk te genieten van de 'laatste mooie dagen'
die je zo goed beschreef...

We willen je ook bedanken voor je ochtendbezoek met heel
warme en lieve woorden !

Lieve groetjes van jouw virtuele vrienden

Alter en Rankje

[hilde m]

Grappige poesjes
op bezoek,...
met een "heerlijk- lief verzoek"
Natuurlijk zou ik het een "eer" vinden
als mijn schrijfseltje op 1 november
werd geplaatst.
Veel liefs van Hilde.