Mijn gedachten en gevoelens.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
( met een licht ironisch tintje )
Pakjestijd.
Pakjestijd, dure tijd door reclame hoog opgeklopt
een kleinigheidje, zelf in elkaar geknutseld,
kan blijkbaar niet meer. Eerst wordt het inpakpapier
met een arendsblik gekeurd, waar komt het vandaan,
in welke zaak of boetiek is het gekocht?
Als dat al meevalt, kloppen de harten al een klein
beetje rustiger. Ze hebben nog net de tijd hun gezicht
in de juiste plooi te trekken, spanning alom.
Het knap gestrikte lint, waar de verkoopster zoveel
last mee had de strik, vol en evenwichtig
te krijgen, ligt al op de grond. Waardeloos.
Nog even doorbijten, het plaksel verwijderen, het
pakje wordt aan elke zijde betast om te zien
waar het ding open gaat. Gevonden! Eindelijk breekt
de glimlach door, gespeeld of niet, verrukte kreetjes
vliegen de gever rond de oren. Hij staat erbij
en kijkt ernaar, een klein beetje hulpeloos.
Achteraf zijn er twee blije of twee twijfelachtige
mensen, één denkt ‘ wat doe ik nu daarmee ‘ de ander ‘
het heeft me zoveel gekost ‘ ze zijn duidelijk niet tevreden.
Een dilemma dat dezer dagen op vele plaatsen als
dusdanig zal herkend worden. Dankbaarheid, is een
vreemd woord geworden, hoort niet meer thuis
in onze hedendaagse samenleving, onbegrijpelijk.
Bomi
- - - - -
-
-
( met een licht ironisch tintje )
Pakjestijd.
Pakjestijd, dure tijd door reclame hoog opgeklopt
een kleinigheidje, zelf in elkaar geknutseld,
kan blijkbaar niet meer. Eerst wordt het inpakpapier
met een arendsblik gekeurd, waar komt het vandaan,
in welke zaak of boetiek is het gekocht?
Als dat al meevalt, kloppen de harten al een klein
beetje rustiger. Ze hebben nog net de tijd hun gezicht
in de juiste plooi te trekken, spanning alom.
Het knap gestrikte lint, waar de verkoopster zoveel
last mee had de strik, vol en evenwichtig
te krijgen, ligt al op de grond. Waardeloos.
Nog even doorbijten, het plaksel verwijderen, het
pakje wordt aan elke zijde betast om te zien
waar het ding open gaat. Gevonden! Eindelijk breekt
de glimlach door, gespeeld of niet, verrukte kreetjes
vliegen de gever rond de oren. Hij staat erbij
en kijkt ernaar, een klein beetje hulpeloos.
Achteraf zijn er twee blije of twee twijfelachtige
mensen, één denkt ‘ wat doe ik nu daarmee ‘ de ander ‘
het heeft me zoveel gekost ‘ ze zijn duidelijk niet tevreden.
Een dilemma dat dezer dagen op vele plaatsen als
dusdanig zal herkend worden. Dankbaarheid, is een
vreemd woord geworden, hoort niet meer thuis
in onze hedendaagse samenleving, onbegrijpelijk.
Bomi
- - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
ninjavincent - Lid geworden op: 28 feb 2004, 13:30
- Locatie: bredene
Ik stuur je in deze koude winterdagen,
Mijn warmste wensen met een
mooi kerstfeest, een knallend uiteinde,
een goede gezondheid, veel liefde en geluk.
Ook aan hen die jou omringen,
het allerbeste voor het nieuwe jaar.
Geluk in grote en in kleine dingen,
maar bovenal:”gelukkig met elkaar”
Prettige kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar.
Trouw voor het leven staat te lezen in de ogen van mijn hond, "Ninja". Wij vormen samen een echt canicross-team! overleden 21 maart 2014
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Bo-ke, Elisa20,Neske, Ninjavincent en Assa
Blij, een reactie vinden op je schrijven
je dag begint met een glimlach
hoopt dat het tot vanavond zal blijven
een welgemeende groet hier gebracht
wordt gewaardeerd, is zeker even goed,
geeft de schrijver weer nieuwe moed
niet altijd in hoogdravende zinnen
deze vrouw houdt van simpele dingen.
Dank je wel!
- - - - -
-
-
Bo-ke, Elisa20,Neske, Ninjavincent en Assa
Blij, een reactie vinden op je schrijven
je dag begint met een glimlach
hoopt dat het tot vanavond zal blijven
een welgemeende groet hier gebracht
wordt gewaardeerd, is zeker even goed,
geeft de schrijver weer nieuwe moed
niet altijd in hoogdravende zinnen
deze vrouw houdt van simpele dingen.
Dank je wel!
- - - - -
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
rapke - Lid geworden op: 10 apr 2005, 09:46
- Locatie: W-Vl
Bestebovenstebeste Bomi, ik heb jouw "pakjestijd" gelezen. En het is idd zo dat voor sommigen (ik zeg wel sommigen) het niet duur en mooi genoeg meer kan zijn. Bewust nodigen wij niemand uit, de feestdagen passeren zoals andere dagen, alhoewel we ons wel een oesterke permitteren 
Cadeautjes krijgen ze het hele jaar door, zonder overdrijven maar steeds met de glimlach. We passen al eens op, en met verjaardagen is er een cens. En wat zie ik ? De kleinzoon speelt met zijn plastieken soldaatjes, en kleindochtertje stoort hem daarbij. Kan een mens gelukkiger zijn ?
Ik bedoel maar : grootouders hoeven geen dure geschenken te geven, want liefde is niet te koop
Alles is relatief mijn gedacht
Rapke
Cadeautjes krijgen ze het hele jaar door, zonder overdrijven maar steeds met de glimlach. We passen al eens op, en met verjaardagen is er een cens. En wat zie ik ? De kleinzoon speelt met zijn plastieken soldaatjes, en kleindochtertje stoort hem daarbij. Kan een mens gelukkiger zijn ?
Ik bedoel maar : grootouders hoeven geen dure geschenken te geven, want liefde is niet te koop
Alles is relatief mijn gedacht
Rapke
De Japanners zeggen : Als er liefde is, zijn littekens van pokken even mooi als kuiltjes in de wang
-
gustilpe - Lid geworden op: 04 okt 2007, 20:52
- Locatie: vlaams brabant
Rapke,
ik ben het helemaal met je eens, ook hier geen dure geschenken, maar aandacht en liefde voor de kleinkinderen dat is wat telt. En ook wij gaan elk jaar in de kerstvakantie met de kleinkinderen eens naar een film, de enige film in een gans jaar. Ook geen sinterklaasgeschenken bij oma en opa, dat willen onze kinderen zelf niet. Sinterklaas komt natuurlijk wel bij hen thuis. En de kleinkinderen komen heel graag!
gustilpe
ik ben het helemaal met je eens, ook hier geen dure geschenken, maar aandacht en liefde voor de kleinkinderen dat is wat telt. En ook wij gaan elk jaar in de kerstvakantie met de kleinkinderen eens naar een film, de enige film in een gans jaar. Ook geen sinterklaasgeschenken bij oma en opa, dat willen onze kinderen zelf niet. Sinterklaas komt natuurlijk wel bij hen thuis. En de kleinkinderen komen heel graag!
gustilpe
vriendschap is het kostbaarste geschenk!
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Omdat ik las dat kleink. overal zo graag gezien zijn plaats ik nog een oud verhaal. Wij hebben 13 jaar kinderen opgevangen, elke woensdagnamiddag, elke vrije schooldag. Heel Limburg met ze rondgereden naar speeltuinen, maar ook thuis veel spelletjes gedaan, geverfd, geknipt, geplakt, gelachen en gekibbeld. Met water gespeeld in de zomers en pannenkoeken gebakken bij slecht weer. Verjaardagstaarten gebakken en met hulp gegarneerd, die van de bakker zagen er wel ietske anders uit, maar die van ons waren zeker lekkerder.
'Kijk mama dat hoekje heb ik gedaan ! ' waarna de bomi dan dacht ' ja en je trui en broek heb ik nadien in de was gedropt' altijd lag er een reservevoorraad kleding voor alle drie.
Herinneringen in het geheugen gegrift!
Met nu 3 grote kleinkinderen blijven er toch nog altijd zoveel herinneringen aan hun jongere periode.
Op één van onze wandelingen in Bokrijk hadden ze pluimen verzameld, in alle formaten en kleuren. Ze hadden mij ook de belofte ontfutseld van daarmee een indianenhoed te maken. Wel vlugger beloofd dan gedaan. Er lag nog een gebloemd lapje stof, drie repen geknipt geen probleem. HET probleem was die pluimen tussen dat dubbelgevouwen stof houden. Ze moesten dan nog netjes in volgorde staan de grote in ’t midden en kleiner naar de zijkanten. Kleuren waren ook belangrijk, kinderen hebben iets gekozen, er lang over gedebatteerd onder mekaar, dus moet je dat ook zo doen. Uiteindelijk werd elke pen vastgezet met twee nietjes, daarop een laagje watten ,nietjes drukken door die dunne stof, vouwen stikken en aan de achterzijde een elastiekje. Klaar!
Ook zo een warme zomerdag lijk nu, zouden ze een indianen tent rechtzetten. Op zolder bij ons lag er nog ééntje van onze zoon, Toen Elien hoorde dat die tent van haar papa geweest was werd ze ineens twee cm groter, die tent was dan van haar. De 2 neven moesten allerlei voorstellen aanvaarden of ze kwamen er niet in. Er werd gemarchandeerd dat het een lust was. Dat kleine vrouwtje kende al heel vlug de knepen van het vak. Dat soort koekje, die kleur van gommen, de soort limonade alles passeerde de revue. Ze waren dan eindelijk tot een akkoord gekomen toen het paraberen over de huisvesting begon. Indianen horen op de grond te zitten, bij gebrek aan dierenhuiden moesten het oude tafellakens, dekens en kussens zijn.
Zo ver waren we al, het verven kon beginnen, met bruine fond de teint, ogenschaduw en lippenstift kom je al ’n heel eind. De Hoeden rond de hoofdjes gedaan, mensen wat een ernst. Het grote opperhoofd moest nog een stok, was dat aan zijn waardigheid verplicht! De kleine squaw moest een rokje, een lange stola voldeed prima voor een mooie wikkelrok. De jongste van de jongens kreeg dan de functie van medicijnman, hij moest iets in de hand en rond de taille hebben. Een houten lepel met een strikje rond in de hand, in de taille een riem, daaraan een zakje gevuld met knopen. Alle drie klaar..
Tussen gans het decorum door had ik een bordje met koekjes, een klein kommetje met gommen, limonade en bekers klaargezet. Nooit kunnen Indianen ernstiger hun intrek in een wigwam genomen hebben dan die drie in de tent. Het was een heilige stilte, niet voor lang het schransen kon beginnen. Ondertussen gezang van… DOEM, .. doem, … doem …..doem.
Alles was snel op en uit, ook het vredesakkoord was verlopen, die kleine spin wist weer ineens dat die tent van haar was, ’n erfstuk.
Al bij al was de namiddag zo snel voorbij gevlogen dat het tijd was om op te ruimen. Ze zijn alledrie met indianenhoed, geverfd plus attributen naar huis gegaan.
Zo hebben we op velerlei manieren de woensdagnamiddagen en vrije dagen doorgebracht! Het was zo fijn bij Bomi, die wist altijd wel wat!
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
neske - Lid geworden op: 01 aug 2007, 19:48
- Locatie: Vlaams Brabant
Bomi, ik kan zo tussen de regels doorlezen: je geniet er nog van. 
Fijn om te lezen ook.
Bij ons was het gisteren wat stiller. Ons Ambertje was ziekjes, overgeven en in 't buikje. Ze waren enkele dagen naar de andere grootouders geweest. Die wonen in Turnhout. (ja Bomi, mijn zoon heeft ook in Leuven aan de unief zijn grote liefde gevonden.)
Dus ginder ziek geworden, op kerstdag zouden ze naar ons komen, maar de mama en papa hadden het ook "zitten."
Vermits het kleintje al dikwijls bij ons heeft geslapen zei ik dat ze haar maar moesten brengen. Ze heeft de hele avond op mijn schoot gelegen, geslapen, dan was ik nog net op tijd in de keuken met haar want het kwam er terug uit, ocharme. Toen ik ze in 't badje wou stoppen begon ze te wenen en op mama te roepen, ze wou naar huis.. Tja, als ze ziekjes zijn, zijn ze het liefst bij de mama hè. Dus haar maar naar huis gedaan. Gelukkig wonen ze maar schuin over ons deur.
Dan nog veel eten over
Maar 'k heb aan mijn schoonmoeder ook al meegegeven, straks de dochter nog want ik wil geen drie dagen nog hetzelfde eten hoor.
Nu ga ik een boke eten, eens rustig alleen, kan ook eens deugd doen hè
Neske
Fijn om te lezen ook.
Bij ons was het gisteren wat stiller. Ons Ambertje was ziekjes, overgeven en in 't buikje. Ze waren enkele dagen naar de andere grootouders geweest. Die wonen in Turnhout. (ja Bomi, mijn zoon heeft ook in Leuven aan de unief zijn grote liefde gevonden.)
Dus ginder ziek geworden, op kerstdag zouden ze naar ons komen, maar de mama en papa hadden het ook "zitten."
Vermits het kleintje al dikwijls bij ons heeft geslapen zei ik dat ze haar maar moesten brengen. Ze heeft de hele avond op mijn schoot gelegen, geslapen, dan was ik nog net op tijd in de keuken met haar want het kwam er terug uit, ocharme. Toen ik ze in 't badje wou stoppen begon ze te wenen en op mama te roepen, ze wou naar huis.. Tja, als ze ziekjes zijn, zijn ze het liefst bij de mama hè. Dus haar maar naar huis gedaan. Gelukkig wonen ze maar schuin over ons deur.
Dan nog veel eten over
Maar 'k heb aan mijn schoonmoeder ook al meegegeven, straks de dochter nog want ik wil geen drie dagen nog hetzelfde eten hoor. Nu ga ik een boke eten, eens rustig alleen, kan ook eens deugd doen hè
Neske
Zoek de zonnekant in het leven de schaduw volgt vanzelf
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
-
Beste vrienden,
Om niemand te vergeten spelen op veilig.
Wat jullie schrijven in verband met kleinkinderen is hartverwarmend. Hier is het ook altijd zo geweest. Aandacht, meeleven met hen, gewoon er zijn en luisteren naar wat ze willen vertellen.
Dát is wat een kind nodig heeft, het gevoel dáár kan ik altijd terecht is voor hen onontbeerlijk.
Vroeger kreeg ik wel eens van mensen te horen, " denk je dat die je later nog zien staan? " Tot nu nog altijd weten ze bomi wonen, er is één verschil ze hebben hun liefje bij en komen met de auto, een oud gammel geval. Ook de liefjes zeggen bomi en delen in de gezelligheid, het lekkers wat er is, en drinken uit de koelkast.
Onze oudste 23jr werkt
van September in Brussel, woont in Leuven door de week ( in de weekends in Hasselt bij z'n ouders ) vanmorgen vond ik een wenskaart in de bus waar al de collega's ook een krabbel opgezet hadden, zoiets pakt je dan. Hij had z'n bomi niet vergeten alhoewel ik nooit met dat kantoor zaken zal doen.
Neen het is niet het geld dat de doorslag geeft dat is ook hier alleen bij speciale gelegenheden maar het feit dat je er gewoon bent voor hen.
Aan alle grootouders zou ik zeggen, geniet ervan elke seconde, ze zijn zo snel groot. Ook dat is fijn maar anders. Als je met een kleinzoon of dochter voor de eerste keer met de auto ergens naartoe wordt gebracht zijn ze apen trots geloof me en jij, je bijt op je lip want die krult van fierheid.
Groetjes
Bomi
-
-
Beste vrienden,
Om niemand te vergeten spelen op veilig.
Wat jullie schrijven in verband met kleinkinderen is hartverwarmend. Hier is het ook altijd zo geweest. Aandacht, meeleven met hen, gewoon er zijn en luisteren naar wat ze willen vertellen.
Dát is wat een kind nodig heeft, het gevoel dáár kan ik altijd terecht is voor hen onontbeerlijk.
Vroeger kreeg ik wel eens van mensen te horen, " denk je dat die je later nog zien staan? " Tot nu nog altijd weten ze bomi wonen, er is één verschil ze hebben hun liefje bij en komen met de auto, een oud gammel geval. Ook de liefjes zeggen bomi en delen in de gezelligheid, het lekkers wat er is, en drinken uit de koelkast.
Onze oudste 23jr werkt
van September in Brussel, woont in Leuven door de week ( in de weekends in Hasselt bij z'n ouders ) vanmorgen vond ik een wenskaart in de bus waar al de collega's ook een krabbel opgezet hadden, zoiets pakt je dan. Hij had z'n bomi niet vergeten alhoewel ik nooit met dat kantoor zaken zal doen.
Neen het is niet het geld dat de doorslag geeft dat is ook hier alleen bij speciale gelegenheden maar het feit dat je er gewoon bent voor hen.
Aan alle grootouders zou ik zeggen, geniet ervan elke seconde, ze zijn zo snel groot. Ook dat is fijn maar anders. Als je met een kleinzoon of dochter voor de eerste keer met de auto ergens naartoe wordt gebracht zijn ze apen trots geloof me en jij, je bijt op je lip want die krult van fierheid.
Groetjes
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
-
bo'ke - Lid geworden op: 28 apr 2007, 19:47
bomi-ke,
Jij schrijft proza op een manier dat iedereen
er zich onmiddellijk bij thuis voelt, het begrijpt,
en meestal jouw mening deelt.
een blije groet
bo
Jij schrijft proza op een manier dat iedereen
er zich onmiddellijk bij thuis voelt, het begrijpt,
en meestal jouw mening deelt.
een blije groet
bo
'zalig druk' heb ik het en ik geniet ervan
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
dus minder vrije tijd om te dichten en toch : ik geniet ervan
'zalig genieten'
.
-
Bomi - Lid geworden op: 09 aug 2002, 20:54
- Locatie: Hasselt
-
-
Bo-ke . . ?
Jij schrijft proza op een manier dat iedereen
er zich onmiddellijk bij thuis voelt, het begrijpt,
en meestal jouw mening deelt.
Nu moest ik even lachen, binnensmonds ken je dat?
Mijn reactie op je schrijven was " Zou die kleine spin ( uit het verhaaltje )
dan toch dienen ' drive ' van mij hebben, uitleggen dat ze het kan! ze praat die jongens onder tafel in.
Mijn zoon is me komen ophalen kerstavond, bomi was rond 13u bekaf, Heb toen stilletjes aan haar gevraagd om me thuis te brengen, zoon sputterde tegen, zij fier, bomi blij, tegen 2 vrouwen kon zoon niet op.
Dat is oud worden in blijdschap!
Bomi
-
Bo-ke . . ?
Jij schrijft proza op een manier dat iedereen
er zich onmiddellijk bij thuis voelt, het begrijpt,
en meestal jouw mening deelt.
Nu moest ik even lachen, binnensmonds ken je dat?
Mijn reactie op je schrijven was " Zou die kleine spin ( uit het verhaaltje )
dan toch dienen ' drive ' van mij hebben, uitleggen dat ze het kan! ze praat die jongens onder tafel in.
Mijn zoon is me komen ophalen kerstavond, bomi was rond 13u bekaf, Heb toen stilletjes aan haar gevraagd om me thuis te brengen, zoon sputterde tegen, zij fier, bomi blij, tegen 2 vrouwen kon zoon niet op.
Dat is oud worden in blijdschap!
Bomi
Dankbaar met het verleden, je blik open voor het heden!
